He fiercely glared at Su Luo: “Stil

He fiercely glared at Su Luo: “Still not leaving? Waiting for someone to invite you to stay and eat?”

He was so fiendish, as if between them, they were merely unfamiliar strangers.

Just as if he had retrieved all the tenderness and indulging love in one night’s time.

Just as if between them was an estranged lack of regard.

Su Luo’s heart was slightly acidic.

It was because she couldn’t feel him naggingly chasing, spoiling and indulging her. Now, he was suddenly not treating her so well, she actually felt having been wronged somewhat.

“Nangong, that day’s matter…” Su Luo quickly walked up to him, pulled at his sleeves and raised her head to look at him.

Nangong Liuyun’s tall handsome body paused slightly, but his complexion was still as impatient as before, moreover, it was cold and detached as if shrouded in frost.

“I order you to get lost!” He pointed to outside, his expression was just that furious.

His tone was firm and his heart seemed to have made a firm resolution, not allowing another opinion.

Su Luo knew that day’s matter, these three words, thoroughly offended him.

Nangong Liuyun, seeing Su Luo being motionless, coldly snorted a few times, and soon afterwards, with a thunderous noise, he threw the door open. The door smashed heavily against the wall, issuing a violent sounding noise.

Outside the door, there was the image of three people looking at each other in dismay, having had no time to hide. They were dumbstruck.

Beichen Ying saw this situation and paused, feeling it was far from good.

It looked like the matter this time was really huge, even Su Luo couldn’t calm down the situation. Then, what to do?

“You guys want to court death?” Nangong Liuyun was clearly displeased, his gaze was like ice blades, staring at the three in front of him. He looked so vengeful as if he was about to eat someone.

This kind of furious Nangong Liuyun, they really didn’t dare to meet his eyes. Beichen Ying and them shrunk their necks.

“Cough, cough, cough——”Lan Xuan, this child, was the most unable to remain calm, and he hastily begged for forgiveness, “Second brother, this, this person ah, is someone we…”

“Wherever she was found, throw her back there! Don’t hang around in front of me! Just seeing her makes me feel sick!” Nangong Liuyun’s expression seemed to be submerged into water, very fiercely tossing out these words.

“Eh?” Lan Xuan was suddenly dumbstruck and unable to reply.

The few of them had no way to deal with Nangong Liuyun, with great difficulty, they had invited Sister-in-law over, and was told this trump card was useless.

Hearing Nangong Liuyun’s vengeful and cruel words, Su Luo’s entire person stared blankly at the original spot. Foolishly, unable to determine how she ought to react.

The place nearest to her heart had a kind of piercing pain, it hurt her so much that the rim of her eyes were somewhat red.

“I order you to toss her out!” Nangong Liuyun pointed at Su Luo, and very impatiently shouted in anger.

Su Luo’s heart stopped slightly, her hands were tightly clenched into fists.

Being ignored like this by someone, if according to her temper from her past, she would have already washed her hands of him and left.

However, this time, she really did make a mistake in her mind. Su Luo looked at those crisscrossing scars on Nangong Liuyun and her heart became slightly sour.

“Wait, you guys leave first.” Su Luo saw the helpless Beichen and them who were slowly, helplessly shifting towards her, shaking her head as indication. Her tone was light and soft, it seemed very tranquil.

Beichen Ying looked at Su Luo and again looked at Nangong Liuyun….logically, they ought to listen to Nangong Liuyun, but their hearts wanted Su Luo to remain behind, to heal the wound inside Nangong Liuyun’s heart.

Beichen Ying and them looked at each other in dismay, soon after…

“Withdraw!”

Didn’t know who first yelled out this word!

“Dare to leave, just try it!” Nangong Liuyun’s tone was light as a breeze, but threatened Beichen, these three people, until their faces looked emaciated.

However, Su Luo heavily slamming the door shut was his response, issuing a loud noise.

Now, Nangong Liuyun’s complexion became increasingly more hazy.

