Selenium is an essential micronutri

Selenium is an essential micronutrient for human beings. Diet is the major source of this element to the organism. Intake depends on its food concentration and the amount of food consumption. Its bioavailability varies according to the biochemical nature, being significantly higher for organic chemical forms (Dumont, Vanhaecke, & Cornelis, 2006). Selenium acts as an antioxidant showing enzymatic redox activity through essential enzymes as glutathione peroxidase. This enzyme in junction with vitamin E catalyses the reduction of hydrogen peroxide and other hydroperoxides from oxidative degradation by means cell protective processes. Furthermore, selenium has roles in several critical metabolic pathways and within immune and endocrine systems (Beckett and Arthur, 2005 and Williams and Harrison, 2010). Several diseases have been associated to Se deficiency, such as cardiopathies, hepatopathies and some cancer types (Navarro-Alarcón & López-Martínez, 2000). Excessive intake can result in the appearance of toxic syndromes, such as dermatitis, gastrointestinal disturbances, hair, nail, teeth and skin changes. Selenium Recommended Dietary Allowance (RDA) for adults is set at 55 μg day−1 while the tolerable upper intake level for adult is established at 400 μg day−1 (Food & USA Institute of Medicine, 2000). The adverse consequences to health of both deficient and excessive intake of selenium have been well demonstrated. Thresholds between these two undesirable effects are very close, giving complexity to the definition of the optimal intake, that need to be completely understood (Rayman, 2008). Consequently it is nowadays of high concern to increase the knowledge about abundance and deficiency of Se in foods and to estimate actual intakes of population.

Amount and availability of Se in soils reflect generally Se status in food produced in a region. Se concentrations in soils are widely variable around the world (Cuvardic, 2003 and Kabata-Pendias, 1998). Low levels of Se in soils (5 mg kg−1) are found in some regions of western USA, Canada, France and Germany. So, similar food may have very different concentrations of Se depending on agricultural region of growing or production. Consequently, nutrient regional databases may reflect such variations and be more appropriate than those reporting average nutritional data (Smrkolj, Pograjc, Hlastan-Ribič, & Stibilj, 2005). However, currently the information about Se content in soil and food from most parts of Africa, Southern Asia and South America, particularly Argentina, is scarce or absent (Navarro-Alarcón and Cabrera-Vique, 2008 and Sammán and Portela, 2010). Use of fertilizers enriched with selenium (Aro et al., 1995 and Dumont et al., 2006), addition of Se to the farm animal diet (Lyons et al., 2007, Muñiz-Naveiro et al., 2006, Pappa et al., 2006 and Tinggi, 2003) and the direct consumption of dietary supplements (Dumont et al., 2006) have been strategies employed in order to increase the amount of Se in diet of population living in regions with deficient selenium soils. However, the population should be warned about the ingestion of Se supplements for prevention of diseases, because its benefits are still uncertain and their indiscriminate use could generate a risk increase of Se toxicity (Stoedter, Schweizer, & Schomburg, 2010).

Selenium is able to replace sulphur in the amino acids due to their physicochemical similarity, so protein-rich food such as eggs, meat, chicken, fish and cereals contain high levels of Se, especially as organic compounds (Klapec et al., 2004, Sager, 2006 and Ventura et al., 2007). These food groups contribute the major part of dietary Se. The highest levels of Se in food have been reported in fish with a wide variation between different species. However, it is usually a poor source of available Se, due to the high levels of Hg and other heavy metals, which bind to Se forming insoluble inorganic complexes. Through this way selenium reduces the toxicity of several trace metals (Pappa et al., 2006). Vegetables rich in sulphur compounds such as members of the Cruciferae family (broccoli, Brussel sprouts, cauliflowers and cabbage) and the Liliaceae family (garlic, chives and onion) could become in a good dietary source of Se depending the magnitude of its consumption. In general, fruits and vegetables content low Se concentrations (10–20 μg kg−1) possibly due to the low protein proportion ( Combs, 2001, Klapec et al., 2004 and Ventura et al., 2009) so they make only a small contribution to the dietary intake of selenium. The highest concentrations were found in Brazil nuts (3800 ng g−1) ( Manjusha, Dash, & Karunasagar, 2007). Se content in cow´s milk becomes a considerable contribution to the total dietary intake, mainly for infants ( Klapec et al., 2004, Pappa et al., 2006 and Zand et al., 2011). An important collection of data relating Se content in foods in the world can be found in Navarro-Alarcón & Cabrera-Vique, 2008.

