There are several species of lime t

There are several species of lime tree, but C. aurantifolia is native to south-east Asia and is grown all over the world, mainly
in America, Europe, Asia, and Indian regions. It has been cultivated since the fifteenth century (Calabrese, 2002). The
greatest producers of lime are in North America, including Mexico, South Florida, and California (Calabrese, 2002). The
massive production of this citric fruit is attributed to its organoleptic characteristics and functional properties as a common
ingredient of alcoholic and nonalcoholic drinks and typical dishes of Mexican, Indian, Vietnamese and Thai cuisine, also,
this fruit is also used as food additive for its preservatives properties (Ubando-Rivera et al., 2005).
There are diverse varieties of the genus Citrus including key lime or bartender’s lime (C. aurantifolia) (Mexican,
west Indian), Persian lime (Citrus latifolia) (Tahiti or Bears’ lime), kaffir lime (Citrus hystrix) (kieffer lime; makrut, or
magrood), Australian dessert lime (Citrus glauca), and sweet lime (Citrus limetta) (sweet limetta, Mediterranean sweet
lemon). However, the most imported produced cultivars of this citric fruits are the Persian lime and key lime, particularly,
the trees of this species can be founded in home backyards, being an ornament tree or for local consumption, and the principal
difference between these limes are that the Persian lime is seedless, whereas key limes have a lot of seeds (Saunt, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลายสายพันธุ์ของต้นมะนาวมี แต่ซี Aurantifolia มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และมีการเติบโตทั่วโลกส่วนใหญ่
ในอเมริกา, ยุโรป, เอเชียและภูมิภาคอินเดีย มันได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่ศตวรรษที่สิบห้า (แปลกปลอม, 2002)
ผลิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมะนาวอยู่ในทวีปอเมริกาเหนือรวมทั้งเม็กซิโก, เซาท์ฟลอริดาและแคลิฟอร์เนีย (แปลกปลอม, 2002)
การผลิตขนาดใหญ่ของผลไม้ซิตริกนี้มีสาเหตุมาจากลักษณะทางประสาทสัมผัสและคุณสมบัติการทำงานเป็นเรื่องธรรมดา
ส่วนผสมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และไม่มีแอลกอฮอล์และอาหารโดยทั่วไปของเม็กซิกัน, อินเดีย, เวียดนามและอาหารไทยนอกจากนี้ยังมี
ผลไม้ชนิดนี้ยังใช้เป็นสารเติมแต่งอาหารสำหรับ คุณสมบัติสารกันบูด (Ubando-Rivera et al., 2005).
มีพันธุ์ที่มีความหลากหลายของพืชสกุลส้มรวมทั้งมะนาวที่สำคัญหรือของ BarTender มะนาว ( C. Aurantifolia) (เม็กซิกัน, อยู่
ทางทิศตะวันตกของอินเดีย), มะนาวเปอร์เซีย (Citrus เจตธิว) (ตาฮิติหรือหมี มะนาว) มะกรูด (Citrus hystrix) (Kieffer มะนาวมะกรูดหรือ
magrood) ออสเตรเลียขนมมะนาว (Citrus glauca) และมะนาวหวาน (Citrus limetta) (limetta หวานเมดิเตอร์เรเนียนหวาน
มะนาว) แต่สายพันธุ์ที่ผลิตนำเข้ามากที่สุดของผลไม้ซิตริกนี้มะนาวเปอร์เซียและมะนาวที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ต้นไม้ชนิดนี้สามารถก่อตั้งขึ้นในสนามบ้านเป็นต้นไม้ประดับหรือเพื่อการบริโภคในประเทศและหลัก
ความแตกต่างระหว่างมะนาวเหล่านี้เป็น ว่ามะนาวเปอร์เซียคือไม่มีเมล็ดในขณะที่มะนาวที่สำคัญมีจำนวนมากของเมล็ด (Saunt 2000 บริการ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลายสายพันธุ์ของต้นมะนาว แต่ C . aurantifolia เป็นชาวเอเชีย และกำลังเติบโตทั่วโลก ส่วนใหญ่ใน อเมริกา ยุโรป เอเชีย และภูมิภาคอินเดีย มันได้รับการปลูกตั้งแต่ศตวรรษที่สิบห้า ( Calabrese , 2002 ) ที่ผู้ผลิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมะนาวอยู่ในทวีปอเมริกาเหนือ ได้แก่ เม็กซิโก , เซาท์ฟลอริดาและแคลิฟอร์เนีย ( Calabrese , 2002 ) ที่การผลิตขนาดใหญ่ของผลไม้ชนิดนี้จะเกิดจากลักษณะทางประสาทสัมผัสของริก และคุณสมบัติการทำงานที่เป็นสามัญส่วนผสมของแอลกอฮอล์และเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์ และอาหารโดยทั่วไปของชาวเม็กซิกัน , อินเดีย , เวียดนาม และ ไทย อาหาร ยังผลไม้ชนิดนี้ยังใช้เป็นวัตถุเจือปนอาหารที่มีสารกันบูด คุณสมบัติ ( ubando ริเวร่า et al . , 2005 )มีหลากหลายพันธุ์ของพืช ได้แก่ มะนาว ส้ม หรือมะนาว บาร์เทนเดอร์ ( C . aurantifolia ) ( เม็กซิกันทางทิศตะวันตกของอินเดีย ) , มะนาว ( latifolia เปอร์เซียส้ม ) ( ตาฮิติ หรือ หมี มะนาว ) , มะกรูด ( Citrus hystrix ) ( คีเฟอร์มะกรูดหรือมะนาว ;magrood ) , มะนาว ( Citrus glauca ของหวานออสเตรเลีย ) และมะนาว ( Citrus limetta ) หวาน ( หวานหวาน limetta เมดิเตอร์เรเนียนมะนาว ) แต่ส่วนใหญ่นำเข้าผลิตพันธุ์ของผลไม้ซิตริกเป็นเปอร์เซีย มะนาวและมะนาว โดย เฉพาะอย่างยิ่งต้นไม้ชนิดนี้ได้ก่อตั้งขึ้นในบ้าน หลังบ้าน เป็นเครื่องประดับต้นไม้ หรือบริโภค และครูใหญ่ความแตกต่างระหว่างมะนาวเหล่านี้คือว่า มะนาวไร้เมล็ดมะนาวเปอร์เซียเป็นส่วนสําคัญมีมากในเมล็ด ( saunt , 2000 )