A Clean, Well-Lighted PlaceBY ERNES

A Clean, Well-Lighted Place

BY ERNEST HEMINGWAY


It was very late and everyone had left the cafe except an old man who sat in the shadow the leaves of the tree made against the electric light. In the day time the street was dusty, but at night the dew settled the dust and the old man liked to sit late because he was deaf and now at night it was quiet and he felt the difference. The two waiters inside the cafe knew that the old man was a little drunk, and while he was a good client they knew that if he became too drunk he would leave without paying, so they kept watch on him.

"Last week he tried to commit suicide," one waiter said.

"Why?"

"He was in despair."

"What about?"

"Nothing."

"How do you know it was nothing?"

"He has plenty of money."

They sat together at a table that was close against the wall near the door of the cafe and looked at the terrace where the tableswere all empty except where the old man sat in the shadow of the leaves of the tree that moved slightly in the wind. A girl and a soldier went by in the street. The street light shone on the brass number on his collar. The girl wore no head covering and hurried beside him.

"The guard will pick him up," one waiter said.

"What does it matter if he gets what he's after?"

"He had better get off the street now. The guard will get him. They went by five minutes ago."

The old man sitting in the shadow rapped on his saucer with his glass. The younger waiter went over to him.

"What do you want?"

The old man looked at him. "Another brandy," he said.

"You'll be drunk," the waiter said. The old man looked at him. The waiter went away.

"He'll stay all night," he said to his colleague. "I'm sleepy now.I never get into bed before three o'clock. He should have killed himself last week."

The waiter took the brandy bottle and another saucer from thecounter inside the cafe and marched out to the old man's table. Heput down the saucer and poured the glass full of brandy.

"You should have killed yourself last week," he said to the deafman. The old man motioned with his finger. "A little more," hesaid. The waiter poured on into the glass so that the brandy slopped over and ran down the stem into the top saucer of the pile."Thank you," the old man said. The waiter took the bottle back inside the cafe. He sat down at the table with his colleague again.

"He's drunk now," he said.

"He's drunk every night."

"What did he want to kill himself for?"

"How should I know."

"How did he do it?"

"He hung himself with a rope."

"Who cut him down?"

"His niece."

"Why did they do it?"

"Fear for his soul."

"How much money has he got?" "He's got plenty."

"He must be eighty years old."

"Anyway I should say he was eighty."

"I wish he would go home. I never get to bed before three o'clock.What kind of hour is that to go to bed?"

"He stays up because he likes it."

"He's lonely. I'm not lonely. I have a wife waiting in bed for me."

"He had a wife once too."

"A wife would be no good to him now."

"You can't tell. He might be better with a wife."

"His niece looks after him. You said she cut him down."

"I know." "I wouldn't want to be that old. An old man is a nasty thing."

"Not always. This old man is clean. He drinks without spilling.Even now, drunk. Look at him."

"I don't want to look at him. I wish he would go home. He has no regard for those who must work."

The old man looked from his glass across the square, then over at the waiters.

"Another brandy," he said, pointing to his glass. The waiter who was in a hurry came over.

"Finished," he said, speaking with that omission of syntax stupid people employ when talking to drunken people or foreigners. "Nomore tonight. Close now."

"Another," said the old man.

"No. Finished." The waiter wiped the edge of the table with a towel and shook his head.

The old man stood up, slowly counted the saucers, took a leathercoin purse from his pocket and paid for the drinks, leaving half a peseta tip. The waiter watched him go down the street, a very oldman walking unsteadily but with dignity.

"Why didn't you let him stay and drink?" the unhurried waiter asked. They were putting up the shutters. "It is not half-past two."

"I want to go home to bed."

"What is an hour?"

"More to me than to him."

"An hour is the same."

"You talk like an old man yourself. He can buy a bottle and drinkat home."

"It's not the same."

"No, it is not," agreed the waiter with a wife. He did not wish to be unjust. He was only in a hurry.

"And you? You have no fear of going home before your usual hour?"

"Are you trying to insult me?"

"No, hombre, only to make a joke."

"No," the waiter who was in a hurry said, rising from pulling down the metal shutters. "I have confidence. I am all confidence."

"You have youth, confidence, and a job," the older waiter said."You have everything."

"And what do you lack?"

"Everything but work."

"You have everything I have."

"No. I have never had confidence and I am not young."

"Come on. Stop talking nonsense and lock up."

