Thailand is an agricultural country

Thailand is an agricultural country. The Office of Agricultural Economic,
Ministry of Agricultural stated that in 2011, Thailand total export amounts
are 6,882,642 million Baht (or USD 229,421 millions) with 1,447,716 million
Baht (or USD 48,257 millions) for agricultural products. Because of a globalization
trade of agricultural products is increasing, its supply chain is
more complicated accordingly. Ineffective supply chain management will
make its chain risky and vulnerability. These will lead decreasing of supply
chain’s performance. To mitigate the risks which might be occurred in the
chain, risk management strategies play an important role for risk reduction.
To integrate risk management concept into supply chain activities,
supply chain risk management (SCRM) can be defined as “the management
of supply chain risks through coordination or collaboration among the supply
chain partners so as to ensure profitability and continuity” (Christopher
2006, p.453). The typical risk management steps start from risk identification,
risk assessment, risk management, risk control and monitoring. The
aim of this paper is to study supply chain risk management by using a fresh
produce supply chain in Thailand as a case. A fresh produce supply chain is
a dynamic operation, their products are easily to perish and there are many
factors influencing while moving along the chain. Hence, this research will
study the obstacles or risk factors in a fresh produce supply chain and to
acquire the guidance for risk mitigation based on risk management process
as mentioned above.



Definitions of Risk
There are a number of research papers defining the concept of risk and uncertainty.
The study of risk started in seventeenth century and the probability
theory which is the important method to study risk management
nowadays was developed. The definitions of risk were addressed by many
studies. Manuj and Mentzer (2008) defined uncertainty as the event which
is difficult to predict the possible outcome, whereas risk is consisted of
three components; they are the possibility of losses, the probability of
those losses which might be happened and the importance of the losses'
result. Khan and Burnes (2007) have compared the definition of risk and
uncertainty that risk can be measured and estimated the probability of the
outcome while uncertainty cannot be quantified and estimated. Norrman
and Jansson (2004) stated that risk can be quantified the probability of the
occurrence of the primary event and measured the consequence of that
event. Then Tang and Musa (2010) believed that risk’s impact outcome and
risk’s sources expectation are among the important topics to be studied
