If reader or audience members have

If reader or audience members have a knowledge of dramatic style, this will help them to differentiate between different plays which have the same basic form. ‘Style’ is the word that is used to describe a drama that is created from a distinctive mode of expression or method of presentation. For example, a particular style may come from qualities pertaining to a specific period of time (eg the Nineteenth Century, a particular country (eg America), an ideological movement (eg Feminism), or a certain author (eg Oscar Wilde).

The style of Western theatre has been influenced throughout its history by certain cultural pressures. That is, social pressures including religion, philosophy, and socio-economic constraints have helped to create specific theatrical constructs. If a reader can identify some of these specific traits, she or he will be able to make distinctions between different plays. For example, it is possible to discuss the characteristics of an eighteenth-century theatrical style. This discussion could be further refined by differentiating between French and English plays of the period or by distinguishing the dramatic traits of romantic plays, from the expressionist or the absurd plays.

Dramatic Style of a given period or an ideological movement is generated by a number of different influences. Firstly, a reader can identify a particular style based on information that is presented in a play. A reader can assume that a play captures some of the essence of truth about a particular period. That is to say that writers from different periods or with different ideologies construct the dramatic world in different ways. What is ‘truthful’ about the world to one generation may not be so for successive generations. Often through their plays, writers attempt to answer specific existential questions such as ‘What is truth?’, or ‘How do we construct reality?’. The answers to these types of questions differ depending on scientific, religious, and cultural beliefs of the periods in which they are being asked (eg there was a time when it was truthful to state that the world was flat).