"I am of those who like to stay late at the cafe," the older waitersaid.

"With all those who do not want to go to bed. With all those who need a light for the night."

"I want to go home and into bed."

"We are of two different kinds," the older waiter said. He was now dressed to go home. "It is not only a question of youth and confidence although those things are very beautiful. Each night I am reluctant to close up because there may be some one who needs the cafe."

"Hombre, there are bodegas open all night long."

"You do not understand. This is a clean and pleasant cafe. It is well lighted. The light is very good and also, now, there are shadows of the leaves."

"Good night," said the younger waiter.

"Good night," the other said. Turning off the electric light he continued the conversation with himself, It was the light of course but it is necessary that the place be clean and pleasant. You do not want music. Certainly you do not want music. Nor can you stand before a bar with dignity although that is all that isprovided for these hours. What did he fear? It was not a fear ordread, It was a nothing that he knew too well. It was all anothing and a man was a nothing too. It was only that and light was all it needed and a certain cleanness and order. Some lived init and never felt it but he knew it all was nada y pues nada y naday pues nada. Our nada who art in nada, nada be thy name thy kingdom nada thy will be nada in nada as it is in nada. Give usthis nada our daily nada and nada us our nada as we nada our nadas and nada us not into nada but deliver us from nada; pues nada. Hail nothing full of nothing, nothing is with thee. He smiled and stood before a bar with a shining steam pressure coffee machine.

"What's yours?" asked the barman.

"Nada."

"Otro loco mas," said the barman and turned away.

"A little cup," said the waiter.

The barman poured it for him.

"The light is very bright and pleasant but the bar is unpolished,"the waiter said.

The barman looked at him but did not answer. It was too late at night for conversation.

"You want another copita?" the barman asked.

