The deflection of a magnetic compas

The deflection of a magnetic compass needle by current in a wire was first described by Hans Oersted in 1820.
The phenomenon was studied both for its own sake and as a means of measuring electrical current.
The earliest galvanometer was reported by Johann Schweigger at the University of Halle on 16 September 1820.
André-Marie Ampère also contributed to its development. Early designs increased the effect of the magnetic field due to the current by using multiple turns of wire;
the instruments were at first called "multipliers" due to this common design feature. The term "galvanometer",
in common use by 1836,
was derived from the surname of Italian electricity researcher Luigi Galvani,
who discovered in 1771 that electric current could make a frog's leg jerk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โก่งของเข็มทิศแม่เหล็กโดยในปัจจุบันในสายเป็นครั้งแรกโดย hans Oersted ในปี 1820.
ปรากฏการณ์ได้ศึกษาทั้งสองเพื่อประโยชน์ของตัวเองและเป็นวิธีการในการวัดกระแสไฟฟ้า
กระแสไฟฟ้าที่เก่าแก่ที่สุดที่มีการรายงานโดย schweigger johann ที่มหาวิทยาลัยของ halle ที่ 16 กันยายน 1820.
Andre-marie แอมป์ก็มีส่วนทำให้การพัฒนาของการออกแบบที่เพิ่มขึ้นในช่วงต้นของผลกระทบของสนามแม่เหล็กเนื่องจากปัจจุบันโดยใช้หลายรอบของลวด
เครื่องมือที่ถูกเรียกว่าเป็นครั้งแรกที่ "ตัวคูณ" เนื่องจากคุณสมบัติการออกแบบนี้ร่วมกัน คำว่า "กระแสไฟฟ้า"
ในการใช้งานร่วมกันโดย 1836
ได้มาจากนามสกุลของนักวิจัยอิตาลี Galvani ไฟฟ้า luigi
ที่ค้นพบใน 1771 ที่กระแสไฟฟ้าจะทำให้กบขากระตุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนถูกอธิบาย โดยฮันส์ Oersted deflection ของเข็มทิศแม่เหล็กด้วยกระแสในลวดใน 1820.
ปรากฏการณ์ถูกศึกษาทั้งสาเกตนเอง และ เป็นวิธีการวัดกระแสไฟฟ้า
Galvanometer สุดรายงาน โดยโยฮันน์ Schweigger ที่มหาวิทยาลัย Halle บน 16 1820 กันยายน.
Ampère André มารีส่วนการพัฒนา ต้นแบบเพิ่มผลของสนามแม่เหล็กเนื่องจากปัจจุบันโดยเปิดหลายลวด
เรียกเครื่องมือที่ในตอนแรกว่า "multipliers" เนื่องจากคุณลักษณะนี้ออกแบบทั่วไป คำว่า "galvanometer",
ใช้ร่วม โดย 1836,
ได้มาจากนามสกุลของนักวิจัยไฟฟ้าอิตาเลียน Luigi Galvani,
ที่พบใน 1771 ที่กระแสไฟฟ้าสามารถทำให้ขาของกบที่ตวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การหักเหแสงของเข็มเข็มทิศแม่เหล็กที่ในปัจจุบันอยู่ในสายที่เป็นคนแรกตามที่อธิบายไว้โดยฮันส์ oersted ในช่วงปี 1820 .
ปรากฎการณ์ที่ได้ศึกษาทั้งเพื่อเห็นแก่ส่วนตัวของโรงแรมและเป็นวิธีการหนึ่งในการวัดกระแสไฟฟ้า
เครื่องวัดกระแสไฟฟ้าในยุคที่ถูกรายงานโดย Johann schweigger ที่มหาวิทยาลัยของ, Halle ในวันที่ 16 กันยายนช่วงปี 1820 .
andré-marie ampère นอกจากนั้นยังมีส่วนร่วมในการพัฒนาของพื้นที่การออกแบบช่วงแรกเพิ่มขึ้นมีผลของสนามแม่เหล็กได้เนื่องจากปัจจุบันโดยการใช้ไฟจะสว่างขึ้นหลายสายของตราสาร
อยู่ที่เป็นครั้งแรกเรียกว่า"ตัวคูณ"เนื่องจากที่โดดเด่นไปด้วยการออกแบบทั่วไปในที่นี้ คำว่า"เครื่องวัดกระแสไฟฟ้า"
ในการใช้โดย 1836
ได้มาจากนามสกุลของหลุยย์ galvani นักวิจัยไฟฟ้าแบบอิตาเลียน
ที่ค้นพบใน 1771 ที่กระแสไฟฟ้าจะทำให้ขาของกบกระชาก