Dai-chan’s nowhere to be found agai

Dai-chan’s nowhere to be found again…"
Shaking her head and sighing, a hand reached up to run through her long pink tresses as the other hand rested on her hip. She’d convinced Aomine to let her tutor him for an hour after school but he’d disappeared and wasn’t in any of the places he usually was when skipping practice, leaving Momoi at a loss as to where he could be.
Giving another irritated sigh, an armful of notebooks and notes were put down. Fingers laced together as arms reached upwards, palms to the ceiling and she stretched.
But suddenly the presence of arms around her waist had her nearly screaming, jolting a bit. Pink eyes were wide as she looked over her shoulder to see Akashi, silently holding her.
"A-Aka—!"
"Satsuki," he interrupted her smoothly and let go of her, hands in his pockets as he gazed at her evenly. "What are you doing here?"
"I-I was looking for Aomine-kun," she said, cheeks pink as a hand reached to tuck a few strands of her hair behind her ear. "Have you seen him?"
She had looked around and when she turned back to him, saw Akashi glancing on his phone. But he tucked it away when she was looking at him again and shook his head, stepping forward and wrapped his arms around her a bit stiffly.
"H-haa—?"
While she was busy being completely baffled by his actions, Akashi took the time to check his phone again.
Akashicchi!~
Make sure Momoicchi knows you appreciate her! Hug her a lot, all right?
Good luck!~

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไดจังของไม่พบอีก..."สั่นศีรษะของเธอ และ sighing มือถึงค่าให้รันผ่าน tresses เธอสีชมพูจึงเป็นอีกสรรพบนสะโพกของเธอ เธอมีความเชื่อมั่น Aomine ให้กวดวิชาของเธอเขาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงหลังเลิกเรียน แต่เขาหาย และไม่ได้ในสถานที่เขามักจะถูกเมื่อข้ามฝึก ปล่อยโมะโมะอิตะลึงที่เขาไม่ได้ให้แยกกันอีกเคือง ใส่ armful การของโน้ตบุ๊คและหมายเหตุลง นิ้ว laced ร่วมกันเป็นแขนถึงขึ้น ปาล์มกับเพดาน และเธอยืดแต่จู่ ๆ ก็แขนรอบเอวของเธอมีเธอแทบกรีดร้อง jolting บิต ตาสีชมพูมีหลากหลายเธอมองผ่านไหล่ของเธอเห็น Akashi อย่าจับเธอ" A Aka กัน! ""ซัตสึกิ เขาถูกขัดจังหวะเธอได้อย่างราบรื่น และปล่อยเธอ มือในกระเป๋าของเขาเขาจ้องที่เธอเสมอ "จะทำอะไรที่นี่""ฉัน-ฉันถูกมองหา Aomine-kun, " เธอกล่าวว่า แก้มสีชมพูเป็นมือถึงเปิดกี่ strands ของผมของเธอหลังหูของเธอ "มีคุณเห็นเขา"เธอก็มองรอบ ๆ และเมื่อเธอหันกลับไปเขา เห็น Akashi ทิวทัศน์บนโทรศัพท์ของเขา แต่เขาซุกมันเมื่อเธอถูกจับตามองเขาอีกครั้ง และจับศีรษะ ก้าวไปข้างหน้า และห่อแขนของเขาใกล้เธอบิต stiffly"ฮา H-? "ในขณะที่เธอกำลังถูก baffled อย่างสมบูรณ์ โดยการกระทำของเขา Akashi ใช้เวลาตรวจสอบโทรศัพท์ของเขาอีกครั้งAkashicchi ! ~ตรวจสอบให้แน่ใจว่า Momoicchi รู้ว่า คุณกับเธอ กอดเธอมาก ต้องทั้งหมดหรือไม่โชคดี! ~