"No, thank you," said the waiter and went out. He disliked bars and bodegas. A clean, well-lighted cafe was a very different thing. Now, without thinking further, he would go home to his room. Hewould lie in the bed and finally, with daylight, he would go to sleep. After all, he said to himself, it's probably only insomnia. Many must have it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานที่สะอาด กระจกห้องโดยเออร์เนสต์เฮมิงเวย์ล่าช้า และทุกคนได้ทิ้งคาเฟ่ยกเว้นการชราที่นั่งอยู่ในเงาใบไม้ของต้นไม้การไฟฟ้าแสง ในวันเวลาถนนเป็นฝุ่น แต่ในเวลากลางคืน เดอะดิวชำระฝุ่น และคนชอบนั่งสาย เพราะเขาหูหนวก และขณะนี้ในเวลากลางคืนมันเงียบ และเขารู้สึกว่าความแตกต่าง บริกรที่สองภายในคาเฟ่รู้ว่า คนเมาเล็กน้อย และไคลเอ็นต์ที่ดีพวกเขารู้ว่า ถ้าเมาเกินไปจน เขาจะออกโดยไม่จ่ายเงิน เพื่อให้พวกเขาเก็บไว้ดูบนเขา พนักงานเสิร์ฟที่หนึ่งกล่าวว่า "สัปดาห์เขาพยายามฆ่าตัวตาย "ทำไม" "เขาได้ในความสิ้นหวัง" "สิ่งที่เกี่ยวกับ" "ไม่" "คุณรู้อย่างไรก็ไม่มีอะไร" "เขาได้เงินมากมาย" พวกเขานั่งกันที่ตารางที่ถูกปิดกำแพงใกล้กับประตูของคาเฟ่ และมองที่ระเบียง ที่ tableswere ว่างเปล่าทั้งหมดยกเว้นที่ชายชรานั่งอยู่ในเงาของใบไม้ของต้นไม้ที่ย้ายเล็กน้อยลม สาวและทหารไปตามถนน ไฟถนน shone จำนวนทองเหลืองบนคอของเขา หญิงสาวสวมหัวไม่ครอบคลุม และรีบอยู่ข้างเขา พนักงานเสิร์ฟที่หนึ่งกล่าวว่า "ยามจะรับเขา "อะไรไม่ได้ว่าเขาได้รับสิ่งที่เขาเป็นหลังจาก" "เขามีดีได้ปิดถนนตอนนี้ ยามจะได้รับเขา เดินทาง 5 นาทีที่ผ่านมา" คนในเงา rapped บนจานรองถ้วยของเขากับเขาแก้ว พนักงานเสิร์ฟอายุไปกว่าเขา "อะไรหา" คนมองที่เขา "บรั่นดีอีก เขากล่าวว่า "คุณจะเมา เสิร์ฟกล่าว คนมองที่เขา เสิร์ฟออกไป "เขาจะพักคืนทั้งหมด เขากล่าวว่า การร่วมงานของเขา "ฉันง่วงนอนขณะนี้ ฉันไม่ได้เตียงก่อนสามโมงเย็น เขาควรได้ฆ่าตัวตายสัปดาห์สุดท้าย" เสิร์ฟเอาขวดบรั่นดีและจานรองถ้วยอื่นจาก thecounter ภายในคาเฟ่ และเดินออกไปยังตารางของคน Heput ลงที่จานรองแก้ว และ poured แก้วของบรั่นดี "คุณควรมีฆ่าตัวเองสัปดาห์ เขากล่าวว่า การ deafman คน motioned ด้วยการใช้นิ้วของเขา "น้อย เขากล่าวว่า เสิร์ฟ poured บนลงแก้วให้บรั่นดีที่ slopped กว่า และวิ่งไปตามก้านลงในจานรองถ้วยสูงสุดของกองการ" ขอบคุณ เฒ่ากล่าว เสิร์ฟเอาขวดกลับภายในคาเฟ่ เขานั่งลงที่ตัวกับเพื่อนร่วมงานของเขาอีกด้วย"เขาเป็นเมา เขากล่าวว่า "เขาได้เมาทุกคืน" "อะไรไม่อยากฆ่าตัวเองสำหรับ" "ควรฉันรู้" "วิธีทำเขาทำยังไง" "เขาหยุดตัวเองกับเชือก" "ผู้โค่นเขา" "ของหลานสาว" "ทำไมไม่ได้จะทำยังไง" "ความกลัวในจิตใจของเขา" "จำนวนเงินเขามี" "เขามีได้มากมาย" "เขาต้องได้แปดสิบปี" "หรือฉันควรพูดว่า เขาเป็นสิบ" "ฉันต้องการเขาจะกลับบ้าน ฉันไม่เคยได้นอนก่อนสามโมงเย็น ชนิดของชั่วโมงคือที่นอน "เขาอยู่ขึ้น เพราะชอบมัน" "เขาอยู่โดดเดี่ยว ฉันไม่เหงา แล้วภรรยารอเตียงฉัน""เขาได้ภรรยากันเกินไป" "ภรรยาจะได้ไม่ดีกับเขาตอนนี้" "คุณไม่สามารถบอก เขาอาจจะดีกว่ากับภรรยา" "หลานสาวของเขาดูหลังจากเขา