“Are you awake, Aoba-san?” Had he f

“Are you awake, Aoba-san?” Had he fallen asleep? Where was he? A car..? Something touched his wing and he flinched in response. “Do try to keep still. Aoba-san’s wings shouldn’t be all torn up.”

That voice... Virus? His head was resting in Virus’ lap, the bespectacled blonde leaning over him with what looked like gauze in his hand.

Oh. That’s right. Morphine. Trip and Virus had their goons beat Aoba up. He remembered a stabbing pain as one of his wings was pulled on.

“Go on and sleep, Aoba-san. We’ll wake you when we get there.”

Get there? Get where? Where were they going? … It didn’t matter. He was too tired to worry about it anymore. His eyes drooped closed slowly again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณใจตื่น โอบะซัง" มีเขาลดลงหลับ ที่ถูกเขา รถหรือไม่ สิ่งที่สัมผัสปีกของเขา และเขา flinched ในการตอบสนอง "พยายามให้ยัง โอบะซานปีกไม่ควรเป็นทั้งหมดขาดค่า"เสียงที่... ไวรัสหรือไม่ ศีรษะของเขาถูกวางตัวในตักของไวรัส บลอนด์ bespectacled ที่เอียงมากกว่าเขากับสิ่งที่ดูเหมือนผ้าพันแผลในมือของเขาโอ้ ถูกต้อง มอร์ฟีน การเดินทางและไวรัสมี goons ของชนะโอบะขึ้น เขาจำปวด stabbing เป็นปีกหนึ่งถูกลากบน"ไป แล้วนอน หลับ โอบะซัง เราจะปลุกคุณเมื่อเราเดิน"จะมี ได้ จะถูกไปไหน … มันไม่ได้เรื่อง เขาเหนื่อยเกินไปที่จะกังวลอีกต่อไป ตา drooped ปิดช้าลงอีกด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณตื่นขึ้น Aoba ซัง?" ได้เขาผล็อยหลับไป? เขาอยู่ที่ไหน? รถ..? บางสิ่งบางอย่างสัมผัสปีกของเขาและเขาสะดุ้งในการตอบสนอง "อย่าพยายามที่จะให้ยังคง ปีก Aoba-ซังไม่ควรที่จะฉีกทุก up. "เสียงนั่น... ไวรัส? หัวของเขาคือการพักผ่อนในไวรัส 'รอบที่พิงสีบลอนด์แว่นเหนือเขากับสิ่งที่ดูเหมือนตาข่ายในมือของเขา. โอ้ ถูกตัอง. มอร์ฟีน การเดินทางและไวรัสมีลูกน้องของพวกเขาชนะ Aoba ขึ้น เขาจำความเจ็บปวดแทงเป็นหนึ่งในปีกของเขาถูกดึงบน. "ต่อไปและการนอนหลับ Aoba ซัง เราจะปลุกคุณเมื่อเราได้รับมี. "รับมี? ได้รับที่? ในกรณีที่พวกเขาจะได้รับ? ... มันไม่ได้เรื่อง เขาเป็นคนที่เหนื่อยเกินไปที่จะกังวลเกี่ยวกับมันอีกต่อไป ดวงตาของเขา drooped ปิดช้าอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ตื่นแล้วหรือ , โอบะซัง ? " เขาหลับแล้วเหรอ ? เขาอยู่ไหน . . . . รถ สิ่งที่สัมผัสปีกของเขาและเขาตกใจในการตอบสนอง " พยายามอยู่นิ่งๆ ของโอบะซังปีกไม่ควรถูกฉีก "

เสียงนั้น . . . . . . . ไวรัส ? ศีรษะของเขาถูกพักในตักของไวรัส ' สีบลอนด์แว่นเอียงเหนือเขาด้วยสิ่งที่ดูเหมือนผ้าพันแผลในมือของเขา . . . . . .

. . ใช่แล้ว มอร์ฟีนการเดินทางและไวรัสที่มีลูกน้องของพวกเขาชนะอาโอบะขึ้น เขายังจำความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเป็นหนึ่งของปีกของเขาถูกดึงขึ้น

" ไป และนอน อาโอบะซัง เราปลุกเธอเมื่อเราไปถึงที่นั้น "

ไปที่นั่นเหรอ ? ไปที่ไหน ? พวกเขาไปที่ไหน ? . . . . . . . มันไม่สำคัญ เขาเหนื่อยเกินไปที่จะกังวลเกี่ยวกับมันอีกเลย ดวงตาของเขา drooped ปิดอย่างช้าๆอีกครั้ง