Chapter 1[edit]Part 1[edit]Workshop

Chapter 1[edit]
Part 1[edit]
Workshop Number: 360, Residential Area, Outer Gate Number: 2105380, Little Garden.

"Did the summoning go well, Kuro Usagi?"

"It seems so, Jin-bocchan."

Answered Kuro Usagi shrugging her shoulders in a jestful manner. She had rabbit ears and looked around 15-16 years old. The small boy next to her let out a sigh. He was wearing a large robe, which was very unfitting for his small stature.

Kuro Usagi, who was wearing a suggestive mini skirt and garter stockings on her beautiful legs, touched her index finger to her lips, and assumed a cutesy pose and added,

"Well, we will have to wait and see how it turns out. Nothing good comes from being pessimistic. We just have to emphasize how fun this place looks on the surface. It would be easiest to confess on the first meeting that "Our Community is on the brink of total destruction!" but that will only cause them to be wary about joining us," explained Kuro Usagi flinging her arms about in the process.

The reluctant boy listened, with quickly changing facial expressions, but in the end he nodded in approval.

"Sorry to leave everything to you, but can I ask you to pick them up?"

"Leave it to me!"

Kuro Usagi suddenly jumped out of the chair.

When she touched the workshop’s door, the young boy spoke to her with concern in his voice.

"Will their arrival...save our community...I wonder?"

"Who knows...but the Host promised one thing," she said while quickly turning to face him again, sending her skirt aflutter as she smiled at him mischievously, "The Gifts they possess are of the highest class in humanity!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 [แก้ไข]ส่วนที่ 1 [แก้ไข]ประชุมเชิงปฏิบัติการจำนวน: 360 อาศัย จำนวนประตูภายนอก: สวน 2105380 เล็กน้อย"ได้อัญเชิญไปดี ซางิบอร์ก""เหมือนดัง จิ bocchan"ตอบซางิบอร์ก shrugging ไหล่เธออย่าง jestful เธอมีหูกระต่าย และดูอายุประมาณ 15-16 ปี เด็กเล็กติดให้เธอออกแบบแยกกัน เขาได้สวมใส่มีขนาดใหญ่เสื้อคลุม ที่ unfitting มากสำหรับรูปร่างของเขาเล็กซางิบอร์ก ที่สวมกระโปรงมินิถึงและถุงน่อง garter บนขาเธอสวย สัมผัสนิ้วชี้ของเธอกับริมฝีปากของเธอ และถือว่าก่อให้เกิด cutesy และ เพิ่ม"ดี เราจะต้องรอ และดูว่ามันเปิดออก ไม่มีอะไรดีมาเป็นในเชิงลบ เราเพิ่งได้เน้นสนุกวิธีทำดูบนพื้นผิว มันจะง่ายที่สุดก็ในการประชุมครั้งแรก ที่ "ชุมชนของเราในปากของทำลายทั้งหมด" แต่ที่เท่าจะทำให้พวกเขาต้องระมัดระวังเกี่ยวกับการร่วมงานกับเรา อธิบายซางิบอร์ก flinging แขนเกี่ยวกับในกระบวนการเด็กไม่ ฟัง มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วหน้านิพจน์ แต่ในสุด เขาพยักหน้าในการอนุมัติ"ขอให้ทุกอย่างกับคุณ แต่สามารถฉันขอให้คุณไปรับ""ปล่อยฉัน"ซางิบอร์กเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้ทันทีเมื่อเธอสัมผัสของเชิงประตู พูดชายหนุ่มที่เธอ มีความกังวลในเสียงของเขา"จะมาถึงของพวกเขา...บันทึกชุมชนของเรา... ไม่ทราบ""ใครรู้...แต่โฮสต์สัญญาสิ่งหนึ่ง เธอกล่าวขณะเลี้ยวเจอะเขาอีก ได้อย่างรวดเร็วส่งกระโปรงของเธอ aflutter เธอยิ้มที่เขาถึง "ของขวัญที่พวกเขามีอยู่สูงสุดของมนุษยชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 [แก้ไข]
ส่วนที่ 1 [แก้ไข]
จำนวนประชุมเชิงปฏิบัติการ: 360, พื้นที่อยู่อาศัยรอบนอกจำนวนประตู:. 2105380, ลิตเติ้ลการ์เด้น"ไม่เรียกไปด้วยดี Kuro ยูซากิ?" "มันดูเหมือนเช่นนั้นจิน bocchan". ตอบ Kuro ยูซากิยักไหล่ของเธอในลักษณะที่ jestful เธอมีหูกระต่ายและมองไปรอบ ๆ 15-16 ปี เด็กผู้ชายตัวเล็กข้างเธอให้ออกถอนหายใจ เขาสวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่ซึ่งเป็นอย่างมากที่ไม่บังควรสำหรับความสูงขนาดเล็กของเขา. Kuro ยูซากิซึ่งสวมกระโปรงมินิชี้นำและถุงน่องรัดขาที่สวยงามของเธอสัมผัสนิ้วชี้ของเธอไปที่ริมฝีปากของเธอและสันนิษฐานท่า cutesy และเพิ่ม"ดีที่เราจะต้องรอและดูว่ามันจะเปิดออก. ไม่มีอะไรที่ดีมาจากการถูกมองในแง่ร้าย. เราก็ต้องเน้นว่าสนุกสถานที่แห่งนี้มีลักษณะที่อยู่บนพื้นผิว. มันจะง่ายที่สุดในการสารภาพในการประชุมครั้งแรกที่" ชุมชนของเรา อยู่ในปากของการทำลายล้าง! "แต่ที่จะทำให้พวกเขาต้องระวังเกี่ยวกับการร่วมงานกับเรา" อธิบาย Kuro Usagi เหวี่ยงแขนของเธอเกี่ยวกับในกระบวนการ. เด็กไม่เต็มใจฟังที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วการแสดงออกทางสีหน้า แต่ในท้ายที่สุดเขา พยักหน้าในการอนุมัติ. "ขอโทษที่จะปล่อยให้ทุกอย่างกับคุณ แต่ฉันจะขอให้คุณเลือกพวกเขาขึ้นมา?" "ปล่อยให้ฉัน!" ยูซากิ Kuro ก็กระโดดออกจากเก้าอี้. เมื่อเธอสัมผัสประตูการประชุมเชิงปฏิบัติการของชายหนุ่มพูด กับเธอด้วยความกังวลในเสียงของเขา. "พวกเขามาถึงจะบันทึก ... ชุมชนของเรา ... ผมสงสัย?" "ใครจะรู้ ... แต่โฮสต์สัญญาว่าสิ่งหนึ่งที่" เธอกล่าวอย่างรวดเร็วในขณะที่หันไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งส่ง กระโปรงของเธอพริ้วขณะที่เธอยิ้มให้เขาซุกซน "ของขวัญที่พวกเขามีอยู่ในระดับที่สูงที่สุดในมนุษยชาติ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 [ แก้ไข ] [ แก้ไข ]