คุณว่า เธอตัดเขาลง" "ฉันรู้" "ฉันไม่ต้องการให้ที่เก่า ความชราเป็นสิ่งน่ารังเกียจ" "ไม่เสมอไป คนนี้ได้ดี ดื่มโดยไม่ต้องออก ป่านนี้ เมาสุรา ดูเขา" "ไม่อยากดูเขา ต้องเขาจะกลับบ้าน เขามีสัมมาคารวะไม่สำหรับผู้ที่ต้องการทำงาน" คนมองจากเขาแก้วข้ามสแควร์ แล้วไปที่บริกรที่ "บรั่นดีอีก เขากล่าวว่า ชี้ไปที่กระจกของเขา พนักงานเสิร์ฟที่รีบมามากกว่า "เสร็จแล้ว เขากล่าวว่า พูดกับที่กระทำการอันคนโง่ใช้เมื่อพูดกับชาวต่างชาติหรือคนเมาไวยากรณ์ "คืนนี้ Nomore ปิดลงเดี๋ยวนี้" "อีก เฒ่ากล่าว หมายเลข" เสร็จ" พนักงานเสิร์ฟที่เช็ดขอบของตารางที่มีผ้าเช็ดตัว และจับศีรษะของเขา คนลุกขึ้นยืน ช้านับ saucers การ เอาใส่ leathercoin จากกระเป๋าของเขา และชำระค่าเครื่องดื่ม ออกทิปเปเซตาครึ่ง พนักงานเสิร์ฟที่เห็นเขาลงไปตามถนน โอลด์แมนมากที่เดิน unsteadily แต่ มีศักดิ์ศรี "ทำไมไม่ได้คุณให้เขาพักและดื่ม" เสิร์ฟเงียบถาม พวกเขาถูกวางที่บานเกล็ด "มันไม่ได้ครึ่ง 2" "อยากจะกลับบ้านนอน" "อะไรคือชั่วโมง "เพิ่มเติมให้ผมมากกว่าเขา" "ชั่วโมงอยู่เหมือนกัน" "คุณพูดเหมือนเป็นคนเอง เขาสามารถซื้อขวดและ drinkat บ้าน" "มันจะไม่เหมือนกัน" "ไม่ ไม่ ตกลงเสิร์ฟกับภรรยา เขาไม่ต้องการให้ทำลาย กำลังอยู่ในรีบเท่านั้น "แล้วคุณ คุณจะไม่กลัวกลับบ้านก่อนวันชั่วโมงปกติ "คุณกำลังดูถูกฉัน" "ไม่ hombre กับพูดเล่นเท่านั้น" "ไม่ เสิร์ฟเจ้ารีบกล่าวว่า เพิ่มขึ้นจากการดึงลงบานเกล็ดโลหะ "ฉันมีความเชื่อมั่น ฉันมั่นใจทั้งหมด" "คุณมีเยาวชน มั่นใจ และงาน เสิร์ฟเก่ากล่าว" คุณมีทุกอย่าง" "และที่สังเกตหรือไม่" "ทุกอย่างแต่ทำงาน" "คุณมีทุกอย่างที่ฉันมี" "หมายเลขผมไม่เคยมีความเชื่อมั่น และฉันไม่สาว" "โธ่ หยุดพูดเหลวไหล และล็อค" "ฉันเป็นคนที่ชอบการเดินสายที่คาเฟ่ waitersaid เก่า "กับทุกคนไม่ต้องไปนอน กับทุกคนที่ต้องการแสงในเวลากลางคืน" "อยากไปบ้าน และเตียง" พนักงานเสิร์ฟเก่ากล่าวว่า "เรามีสองชนิด ตอนนี้เขาไม่แต่งตัวไปหน้าแรก "มันไม่ได้เฉพาะคำถามของเยาวชนและความเชื่อมั่นแม้ว่าสิ่งเหล่านั้นมีความสวยงามมาก แต่ละคืนที่ฉันหวงแหนปิดเนื่องจากอาจมีบางคนต้องคาเฟ่" " Hombre มี bodegas เปิดตลอดทั้งคืน" "คุณไม่เข้าใจ นี่คือร้านกาแฟ ดี มันมีทั้งไฟส่องสว่าง แสงเป็นอย่างดี และนอกจากนี้ ขณะนี้ มีเงาของใบไม้" "ดี หลับ กล่าวเสิร์ฟอายุ "Good night," the other said. Turning off the electric light he continued the conversation with himself, It was the light of course but it is necessary that the place be clean and pleasant. You do not want music. Certainly you do not want music. Nor can you stand before a bar with dignity although that is all that isprovided for these hours. What did he fear? It was not a fear ordread, It was a nothing that he knew too well. It was all anothing and a man was a nothing too. It was only that and light was all it needed and a certain cleanness and order. Some lived init and never felt it but he knew it all was nada y pues nada y naday pues nada. Our nada