The legend of the green children of

The legend of the green children of Woolpit concerns two children of unusual skin colour who reportedly appeared in the village of Woolpit in Suffolk, England, some time in the 12th century, perhaps during the reign of King Stephen. The children, brother and sister, were of generally normal appearance except for the green colour of their skin. They spoke in an unknown language, and the only food they would eat was beans. Eventually they learned to eat other food and lost their green pallor, but the boy was sickly and died soon after he and his sister were baptised. The girl adjusted to her new life, but she was considered to be "rather loose and wanton in her conduct".[2] After she learned to speak English, the girl explained that she and her brother had come from St Martin's Land, an underground world inhabited by green people.

The only near-contemporary accounts are contained in William of Newburgh's Historia rerum Anglicarum and Ralph of Coggeshall's Chronicum Anglicanum, written in about 1189 and 1220 respectively. Between then and their rediscovery in the mid-19th century, the green children seem to surface only in a passing mention in William Camden's Britannia in 1586,[1] and in Bishop Francis Godwin's fantastical The Man in the Moone,[3] in both of which William of Newburgh's account is cited.

Two approaches have dominated explanations of the story of the green children: that it is a folk tale describing an imaginary encounter with the inhabitants of another world, perhaps one beneath our feet or even extraterrestrial, or it is a garbled account of a historical event. The story was praised as an ideal fantasy by the English anarchist poet and critic Herbert Read in his English Prose Style, published in 1931. It provided the inspiration for his only novel, The Green Child, written in 1934.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตำนานของเด็กกรี Woolpit เกี่ยวข้องกับสองเด็กสีผิวผิดปกติรายงานปรากฏในหมู่บ้าน Woolpit ในซัฟ อังกฤษ เวลาในศตวรรษ 12 บางทีในระหว่างรัชกาลของ Stephen King เด็ก น้องชาย และน้อง สาว มีลักษณะที่ปรากฏโดยทั่วไปปกติยกเว้นสีเขียวของผิวของพวกเขา พวกเขาพูดภาษาไม่รู้จัก และอาหารเท่านั้นที่พวกเขาจะกิน ถั่วนั้น ในที่สุดพวกเขาได้เรียนรู้การกินอาหารอื่น ๆ และสูญเสีย pallor ของสีเขียว แต่เด็ก sickly และเสียชีวิตทันทีหลังจากที่ baptised เขาและน้องสาวของเขา สาวปรับปรุงชีวิตใหม่ของเธอ แต่เธอถูกถือว่า "ค่อนข้างหลวม และ wanton ในความประพฤติของเธอ" [2] หลังจากที่เธอได้เรียนรู้การพูดภาษาอังกฤษ เธออธิบายว่า เธอและพี่ชายของเธอมาจากเซนต์มาร์ตินที่ดิน โลกใต้ดินอาศัยอยู่ โดยคนสีเขียวบัญชีเฉพาะใกล้ร่วมสมัยมีอยู่ใน William ของ Newburgh ของ Historia rerum Chronicum Anglicanum Anglicarum และราล์ฟของ Coggeshall ของ เขียนประมาณ 1189 และ 1220 ตามลำดับ ระหว่างนั้นผู้ค้นพบวิชชาในศตวรรษที่ 19 กลาง เด็กสีเขียวดูเหมือนพื้นผิวในการเอ่ยถึงผ่าน William Camden บริทาเนียใน 1586, [1] และบาทหลวง Francis ก็อดวินของเดอะคนแปลกประหลาดในการ Moone, [3] ซึ่งทั้งสองอ้างถึง William ของ Newburgh ของบัญชีเท่านั้นวิธีที่สองได้ครอบงำคำอธิบายเรื่องของเด็กกรีน: ว่า มันเป็นเรื่องพื้นบ้านที่พบการจินตภาพกับประชากรของโลกอื่น บางทีหนึ่งใต้ของเท้าหรือแม้แต่ต่างดาว อธิบาย หรือเป็นบัญชีฉบับของเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ เรื่องถูกยกย่องเป็นแฟนตาซีเหมาะจากอังกฤษดิอกวีและนักวิจารณ์อ่านเฮอร์เบิร์ตในสไตล์ของเขาภาษาอังกฤษร้อยแก้ว เผยแพร่ในปี 1931 มันให้แรงบันดาลใจสำหรับเขาเพียงนวนิยาย เดอะกรีนเด็ก เขียนใน 1934

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตำนานของเด็กเขียวจากความกังวล woolpit สองเด็กของสีผิวที่ผิดปกติที่รายงานที่ปรากฏอยู่ใน หมู่บ้าน woolpit ในซัฟโฟล์ค ประเทศอังกฤษ ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 12 บางทีรัชสมัยของสตีเฟ่น เด็ก พี่ชายกับน้องสาว คือ ลักษณะโดยทั่วไปเป็นปกติ ยกเว้น สีเขียว ผิวของพวกเขา พวกเขาพูดในภาษาที่ไม่รู้จักและอาหารที่พวกเขาจะกินถั่ว ในที่สุดพวกเขาเรียนรู้ที่จะกินอาหารอื่น ๆและหายสีซีดเขียวของพวกเขา แต่เด็กป่วยง่ายและตายเร็ว ๆนี้หลังจากเขาและน้องสาวของเขาถูกบัพติศมา หญิงสาวปรับชีวิตใหม่ของเธอ แต่เธอถูกพิจารณาว่าเป็น " ค่อนข้างหลวมและป่าเถื่อนในความประพฤติของเธอ " . [ 2 ] หลังจากเธอเรียนรู้ที่จะพูดภาษาอังกฤษหญิงสาวอธิบายว่าเธอและพี่ชายของเธอที่ได้มาจากที่ดิน เซนต์ มาร์ติน ใต้ดินของโลกที่อาศัยอยู่โดยคนสีเขียว

แค่ใกล้บัญชีร่วมสมัยที่มีอยู่ในวิลเลียมแห่งนิวก็จะ rerum anglicarum และ Ralph ของค็อกกิชอลเป็น chronicum anglicanum เขียนเรื่องได้ และพวก ตามลำดับ ระหว่างนั้น และค้นพบในกลางศตวรรษที่ 19 ,