Several analytical methods with low limits of detection have been applied to determine Se ultratrace levels in food. Hydride generation atomic absorption spectrometry (HGAAS) (Diaz-Alarcón et al., 1996, Hussein and Bruggeman, 1999, Klapec et al., 2004, Murphy and Cashman, 2001 and Smrkolj et al., 2005), hydride generation atomic fluorescence spectrometry (HGAFS) (Pappa et al., 2006, Smrkolj et al., 2005 and Ventura et al., 2009), electrothermal atomic absorption spectrometry (ETAAS) (Hussein and Bruggeman, 1999 and Manjusha et al., 2007), inductively coupled plasma-mass spectrometry (IPC-MS) (Al-Ahmari, 2009 and Nardi et al., 2009) have been the most frequently reported. Determination of selenium trace in complex matrices, same to other elements or heavy metals, usually requires extensive pre-treatments before instrumental quantification. Residues of acids and organic matter frequently remaining after wet digestion of the samples, seem to present no interferences in ETAAS and ICP-MS determinations, due to the high atomization temperature. However, when HGAAS or HGAFS are used, those residues could interfere with the hydride generation reaction, which is strongly dependent on the selenium redox status, despite that both techniques present the advantage of being free from spectral interferences. In this sense, a careful study on the matrix effects becomes critical in order to evaluate the analytical performance. However, usually this is not observed in the literature referred to the total Se determination in food samples using wet sample digestion and HGAAS methodologies. Dry ashing digestion provides lower LOD due to the preconcentration of samples and cleaner blanks, although Se losses during the ashing procedure may occur if the use of ashing aids is not successfully optimised. Wet digestion procedures present less probability of analyte losses, although a careful optimisation is necessary in order to avoid raising LODs due to high dilution factors (Matos-Reyes, Cervera, Campos, & de la Guardia, 2010). The inclusion of flow injection (FI) facilitates the implementation of the hydride generation technique, giving rise to automated systems with important advantages regarding sensitivity, selectivity, reproducibility and samples throughput (Burguera & Burguera, 1997).

The aim of this work was to develop and optimise a suitable FI-HGAAS method to determine selenium concentrations in a selected group of food frequently consumed in Argentina, with emphasis on the influence of matrix effect in the quantification process. The food analysed may contribute in a major proportion to the population dietary Se intake which was estimated from the obtained data. Resulting information is not available yet in this country and contributes to the necessary collection of global information about selenium status in food and environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกลือเป็น micronutrient จำเป็นสำหรับมนุษย์ อาหารเป็นแหล่งสำคัญขององค์ประกอบนี้เพื่อการมีชีวิต บริโภคขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของอาหารและปริมาณการบริโภคอาหาร ชีวปริมาณออกฤทธิ์แตกต่างกันไปตามธรรมชาติชีวเคมี กำลังสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับฟอร์มเคมีอินทรีย์ (Dumont, Vanhaecke, & Cornelis, 2006) เกลือทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระการแสดงกิจกรรมเอนไซม์ในระบบ redox ผ่านเอนไซม์จำเป็น peroxidase กลูตาไธโอน เอนไซม์นี้ในการเชื่อมต่อกับ catalyses วิตามินลดไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์และอื่น ๆ hydroperoxides จากลด oxidative โดยหมายถึง กระบวนการป้องกันเซลล์ นอกจากนี้ เกลือมีบทบาท ในมนต์เผาผลาญสำคัญหลาย และภาย ในระบบภูมิคุ้มกัน และต่อมไร้ท่อ (เบ็คเค็ทท์ และ Arthur, 2005 และวิลเลียมส์ และ Harrison, 2010) หลายโรคมีการเชื่อมโยงกับ Se ขาด cardiopathies, hepatopathies และบางชนิดโรคมะเร็ง (Navarro Alarcón & López Martínez, 2000) บริโภคมากเกินไปสามารถส่งผลในลักษณะของแสงศตวรรษพิษ ผิวหนังอักเสบ รบกวนระบบ ผม เล็บ ฟัน และผิวหนังเปลี่ยนแปลง เกลือแนะนำอาหารสำหรับผู้หัก (RDA) สำหรับผู้ใหญ่ไว้ที่ 55 μg day−1 ในขณะที่ระดับการบริโภค tolerable บนสำหรับผู้ใหญ่ได้ก่อตั้งขึ้นใน 400 μg day−1 (อาหารและสหรัฐอเมริกาสถาบันการแพทย์ 2000) มีการแสดงผลร้ายกับสุขภาพมากเกินไป และขาดสารอาหารของเกลือดี ขีดจำกัดระหว่างผลกระทบที่ไม่พึงปรารถนาเหล่านี้สองจะดีมาก ให้ความซับซ้อนของคำนิยามของการบริโภคสูงสุด ซึ่งจำเป็นต้องสมบูรณ์เข้าใจ (Rayman, 2008) ดัง ได้ทุกวันนี้ความกังวลสูง เพื่อเพิ่มความรู้เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์และการขาดของ Se ในอาหาร และประเมินภาคที่แท้จริงของประชากรยอดเงินและความพร้อมของ Se ในดินเนื้อปูนแสดงโดยทั่วไปเซสถานะในอาหารที่ผลิตในภูมิภาค ความเข้มข้นของ Se ในดินเนื้อปูนเป็นตัวแปรกันอย่างแพร่หลายทั่วโลก (Cuvardic, 2003 และ Kabata-Pendias, 1998) ระดับของ Se ในดินเนื้อปูน (< kg−1 0.05 mg) มีรายงานในหลายภูมิภาคเช่นชิ้นส่วนของจีน ฟินแลนด์ และนิวซีแลนด์ Se ความเข้มข้นสูงในดินเนื้อปูน (> 5 mg kg−1) พบในบางภูมิภาคตะวันตกสหรัฐอเมริกา แคนาดา ฝรั่งเศส และเยอรมนี ดังนั้น อาหารคล้ายกันอาจมีความเข้มข้นแตกต่างกันมากของ Se ขึ้นอยู่กับภาคเกษตรเติบโตหรือการผลิต ดังนั้น ฐานข้อมูลภูมิภาคธาตุอาหารอาจสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว และจะเหมาะสมมากไปกว่าการรายงานข้อมูลทางโภชนาการโดยเฉลี่ย (Smrkolj, Pograjc, Hlastan Ribič, & Stibilj, 2005) อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันข้อมูลเกี่ยวกับเนื้อหาของ Se ในดินและอาหารจากส่วนใหญ่ของแอฟริกา เอเชียใต้ และ อเมริกาใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศอาร์เจนตินา ได้ scarce หรือขาด (Navarro Alarcón และ Cabrera Vique, 2008 และ Sammán และ Portela, 2010) ใช้ปุ๋ยที่อุดมไป ด้วยเกลือ (พักสและ al., 1995 และ Dumont et al., 2006), นี้ของ Se อาหารสัตว์ฟาร์ม (รส et al., 2007, Muñiz Naveiro et al., 2006, Pappa และ al., 2006 และติงกิ 2003) และปริมาณการใช้อาหารเสริม (Dumont et al., 2006) โดยตรงได้รับกลยุทธ์จ้างเพื่อเพิ่มจำนวนของ Se ในประชากรที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคที่มีดินเนื้อปูนเกลือขาดสารอาหาร อย่างไรก็ตาม ประชากรควรมีเตือนเกี่ยวกับการกินอาหารเสริม Se สำหรับป้องกันโรค เนื่องจากประโยชน์ยังไม่แน่นอน และการเลือกใช้อาจสร้างความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของความเป็นพิษของ Se (Stoedter, Schweizer, & Schomburg, 2010)Selenium is able to replace sulphur in the amino acids due to their physicochemical similarity, so protein-rich food such as eggs, meat, chicken, fish and cereals contain high levels of Se, especially as organic compounds (Klapec et al., 2004, Sager, 2006 and Ventura et al., 2007). These food groups contribute the major part of dietary Se. The highest levels of Se in food have been reported in fish with a wide variation between different species. However, it is usually a poor source of available Se, due to the