Nangong Liuyun was dressed in a light inner clothing as he coldly stood in front of the doorway, unfeelingly staring at her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาจ้องหน้ากันอย่างดุเดือดซู Luo: "ยังไม่ออก? รอให้คนที่จะเชิญคุณเข้าพักและกิน? " เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมเช่นนั้นเช่นถ้าระหว่างพวกเขาพวกเขาเป็นคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคยเพียง. เช่นเดียวกับถ้าเขาดึงทุกความอ่อนโยนและผ่อนคลายความรักในเวลาหนึ่งคืน. เช่นเดียวกับถ้าระหว่างพวกเขา เป็นขาดเหินห่างของเรื่อง. หัวใจซู Luo เป็นกรดเล็กน้อย. มันเป็นเพราะเธอไม่สามารถรู้สึกเขา naggingly ไล่เสียและผ่อนคลายของเธอ ตอนนี้จู่ ๆ เขาก็ไม่ได้รักษาเธอให้ดีเธอจริงรู้สึกว่าได้รับการอธรรมค่อนข้าง. "Nangong ไม่ว่าวันนั้น ... " ซู Luo รีบเดินขึ้นไปยังเขาดึงที่แขนของเขาและยกศีรษะของเธอที่จะมองไปที่เขา. Nangong Liuyun ของ ร่างกายหล่อสูงหยุดชั่วคราวเล็กน้อย แต่ผิวของเขาก็ยังคงเป็นที่ใจร้อนเป็นมาก่อนนอกจากนี้ยังหนาวเย็นและแฝดเช่นถ้าปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง. "ผมสั่งให้คุณได้รับหายไป!" เขาชี้ไปนอกการแสดงออกของเขาเป็นเพียงแค่ว่าโกรธเสียงของเขาเป็น บริษัท และหัวใจของเขาดูเหมือนจะได้มีมติ บริษัท ไม่อนุญาตให้ความเห็นอีก. ซู Luo รู้ว่าวันนั้นทั้งสามคำโกรธเคืองอย่างทั่วถึงเขา. Nangong Liuyun เห็นซู Luo เป็นนิ่งเย็นชา snorted ไม่กี่ครั้ง และหลังจากนั้นไม่นานด้วยเสียงที่ดังสนั่นเขาโยนประตูเปิด ประตูถูกทุบอย่างหนักกับผนังออกเสียงทำให้เกิดเสียงที่รุนแรง. นอกประตูมีภาพของคนสามคนมองหน้ากันด้วยความตกใจที่มีการมีเวลาที่จะซ่อนไม่ พวกเขาเหวอ. Beichen Ying เห็นสถานการณ์นี้และหยุดชั่วคราวความรู้สึกมันก็ยังห่างไกลจากดี. มันดูเหมือนว่าในครั้งนี้เป็นอย่างมากจริงๆแม้ซู Luo ไม่สามารถสงบลงสถานการณ์ แล้วจะทำอย่างไร? "พวกคุณต้องการที่จะตายศาล?" Nangong Liuyun ก็ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดจ้องมองเขาเป็นเหมือนใบมีดน้ำแข็งจ้องมองที่สามในด้านหน้าของเขา เขามองพยาบาทจึงราวกับว่าเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการกินคน. ชนิดของโกรธ Nangong Liuyun นี้พวกเขาจริงๆไม่กล้าที่จะตอบสนองความดวงตาของเขา Beichen Ying และพวกเขาหดคอของพวกเขา. "ไอ, ไอ, ไอ -" ลานซวนเด็กคนนี้ก็ไม่สามารถที่มากที่สุดที่จะอยู่ในความสงบและเขาขอร้องให้รีบให้อภัย "น้องชายสองนี้คนนี้อาเป็นคน เรา ... " " เมื่อใดก็ตามที่เธอถูกพบทิ้งเธอกลับไปที่นั่น! อย่าป้วนเปี้ยนในด้านหน้าของฉัน! เพียงแค่เห็นเธอทำให้ฉันรู้สึกป่วย! "แสดงออก Nangong Liuyun ของดูเหมือนจะจมลงไปในน้ำอย่างรุนแรงโยนออกคำเหล่านี้. " ใช่มั้ย? "ลาน Xuan เป็นอยู่ ๆ ก็เหวอและไม่สามารถที่จะตอบ. ไม่กี่ของพวกเขามีวิธีการจัดการกับไม่มี Nangong Liuyun กับความยากลำบากที่พวกเขาได้รับเชิญน้องสาวในกฎหมายมากกว่าและได้บอกไต๋นี้ก็ไม่มีประโยชน์. ได้ยิน Nangong Liuyun คำพูดพยาบาทและโหดร้ายคนทั้งซู Luo ของจ้อง blankly ที่จุดเดิม เขลาไม่สามารถระบุได้ว่าเธอควรจะตอบสนอง. สถานที่ใกล้เคียงที่สุดกับหัวใจของเธอมีชนิดของการเจาะความเจ็บปวดมันทำให้เธอเจ็บมากที่ขอบตาของเธอค่อนข้างแดง. "ผมสั่งซื้อที่คุณจะโยนเธอออกไป!" Nangong Liuyun ชี้ไปที่ซู Luo และมากหงุดหงิดตะโกนด้วยความโกรธ. หัวใจซู Luo หยุดเล็กน้อยมือของเธอถูกกำแน่นเข้าไปหมัด. ถูกละเลยเช่นนี้โดยคนถ้าเป็นไปตามอารมณ์ของเธอจากอดีตของเธอเธอจะต้องล้างมือของเธอแล้ว ของเขาและที่เหลือ. แต่เวลานี้เธอจริงๆไม่ทำผิดพลาดในใจของเธอ ซู Luo มองที่ผู้แผลเป็นครอบคลุมใน Nangong Liuyun และหัวใจของเธอกลายเป็นเปรี้ยวเล็กน้อย. "รอพวกคุณออกจากครั้งแรก." ซู Luo เห็นกำพร้า Beichen และพวกเขาที่เป็นอย่างช้า ๆ ทำอะไรไม่ถูกขยับไปทางของเธอสั่นหัวของเธอเป็นตัวบ่งชี้ น้ำเสียงของเธอเป็นเบาและนุ่มมันดูเหมือนเงียบสงบ. Beichen ยิ่งมองไปที่ซู Luo และอีกครั้งมองที่ Nangong Liuyun ... .logically พวกเขาควรจะฟัง Nangong Liuyun แต่หัวใจของพวกเขาอยากซู Luo ที่จะยังคงอยู่เบื้องหลังในการสมานแผล ภายในหัวใจ Nangong Liuyun ของ. Beichen Ying และพวกเขามองหน้ากันด้วยความตกใจไม่นานหลังจากนั้น ... "ถอนเงิน" ไม่ทราบว่าใครเป็นคนแรกตะโกนคำนี้! "กล้าที่จะออกเพียงแค่ลอง!" เสียง Nangong Liuyun เป็นแสง สายลม แต่ขู่ Beichen ทั้งสามคนจนใบหน้าของพวกเขาดูผอมแห้ง. อย่างไรก็ตามซู Luo หนักกระแทกประตูปิดเป็นคำตอบของเขาออกเสียงดัง. ตอนนี้ผิว Nangong Liuyun กลายเป็นมากขึ้นมีหมอกมากขึ้น. Nangong Liuyun อยู่ในชุด เสื้อผ้าภายในแสงในขณะที่เขาเย็นชายืนอยู่หน้าประตูที่เลือดเย็นจ้องมองมาที่เธอ