Ji Wu Jiu got flustered, feeling as

Ji Wu Jiu got flustered, feeling as though someone took a piece of his heart out, it was very painful. He simpley took a blanket corner and helped her wipe her tears, “Zhen Zhen…”

“I bid farewell to you, your majesty” Ye Zhen Zhen closed her eyes, and turned her face away, in her voice there was a strong nasal sound.

Ji Wu Jiu saw that she has made up her mind, and was afraid that she will be angry and disgusted with him. Holding on to the pain in his chest, he got down from the bed. Standing in front of the bed now, he saw that her face was not a blushing red that was supposed to be there after… but instead a pale white. He covered her with a blanket and said “then… I will leave first, tomorrow I will come and visit you”

With her eyes closed, Ye Zhen Zhen did not reply.

When he left Kun Ning Palace, it was already late into the night, outside it has started to snow. The entire palace was quiet, with only the lanterns were lit, looking like eyes of ghosts. The snow has piled up into a thick layer, noises can be heard when movements are made.

Walking towards Jiao Tai Hall, Ji Wu Jiu stopped.

JI Wu Jiu looked up at Jiao Tai Hall, suddenly his body fall back, his whole body now laying on top of a pile of snow.

“Your Majesty!” Feng You De put down his lantern anxiously, and wanted to help Ji Wu Jiu up, but was stopped by a gesture made by Ji Wu Jiu.

“You go on ahead, I want to be alone”

Although Feng You De is a little worried, but he still can’t go against the emperor’s orders. So he left the lantern with Ji Wu Jiu and went back to Gan Qing Palace first.

Ji Wu Jiu was laying on the snow, with some snow starting to enter his clothes via his collar. The back of his neck is very cold now. Although there was no moon, but with the layer of white surrounding him, it was not really dark. With his eyes wide opened, he continued to lay there.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จีวูจิวดูได้เกิดความสับสน รู้สึกว่ามีคนเอาชิ้นส่วนของหัวใจออก ก็เจ็บปวด เขาธันวาคมเอามุมครอบคลุม และช่วยให้เธอเช็ดน้ำตาของเธอ "เจินเจิน...""ประมูลอำลาคุณ มหาบพิตร" เย่เจินเจินปิดดวงตาของเธอ และหันใบหน้าของเธอ ในเสียงของเธอ มีเสียงที่โพรงจมูกแข็งแรงจิวจิววูจิเห็นว่า เธอได้ขึ้นใจของเธอ และกลัวว่า เธอจะโกรธ และ disgusted กับเขา โฮลดิ้งในอาการปวดหน้าอกของเขา เขาได้ลงจากเตียง ยืนอยู่หน้าเตียงตอนนี้ เขาเห็นว่า ใบหน้าของเธอไม่แดง blushing ที่ถูกควรจะเป็นหลังจากมี... แต่แทนที่ขาวซีด เขาคุ้มครองเธอ ด้วยผ้าห่ม และกล่าวว่า "แล้ว... จะฝากก่อน พรุ่งนี้ฉันจะมา เยี่ยมชมคุณ"กับตาของเธอปิด เย่เจินเจินได้ตอบกลับเมื่อเขาพาหนิง Kun ก็อยู่ดึก นอกนั้นได้เริ่มหิมะ พาเลซทั้งหมดเงียบ มีเพียงโคมไฟไม่ สว่าง มองเช่นตาของผี หิมะมีคั่งเป็นชั้นหนา จะได้ยินเสียงเมื่อทำการเคลื่อนไหวเดินไปทางหอใต้เจียว Jiu วูจิหยุดจีวูจิวจิวหาฮอลล์ใต้เจียว ทันใดนั้นร่างกายของเขาถอยกลับ ร่างกายของเขาทั้งหมดนี้ วางบนกองหิมะ"มหาบพิตร" เฟิงคุณเดวางโคมไฟของเขากังวลใจ และอยากช่วยจิวูจิวดูค่า ได้ถูกหยุดลง โดยรูปแบบลายเส้นโดยจิวูจิวจิว"คุณไปข้างหน้า อยากอยู่คนเดียว"แม้ว่าเฟิงคุณเดเป็นกังวลเล็กน้อย แต่เขายังไม่สามารถไปเทียบกับใบสั่งของจักรพรรดิ เพื่อให้เขาปล่อยโคมไฟกับคอมเมอเชี่ยนวูจิ และก็กลับไปพาชิงกันก่อนจิวจิววูจิถูกวางบนหิมะ กับหิมะบางเริ่มต้นใส่เสื้อผ้าของเขาผ่านคอเขา ด้านหลังของคอของเขามีอากาศหนาวมากตอนนี้ ถึงแม้ ว่าดวงจันทร์ไม่มี แต่ มีชั้นของสีขาวที่ล้อมรอบเขา มันไม่มืดจริง ๆ กับตาของเขากว้างเปิด เขายังคงวางมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จีวู Jiu ลนมีความรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเอาชิ้นส่วนของหัวใจของเขาออกมามันก็เจ็บปวดมาก เขา simpley เอามุมผ้าห่มและช่วยให้เธอเช็ดน้ำตาของเธอ "Zhen Zhen ... " "ผมกล่าวคำอำลากับคุณพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ" เจ้า Zhen Zhen ปิดตาของเธอและหันใบหน้าของเธอออกไปในเสียงของเธอมีความเสียงจมูกที่แข็งแกร่ง . จีวู Jiu เห็นว่าเธอได้ขึ้นใจของเธอและกลัวว่าเธอจะโกรธและเบื่อหน่ายกับเขา การถือครองเพื่อเจ็บที่หน้าอกของเขาเขาได้ลงจากเตียง ยืนอยู่หน้าเตียงตอนนี้เขาเห็นว่าใบหน้าของเธอไม่ได้เป็นสีแดงแดงที่ถูกควรจะเป็นหลังจากที่มี ... แต่แทนที่จะซีดขาว เขาได้รับการคุ้มครองเธอด้วยผ้าห่มและพูดว่า "แล้ว ... ฉันจะออกครั้งแรกในวันพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมคุณ" ด้วยตาของเธอปิด Ye Zhen Zhen ไม่ตอบ. เมื่อเขาออกจากคุนพาเลซหนิงก็มีอยู่แล้วจนดึก นอกจะมีการเริ่มต้นที่จะมีหิมะตก พระราชวังทั้งเป็นที่เงียบสงบมีเพียงโคมไฟถูกไฟมองเช่นสายตาของผี หิมะได้ซ้อนขึ้นเป็นชั้นหนาเสียงจะสามารถได้ยินเสียงเมื่อการเคลื่อนไหวจะทำ. เดินต่อเจียวไทฮอลล์จีวู Jiu หยุด. JI วู Jiu มองมาที่เจียวไทฮอลล์ก็ร่างกายของเขาถอยกลับไปทั้งตัวของเขาตอนนี้ วางอยู่ด้านบนของกองหิมะ. "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ!" ฮคุณ De วางโคมไฟของเขาอย่างใจจดใจจ่อและต้องการที่จะช่วยให้จีวู Jiu ขึ้น แต่ก็หยุดท่าทางที่ทำโดยจีวู Jiu. "คุณไปในข้างหน้า ผมต้องการที่จะอยู่คนเดียว "ถึงแม้ว่าฮDe คุณเป็นกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่สามารถไปกับคำสั่งของจักรพรรดิ ดังนั้นเขาออกจากโคมไฟที่มีจีวู Jiu และเดินกลับไปที่กานชิงพระราชวังครั้งแรก. จีวู Jiu ถูกวางบนหิมะมาด้วยหิมะบางส่วนเริ่มที่จะใส่เสื้อผ้าของเขาผ่านทางคอของเขา ด้านหลังของคอของเขามีอากาศหนาวเย็นมากในขณะนี้ แม้จะมีดวงจันทร์ไม่มี แต่ด้วยชั้นของสีขาวรอบตัวเขามันก็ไม่มืดจริงๆ ด้วยดวงตาของเขาเปิดกว้างเขายังคงมีการวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีวูจินทำเอะอะ รู้สึกเหมือนว่ามีใครบางคนเอาชิ้นส่วนของหัวใจของเขา มันเจ็บมาก เขา simpley เอาผ้าห่มมุมและช่วยเธอเช็ดคราบน้ำตา " เจินเจิน . . . . . . . "

