HistoryThe area of Surat Thani was

History
The area of Surat Thani was already inhabited in prehistoric times by Semang and Malayan tribes. Founded in the 3rd century, until the 13th century the Srivijaya kingdom dominated the Malay Peninsula. The city Chaiya contains several ruins from Srivijaya times, and was probably a regional capital of the kingdom. Some Thai historians even claim that it was the capital of the kingdom itself for some time, but this is generally disputed. Wiang Sa was another main settlement of that time.
After the fall of the Srivijaya, it was divided into the cities (mueang) Chaiya, Thatong (now Kanchanadit), and Khirirat Nikhom. While Chaiya was administered directly from the capital, Thatong and Khirirat were controlled by the Nakhon Si Thammarat Kingdom. In 1899 they were merged into one province named Chaiya. In 1915, the court of the Monthon Chumphon was moved to Bandon, which received its new name Surat Thani on 29 July 1915 during a visit of King Vajiravudh (Rama VI), and was likely influenced by the major port city of Surat in Gujarat, India. The monthon was renamed Surat accordingly. In 1926 it was abolished and incorporated into monthon Nakhon Si Thammarat. In 1933 the monthon was dissolved, so the province became the first level administrative subdivision.
The provincial administration was first located in a building in Tha Kham (Amphoe Phunphin). Shortly before World War II, it was moved to the city of Surat Thani on the banks of the Tapi River (which is named after the Tapi river in southern Gujarat, India. When the Japanese invaded Thailand on 8 December 1941, the building caught fire in the battle for the city and was destroyed. It was rebuilt in 1954, but on 19 March 1982, it was destroyed by a bomb planted by communist rebels, killing 5 people. The third building was erected in the south of the city. The former site of the provincial hall is now the city pillar shrine (Lak Mueang).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติพื้นที่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีได้แล้วอาศัยอยู่ในยุค โดยเผ่า Semang และเดอะบี อาณาจักรศรีวิชัยก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 3 จนถึงศตวรรษ 13 ครอบงำคาบสมุทรมลายู เมืองไชยาประกอบด้วยซากปรักหักพังหลายจากอาณาจักรศรีวิชัยเวลา และคง ทุนภูมิภาคของราชอาณาจักรนั้น นักประวัติศาสตร์ไทยบางแม้จะอ้างว่า มันเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรตัวเองบางครั้ง แต่นี่คือโดยทั่วไปมีมีข้อในโต้แย้ง เวียง สระชำระหลักอื่นเวลาได้หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรศรีวิชัย จะถูกแบ่งออกเป็นเมือง (เมือง) ไชยา Thatong (ตอนนี้กาญจนดิษฐ์), และ Khirirat นิคม ในขณะที่ไชยาได้รับการดูแลโดยตรงจากหลวง Thatong และ Khirirat ถูกควบคุม โดยราชอาณาจักรนครศรีธรรมราชศรีนคร ใน พวกเขาได้รวมเป็นจังหวัดหนึ่งที่ชื่อไชยา