high levels of Hg and other heavy metals, which bind to Se forming insoluble inorganic complexes. Through this way selenium reduces the toxicity of several trace metals (Pappa et al., 2006). Vegetables rich in sulphur compounds such as members of the Cruciferae family (broccoli, Brussel sprouts, cauliflowers and cabbage) and the Liliaceae family (garlic, chives and onion) could become in a good dietary source of Se depending the magnitude of its consumption. In general, fruits and vegetables content low Se concentrations (10–20 μg kg−1) possibly due to the low protein proportion ( Combs, 2001, Klapec et al., 2004 and Ventura et al., 2009) so they make only a small contribution to the dietary intake of selenium. The highest concentrations were found in Brazil nuts (3800 ng g−1) ( Manjusha, Dash, & Karunasagar, 2007). Se content in cow´s milk becomes a considerable contribution to the total dietary intake, mainly for infants ( Klapec et al., 2004, Pappa et al., 2006 and Zand et al., 2011). An important collection of data relating Se content in foods in the world can be found in Navarro-Alarcón & Cabrera-Vique, 2008.Several analytical methods with low limits of detection have been applied to determine Se ultratrace levels in food. Hydride generation atomic absorption spectrometry (HGAAS) (Diaz-Alarcón et al., 1996, Hussein and Bruggeman, 1999, Klapec et al., 2004, Murphy and Cashman, 2001 and Smrkolj et al., 2005), hydride generation atomic fluorescence spectrometry (HGAFS) (Pappa et al., 2006, Smrkolj et al., 2005 and Ventura et al., 2009), electrothermal atomic absorption spectrometry (ETAAS) (Hussein and Bruggeman, 1999 and Manjusha et al., 2007), inductively coupled plasma-mass spectrometry (IPC-MS) (Al-Ahmari, 2009 and Nardi et al., 2009) have been the most frequently reported. Determination of selenium trace in complex matrices, same to other elements or heavy metals, usually requires extensive pre-treatments before instrumental quantification. Residues of acids and organic matter frequently remaining after wet digestion of the samples, seem to present no interferences in ETAAS and ICP-MS determinations, due to the high atomization temperature. However, when HGAAS or HGAFS are used, those residues could interfere with the hydride generation reaction, which is strongly dependent on the selenium redox status, despite that both techniques present the advantage of being free from spectral interferences. In this sense, a careful study on the matrix effects becomes critical in order to evaluate the analytical performance. However, usually this is not observed in the literature referred to the total Se determination in food samples using wet sample digestion and HGAAS methodologies. Dry ashing digestion provides lower LOD due to the preconcentration of samples and cleaner blanks, although Se losses during the ashing procedure may occur if the use of ashing aids is not successfully optimised. Wet digestion procedures present less probability of analyte losses, although a careful optimisation is necessary in order to avoid raising LODs due to high dilution factors (Matos-Reyes, Cervera, Campos, & de la Guardia, 2010). The inclusion of flow injection (FI) facilitates the implementation of the hydride generation technique, giving rise to automated systems with important advantages regarding sensitivity, selectivity, reproducibility and samples throughput (Burguera & Burguera, 1997).