who art in nada, nada be thy name thy kingdom nada thy will be nada in nada as it is in nada. Give usthis nada our daily nada and nada us our nada as we nada our nadas and nada us not into nada but deliver us from nada; pues nada. Hail nothing full of nothing, nothing is with thee. He smiled and stood before a bar with a shining steam pressure coffee machine. "What's yours?" asked the barman. "Nada." "Otro loco mas," said the barman and turned away. "A little cup," said the waiter. The barman poured it for him. "The light is very bright and pleasant but the bar is unpolished,"the waiter said. The barman looked at him but did not answer. It was too late at night for conversation. "You want another copita?" the barman asked. "No, thank you," said the waiter and went out. He disliked bars and bodegas. A clean, well-lighted cafe was a very different thing. Now, without thinking further, he would go home to his room. Hewould lie in the bed and finally, with daylight, he would go to sleep. After all, he said to himself, it's probably only insomnia. Many must have it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำความสะอาดที่ดี Lighted เพลสจำแนกErnest Hemingway มันดึกมากแล้วและทุกคนได้ออกจากร้านกาแฟยกเว้นชายชราคนหนึ่งซึ่งนั่งในเงาใบของต้นไม้ที่ทำกับแสงไฟฟ้า ในเวลากลางวันเป็นถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่น แต่ในเวลากลางคืนน้ำค้างตัดสินฝุ่นและชายชราชอบที่จะนั่งปลายเพราะเขาเป็นคนหูหนวกและตอนนี้ในเวลากลางคืนมันเป็นที่เงียบสงบและเขารู้สึกถึงความแตกต่าง ทั้งสองบริกรภายในร้านกาแฟที่รู้ว่าคนเก่าเป็นเมาเล็ก ๆ น้อย ๆ และในขณะที่เขาเป็นลูกค้าที่ดีที่พวกเขารู้ว่าถ้าเขากลายเป็นที่เมาเกินกว่าที่เขาจะออกโดยไม่ต้องจ่ายเพื่อให้พวกเขาเฝ้าอยู่บนเขา. "สัปดาห์ที่ผ่านมาเขาพยายามที่จะ ฆ่าตัวตาย "บริกรคนหนึ่งกล่าวว่า." ทำไม? "" เขาเป็นในความสิ้นหวัง. "" สิ่งที่เกี่ยวกับ? "" ไม่มีอะไร. "" คุณจะรู้ว่ามันเป็นอะไรอย่างไร "" เขามีเงินมากมาย. "พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันที่ ตารางที่อยู่ใกล้กับผนังใกล้ประตูของร้านกาแฟและมองไปที่ระเบียงที่ tableswere ว่างเปล่าทั้งหมดยกเว้นในกรณีที่ชายชรานั่งอยู่ในเงาของใบของต้นไม้ที่ย้ายเล็กน้อยในลม สาวและทหารไปโดยในถนน ไฟถนนส่องกับจำนวนทองเหลืองบนปกของเขา หญิงสาวสวมไม่มีหัวครอบคลุมและรีบข้างเขา. "ยามจะเลือกเขาขึ้น" บริกรคนหนึ่งกล่าวว่า. "เรื่องมันจะมีอะไรหากเขาได้รับสิ่งที่เขาหลังจากที่?" "เขามีดีกว่าที่ได้รับการปิดถนนในขณะนี้. ยามจะ ได้รับเขา. พวกเขาเดินห้านาทีที่ผ่านมา. "ชายชรานั่งอยู่ในเงาเคาะจานรองแก้วของเขากับของเขา บริกรที่อายุน้อยกว่าเดินไปกับเขา. "คุณต้องการอะไร?" ชายชรามองไปที่เขา "บรั่นดีอีก" เขากล่าว. "คุณจะเมา" บริกรกล่าวว่า ชายชรามองไปที่เขา บริกรไป. "เขาจะอยู่ตลอดทั้งคืน" เขากล่าวกับเพื่อนร่วมงานของเขา "ฉันง่วงนอน now.I