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dai-จังไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบอีกครั้ง ... "
ส่ายหัวและถอนหายใจของเธอมือสูงถึงวิ่งผ่านปอยผมของเธอยาวสีชมพูเป็นอีกทางหนึ่งที่วางอยู่บนสะโพกของเธอ. เธอจะเชื่อว่าอาโอมิเนะที่จะปล่อยให้เธอสอนเขาสำหรับชั่วโมงหลังจาก โรงเรียน แต่เขาจะหายไปและไม่ได้อยู่ในสถานที่ใด ๆ ของเขามักจะเป็นตอนที่กระโดดข้ามทางปฏิบัติออกจาก Momoi ที่สูญเสียเป็นที่ที่เขาจะถูก
ให้อีกถอนหายใจระคายเคืองหอบของโน้ตบุ๊คและบันทึกถูกวางลง. นิ้ว เจือด้วยกันเป็นแขนขึ้นไปถึงต้นถึงเพดานและเธอยืด
แต่ก็ปรากฏตัวของแขนรอบเอวของเธอมีเธอเกือบกรีดร้องเขย่าบิต. ตาสีชมพูกว้างขณะที่เธอมองข้ามไหล่ของเธอเพื่อดู Akashi เงียบถือของเธอ .
"-Aka-!"
"ซัตสึกิ" เขาขัดจังหวะเธอได้อย่างราบรื่นและปล่อยให้ไปของเธอมือในกระเป๋าของเขาในขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างเท่าเทียมกัน. "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?"
"ครั้งที่สองกำลังมองหาอาโอมิเนะคุง "เธอบอกว่าแก้มสีชมพูเป็นมือถึงเหน็บไม่กี่เส้นของผมของเธอหลังใบหูของเธอ." คุณจะได้เห็นเขา? "
เธอมองไปรอบ ๆ และเมื่อเธอหันหลังให้เขาเห็น Akashi glancing ที่โทรศัพท์ของเขา แต่เขาซุกมันไปเมื่อเธอมองเขาอีกครั้งและส่ายหัวของเขาก้าวไปข้างหน้าและห่อแขนของเขารอบ ๆ ตัวเธอเล็กน้อยแข็ง
"H-haa-?"
ในขณะที่เธอกำลังยุ่งถูกงงงันอย่างสมบูรณ์โดยการกระทำของเขา Akashi เอา เวลาในการตรวจสอบโทรศัพท์มือถือของเขาอีกครั้ง
Akashicchi! ~
ตรวจสอบให้แน่ใจ Momoicchi รู้ว่าคุณชื่นชมเธอ! กอดเธอมากใช่มั้ย? ทั้งหมด
โชคดี! ~

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของไดจังไม่เจออีก . . . . . . . "
สั่นศีรษะและถอนหายใจ มือเอื้อมขึ้นวิ่งผ่านผมสีชมพูของเธอตราบใดที่มืออื่น ๆที่วางอยู่บนสะโพกของเธอ เธอจะเชื่อโอะมิเนะให้เธอติวเขาชั่วโมงหลังโรงเรียนแต่เขาก็หายตัวไป และไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่เขามักจะเป็นเมื่อโดดซ้อม ปล่อยให้โมโมอิ ตะลึงว่าเขาอาจจะ .
ให้คนอื่นรำคาญถอนหายใจ เป็นอาร์มของโน้ตบุ๊คและบันทึกใส่ลง นิ้วผสมกันเป็นแขนถึงขึ้น ฝ่ามือกับเพดานและนางยืด .
แต่ก็มีแขนที่โอบรอบเอวเธอ เธอเกือบจะกรีดร้อง jolting นิดหน่อย ดวงตาสีชมพูได้กว้าง เช่น เธอมองผ่านไหล่เธอไปเห็น Akashi , เงียบ ๆถือของเธอ .
" a-aka - !
" ซัตสึกิ ," เขาถูกขัดจังหวะของเธอได้อย่างราบรื่นและปล่อยเธอ มือของเขามักเป็น เขาจ้องมองหล่อนอย่างเท่าเทียมกัน " คุณมาทำอะไรที่นี่ ?
" ฉันกำลังมองหาโอะมิเนะคุง " เธอพูด แก้มสีชมพูเป็นมือถึงทักหลายเส้นผมของเธอหลังหูเธอ " . คุณเห็นเขาไหม ? "
เธอมองไปรอบ ๆและเมื่อเธอหันกลับมา เขาเห็น Akashi glancing บนโทรศัพท์ของเขาแต่เขาเหน็บมันออกไปเมื่อเธอมองหน้าเขาอีกครั้ง และส่ายหัว ก้าวไปข้างหน้า และห่อแขนของเขารอบ ๆของเธอค่อนข้างเคร่งครัด .
" h-haa - ? "
ตอนเธอกำลังถูกงงงันโดยการกระทำของเขา คาชิ เอาเวลาไปตรวจสอบโทรศัพท์ของเขาอีกครั้ง
akashicchi ! ~
ให้แน่ใจว่า momoicchi รู้ว่าคุณชื่นชมเธอ กอดเธอมากนะ
ขอให้โชคดี ! ~