The aim of this work was to develop and optimise a suitable FI-HGAAS method to determine selenium concentrations in a selected group of food frequently consumed in Argentina, with emphasis on the influence of matrix effect in the quantification process. The food analysed may contribute in a major proportion to the population dietary Se intake which was estimated from the obtained data. Resulting information is not available yet in this country and contributes to the necessary collection of global information about selenium status in food and environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซีลีเนียมเป็นธาตุอาหารที่จำเป็นสำหรับมนุษย์ อาหารเป็นแหล่งที่มาขององค์ประกอบนี้ที่จะมีชีวิต การบริโภคขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของอาหารและปริมาณของการบริโภคอาหาร การดูดซึมของมันแตกต่างกันไปตามลักษณะทางชีวเคมีเป็นอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นสำหรับรูปแบบอินทรีย์เคมี (มอนด์ Vanhaecke และคอร์เนลิ, 2006) ซีลีเนียมทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่แสดงกิจกรรมของเอนไซม์อกซ์ผ่านเอนไซม์ peroxidase สำคัญเป็นกลูตาไธโอน เอนไซม์นี้ในจุดเชื่อมต่อกับวิตามินอี catalyses การลดลงของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์และ hydroperoxides อื่น ๆ จากการย่อยสลายออกซิเดชันด้วยวิธีการกระบวนการป้องกันเซลล์ นอกจากนี้ซีลีเนียมมีบทบาทสำคัญในการเผาผลาญเซลล์หลายที่สำคัญและในระบบภูมิคุ้มกันและต่อมไร้ท่อ (Beckett และอาร์เธอร์ปี 2005 และวิลเลียมส์และแฮร์ริสัน, 2010) โรคที่หลายคนได้รับการเชื่อมโยงไปสู่การขาด Se เช่น cardiopathies, hepatopathies และประเภทมะเร็งบาง (วาร์-AlarcónและLópez-Martínez, 2000) ปริมาณที่มากเกินไปอาจส่งผลในลักษณะของกลุ่มอาการของโรคที่เป็นพิษเช่นผิวหนังอักเสบ, การรบกวนระบบทางเดินอาหาร, ผม, เล็บฟันและการเปลี่ยนแปลงของผิว ซีลีเนียมแนะนำค่าเผื่ออาหาร (RDA) สำหรับผู้ใหญ่ตั้งไว้ที่ 55 ไมโครกรัมต่อวันในขณะที่ 1 ในระดับการบริโภคบนพอประมาณสำหรับผู้ใหญ่ที่จะจัดตั้งขึ้นที่ 400 ไมโครกรัมต่อวัน-1 (อาหารและสหรัฐอเมริกาสถาบันการแพทย์, 2000) ผลข้างเคียงต่อสุขภาพของทั้งสองการบริโภคมากเกินไปและขาดของซีลีเนียมได้รับการแสดงให้เห็นเป็นอย่างดี เกณฑ์ระหว่างทั้งสองผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์มีความใกล้ชิดให้คำนิยามความซับซ้อนของการบริโภคที่ดีที่สุดที่จำเป็นที่จะต้องเข้าใจอย่างสมบูรณ์ (Rayman 2008) ดังนั้นมันเป็นเรื่องของความกังวลในปัจจุบันสูงเพื่อเพิ่มความรู้เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์และความบกพร่องของ Se ในอาหารและในการประเมินการบริโภคของประชากรที่เกิดขึ้นจริง. the จำนวนและความพร้อมของ Se ในดินทั่วไปสะท้อนให้เห็นถึงสถานะ Se ในอาหารที่ผลิตในภูมิภาค ความเข้มข้นของ Se ในดินมีอยู่อย่างแพร่หลายตัวแปรทั่วโลก (Cuvardic, 2003 และ Kabata-Pendias, 1998) ระดับต่ำของ Se ในดิน (<0.05 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม 1) ได้รับรายงานในหลายภูมิภาคดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน, ฟินแลนด์และนิวซีแลนด์ ความเข้มข้นสูง Se ในดิน (> 5 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1) ที่พบในพื้นที่บางส่วนทางทิศตะวันตกของสหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ฝรั่งเศสและเยอรมนี ดังนั้นอาหารที่คล้ายกันอาจจะมีความเข้มข้นแตกต่างกันมากของ Se ขึ้นอยู่กับพื้นที่การเกษตรของการเจริญเติบโตหรือการผลิต ดังนั้นฐานข้อมูลในระดับภูมิภาคสารอาหารรูปแบบอาจสะท้อนให้เห็นดังกล่าวและมีความเหมาะสมมากขึ้นกว่าที่รายงานข้อมูลทางโภชนาการเฉลี่ย (Smrkolj, Pograjc, Hlastan-Ribic และ Stibilj 2005) อย่างไรก็ตามขณะนี้ข้อมูลเกี่ยวกับเนื้อหา Se ในดินและอาหารจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปแอฟริกาเอเชียใต้และอเมริกาใต้โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาร์เจนตินาขาดแคลนหรือขาดหายไป (วาร์-Alarcónและ Cabrera-Vique, 2008 และ Samman และ Portela, 2010) การใช้ปุ๋ยอุดมไปด้วยเซเลเนียม (Aro et al., 1995 และ Dumont et al., 2006) การเพิ่มขึ้นของ Se ไปที่ฟาร์มอาหารสัตว์ (ลียง et al., 2007 Muñiz-Naveiro et al., 2006, Pappa et al, ., 2006 และ Tinggi, 2003) และการบริโภคโดยตรงของผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร (Dumont et al., 2006) ได้รับการว่าจ้างในกลยุทธ์เพื่อเพิ่มปริมาณของ Se ในอาหารของประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีดินขาดซีลีเนียม แต่ประชากรที่ควรได้รับการเตือนเกี่ยวกับการบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร Se สำหรับการป้องกันโรคเพราะผลประโยชน์ของตนยังคงมีความไม่แน่นอนและการใช้ตามอำเภอใจของพวกเขาสามารถสร้างการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงของความเป็นพิษ Se (Stoedter, Schweizer & Schomburg 2010). ซีลีเนียมสามารถ เพื่อแทนที่กำมะถันกรดอะมิโนอันเนื่องมาจากความคล้ายคลึงกันทางเคมีกายภาพของพวกเขาดังนั้นอาหารที่อุดมด้วยโปรตีนเช่นไข่เนื้อไก่ปลาและธัญพืชมีระดับสูงของ Se โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารอินทรีย์ (Klapec et al., 2004, เจอร์ 2006 และเวนทูรา et al., 2007) กลุ่มอาหารเหล่านี้มีส่วนร่วมส่วนสำคัญของอาหาร Se ระดับสูงสุดของ Se ในอาหารที่ได้รับรายงานในปลาที่มีความหลากหลายแตกต่างกันระหว่างเผ่าพันธุ์ แต่ก็มักจะเป็นแหล่งที่ดีของ Se ใช้ได้เนื่องจากระดับสูงของปรอทและโลหะหนักอื่น ๆ ซึ่งผูกกับ Se สร้างคอมเพล็กซ์นินทรีย์ที่ไม่ละลายน้ำ ผ่านซีลีเนียมวิธีนี้จะช่วยลดความเป็นพิษของโลหะหลายติดตาม (Pappa et al., 2006) ผักที่อุดมไปด้วยสารกำมะถันเช่นสมาชิกในครอบครัว Cruciferae (บรอกโคลีกะหล่ำ Brussel, cauliflowers และกะหล่ำปลี) และครอบครัว Liliaceae (กระเทียมกระเทียมและหอมหัวใหญ่) อาจจะกลายเป็นแหล่งอาหารที่ดีของ Se ขึ้นอยู่กับขนาดของการบริโภคของตน โดยทั่วไปผักและผลไม้ความเข้มข้นของเนื้อหา Se ต่ำ (10-20 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) อาจจะเป็นเพราะสัดส่วนโปรตีนต่ำ (รวงผึ้ง 2001 Klapec et al., 2004 และเวนทูรา et al., 2009) เพื่อให้พวกเขาทำเพียง ผลงานมีขนาดเล็กเพื่อการบริโภคอาหารของซีลีเนียม ความเข้มข้นสูงสุดที่พบในเมล็ดถั่วบราซิล (3800 นาโนกรัม 1) (Manjusha, Dash และ Karunasagar 2007) เนื้อหา Se ในนม cow's จะกลายเป็นผลงานที่มากในการบริโภคอาหารทั้งหมดส่วนใหญ่สำหรับทารก (Klapec et al., 2004, Pappa et al., 2006 และ Zand et al., 2011) คอลเลกชันที่สำคัญของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา Se ในอาหารในโลกที่สามารถพบได้ในวาร์-Alarcónและ Cabrera-Vique 2008 วิธีการวิเคราะห์หลายกับข้อ จำกัด ที่ต่ำของการตรวจสอบได้ถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบระดับ Se ultratrace ในอาหาร ไฮไดรด์รุ่น spectrometry การดูดซึมของอะตอม (HGAAS) (Diaz-Alarcón et al., 1996 มฮุสเซนและ Bruggeman 1999 Klapec et al., 2004 เมอร์ฟี่และ Cashman 2001 และ Smrkolj et al., 2005), รุ่นไฮไดรด์ spectrometry เรืองแสงของอะตอม (HGAFS) (Pappa et al., 2006 Smrkolj et al., 2005 และเวนทูรา et al., 2009), electrothermal spectrometry การดูดซึมของอะตอม (ETAAS) (มฮุสเซนและ Bruggeman 1999 และ Manjusha et al., 2007) inductively คู่ พลาสม่ามวลสาร (IPC-MS) (Al-Ahmari, 2009 และ Nardi et al., 2009) ได้รับรายงานบ่อยที่สุด