calculated from Alagón et al., 2014

calculated from Alagón et al., 2014), as observed in other studies
(Fernández & Fraga, 1996; Pla & Cervera, 1997). In fact, positive
correlations were found between EE intake per day and dissectible
fat (% CCW) in the carcasses studied (r = 0.62, 0.58, 0.56 and 0.71,
for IFaP, PFaP, SFaP and DFP, respectively; P b 0.001; calculated
from Alagón et al., 2014). The variation in EE intake depending on
the diet was not only an effect of intake, but also because of the dietary
composition. Diets were formulated isoenergetic, isoproteic
and isofibrous, but differed in EE (57 g/kg DM in C, vs. 68 to 82 g/kg
DM in diets with DDGS) and starch content (186 g/kg DM in C vs. 129
to 159 in diets with DDGS).
On the other hand, the difference in fat deposition in the carcass
could also be associated with differences in fatty acids composition
in the experimental diets (Table 2) and the higher intake
of PUFA (Db20, 2.72 g/d; Dw20, 2.07 g/d; Dc20, 2.70 g/d and Dc40,
3.2 g g/d, vs. C, 1.84 g/d; results not shown) and especially
linoleic (Db20, 1.92 g/d; Dw20, 1.83 g/d, Dc20, 2.46 g/d and Dc40,
3.11 g/d, vs. C, 1.62 g/d; calculated from Alagón et al., 2014), as
long chain fatty acids are more easily deposited in the dissectible
fat (Dalle Zotte, 2002). Nevertheless, the higher fat percentage in
the carcasses was observed when using barley and corn DDGS but
not wheat DDGS, and despite the fat increase, the carcasses can
still be considered lean compared to other species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนวณจาก Alagón et al., 2014), เป็นสังเกตในการศึกษาอื่น ๆ(Fernández & Fraga, 1996 ปลาและ Cervera, 1997) ในความเป็นจริง บวกพบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคแบบ ต่อวัน และ dissectibleไขมัน (% CCW) ในซากที่ศึกษา (r = 0.62, 0.58, 0.56 และ 0.71IFaP, PFaP, SFaP และ DFP ตามลำดับ B P 0.001 คำนวณจาก Alagón et al., 2014) เปลี่ยนแปลงในแบบบริโภคขึ้นอยู่กับอาหารไม่เฉพาะผล ของบริโภค แต่ยัง เพราะอาหารสำหรับผู้บทประพันธ์ อาหารที่สูตร isoenergetic, isoproteicและ isofibrous แต่แตกต่างในแบบ (57 g/kg DM C เทียบกับ 68-82 g/kgDM ในอาหารกับ DDGS) และเนื้อหา (186 g/kg DM C เทียบกับ 129 แป้งไป 159 ในอาหารกับ DDGS)ในทางกลับกัน ความแตกต่างในการสะสมไขมันในซากนอกจากนี้ยังอาจเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในองค์ประกอบของกรดไขมันอาหารทดลอง (ตารางที่ 2) และการบริโภคสูงของ PUFA (Db20, 2.72 g/d Dw20, 2.07 g/d Dc20, 2.70 g/d และ Dc403.2 g g/d เทียบกับ C, 1.84 g/d ไม่แสดงผลลัพธ์) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งlinoleic (Db20, 1.92 g/d Dw20, 1.83 g/d, Dc20, 2.46 g/d และ Dc403.11 g/d เทียบกับ C, 1.62 g/d คำนวณจาก Alagón et al., 2014),กรดไขมันโซ่ยาวได้ง่ายฝากในที่ dissectibleไขมัน (Dalle Zotte, 2002) อย่างไรก็ตาม สูงเปอร์เซ็นต์ไขมันในซากถูกตรวจสอบเมื่อใช้ข้าวบาร์เลย์และ DDGS ข้าวโพด แต่ข้าวสาลีไม่ DDGS และแม้ มีการเพิ่มขึ้นของไขมัน ซากสามารถยังคง เป็นแบบ lean เปรียบเทียบกับพันธุ์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำนวณจากAlagón, et al, 2014) เป็นข้อสังเกตในการศึกษาอื่น ๆ .
