Between 1945 and 1975 forest cover

Between 1945 and 1975 forest cover in Thailand declined from 61% to 34% of the country's land area. Over the next 11 years, Thailand lost close to 28% of all of its remaining forests. This means that the country lost 3.1% of its forest cover each year over that period. The Thai Highlands in northern Thailand, the most heavily forested region of the country, were not subject to central government control and settlement until the second half of the 19th century when British timber firms, notably the Bombay Burmah Trading Corporation and the Borneo Company Limited, entered the teak trade in the late-1880s and early-1890s.[1] The Royal Forest Department, created in 1896 and headed by a British forester until 1925, sought to conserve the forests against the worst business practices of British, Thai, and Chinese timber firms who worked in the region.

During the 20th century, deforestation in Thailand was driven primarily by agricultural expansion,[2] although teak deforestation happened as a direct result of timber-cutting. Much of Thailand's recent economic improvement can be attributed to increased agricultural production for export. The country was able to increase production by clearing much of their forest and converting it to cropland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1945 และ 1975 ป่าในประเทศไทยปฏิเสธจาก 61% เป็น 34% ของพื้นที่ประเทศ กว่า 11 ปีถัดไป ไทยหายใกล้กับ 28% ของป่าเหลือทั้งหมด ซึ่งหมายความ ว่า ประเทศสูญเสีย 3.1% ของป่าของแต่ละปีที่ระยะเวลา ไฮแลนด์ของไทยในภาคเหนือ พื้นที่ป่ามากที่สุดของประเทศ ได้ไม่ควบคุมรัฐบาลกลางและการจ่ายเงินจนถึงวินาทีที่ครึ่งหนึ่งของศตวรรษที่ 19 เมื่อบริษัทไม้อังกฤษ ยวดบอมเบย์ Burmah ค้า บริษัทและ จำกัดบริษัทบอร์เนียว ป้อนสักการค้าในปัจจุบันช่วงปลายและช่วงช่วงปี 1890 สื่อ [1] กรมป่าไม้ สร้าง 1896 และหัว โดย forester อังกฤษจนถึง 1925 การอนุรักษ์ป่าไม้กับการดำเนินธุรกิจที่เลวร้ายที่สุดของบริษัทไม้อังกฤษ ไทย จีน และที่ทำงานในภูมิภาคในช่วงศตวรรษ 20 การทำลายป่าในประเทศไทยถูกขับเคลื่อนหลักจากเกษตรขยาย, [2] ถึงแม้ว่าการทำลายป่าสักเกิดขึ้นเป็นผลโดยตรงของไม้ตัด มากของการปรับปรุงเศรษฐกิจของประเทศไทยล่าสุดสามารถเกิดจากการผลิตภาคเกษตรเพิ่มขึ้นสำหรับการส่งออก ประเทศได้เพิ่มการผลิต โดยการล้างมากป่าของพวกเขา และการ cropland

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างปี 1945 และ 1975 พื้นที่ป่าในประเทศไทยลดลงจาก 61% เป็น 34% ของพื้นที่ประเทศ ต่อมาอีก 11 ปี, Thailand หายไปใกล้ถึง 28% ของทั้งหมดของป่าที่เหลือ ซึ่งหมายความว่าประเทศที่หายไป 3.1% ของพื้นที่ป่าในแต่ละปีในช่วงเวลาที่ ไฮแลนด์ไทยในภาคเหนือของประเทศไทยในภูมิภาคมากที่สุดป่าของประเทศที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาลกลางและการตั้งถิ่นฐานจนถึงช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 เมื่อ บริษัท ไม้อังกฤษสะดุดตา Burmah บอมเบย์เทรดดิ้งคอร์ปอเรชั่นและ บริษัท บอร์เนียว จำกัด ป้อนค้าไม้สักในช่วงปลายยุค 1880 และต้นยุค 1890. [1] กรมป่าไม้ที่สร้างขึ้นในปี 1896 และมุ่งหน้าไปด้วยป่าไม้ของอังกฤษจนกระทั่งปี 1925 พยายามที่จะอนุรักษ์ป่ากับแนวทางการดำเนินธุรกิจที่เลวร้ายที่สุดของอังกฤษไทยและ บริษัท ไม้จีนที่ทำงานในภูมิภาค. ในช่วงศตวรรษที่ 20 ตัดไม้ทำลายป่าในประเทศไทยได้รับแรงหนุนหลักจากการขยายตัวทางการเกษตร [2] ถึงแม้จะตัดไม้ทำลายป่าไม้สักที่เกิดขึ้นเป็นผลโดยตรงจากการตัดไม้ มากของการปรับปรุงเศรษฐกิจที่ผ่านมาของไทยสามารถนำมาประกอบกับการผลิตทางการเกษตรที่เพิ่มขึ้นเพื่อการส่งออก ประเทศก็สามารถที่จะเพิ่มการผลิตด้วยการล้างมากของป่าของพวกเขาและการแปลงไปยัง cropland

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างค.ศ. 1945 และครอบคลุมพื้นที่ป่าในประเทศไทยลดลงจาก 61% ถึง 34 % ของพื้นที่ของประเทศ ในอีก 11 ปี ประเทศไทยสูญเสียใกล้กับ 28 % ของทั้งหมดของป่าที่เหลืออยู่ของ ซึ่งหมายความว่าประเทศที่หายไป 3.1% ของป่าที่ครอบคลุมในแต่ละปีในช่วงนั้น พื้นที่สูงของไทยในภาคเหนือของประเทศไทย อย่างมาก เนื่องจากภาคของประเทศไม่ได้ขึ้นอยู่กับการควบคุมของรัฐบาลกลางและชุมชนจนถึงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 เมื่ออังกฤษไม้ บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บอมเบย์ และ burmah เทรดดิ้ง บริษัท บอร์เนียว จำกัด , ป้อนการค้าไม้สักใน late-1880s และ early-1890s [ 1 ] กรมป่าไม้ ที่สร้างขึ้นในปี 1896 และหัว โดย ฟอร์เรสเตอร์อังกฤษจนกระทั่ง 1925 ,พยายามที่จะอนุรักษ์ป่ากับธุรกิจที่เลวร้ายที่สุดของอังกฤษ ไทยและจีนไม้ บริษัท ที่ทำงานในเขต

ระหว่างศตวรรษที่ 20 , การตัดไม้ทำลายป่าในประเทศไทยถูกขับดันโดยการขยายการเกษตร [ 2 ] แม้ว่าป่าไม้สักที่เกิดขึ้นเป็นผลโดยตรงของไม้ตัดมากของการปรับปรุงทางเศรษฐกิจของประเทศไทยเมื่อเร็ว ๆ นี้สามารถนำมาประกอบเพื่อเพิ่มการผลิตทางการเกษตรเพื่อการส่งออก ประเทศสามารถเพิ่มการผลิต โดยล้างมากของป่าไม้ของพวกเขาและแปลงให้ cropland .