and discussed. Merna and Al-Thani (2008) explained the risk and uncertainty
as the decision about risk will be made if the outcome can be estimated
for both possibility and probability, while uncertainty is defined if
there are a number of possible outcome but the probability of individual
outcome cannot be estimated. Manuj and Mentzer (2008) refined the concept
of risk from their research about “Global supply chain risk manage-
560 Chatchai Raka and Jirapan Liangrokapart
ment strategies” as the potential losses are the significant losses if risk happened
and the likelihood is the probability of the emergent event that leads
to those risks become realization.
Therefore, the definition of risk for this research is defined as risk is the potential
of losses which can be estimated their likelihood and the significant
of the outcome should be evaluated for risk mitigation further.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สำนักงานเกษตร เศรษฐกิจกระทรวงเกษตรกล่าวว่า ใน 2011 ยอดส่งออกรวมของไทยมี 6,882,642 ล้านบาท (หรือ 229,421 USD ล้าน) กับ 1,447,716 ล้านบาท (หรือบ. 48,257 ล้าน) สำหรับสินค้าเกษตร เนื่องจากโลกาภิวัตน์ที่การค้าสินค้าเกษตรเพิ่มขึ้น เป็นโซ่อุปทานของตนซับซ้อนมากขึ้นตามลำดับ จะห่วงโซ่อุปทานไม่ได้ผลทำให้ห่วงโซ่ที่มีความเสี่ยงและช่องโหว่ของ เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทานประสิทธิภาพการทำงานของโซ่ การลดความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในการโซ่ กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงมีบทบาทสำคัญสำหรับการลดความเสี่ยงการบูรณาการแนวคิดการบริหารความเสี่ยงเป็นกิจกรรมห่วงโซ่อุปทานสามารถกำหนดความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน (SCRM) เป็น "การบริหารจัดการความเสี่ยงโซ่อุปทานผ่านการประสานงานหรือร่วมมือในการจัดหาโซ่คู่ค้าเพื่อให้มั่นใจในการทำกำไรและความต่อเนื่อง" (คริสโตเฟอร์2006, p.453) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยงทั่วไปเริ่มจากการระบุความเสี่ยงการประเมินความเสี่ยง การบริหารความเสี่ยง ความเสี่ยงควบคุม และตรวจสอบ การจุดมุ่งหมายของเอกสารนี้คือการ ศึกษาความเสี่ยงโซ่อุปทาน โดยใช้สดผลิตห่วงโซ่อุปทานในประเทศไทยเป็นกรณี เป็นห่วงโซ่อุปทานสดการดำเนินการแบบไดนามิก ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาอย่างง่ายดายที่จะ พินาศ และมีจำนวนมากปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อขณะเคลื่อนตลอดห่วงโซ่ ด้วยเหตุนี้ งานวิจัยนี้จะศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยเสี่ยง ในห่วงโซ่อุปทานสด และได้รับคำแนะนำสำหรับการลดความเสี่ยงตามกระบวนการบริหารความเสี่ยงดังกล่าวข้างต้นนิยามของความเสี่ยงมีจำนวนของรายงานการวิจัยการกำหนดแนวคิดของความเสี่ยงและความไม่แน่นอนการศึกษาความเสี่ยงในการเริ่มต้นในศตวรรษที่สิบเจ็ดและความน่าเป็นทฤษฎีซึ่งเป็นวิธีการสำคัญในการศึกษาการบริหารความเสี่ยงปัจจุบันได้รับการพัฒนา คำนิยามของความเสี่ยงได้รับการแก้ไข โดยมากการศึกษา Manuj และ Mentzer (2008) กำหนดความไม่แน่นอนเป็นเหตุการณ์ที่เป็นเรื่องยากที่จะทำนายผลได้ ในขณะที่ความเสี่ยงประกอบด้วยคอมโพเนนต์ที่สาม เป็นไปได้ของการสูญเสีย ความน่าเป็นของผู้เสียหายซึ่งอาจเกิดขึ้นและความสำคัญของการสูญเสียผลการค้นหา คานและ Burnes (2007) ได้เปรียบเทียบความหมายของความเสี่ยง และความไม่แน่นอนความเสี่ยงที่สามารถวัด และประเมินความเป็นไปได้ของการไม่สามารถวัด และประเมินผลในขณะที่ความไม่แน่นอน Norrmanและเพื่อน (2004) ระบุว่า ความเสี่ยงสามารถวัดความน่าเป็นของการเกิดเหตุการณ์หลักที่ และวัดผลมาจากการที่เหตุการณ์ แล้วถังและ Musa (2010) เชื่อว่าผลกระทบของความเสี่ยงดังกล่าว และหัวข้อสำคัญการศึกษามีความคาดหวังของแหล่งที่มาของความเสี่ยงและพูดถึง Merna และอัลธานี (2008) อธิบายความเสี่ยงและความไม่แน่นอนเป็นการตัดสินใจเกี่ยวกับความเสี่ยงจะทำได้ถ้าสามารถประเมินผลสำหรับความเป็นไปได้และน่าเป็น ในขณะที่ความไม่แน่นอนจะถูกกำหนดถ้ามีจำนวนของผลลัพธ์ที่เป็นไปได้แต่น่าเป็นของแต่ละบุคคลไม่สามารถจะประเมินผล Manuj และ Mentzer (2008) กลั่นแนวคิดความเสี่ยงจากการวิจัยของพวกเขาเกี่ยวกับ "จัดการความเสี่ยงโซ่อุปทานทั่วโลก-ฉัตรชัย 560 ระกาและ Jirapan Liangrokapartment กลยุทธ์"เป็นการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นเป็นขาดทุนอย่างมีนัยสำคัญความเสี่ยงที่เกิดขึ้นและโอกาส ความน่าเป็นของเหตุการณ์ฉุกเฉินที่นำไปสู่ความเสี่ยงเหล่านั้นกลายเป็น สำนึกดังนั้น กำหนดคำนิยามความเสี่ยงสำหรับการวิจัยนี้เป็นความเสี่ยงอยู่การสูญเสียซึ่งสามารถประเมินโอกาสของพวกเขาและสำคัญควรจะประเมินผลสำหรับการลดความเสี่ยงต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร
กระทรวงเกษตรกล่าวว่าในปี 2011 ปริมาณการส่งออกรวมของประเทศไทย
เป็น 6,882,642 ล้านบาท (เหรียญสหรัฐฯหรือ 229,421 ล้านบาท) กับ 1,447,716 ล้าน
บาท (เหรียญสหรัฐฯหรือ 48,257 ล้านบาท) สำหรับสินค้าเกษตร เพราะโลกาภิวัตน์
การค้าสินค้าเกษตรจะเพิ่มขึ้นในห่วงโซ่อุปทานของมันคือ
ความซับซ้อนมากขึ้นตามลำดับ การจัดการห่วงโซ่อุปทานไม่ได้ผลจะ
ทำให้ห่วงโซ่ของความเสี่ยงและความเปราะบาง เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทาน
ประสิทธิภาพห่วงโซ่ของ เพื่อลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นใน
ห่วงโซ่, กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงที่มีบทบาทสำคัญในการลดความเสี่ยง.
เพื่อบูรณาการแนวคิดการจัดการความเสี่ยงในกิจกรรมห่วงโซ่อุปทาน
การจัดการอุปทานเสี่ยงในห่วงโซ่ (SCRM) สามารถกำหนดเป็น "การบริหารจัดการ
ห่วงโซ่อุปทาน ความเสี่ยงผ่านการประสานงานหรือความร่วมมือระหว่างอุปทาน
พันธมิตรโซ่เพื่อให้มั่นใจว่าการทำกำไรและความต่อเนื่อง "(คริสโต
ปี 2006 p.453) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยงโดยทั่วไปเริ่มต้นจากการระบุความเสี่ยง,
การประเมินความเสี่ยงการบริหารความเสี่ยงการควบคุมความเสี่ยงและการตรวจสอบ
จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทานโดยใช้สด
ผลิตและห่วงโซ่อุปทานในประเทศไทยเป็นกรณี ห่วงโซ่อุปทานการผลิตสด
การดำเนินการแบบไดนามิกผลิตภัณฑ์ของตนได้อย่างง่ายดายพินาศและมีหลาย
ปัจจัยที่มีอิทธิพลในขณะเคลื่อนย้ายไปตามห่วงโซ่ ดังนั้นงานวิจัยนี้จะ
ศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยเสี่ยงในห่วงโซ่การผลิตอุปทานสดและจะ
ได้รับการแนะนำในการลดความเสี่ยงขึ้นอยู่กับกระบวนการบริหารความเสี่ยง
ดังกล่าวข้างต้น. ความหมายของความเสี่ยงมีจำนวนของเอกสารงานวิจัยที่กำหนดแนวคิดของความเสี่ยงและ ความไม่แน่นอน. การศึกษาความเสี่ยงเริ่มต้นในศตวรรษที่สิบเจ็ดและความน่าจะเป็นทฤษฎีซึ่งเป็นวิธีที่สำคัญในการศึกษาการบริหารความเสี่ยงในปัจจุบันได้รับการพัฒนา คำจำกัดความของความเสี่ยงที่ได้รับการแก้ไขโดยหลายการศึกษา Manuj และ Mentzer (2008) ที่กำหนดไว้ไม่แน่นอนในงานซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะคาดการณ์ผลที่เป็นไปได้ในขณะที่ความเสี่ยงของ บริษัท ประกอบด้วยสามส่วน; พวกเขาจะมีความเป็นไปได้ของการสูญเสียความน่าจะเป็นของการสูญเสียเหล่านั้นที่อาจจะเกิดขึ้นและความสำคัญของการสูญเสีย "The ผล ข่านและ Burnes (2007) ได้มีการเปรียบเทียบความหมายของความเสี่ยงและความไม่แน่นอนว่ามีความเสี่ยงที่สามารถวัดได้และประมาณความน่าจะเป็นของผลในขณะที่ความไม่แน่นอนไม่สามารถวัดและประมาณ Norrman และ Jansson (2004) ระบุว่ามีความเสี่ยงที่สามารถวัดความน่าจะเป็นของการเกิดขึ้นของเหตุการณ์หลักและผลของการวัดว่าเหตุการณ์ จากนั้นราชวงศ์ถังและมูซา (2010) เชื่อว่าผลผลกระทบความเสี่ยงและแหล่งที่มาของความเสี่ยงของความคาดหวังอยู่ในหมู่หัวข้อที่สำคัญต้องมีการศึกษาและพูดคุยกัน Merna และอัลธานี (2008) อธิบายความเสี่ยงและความไม่แน่นอนของการตัดสินใจเกี่ยวกับความเสี่ยงที่จะทำถ้าผลที่ได้โดยประมาณสำหรับทั้งความเป็นไปได้และความน่าจะเป็นในขณะที่ความไม่แน่นอนมีการกำหนดถ้ามีจำนวนของผลที่เป็นไปได้ แต่น่าจะเป็นของแต่ละบุคคลผลไม่สามารถประมาณ Manuj และ Mentzer (2008) กลั่นแนวคิดของความเสี่ยงจากการวิจัยของพวกเขาเกี่ยวกับ "ความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกจัดการ560 ฉัตรชัย Raka และจิ Liangrokapart กลยุทธ์ ment" เป็นความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นเป็นความสูญเสียที่สำคัญหากมีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นและโอกาสความน่าจะเป็นของ เหตุการณ์ฉุกเฉินที่นำไปสู่​​ความเสี่ยงเหล่านั้นกลายเป็นสำนึก. ดังนั้นความหมายของความเสี่ยงในการวิจัยครั้งนี้ถูกกำหนดให้เป็นความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของการสูญเสียซึ่งสามารถประมาณความน่าจะเป็นและที่สำคัญของพวกเขาของผลที่ควรได้รับการประเมินสำหรับการลดความเสี่ยงต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สํานักงานเศรษฐกิจการเกษตรกระทรวงการเกษตร ระบุว่า ปริมาณการส่งออกรวมในปี 2011 ประเทศไทยเป็น 6882642 ล้านบาท ( หรือ 229421 ล้าน USD ) กับ 1447716 ล้านบาทบาท ( หรือ 48257 ล้านเหรียญสหรัฐ ) สำหรับสินค้าเกษตร เพราะโลกาภิวัตน์การค้าสินค้าเกษตรที่เพิ่มขึ้นของห่วงโซ่อุปทานคือที่ซับซ้อนมากขึ้นตาม การจัดการโซ่อุปทานจะไม่ได้ผลทำให้โซ่ของความเสี่ยงและความอ่อนแอ เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทานประสิทธิภาพของเชน เพื่อลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นในโซ่ , กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงมีบทบาทสำคัญในการลดความเสี่ยงเพื่อบูรณาการแนวคิดการบริหารความเสี่ยงในกิจกรรมของห่วงโซ่อุปทานการบริหารความเสี่ยงโซ่อุปทาน ( scrm ) สามารถกำหนดเป็น " การจัดการโซ่อุปทานความเสี่ยงผ่านการประสานงานความร่วมมือระหว่างอุปทานหรือโซ่คู่ค้าเพื่อให้กำไรและต่อเนื่อง " ( คริสโตเฟอร์2006 p.453 ) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยง โดยเริ่มจากการระบุความเสี่ยงการประเมิน ความเสี่ยง ความเสี่ยง การควบคุมความเสี่ยงและการตรวจสอบ ที่จุดมุ่งหมายของบทความนี้คือเพื่อศึกษาการจัดการความเสี่ยงอุปทานโซ่โดยใช้สดสร้างโซ่อุปทานในประเทศไทย เป็นคดี สดผลิตห่วงโซ่อุปทานคือการผ่าตัดแบบไดนามิก , ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาได้อย่างง่ายดายจะตายและ มีหลายปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อในขณะที่เดินไปตามโซ่ ดังนั้นงานวิจัยนี้จะการศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยความเสี่ยงในห่วงโซ่อุปทานและผลิตผลสดได้รับคำแนะนำสำหรับการลดความเสี่ยงจากกระบวนการบริหารจัดการความเสี่ยงตามที่กล่าวไว้ข้างต้นนิยามของความเสี่ยงมีหมายเลขของเอกสารงานวิจัยการกำหนดแนวคิดของความเสี่ยงและความไม่แน่นอนการศึกษาความเสี่ยงเริ่มต้นในศตวรรษที่สิบเจ็ด และความน่าจะเป็นทฤษฎีซึ่งเป็นวิธีที่สำคัญเพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงในปัจจุบันได้รับการพัฒนา นิยามของความเสี่ยงที่ถูกระบุโดยมากศึกษา manuj mentzer ( 2008 ) และความไม่แน่นอนเป็นเหตุการณ์ที่กำหนดเป็นเรื่องยากที่จะทำนายผลที่เป็นไปได้ ในขณะที่ความเสี่ยงประกอบด้วย3 องค์ประกอบ คือ มีความเป็นไปได้ของการสูญเสียโอกาสของการสูญเสียผู้ที่อาจจะเกิดขึ้น และความสําคัญของความสูญเสียผลที่ได้ ข่านและบาร์นส์ ( 2007 ) มีการเปรียบเทียบความหมายของความเสี่ยง และความไม่แน่นอน ความเสี่ยงที่สามารถวัดได้ และประมาณค่าความน่าจะเป็นของผลในขณะที่ความไม่แน่นอนไม่สามารถตรวจประมาณ นอร์แมนและ แจนสัน ( 2004 ) ระบุว่า ความเสี่ยงสามารถ quantified ความน่าจะเป็นของการเกิดขึ้นของเหตุการณ์หลักและการวัดผลที่เหตุการณ์ แล้วตังและมูซา ( 2010 ) เชื่อว่า ผลกระทบของความเสี่ยงและผลความคาดหวังแหล่งความเสี่ยงอยู่ระหว่างหัวข้อสำคัญที่ต้องศึกษาและกล่าวถึง merna และอัลธานี ( 2008 ) อธิบายถึงความเสี่ยงและความไม่แน่นอนเมื่อการตัดสินใจเกี่ยวกับความเสี่ยงจะเกิดขึ้นถ้าผลลัพธ์ที่สามารถประเมินได้ทั้งความเป็นไปได้และความน่าจะเป็น ในขณะที่ความไม่แน่นอน หมายถึง ถ้ามีจำนวนของผลที่เป็นไปได้ แต่น่าจะเป็นของบุคคลไม่สามารถออกมาได้พอดี และ manuj mentzer ( 2551 ) ถึงแนวคิดความเสี่ยงจากการวิจัยเรื่อง " Global Supply Chain จัดการ - เสี่ยงคุณฉัตรชัย ระกา และ จิร liangrokapartกลยุทธ์ " การเป็นความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นคือความสูญเสียที่สำคัญถ้าความเสี่ยงที่เกิดขึ้นและโอกาสคือ ความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ที่นำไปสู่ความความเสี่ยงเหล่านั้นกลายเป็นความจริงดังนั้น นิยามของความเสี่ยงในการวิจัย หมายถึง ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของการสูญเสียที่สามารถประเมินโอกาสและความสำคัญของพวกเขาผลควรได้รับการประเมินสำหรับการบรรเทาความเสี่ยงเพิ่มเติม