การตรวจหาร่องรอยของซีลีเนียมในการฝึกอบรมที่มีความซับซ้อนเช่นเดียวกับองค์ประกอบอื่น ๆ หรือโลหะหนักมักจะต้องใช้การรักษาก่อนที่กว้างขวางก่อนที่ปริมาณการใช้เครื่องมือ ตกค้างของกรดและสารอินทรีย์ที่พบบ่อยที่เหลืออยู่หลังจากการย่อยอาหารเปียกของกลุ่มตัวอย่างที่ดูเหมือนจะนำเสนอการรบกวนใน ETAAS และหาความ ICP-MS เนื่องจากอุณหภูมิละอองสูง แต่เมื่อ HGAAS HGAFS หรือมีการใช้สารตกค้างเหล่านั้นอาจรบกวนการทำงานของปฏิกิริยารุ่นไฮไดรด์ซึ่งจะขึ้นอยู่กับสถานะอกซ์ซีลีเนียมแม้จะมีเทคนิคที่นำเสนอทั้งสองเปรียบของการเป็นอิสระจากการรบกวนสเปกตรัม ในแง่นี้การศึกษาอย่างรอบคอบเกี่ยวกับผลกระทบเมทริกซ์กลายเป็นสิ่งสำคัญในการที่จะประเมินผลการดำเนินงานการวิเคราะห์ แต่มักจะไม่ได้สังเกตในวรรณคดีที่อ้างถึงความมุ่งมั่น Se รวมในตัวอย่างอาหารโดยใช้ตัวอย่างการย่อยอาหารเปียกและวิธีการ HGAAS การย่อยอาหารแห้งให้ ashing ล็อดลดลงเนื่องจากความเข้มข้นของตัวอย่างและทำความสะอาดช่องว่างแม้ว่าการสูญเสีย Se ในช่วงขั้นตอนการ ashing อาจเกิดขึ้นหากใช้สื่อ ashing จะประสบความสำเร็จไม่เหมาะสม ขั้นตอนการย่อยอาหารเปียกนำเสนอความน่าจะเป็นของการสูญเสียน้อยวิเคราะห์แม้จะเพิ่มประสิทธิภาพระมัดระวังเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่ม LODs เนื่องจากปัจจัยการลดสัดส่วนสูง (ทอดตา-Reyes, Cervera โปสและเดอลาการ์เดีย 2010) รวมของการฉีดไหล (FI) อำนวยความสะดวกในการดำเนินงานของเทคนิครุ่นไฮไดรด์ที่ก่อให้เกิดระบบอัตโนมัติที่มีความไวข้อได้เปรียบที่สำคัญเกี่ยวกับหัวกะทิการทำสำเนาและตัวอย่างผ่าน (Burguera และ Burguera, 1997). จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการพัฒนา และเพิ่มประสิทธิภาพของวิธีการ FI-HGAAS ที่เหมาะสมในการตรวจสอบความเข้มข้นของซีลีเนียมในกลุ่มที่เลือกของอาหารที่บริโภคบ่อยในอาร์เจนตินาโดยเน้นอิทธิพลของผลเมทริกซ์ในกระบวนการปริมาณที่ อาหารที่อาจนำไปวิเคราะห์ในสัดส่วนที่สำคัญในการบริโภคอาหารของประชากร Se ซึ่งประเมินจากข้อมูลที่ได้รับ ข้อมูลที่เกิดขึ้นยังไม่สามารถใช้ได้ในประเทศนี้และก่อให้เกิดคอลเลกชันที่จำเป็นของข้อมูลทั่วโลกเกี่ยวกับสถานะของซีลีเนียมในอาหารและสภาพแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซีลีเนียมเป็นจุลธาตุที่จำเป็นสำหรับมนุษย์ อาหารที่เป็นแหล่งของธาตุนี้ในชีวิต การบริโภคขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของอาหารและปริมาณการบริโภคอาหาร ของชีวปริมาณออกฤทธิ์แตกต่างกันไปตามลักษณะงานเป็นรูปแบบสารอินทรีย์สูงขึ้น ( Dumont , vanhaecke &คอร์เนลิส , 2006 )ซีลีเนียมเป็นสารต้านอนุมูลอิสระ การแสดงกิจกรรมของเอนไซม์ที่ผ่านการรีดอกซ์เป็นกลูตาไธโอนเปอร์ออกซิเดสเอนไซม์ที่จำเป็น . เอนไซม์นี้ในการแยกวิตามินอีพันธุ์รีดักชันของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์และ hydroperoxides อื่นจากออกซิเดชันโดยใช้กระบวนการป้องกันเซลล์ นอกจากนี้ซีลีเนียมที่มีบทบาทในหลายเส้นทางการเผาผลาญอาหารที่สำคัญและภายในระบบ ภูมิคุ้มกันและต่อมไร้ท่อ ( Beckett และอาร์เธอร์ , 2005 และวิลเลียมส์และแฮร์ริสัน , 2010 ) หลายโรคมีความสัมพันธ์กับเซขาดเช่น cardiopathies hepatopathies , และบางชนิดมะเร็ง นาวาร์โร alarc เลออง&โลเปซมาร์ตีเนซ , 2000 ) การบริโภคที่มากเกินไปอาจส่งผลในลักษณะของกลุ่มอาการของโรคพิษเช่น ผิวหนัง ระบบทางเดินอาหารผิดปกติ เส้นผม เล็บ ฟัน และการเปลี่ยนแปลงของผิว ซีลีเนียมอาหารเบี้ยเลี้ยงแนะนำ ( RDA ) สำหรับผู้ใหญ่ ตั้งอยู่ที่ 55 วันμ G − 1 ส่วนบริโภคระดับบนได้ สำหรับผู้ใหญ่ ก่อตั้งขึ้นที่ 400 μ G − 1 วัน ( &อาหารอเมริกาสถาบันการแพทย์ , 2000 )ผลที่ไม่พึงประสงค์เพื่อสุขภาพของทั้งขาดมากเกินไปปริมาณของซีลีเนียมได้ดีอีกด้วย ธรณีประตูระหว่างทั้งสองที่ไม่พึงประสงค์ผลสนิทกันมาก ให้ความซับซ้อนเพื่อความหมายของการบริโภคที่เหมาะสมที่สุด ที่จะต้องเข้าใจอย่างสมบูรณ์ ( Rayman , 2008 )ดังนั้นมันเป็นปัจจุบันความกังวลสูงเพื่อเพิ่มความรู้เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์และการขาดของ SE ในอาหารและการประมาณการการบริโภคที่แท้จริงของประชากร

