As noted above, perhaps the most fu

As noted above, perhaps the most fundamental question that must be asked when regarding a particular environmental ethic is simply, what obligations do we have concerning the natural environment? If the answer is simply that we, as human beings, will perish if we do not constrain our actions towards nature, then that ethic is considered to be “anthropocentric.” Anthropocentrism literally means “human-centeredness,” and in one sense all ethics must be considered anthropocentric. After all, as far as we know, only human beings can reason about and reflect upon ethical matters, thus giving all moral debate a definite “human-centeredness.” However, within environmental ethics anthropocentrism usually means something more than this. It usually refers to an ethical framework that grants “moral standing” solely to human beings. Thus, an anthropocentric ethic claims that only human beings are morally considerable in their own right, meaning that all the direct moral obligations we possess, including those we have with regard to the environment, are owed to our fellow human beings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่กล่าวข้างต้น บางทีคำถามพื้นฐานที่สุดที่ต้องถามเมื่อเกี่ยวกับจริยธรรมสิ่งแวดล้อมเฉพาะ นั้น ข้อผูกมัดอะไรเรามีเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมธรรมชาติ ถ้าคำตอบคือก็ ว่า เราเป็นมนุษย์ จะพินาศถ้าเราไม่จำกัดการกระทำของเราต่อธรรมชาติ แล้วจริยธรรมนั้นถือเป็น "anthropocentric" Anthropocentrism ความหมาย "มนุษย์-centeredness" และในความรู้สึกหนึ่ง จริยธรรมทั้งหมดต้องพิจารณา anthropocentric หลังจากที่ทุก เท่าที่เรารู้ว่า เฉพาะมนุษย์สามารถเหตุผลเกี่ยวกับ และตรองเรื่องจริยธรรม ให้อภิปรายคุณธรรมทั้งหมดที่แน่นอน "มนุษย์-centeredness " ดังนั้น อย่างไรก็ตาม ในจริยธรรมสิ่งแวดล้อม anthropocentrism มักจะหมายถึง สิ่งที่เพิ่มเติมกว่านี้ มันมักจะหมายถึงกรอบการมีจริยธรรมที่มอบให้แก่ "คุณธรรมยืน" เพื่อมนุษย์ ดังนั้น มีจริยธรรม anthropocentric อ้างเฉพาะมนุษย์มากคุณธรรมในตนขวา หมายความ ว่า ทั้งหมดโดยตรงแรงภาระหน้าที่เรามี รวมถึงเราได้ตามสภาพแวดล้อม เป็นหนี้มนุษย์เพื่อนของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังที่ระบุไว้ข้างต้นอาจจะเป็นคำถามพื้นฐานที่สุดที่จะต้องถามเมื่อเกี่ยวกับจริยธรรมในสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเพียงสิ่งที่ภาระหน้าที่ที่เราได้ทำเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ? ถ้าคำตอบก็คือว่าเราเป็นมนุษย์จะพินาศถ้าเราไม่ได้ จำกัด การกระทำของเราที่มีต่อธรรมชาติแล้วจริยธรรมที่ถือว่าเป็น "anthropocentric." anthropocentrism ความหมายว่า "มนุษย์เป็นศูนย์กลาง" และในอีกแง่หนึ่งจริยธรรมทั้งหมด ต้องพิจารณา anthropocentric หลังจากที่ทุกคนเท่าที่เรารู้ว่ามนุษย์เท่านั้นที่สามารถเกี่ยวกับเหตุผลและสะท้อนให้เห็นถึงเรื่องจริยธรรมจึงให้ทุกการอภิปรายทางศีลธรรมแน่นอน "มนุษย์ศูนย์กลาง." อย่างไรก็ตามภายในจริยธรรมสิ่งแวดล้อมมักจะหมายถึงสิ่งที่ anthropocentrism มากไปกว่านี้ มันมักจะหมายถึงกรอบจริยธรรมที่ให้ "ยืนทางศีลธรรม" แต่เพียงผู้เดียวกับมนุษย์ ดังนั้นการเรียกร้องจริยธรรม anthropocentric ว่ามีเพียงมนุษย์มีศีลธรรมมากในสิทธิของตัวเองหมายความว่าทุกภาระหน้าที่ทางศีลธรรมโดยตรงเรามีรวมทั้งผู้ที่เรามีเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่เป็นหนี้กับมนุษย์ของเราเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น บางทีคำถามพื้นฐานที่สุดที่ต้องถาม เมื่อเกี่ยวกับ จริยธรรมสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะเป็นเพียง สิ่งที่ทำเรามีภาระผูกพันเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติ ถ้าคำตอบเพียงแค่ว่าเราเป็นมนุษย์ จะถูกทำลาย ถ้าเราไม่บังคับของเรา การกระทำต่อธรรมชาติ แล้วที่สังคมถือว่าเป็น " anthropocentric ." anthropocentrism centeredness อย่างแท้จริงหมายถึง " มนุษย์ " และในอีกแง่หนึ่ง ทั้งจริยธรรม ต้องพิจารณา anthropocentric . หลังจากทั้งหมด เท่าที่เรารู้ แต่มนุษย์สามารถสะท้อนเรื่องเหตุผล เรื่องจริยธรรม จึงให้มีการอภิปรายทั้งหมดแน่นอน " มนุษย์ centeredness อย่างไรก็ตาม ภายในจริยธรรมสิ่งแวดล้อม anthropocentrism มักจะหมายถึงอะไรที่มากกว่านี้มันมักจะหมายถึงเป็นกรอบที่อนุญาต " คุณธรรมจริยธรรมยืน " แต่เพียงผู้เดียวเพื่อมนุษย์ ดังนั้น การ anthropocentric จริยธรรมอ้างว่ามนุษย์เท่านั้นที่มีศีลธรรมเป็นอย่างมากในด้านขวาของตนเอง หมายความว่าทุกคนโดยตรง จริยธรรม หน้าที่เรามี รวมทั้งผู้ที่เรามีเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เป็นหนี้เพื่อเพื่อนมนุษย์