The colossal main gate, the Sanmon,

The colossal main gate, the Sanmon, was built in 1619 and is the largest surviving structure of its kind in Japan. Chion-in has a large and small guest houses in the irimoya roof style called Ohojo and Kohojo that are designated Important Cultural Heritages. Both guest houses were built in 1641.

Chion-in is home to Japan's largest temple bell, which was commissioned in 1633 and weighs 74 tons. It requires a twenty-five man team to sound it.[3]

There are two interesting features to note about Chion-in. First, the roof beams are all carved with the family crest of the Tokugawa family: three hollyhock leaves.

Another feature is the umbrella found stashed in the rafters outside the main temple. One of the architects who helped rebuild the temple placed the umbrella in the rafters to help bring rain (and thereby ward off fire).


The pond behind Chion-in
Lastly, an interesting feature inside the temple are the very squeaky boards, an example of a nightingale floor. The wooden boards were built with metal ends that would rub against the metal joints they were attached to, created a piercing noise as people step on them. This was intentionally done so that when the Tokugawa family stayed at the temple, they could detect unwanted intruders at night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประตูหลักมหาศาล Sanmon ถูกสร้างขึ้นใน 1619 และเป็นโครงสร้างรอดตายที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น จิออนอินมีบ้านพักขนาดใหญ่ และขนาดเล็กในสไตล์หลังคา irimoya เรียกว่า Ohojo และ Kohojo ที่กำหนด Heritages สำคัญทางวัฒนธรรม บ้านพักทั้งสองสร้างขึ้นใน 1641จิออนอินเป็นบ้านของญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุดวัดระฆัง ซึ่งถูกมอบหมายอำนาจหน้าที่ใน 1633 น้ำหนัก 74 ตัน ต้องการทีมงานยี่สิบห้าคนฟังมัน [3]มีคุณลักษณะสองอย่างที่น่าสนใจเพื่อทราบเกี่ยวกับออนอิน ครั้งแรก คานหลังคามีทั้งที่แกะสลัก ด้วยยอดครอบครัวของโทะกุงะวะ: hollyhock สามใบคุณสมบัติก็คือ ร่มพบ stashed ใน rafters นอกวัดหลักการ หนึ่งในสถาปนิกผู้ช่วยสร้างวิหารทำร่มใน rafters นำฝน (และจึงไล่ไฟ)บ่อหลังออนอินสุดท้ายนี้ คุณลักษณะน่าสนใจภายในวัดมีบอร์ดส่งเสียงดังเอี้ยมาก ตัวอย่างของชั้นไนติงเกล กระดานไม้สร้างขึ้น ด้วยปลายเหล็กที่จะกระทบกับรอยต่อโลหะที่จะถูกแนบกับ สร้างเสียงเจาะขั้นตอนคนนั้น นี้ตั้งใจทำเพื่อว่าเมื่อครอบครัวโทะกุงะวะอยู่ที่วัด พวกเขาสามารถตรวจพบผู้บุกรุกที่ไม่พึงประสงค์ในเวลากลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประตูใหญ่มหึมา sanmon ที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1619 และเป็นโครงสร้างที่มีชีวิตรอดของชนิดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น Chion-in ที่มีเกสต์เฮาส์ขนาดใหญ่และขนาดเล็กในรูปแบบหลังคาที่เรียกว่า irimoya Ohojo และ Kohojo ที่กำหนดที่สำคัญทางวัฒนธรรม Heritages ทั้งเกสต์เฮาส์ถูกสร้างขึ้นใน 1641. Chion-in ที่เป็นที่ตั้งของวัดระฆังที่ใหญ่ที่สุดของประเทศญี่ปุ่นซึ่งได้รับมอบหมายใน 1633 และมีน้ำหนัก 74 ตัน มันต้องมีทีมงานคนยี่สิบห้าเสียงมัน. [3] มีสองคุณสมบัติที่น่าสนใจที่จะทราบเกี่ยวกับ Chion-in ที่มี ครั้งแรกที่คานหลังคามีการแกะสลักทั้งหมดที่มีครอบครัวยอดของครอบครัวงาวะที่สามใบ Hollyhock. คุณสมบัติก็คือร่มพบ stashed ในจันทันนอกวัดหลัก หนึ่งในสถาปนิกที่ช่วยสร้างวัดวางร่มในจันทันจะช่วยนำฝน (และจึงปัดไฟ). บ่อที่อยู่เบื้องหลัง Chion ในสุดท้ายคุณสมบัติที่น่าสนใจภายในวัดมีโต๊ะส่งเสียงดังเอี้ยมากตัวอย่างของพื้นไนติงเกล โต๊ะไม้ถูกสร้างขึ้นด้วยปลายโลหะที่จะถูกับข้อต่อโลหะที่พวกเขาติดอยู่กับสร้างเสียงเจาะเป็นคนที่ก้าวที่พวกเขา นี้ถูกทำโดยเจตนาเพื่อที่ว่าเมื่อครอบครัวงาวะอยู่ที่วัดที่พวกเขาสามารถตรวจสอบผู้บุกรุกที่ไม่พึงประสงค์ในเวลากลางคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปปั้นหน้าสุสานประตูหลัก , sanmon ถูกสร้างขึ้นในปี 1720 และเป็นโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดที่รอดตายของชนิดในญี่ปุ่น chion มีขนาดใหญ่และเกสต์เฮาส์เล็กๆ ในลักษณะที่เรียกว่า ohojo kohojo irimoya หลังคาและเป็นเขตมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญ ทั้งแขกบ้านถูกสร้างขึ้นในปี 1641 .

chion ในบ้านญี่ปุ่นที่ใหญ่ที่สุด วัดระฆัง ซึ่งได้รับมอบหมายใน 1633 หนัก 74 ตันมันต้องมีทีมยี่สิบห้าคน เสียงมัน [ 3 ]

มีสองคุณลักษณะที่น่าสนใจที่จะทราบเกี่ยวกับ chion . แรก , หลังคาคานทั้งหมดแกะสลักกับครอบครัว Crest ครอบครัวของโทคุกาวะ : สาม Hollyhock ใบ

คุณลักษณะอื่นคือ ร่ม พบซ่อนอยู่ในช่องภายนอกวัดหลักหนึ่งในสถาปนิกที่ช่วยสร้างวัดที่วางร่มใน rafters เพื่อช่วยนำฝน ( และจึงปัดไฟ )



chion ในบ่อหลัง และมีคุณลักษณะที่น่าสนใจภายในวัดมีบอร์ดมากใสปิ๊ง ตัวอย่างของนกไนติงเกลพื้น . แผงไม้ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยโลหะสิ้นสุดที่จะลูบข้อต่อโลหะถูกแนบไปสร้างเสียงเจาะเป็นขั้นตอนที่บุคคลเหล่านั้น นี้ตั้งใจจะทำเพื่อที่ว่าเมื่อตระกูลโทะกุงะวะ อยู่วัด ก็สามารถตรวจจับผู้บุกรุกที่ไม่พึงประสงค์ในตอนกลางคืน