ปริมาณและความพร้อมของ เซ ในดิน สะท้อนให้เห็นถึงสถานะโดยทั่วไปเซในอาหารที่ผลิตในภูมิภาค เซความเข้มข้นในดินอย่างกว้างขวางตัวแปรทั่วโลก ( cuvardic , 2003 และว่า pendias , 1998 ) ระดับต่ำของ SE ในดิน ( < 005 − 1 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ) มีรายงานในหลายภูมิภาค เช่น ชิ้นส่วนของ จีน ฟินแลนด์ และนิวซีแลนด์ สูงเซความเข้มข้นในดิน ( > 5 กิโลกรัม Mg − 1 ) ที่พบในภูมิภาคตะวันตกของสหรัฐอเมริกา แคนาดา ฝรั่งเศส และเยอรมนี ดังนั้น อาหารที่คล้ายกันอาจจะมีความเข้มข้นแตกต่างกันมากของ SE ขึ้นอยู่กับพื้นที่การเกษตร การปลูกหรือผลิต จากนั้นฐานข้อมูลสารอาหารในรูปแบบดังกล่าวอาจสะท้อน และมีความเหมาะสมมากกว่าการรายงานข้อมูลทางโภชนาการเฉลี่ย ( smrkolj pograjc hlastan , , ribi č& stibilj , 2005 ) อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ข้อมูลเกี่ยวกับ SE เนื้อหาในดินและอาหารจากส่วนต่างๆ ของแอฟริกา เอเชียใต้ และอเมริกาใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาร์เจนตินา ก็ขาดแคลน หรือขาด ( alarc เลออง Navarro และ vique มาก ,2008 และ samm . kgm พอร์เทล่า ( 2010 ) การใช้ปุ๋ยที่อุดมไปด้วยเซเลเนียม ( Aro et al . , 1995 และ Dumont et al . , 2006 ) , และเซ ฟาร์มสัตว์ อาหาร ( Lyons et al . , 2007 , มู เมืองอิซ naveiro et al . , 2006 , Pappa et al . , 2006 และตติ , 2003 ) และการบริโภคโดยตรงของ อาหารเสริม ( ดูมองต์ et al . ,2006 ) มีกลวิธีในการเพิ่มปริมาณเซในอาหารของประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ขาดซีลีเนียมในดิน อย่างไรก็ตาม ประชาชนควรเตือนเรื่องการรับประทานของ SE อาหารเสริมเพื่อป้องกันโรค เพราะประโยชน์ของมันยังคงมีความไม่แน่นอน และการใช้ไม่อาจสร้างความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของเซ ( stoedter ชไวเซอร์ , ความเป็นพิษ ,&ปฏิบัติการ , 2010 ) .

ซีลีเนียมสามารถแทนที่กำมะถันในกรดอะมิโนเนื่องจากความคล้ายคลึงกันทางกายภาพและทางเคมีของพวกเขา ดังนั้นอาหารที่อุดมด้วยโปรตีน เช่น ไข่ เนื้อ ไก่ ปลา และ ธัญพืช ประกอบด้วย เซ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสารประกอบอินทรีย์ ( klapec et al . , 2004 , เซเกอร์ 2006 และ Ventura et al , . , 2007 ) กลุ่มอาหารเหล่านี้มีส่วนสำคัญในเซระดับที่สูงที่สุดของเซ ใน อาหาร ได้มีการรายงานในปลาที่มีความหลากหลายระหว่างสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม , มันมักจะเป็นแหล่งที่ดีของของเซ เนื่องจากระดับสูงของปรอทและโลหะหนักอื่น ๆซึ่งผูกกับเซรูปไม่ละลายอนินทรีย์ คอมเพล็กซ์ ผ่านทางนี้ซีลีเนียมช่วยลดความเป็นพิษของโลหะปริมาณน้อยหลาย ( Pappa et al . , 2006 )ผักที่อุดมไปด้วยกำมะถันสารประกอบ เช่น สมาชิกในครอบครัวครูซิเฟอรี่ ( คะน้า กะหล่ำ และกะหล่ำปลี brussel sprouts ) และครอบครัวไลเลียซีอี้ ( ใบไม้กระเทียมกระเทียมและหัวหอม ) อาจเป็นในแหล่งที่ดีของ เซ ขึ้นอยู่กับขนาดของการบริโภคของ โดยทั่วไปผักและผลไม้ปริมาณต่ำ เซ ความเข้มข้น ( 10 – 20 กรัมต่อกิโลกรัมμ− 1 ) อาจเนื่องจากสัดส่วนโปรตีนต่ำ ( หวี , 2001 , klapec et al . , 2004 และ Ventura et al . , 2009 ) เพื่อให้พวกเขาทำเพียงเล็กน้อยไปสู่การบริโภคซีลีเนียม ความเข้มข้นสูงสุดที่พบในถั่วบราซิล ( 3800 ng G − 1 ) ( manjusha เส้นประ& karunasagar , 2550 )เซใหม่เนื้อหาในวัวนมกลายเป็นผลงานมากเพื่อการบริโภคทั้งหมด ส่วนใหญ่สำหรับทารก ( klapec et al . , 2004 , Pappa et al . , 2006 และแซนด์ et al . , 2011 ) เก็บข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับ เซ เนื้อหาในอาหารในโลกนี้สามารถพบได้ใน นาวาร์โร alarc เลออง&มาก

vique 2008