Despite these ideological differences all playwrights have the same means of expression available to them. Writers and performers rely on the codes of communication to reveal meaning. Sound and visual images are the two main communication modes used in the theatre. It is the way that playwrights and performers manipulate these codes that generate different plays and different types of performances. Dramatic Style results from the way in which a play is presented in the theatre. It is the way that a play is directed and acted, as well as the types of scenery, costumes, and lighting that are used, which helps to influence the style of the production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หากผู้อ่านหรือผู้ชมสมาชิกมีความรู้ในรูปแบบละคร นี้จะช่วยให้ความแตกต่างระหว่างบทละครต่าง ๆ ที่ใช้พื้นฐานเดียวกัน 'สไตล์' เป็นคำที่ใช้อธิบายตัวละครที่สร้างขึ้นจากโหมดที่โดดเด่นของนิพจน์หรือวิธีการนำเสนอ ตัวอย่าง ลักษณะเฉพาะอาจมาจากคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลากำหนด (เช่นศตวรรษ บางประเทศ (เช่นอเมริกา), การเคลื่อนไหวอุดมการณ์ (เช่นสตรีนิยม), หรือเป็นผู้สร้าง (เช่นไวลด์ Oscar)ได้รับอิทธิพลมาจากลักษณะของละครตะวันตกตลอดประวัติศาสตร์ของ โดยแรงกดดันบางอย่างทางวัฒนธรรม นั่นคือ แรงกดดันทางสังคมศาสนา ปรัชญา และข้อจำกัดทางเศรษฐกิจสังคมได้ช่วยสร้างโครงสร้างละครเฉพาะ ถ้าผู้อ่านสามารถระบุลักษณะเฉพาะเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เธอหรือเขาจะสามารถทำให้ความแตกต่างระหว่างบทละครที่แตกต่างกัน ตัวอย่าง เป็นไปได้ที่จะกล่าวถึงลักษณะของแบบละครราช สนทนานี้อาจจะกลั่น โดยความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษ และฝรั่งเศสเล่นของ หรือ โดยแยกลักษณะของบทละครโรแมนติก ละครจาก expressionist ที่เล่นไร้สาระเพิ่มเติม ลักษณะละครของรอบระยะเวลาที่กำหนดหรือการเคลื่อนไหวรูปแบบวรรณกรรมสร้าง โดยอิทธิพลแตกต่างกัน ประการแรก เครื่องอ่านสามารถระบุลักษณะเฉพาะตามข้อมูลที่นำเสนอในการเล่น ผู้อ่านสามารถคิดว่า การเล่นจับสาระสำคัญของความจริงเกี่ยวกับระยะเวลาเฉพาะหนึ่ง กล่าวคือเขียนว่า จากรอบระยะเวลาต่าง ๆ หรือเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ที่แตกต่างสร้างโลกอย่างในลักษณะต่าง ๆ อะไรคือ "สุจริตใจ" เกี่ยวกับโลกสู่รุ่นหนึ่งไม่ได้นั้นสำหรับคนรุ่นต่อ ๆ มา มักผ่านการเล่น พยายามที่เขียนเฉพาะคำตอบ existential คำถามเช่น "อะไรคือความจริง" หรือ "วิธีทำคือ สร้างความเป็นจริง ' คำตอบของคำถามประเภทนี้แตกต่างกันขึ้นอยู่กับความเชื่อทางวิทยาศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรมระยะที่พวกเขาจะถูกถาม (เช่นมีเวลาเมื่อมันเป็นสุจริตใจแถลงว่า โลกไม่แบน)แม้ มีความแตกต่างของอุดมการณ์เหล่านี้ ทั้งหมด playwrights มีนิพจน์มีวิธีเดียวกันไป นักเขียนและนักแสดงอาศัยรหัสของการสื่อสารให้เหมาะกับความหมาย รูปภาพ และเสียงมีวิธีสื่อสารหลักสองที่ใช้ในโรงละคร มันเป็นวิธีที่ playwrights และนักแสดงจัดการรหัสที่สร้างบทละครที่แตกต่างกันและแตกต่างของการแสดง ละครลักษณะผลลัพธ์จากวิธีการที่นำเสนอการเล่นในโรงละคร วิธีการเล่นโดยตรง และ ดำเนิน และชนิดของฉาก เครื่องแต่งกาย และแสงสว่างที่จะ ใช้ ซึ่งช่วยส่งผลต่อลักษณะของการผลิตได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากผู้อ่านหรือผู้ชมมีความรู้ในรูปแบบที่น่าทึ่งนี้จะช่วยให้พวกเขาที่จะแยกความแตกต่างระหว่างการเล่นที่แตกต่างกันซึ่งมีรูปแบบพื้นฐานที่เหมือนกัน 'สไตล์' เป็นคำที่ใช้เพื่ออธิบายการละครที่ถูกสร้างขึ้นจากโหมดที่โดดเด่นในการแสดงออกหรือวิธีการนำเสนอ ตัวอย่างเช่นลักษณะเฉพาะอาจมาจากคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาที่กำหนด (เช่นศตวรรษที่สิบเก้าประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (เช่นอเมริกา), การเคลื่อนไหวอุดมการณ์ (เช่นสตรี) หรือนักเขียนบางอย่าง (เช่นออสการ์ไวลด์). รูปแบบของละครตะวันตกได้รับอิทธิพลมาตลอดประวัติศาสตร์โดยแรงกดดันทางวัฒนธรรมบางอย่าง. นั่นคือแรงกดดันทางสังคมรวมทั้งศาสนาปรัชญาและข้อ จำกัด ทางเศรษฐกิจและสังคมได้ช่วยในการสร้างสร้างละครที่เฉพาะเจาะจง. ถ้าอ่านสามารถระบุบางส่วนของลักษณะเฉพาะเหล่านี้เธอ หรือเขาจะสามารถที่จะทำให้ความแตกต่างระหว่างการเล่นที่แตกต่างกัน. ยกตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ที่จะหารือเกี่ยวกับลักษณะของศตวรรษที่สิบแปดสไตล์ละคร. การอภิปรายนี้อาจจะกลั่นต่อไปโดยความแตกต่างระหว่างบทละครภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษของระยะเวลาหรือโดยการแยกความแตกต่าง ลักษณะที่น่าทึ่งของละครโรแมนติกจากศิลปะหรือบทละครไร้สาระ. สไตล์ละครของระยะเวลาที่กำหนดหรือการเคลื่อนไหวอุดมการณ์ถูกสร้างขึ้นโดยจำนวนของอิทธิพลที่แตกต่างกัน ประการแรกผู้อ่านสามารถระบุลักษณะเฉพาะบนพื้นฐานของข้อมูลที่นำเสนอในการเล่น ผู้อ่านสามารถสรุปได้ว่าการเล่นจับบางส่วนของสาระสำคัญของความจริงเกี่ยวกับระยะเวลาหนึ่ง นั่นคือจะบอกว่านักเขียนจากระยะเวลาที่แตกต่างกันหรือมีอุดมการณ์ที่แตกต่างกันสร้างโลกที่น่าทึ่งในรูปแบบที่แตกต่างกัน อะไรคือสิ่งที่ 'จริง' เกี่ยวกับโลกที่คนรุ่นหนึ่งอาจจะไม่มากสำหรับคนรุ่นต่อเนื่อง มักจะผ่านการเล่นของพวกเขา, นักเขียนพยายามที่จะตอบคำถามอัตถิภาวนิยมที่เฉพาะเจาะจงเช่น 'ความจริงคืออะไร "หรือ" เราจะสร้างความเป็นจริงได้อย่างไร?' คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับวิทยาศาสตร์ศาสนาและความเชื่อทางวัฒนธรรมของระยะเวลาในการที่พวกเขาจะถูกถาม (เช่นมีเวลาเมื่อมันเป็นความจริงที่จะระบุว่าโลกแบน). แม้จะมีอุดมการณ์แตกต่างเหล่านี้ทั้งหมด นักเขียนบทละครมีวิธีการเดียวกันในการแสดงออกที่มีให้ นักเขียนและนักแสดงพึ่งพารหัสของการสื่อสารที่จะเปิดเผยความหมาย เสียงและภาพที่มีสองโหมดการสื่อสารหลักที่ใช้ในโรงละคร มันเป็นวิธีการที่นักเขียนบทละครและนักแสดงจัดการรหัสเหล่านี้ที่สร้างบทละครที่แตกต่างกันและประเภทที่แตกต่างกันของการแสดง ผลการสไตล์ละครจากวิธีการที่จะนำเสนอการเล่นในโรงละคร มันเป็นวิธีการที่เล่นเป็นผู้กำกับและทำหน้าที่เช่นเดียวกับประเภทของทิวทัศน์, เครื่องแต่งกาย, และแสงที่ใช้ซึ่งจะช่วยให้มีอิทธิพลต่อรูปแบบของการผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าสมาชิกผู้อ่านหรือผู้ฟังมีความรู้ของสไตล์ละคร นี้จะช่วยให้ความแตกต่างระหว่างการเล่นที่แตกต่างกันมีรูปแบบพื้นฐานที่เหมือนกัน สไตล์ ' ' เป็นคำที่ใช้อธิบายละครที่สร้างขึ้นจากโหมดที่โดดเด่นของการแสดงออกหรือวิธีในการนำเสนอ ตัวอย่างเช่นลักษณะเฉพาะที่อาจจะมาจากคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาที่เฉพาะเจาะจงของเวลา ( เช่นศตวรรษที่สิบเก้า , ประเทศที่เฉพาะเจาะจง ( เช่นอเมริกา ) , อุดมการณ์ ( เช่นสตรี ) หรือบางผู้เขียน ( เช่นออสการ์ ไวลด์ ) .