ใน 1915 ศาลมณฑลชุมพรถูกย้ายไป Bandon ซึ่งได้รับชื่อใหม่สุราษฏร์ธานีใน 29 1915 กรกฎาคมในระหว่างการมาเยือนของกษัตริย์วชิราวุธ (พระรามหก), และได้รับอิทธิพลจากเมืองสุราษฎร์ของท่าเรือสำคัญในรัฐคุชราต อินเดียมีแนวโน้ม มณฑลถูกเปลี่ยนชื่อสุราษฎร์ธานีตาม ใน 1926 นั้นถูกยกเลิก และรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช ในปี 1933 มณฑลถูกส่วนยุบ เพื่อให้จังหวัดเป็น อำเภอดูแลระดับแรกบริหารส่วนจังหวัดครั้งแรกตั้งอยู่ในอาคารในท่าขาม (อำเภอพุนพิน) ช้าก่อนสงครามโลก มันถูกย้ายไปเมืองสุราษฏร์ธานีแห่งริเวอร์ Tapi (ซึ่งเป็นชื่อหลังจากริเวอร์ Tapi ในรัฐคุชราต อินเดียภาคใต้ เมื่อญี่ปุ่นบุกไทยใน 8 1941 ธันวาคม อาคารที่เกิดเพลิงไหม้ในการต่อสู้ในเมือง และถูกทำลาย ได้ถูกสร้างใหม่ใน 1954 แต่ใน 19 1982 มีนาคม มันถูกทำลาย โดยระเบิดปลูก โดยกบฏคอมมิวนิสต์ ฆ่า 5 คน อาคารที่สามถูกเกร็งในตอนใต้ของเมือง ขณะนี้เว็บไซต์อดีตศาลากลางจังหวัดเป็นศาลหลักเมือง (หลักเมือง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์
พื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ได้อาศัยอยู่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์โดยเซมังและภาษามลายูตระกูล ก่อตั้งในศตวรรษที่ 3 จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 ในอาณาจักรศรีวิชัยอาณาจักรการปกครองคาบสมุทรมลายู เมืองไชยามีหลายสถานที่ปรักหักพังจากศรีวิชัย ครั้ง และอาจเป็นทุนในภูมิภาคของสหราชอาณาจักรนักประวัติศาสตร์ไทยบางคนถึงกับอ้างว่า มันเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรตัวเองบ้างในบางครั้ง แต่โดยทั่วไปนี้จะโต้แย้ง เวียงสา เป็นอีกชุมชนหลักของเวลา .
หลังจากการล่มสลายของศรีวิชัย มันแบ่งเป็นเมือง ( เทศบาลเมือง ) ไชยา สัตถาผล ( กาญจนดิษฐ์ ) และ khirirat นิคม . ขณะที่ไชยา บริหารโดยตรงจากเมืองหลวงkhirirat สัตถาผล และถูกควบคุมโดยอาณาจักรนครศรีธรรมราช ใน 1899 พวกเขาผสานเป็นหนึ่งจังหวัดที่ชื่อ ไชยา 1915 , ศาลของมณฑลชุมพร ถูกย้ายไป บ้านดอน ซึ่งได้รับชื่อใหม่ สุราษฎร์ธานี ในวันที่ 29 กรกฎาคม 2458 ในระหว่างการเยี่ยมชมของกษัตริย์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ( รัชกาลที่ 6 ) , และอาจได้รับอิทธิพลจากสาขาท่าเรือเมืองสุราษฎร์ธานีใน Gujarat , อินเดียมณฑลสุราษฎร์ธานี ถูกเปลี่ยนชื่อตาม ใน 2469 นั้นถูกยกเลิกและรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช 1933 มณฑลถูกยุบ ดังนั้นจังหวัดเป็นระดับแรกการบริหารจัดสรร .
บริหารส่วนแรกตั้งอยู่ในอาคารในท่าข้าม ( อ. พุนพิน ) ไม่นานก่อนที่สงครามโลกครั้งที่สองมันถูกย้ายไปยังเมืองสุราษฎร์ธานีในธนาคารของแม่น้ำตาปี ( ซึ่งเป็นชื่อหลังจากที่ตาปีแม่น้ำในภาคใต้ Gujarat , อินเดีย เมื่อญี่ปุ่นบุกไทย เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2484 อาคารที่ถูกไฟไหม้ในสงครามในเมืองก็ถูกทำลาย มันถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในปี 1954 แต่เมื่อวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 1982 มันถูกทำลายโดยระเบิดที่ปลูกโดยกบฏคอมมิวนิสต์ ฆ่า 5 คนอาคารที่สามถูกสร้างขึ้นในตอนใต้ของเมือง เว็บไซต์เก่าของศาลากลางจังหวัดเป็นศาลหลักเมือง ( หลักเมือง ) .