ตอนที่ 1 : ปฏิบัติการจำนวน 360 , ที่พักอาศัย , จำนวนประตูด้านนอก : 2105380 , สวนเล็ก ๆน้อย ๆ

" ก็เรียกไปงั้น คุโระอุซางิ ?

" ดู จิน bocchan "

ตอบคุโระ อุซางิ ๆไหล่ของเธอในลักษณะที่ jestful . เธอมีกระต่ายหูและมองไปรอบ ๆ 15-16 ปี เด็กเล็กๆ ข้างๆ เธอถอนหายใจ . เขาสวมเสื้อคลุมใหญ่ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมสำหรับความสูงขนาดเล็กของเขา . . . . . .

คุโระนะ ใครใส่กระโปรงและถุงน่อง Garter หยาบคายบนขาของเธอสวยงาม แตะนิ้วชี้กับริมฝีปากของเธอ และถือว่าเป็นท่าอื่นๆ และเพิ่ม

" แต่เราจะต้องรอและดูว่ามันจะออกมายังไง ไม่มีอะไรที่ดีมาจากการมองโลกในแง่ร้าย เราแค่ต้องเน้นวิธีสนุกที่นี่ดูบนพื้นผิวมันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะสารภาพในการประชุมครั้งแรกที่ " ชุมชนของเราอยู่ในปากของการทำลายล้าง ! แต่นั่นจะทำให้พวกเขาระมัดระวังเกี่ยวกับการร่วมงานกับเรา , " อธิบายคุโระ อุซางิ เหวี่ยงแขนในกระบวนการ .

เด็กไม่ฟังรีบเปลี่ยนสีหน้า แต่ในที่สุดเขาก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

" ขอโทษที่ทิ้งทุกอย่างเพื่อคุณแต่ผมขอถามคุณจะรับพวกเขา ?

" ฉันจัดการเอง ! "

คุโระ อุซางิก็กระโดดออกจากเก้าอี้

เมื่อเธอสัมผัสประตู การประชุมเชิงปฏิบัติการ เด็กหนุ่มพูดกับเธอด้วยความกังวลในเสียงของเขา . . . . . .

" จะมาถึง . . . . . ช่วยชุมชนของเรา . . . ผมสงสัย ?

" ใครรู้ . . . . . . แต่โฮสต์สัญญาสิ่งหนึ่ง " เธอกล่าวในขณะที่รีบหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งส่งกระโปรงเธอรัวเมื่อเธอยิ้มให้เขาอย่างซุกซน " ของขวัญที่พวกเขามีเป็นระดับที่สูงที่สุดในมนุษยชาติ