สไตล์ตะวันตกโรงละครได้รับอิทธิพลตลอดประวัติศาสตร์ของวัฒนธรรมโดยแรงกดดันบางอย่าง นั่นคือ แรงกดดันทางสังคม ได้แก่ ศาสนา ปรัชญาสังคม เศรษฐกิจ ข้อจำกัดได้ช่วยสร้างโครงสร้างเฉพาะละคร . ถ้าผู้อ่านสามารถระบุบางส่วนของคุณลักษณะเฉพาะเหล่านี้ เธอหรือเขาจะสามารถทำให้ความแตกต่างระหว่างการเล่นที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ที่จะหารือเกี่ยวกับลักษณะของศตวรรษที่สิบแปดละครสไตล์การสนทนานี้จะได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติมโดยความแตกต่างระหว่างฝรั่งเศสและอังกฤษ เล่น ของ ระยะเวลา หรือ โดยแยกลักษณะที่น่าทึ่งของละครโรแมนติกจากศิลปะหรือละครไร้สาระ

ละครสไตล์ที่กำหนดหรืออุดมการณ์การเคลื่อนไหวจะถูกสร้างขึ้น โดยตัวเลขต่าง ๆ อิทธิพล ประการแรกผู้อ่านสามารถระบุลักษณะเฉพาะตามข้อมูลที่นำเสนอในการเล่น ผู้อ่านสามารถสมมติว่า เล่นจับบางส่วนของสาระสำคัญของความจริงเกี่ยวกับระยะเวลาที่เฉพาะเจาะจง ที่บอกว่า นักเขียนจากช่วงเวลาที่แตกต่างกันหรือมีอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน สร้างโลกที่น่าทึ่งในวิธีที่แตกต่างกันอะไรคือ ' ความจริง ' เกี่ยวกับโลกรุ่นหนึ่งไม่อาจเพื่อให้ต่อเนื่องรุ่น มักจะผ่านการเล่นของตนเอง ผู้เขียนพยายามที่จะตอบคำถาม existential ที่เฉพาะเจาะจงเช่น ' อะไรคือความจริง ? ' หรือ ' วิธีทำที่เราสร้างความเป็นจริง ' คำตอบเหล่านี้ประเภทของคำถามที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับวิทยาศาสตร์ , ศาสนา ,และความเชื่อทางวัฒนธรรมของระยะเวลาที่พวกเขาจะถูกถาม ( เช่น มีเวลาเมื่อมันคือความจริงว่าโลกแบน ) .

แม้จะมีความแตกต่างทางอุดมการณ์เหล่านี้แน่นอนมีวิธีการเดียวกันในการแสดงออกของพวกเขา นักเขียนและนักแสดงต้องอาศัยรหัสของการสื่อสารเพื่อแสดงความหมายภาพและเสียงภาพเป็นสองโหมดการสื่อสารหลักที่ใช้ในโรงละคร มันเป็นวิธีที่เขียนบทละครและนักแสดงจัดการเหล่านี้รหัสที่สร้างเล่นที่แตกต่างกันและประเภทที่แตกต่างกันของการแสดง ผลลัพธ์สไตล์อย่างมากจากวิธีการที่การเล่นที่แสดงในโรงละคร มันเป็นวิธีที่เล่นคือ กำกับและแสดง รวมทั้งประเภทของฉาก เครื่องแต่งกายแสงที่ใช้ ซึ่งจะช่วยให้มีอิทธิพลต่อลักษณะของการผลิต