(Fernández & Fraga 1996; ปลาและ Cervera, 1997) ในความเป็นจริงบวก
ความสัมพันธ์ของเขาถูกพบระหว่างการบริโภค EE ต่อวันและ dissectible
ไขมัน (% ทวนเข็มนาฬิกา) ในซากศึกษา (r = 0.62, 0.58, 0.56 และ 0.71
สำหรับ Ifap, PFaP, SFaP และ DFP ตามลำดับ; P ข 0.001; คำนวณ
จากAlagón et al., 2014) รูปแบบในการบริโภค EE ขึ้นอยู่กับ
อาหารที่ไม่เพียง แต่ผลกระทบของการบริโภค แต่ยังเป็นเพราะอาหาร
องค์ประกอบ อาหารสูตร isoenergetic, isoproteic
และ isofibrous แต่แตกต่างกันในของ EE (57 กรัม / กิโลกรัม DM ใน C เทียบกับ 68-82 กรัม / กก
DM ในอาหารที่มี DDGS) และปริมาณแป้ง (186 กรัม / กก DM ใน C เทียบกับ 129
159 ในอาหารที่มี DDGS).
ในทางตรงกันข้ามความแตกต่างในการสะสมไขมันในซาก
อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในองค์ประกอบของกรดไขมัน
ในอาหารทดลอง (ตารางที่ 2) และการบริโภคที่สูงขึ้น
ของ PUFA (Db20, 2.72 กรัม / วัน Dw20, 2.07 กรัม / วัน Dc20, 2.70 กรัม / วันและ DC40,
3.2 GG / วันเทียบกับ C, 1.84 กรัม / วันผลไม่แสดง) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไลโนเลอิก (Db20, 1.92 กรัม / วัน Dw20, 1.83 กรัม / วัน, Dc20, 2.46 กรัม / วันและ DC40,
3.11 กรัม / วันเทียบกับ C, 1.62 กรัม / วันคำนวณจากAlagón, et al, 2014) เช่น.
สายยาวกรดไขมันจะฝากได้ง่ายขึ้นใน dissectible
ไขมัน (แด Zotte, 2002) แต่เปอร์เซ็นต์ไขมันที่สูงขึ้นใน
ซากถูกพบเมื่อใช้ DDGS ข้าวบาร์เลย์และข้าวโพด แต่
ไม่ DDGS ข้าวสาลีและแม้จะมีการเพิ่มขึ้นของไขมันซากสามารถ
ยังคงได้รับการพิจารณาลีนเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนวณจาก Alag เลออง et al . , 2010 ) ที่พบในการศึกษาอื่น ๆ (
& ฟราก้า เฟร์นันเดซ , 1996 ; ปลา& Cervera , 1997 ) ในความเป็นจริง บวก
พบระหว่างอีบริโภคต่อวันและ dissectible
ไขมัน ( % CCW ) ในซากศึกษา ( r = 0.62 , 0.58 , 0.56 และ 0.71
สำหรับ ifap pfap sfap , และ , dfp ตามลำดับ ; P B 0.001 ; คำนวณ
จาก Alag เลออง et al . , 2010 ) .การเปลี่ยนแปลงในการบริโภคอีขึ้นอยู่กับ
อาหารไม่เพียง แต่ผลของการบริโภค แต่ยังเพราะขององค์ประกอบอาหาร

สูตรที่ 1 isoenergetic และ isoproteic
, isofibrous แต่แตกต่างใน EE ( 57 g / kg DM ใน C และ 68 82 กรัม / กก
DM ในอาหารกับ DDGs ) และแป้ง ( 186 g / kg DM ใน C และ 129
ถึง 159 ในอาหารกับ DDGs ) .
บนมืออื่น ๆ ,ความแตกต่างในการสะสมไขมันในซาก
อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในกรดไขมัน
ในอาหารทดลองทุกสูตร ( ตารางที่ 2 ) และสูงกว่าการบริโภค
ของ PUFA ( db20 2.72 g / D ; dw20 2.07 g / D ; dc20 , 2.70 g / D และ dc40 3.2 G G /
, D กับ C , 1.84 G / D ; ผลลัพธ์ไม่แสดง ) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไลโนเลอิก ( db20 , 1.92 g / D ; dw20 , 1.83 กรัม / วัน dc20 , 2.46 กรัม / วัน และ dc40
3.11 , G / D กับ C , 1.62 g / D ;คำนวณจาก Alag เลออง et al . , 2014 ,
) เป็นกรดไขมันโซ่ยาวได้ง่ายขึ้นฝากใน dissectible
ไขมัน ( dalle zotte , 2002 ) อย่างไรก็ตาม สูงกว่าร้อยละไขมันใน
ซากพบว่าเมื่อใช้ข้าวบาร์เลย์และข้าวโพด DDGs แต่
ไม่ DDGs ข้าวสาลี และแม้จะมีการเพิ่มขึ้นของไขมัน ซากสามารถ
ยังถือว่าผอมเมื่อเทียบกับชนิดอื่น ๆ