ไม่เคยได้รับก่อนที่จะเข้านอน 03:00. เขาควรจะได้ฆ่าตัวตายเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว." บริกรเอาขวดบรั่นดีและจานรองอื่นจาก thecounter ภายในร้านและเดินออกไปที่โต๊ะคนเก่าของ Heput ลงจานรองและเทแก้วเต็มรูปแบบของบรั่นดี. "คุณควรจะได้ฆ่าตัวเองเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว" เขาบอกว่าจะ deafman ชายชรา motioned ด้วยนิ้วของเขา "เล็ก ๆ น้อย ๆ มากขึ้น" hesaid บริกรเทลงในแก้วเพื่อให้บรั่นดี slopped มากกว่าและวิ่งลงก้านลงในจานรองด้านบนของกอง. "ขอบคุณ" ชายชรากล่าวว่า บริกรเอาขวดกลับเข้าไปข้างในร้านกาแฟ เขานั่งลงที่โต๊ะกับเพื่อนร่วมงานของเขาอีกครั้ง. "เขาเมาในขณะนี้" เขากล่าว. "เขาเมาทุกคืน." "สิ่งที่เขาไม่ต้องการที่จะฆ่าตัวตายหรือไม่?" "ฉันควรจะรู้ว่า." "วิธีการที่เขาทำ มันได้หรือไม่ "" เขาแขวนตัวเองด้วยเชือก. "" ใครตัดเขาลง? "" หลานสาวของเขา. "" ทำไมพวกเขาทำมันได้หรือไม่ "" กลัวสำหรับจิตวิญญาณของเขา. "" เงินเท่าไหร่ได้เขาได้? " "เขามีความอุดมสมบูรณ์." "เขาจะต้องเป็นแปดสิบปี." "อย่างไรก็ตามผมควรจะพูดว่าเขาเป็นสิบ." "ผมหวังว่าเขาจะกลับบ้านไป. ฉันไม่เคยได้รับก่อนที่จะเข้านอนสามชนิด o'clock.What ของชั่วโมงคือ ไปนอน? "" เขาอยู่เสมอเพราะเขาชอบมัน. "" เขาเหงา. ฉันไม่เหงา. ผมมีภรรยาที่รออยู่ในเตียงสำหรับฉัน. "" เขามีภรรยาครั้งเดียวมากเกินไป. "" ภรรยาจะ จะไม่ดีกับเขาขณะนี้. "" คุณไม่สามารถบอกได้. เขาอาจจะดีกว่าที่มีภรรยา. "" หลานสาวของเขาดูหลังจากเขา. คุณบอกว่าเธอตัดเขาลง. "" ฉันรู้ว่า. " "ผมไม่ต้องการที่จะเป็นไปได้ว่าเก่า. ชายชราคนหนึ่งเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ." "ไม่เสมอไป. นี้ชายชราสะอาด. เขาดื่มโดยไม่ต้อง spilling.Even ตอนนี้เมา. ดูเขา." "ฉันทำไม่ได้ ต้องการที่จะมองไปที่เขา. ฉันหวังว่าเขาจะกลับบ้าน. เขามีเรื่องสำหรับผู้ที่ต้องทำงานไม่. "ชายชรามองจากแก้วของเขาข้ามตารางแล้วไปที่บริกร." บรั่นดีอีก "เขากล่าวว่าชี้ แก้วของเขา บริกรที่อยู่ในรีบมา. "เสร็จแล้ว" เขากล่าวว่าการพูดกับการละเลยของผู้คนโง่ไวยากรณ์จ้างว่าเมื่อพูดคุยกับคนเมาหรือชาวต่างชาติ "คืนนี้ nomore ปิด. ขณะนี้." "อีก" คนเก่ากล่าวว่า. "ครั้งที่เสร็จสิ้น." บริกรเช็ดขอบของตารางด้วยผ้าขนหนูและส่ายหัว. ชายชรายืนขึ้นอย่างช้า ๆ นับจานรองเอากระเป๋า leathercoin จากกระเป๋าของเขาและจ่ายเงินสำหรับเครื่องดื่มที่ออกจากครึ่งปลายเปเซตา บริกรดูเขาไปลงถนนเดินโทงเทง oldman มาก แต่มีศักดิ์ศรี. "ทำไมคุณไม่ปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่และดื่ม?" บริกรค่อยๆถาม พวกเขาถูกวางขึ้นบานประตูหน้าต่าง "มันไม่ได้ครึ่งที่ผ่านมาสอง." "ผมอยากกลับบ้านไปนอน." "อะไรคือชั่วโมง?" "มากไปกว่าที่จะเขา." "ชั่วโมงเหมือนกัน." "คุณพูดเหมือนเก่า คนที่ตัวเอง. เขาสามารถซื้อขวดและ drinkat บ้าน. "" มันไม่เหมือนกัน. "" ไม่มันไม่ได้ "เห็นด้วยที่บริกรที่มีภรรยา เขาไม่ได้ต้องการที่จะไม่เป็นธรรม เขาเป็นเพียงคนเดียวในรีบ. "และคุณคุณมีความกลัวของจะกลับบ้านก่อนชั่วโมงตามปกติของคุณหรือไม่?" "คุณพยายามที่จะดูถูกฉัน?" "ไม่ hombre เท่านั้นที่จะทำให้เรื่องตลก." "ไม่ว่า" บริกรที่อยู่ในรีบกล่าวเพิ่มขึ้นจากดึงลงบานประตูหน้าต่างโลหะ "ผมมีความเชื่อมั่น. ผมเชื่อมั่นทั้งหมด." "คุณมีเยาวชนความเชื่อมั่นและงาน" บริกรเก่ากล่าวว่า. "คุณมีทุกอย่าง." "และสิ่งที่คุณขาด?" "ทุกอย่าง แต่การทำงาน." "คุณ มีทุกอย่างที่ฉันมี. "" ไม่ฉันไม่เคยมีความเชื่อมั่นและผมไม่ได้หนุ่ม. "" Come on. หยุดพูดเรื่องไร้สาระและล็อคขึ้น. "" ผมของผู้ที่ชอบที่จะอยู่ในช่วงปลายที่คาเฟ่ "เก่า waitersaid. "ด้วยทุกคนที่ไม่ต้องการที่จะไปนอน. กับผู้ที่ต้องแสงในคืนนี้." "ผมอยากจะไปที่บ้านและเข้าไปในห้องนอน." "เรามีสองชนิดแตกต่างกัน" บริกรที่มีอายุมากกว่า กล่าว. เขาได้รับการสวมใส่ในขณะนี้ที่จะกลับบ้าน "มันไม่ได้เป็นเพียงคำถามของเยาวชนและความเชื่อมั่นถึงแม้ว่าสิ่งเหล่านั้นมีความสวยงามมาก. ในแต่ละคืนผมลังเลที่จะปิดขึ้นเพราะอาจจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ต้องการร้านกาแฟบาง." "ไอ้มีโรงบ่มไวน์ที่เปิดตลอดทั้งคืน." "คุณไม่เข้าใจ. นี้เป็นร้านกาแฟที่สะอาดและน่ารื่นรมย์. เป็นไฟกัน. แสงเป็นสิ่งที่ดีมากและยังตอนนี้มีเงาของใบ." "ราตรีสวัสดิ์" บริกรที่อายุน้อยกว่ากล่าวว่า. "คืนที่ดี "คนอื่น ๆ กล่าวว่า ปิดไฟที่เขายังคงสนทนากับตัวเองมันเป็นความสว่างของการเรียนการสอน แต่มันเป็นสิ่งจำเป็นที่สถานที่ที่มีความสะอาดและมีความสุข คุณไม่ต้องการเพลง แน่นอนคุณไม่ต้องการเพลง หรือคุณสามารถยืนก่อนที่บาร์มีศักดิ์ศรี แต่ที่เป็นสิ่งที่ isprovided ชั่วโมงเหล่านี้ สิ่งที่เขาไม่กลัว? มันก็ไม่ได้เป็น ordread กลัวมันเป็นอะไรที่เขารู้ดีเกินไป มันเป็น anothing และเป็นคนที่ไม่ได้เป็นอะไรมากเกินไป มันเป็นเพียงที่และแสงได้ทั้งหมดก็จำเป็นและความสะอาดและความเป็นระเบียบบางอย่าง บาง init อาศัยอยู่และไม่เคยรู้สึกว่ามัน แต่เขารู้ว่ามันทั้งหมดได้ nada y ที่ pues nada y ที่ naday pues nada nada เราที่ศิลปะใน nada, nada ราชอาณาจักรของพระองค์เป็นชื่อของเจ้าจะ nada nada nada ในขณะที่มันอยู่ใน nada ให้ nada nada usthis ประจำวันของเราและเรา nada nada ของเราที่เรา Nada nadas ของเราและเราไม่ nada เข้า nada แต่พ้นจาก nada; pues nada ลูกเห็บอะไรเต็มไปด้วยไม่มีอะไรไม่มีอะไรกับท่าน เขายิ้มและยืนอยู่ตรงหน้าบาร์ที่มีเครื่องชงกาแฟไอน้ำความดันส่อง. "สิ่งที่เป็นของคุณ?" ถามบาร์เทนเดได้. "Nada." "Otro บ้า Mas" บาร์เทนเดและหันไปกล่าวว่า. "ถ้วยเล็ก ๆ น้อย ๆ " บริกรกล่าว. บาร์เทนเดเทมันสำหรับเขา. "ไฟสว่างมากและมีความสุข แต่บาร์ ข้าวกล้อง "บริกรกล่าว. บาร์เทนเดมองไปที่เขา แต่ไม่ได้ตอบ มันก็สายเกินไปในเวลากลางคืนสำหรับการสนทนา. "คุณต้องการ copita อื่นได้หรือไม่" บาร์เทนเดถาม. "ไม่ขอบคุณ" บริกรและออกไปกล่าวว่า เขาไม่ชอบบาร์และโรงบ่มไวน์ สะอาดร้านกาแฟที่ดีได้ลงเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก ตอนนี้ไม่ต้องคิดต่อไปว่าเขาจะกลับบ้านไปที่ห้องของเขา Hewould นอนอยู่บนเตียงและในที่สุดก็มีเวลากลางวันเขาจะไปนอน หลังจากที่ทุกคนเขาพูดกับตัวเองก็อาจจะนอนไม่หลับเท่านั้น หลายคนต้องมีมัน