" ฉันบอกลาเธอ ฝ่าบาท " เจ้าเจินเจิน หลับตา และหันใบหน้าของเธอไป เสียงของเธอก็แข็งแรงช่องจมูกเสียง

จีอู๋จิ่วเห็นว่าเธอได้ขึ้น จิตใจของเธอและกลัวว่าเธอจะโกรธและรังเกียจเขา เก็บความเจ็บปวดไว้ในหน้าอกของเขา เขาก็ลงจากเตียง ยืนอยู่หน้าเตียง ตอนนี้เขาเห็นใบหน้าของเธอไม่ได้แดงหน้าแดงที่ถูกควรจะเป็น หลังจากนั้น . . . . . . . แต่กลับซีดขาว เขาครอบคลุมกับผ้าห่มและพูดว่า " งั้น . . . ฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ข้าจะมาหาท่าน "

เธอตาปิดเจ้าจินจินไม่ตอบ .

ตอนที่เค้าทิ้งคุนหนิง พาเลซ มันก็ดึก ข้างนอกก็เริ่มที่จะตก คนทั้งวังก็เงียบ มีเพียงตะเกียงที่ถูกจุดขึ้น ดูเหมือนสายตาของผี หิมะที่ทับถมกันมาเป็นชั้นหนา เสียงสามารถได้ยินเสียงเมื่อมีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น

เดินไปเจียวไท่ ฮอลล์ จีอู๋จิ่วหยุด

จีอู๋จิ่วมองเจียวไท่ ฮอลล์จู่ๆร่างของเขากลับของเขา ร่างกายที่ตอนนี้นอนอยู่บนกองหิมะ

" ฝ่าบาท ! " ฟง นายเดอ ใส่ลงในตะเกียงอย่างใจจดใจจ่อ และอยากช่วย จี วูจิน แต่ก็หยุดลงด้วยท่าทางที่ทำโดย จี วู จิน นะ

" คุณไปเถอะ ข้าอยากอยู่คนเดียว "

แม้ว่าฟงคุณ de เป็นกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่สามารถขัดคำสั่ง ของจักรพรรดิงั้น เขาก็ออกจากโคมกับจีวู ยู และ กลับ ไป กาน ชิงวังก่อน

จีอู๋จิ่วถูกวางลงบนหิมะกับหิมะเริ่มที่จะใส่เสื้อผ้าของเขาผ่านเสื้อของเขา ด้านหลังของคอของเขาเย็นมากแล้ว แม้ว่าไม่มีจันทร์ แต่ด้วยชั้นของสีขาวรอบตัวเขา มันไม่มืดจริง ๆ กับดวงตาของเขาเปิดกว้าง เขายังคงนอนอยู่