In the decade following the 1983 pr

In the decade following the 1983 presidential election Suharto enjoyed nearly undisputed ascendancy, despite controversies over an extra-judicial state terror campaign (the Petrus killings), army reforms, an oil crisis, the role of his children, and patrimonialism and corruption more generally. The 1988 elections saw the appointment of Sudharmono as vice-president, part of a broader move away from the army. As he aged, Suharto faced the loss of friends from his own generation (and in particular his wife Ibu Tien in 1996), a decline in personal ties to subordinates, and a general loss of touch. He fell back on his familiars and tried to find new sources of support: he promoted Habibie rapidly (though the army imposed Try Sutrisno as vice-president in 1993), indulged his children, tried to bolster his Islamic credentials (risking ethnic and religious sectarianism), and took a growing interest in his status as an international leader.

This leaves us with some idea of Suharto's own contributions to his rapid fall from power in May 1998, but Elson's account of that is brief: his focus on Suharto means he can't really address the broader forces involved. A final chapter gives an overview of Suharto's personality and legacy. Elson concludes that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทศวรรษต่อ 1983 การ เลือกตั้งประธานาธิบดีซูเดินเกือบไม่ ascendancy แม้ controversies ผ่านแคมเปญร้ายรัฐยุติธรรมนอก (ฆาตกรรมเปอทรุ), การปฏิรูปกองทัพ วิกฤตน้ำมัน บทบาทของ เด็ก patrimonialism และความเสียหายขึ้นโดยทั่วไป การเลือกตั้งปี 1988 เห็นแต่ง Sudharmono เป็นรองประธาน ส่วนหนึ่งของการย้ายกว้างจากกองทัพ ขณะที่เขาอายุ ซูต้องเผชิญกับการสูญเสียเพื่อนจากรุ่นของตัวเอง (และโดยเฉพาะอย่างยิ่งภรรยา Ibu เตียนในปี 1996), การลดลงในความสัมพันธ์ส่วนบุคคลกับผู้ใต้บังคับบัญชา และทั่วไปสูญเสียสัมผัส เขากลับพุ่ง familiars ของเขา และพยายามหาแหล่งใหม่สนับสนุน: เขาส่งเสริม Habibie อย่างรวดเร็ว (แม้ว่ากองทัพบกกำหนดลอง Sutrisno เป็นรองประธานในปี 1993), indulged ลูก พยายามที่จะกระจายข้อมูลประจำตัวของเขาอิสลาม (ซึ่งเชื้อชาติ และศาสนา sectarianism), และเอาดอกเบี้ยเติบโตในสถานะของเขาเป็นผู้นำประเทศใบนี้เรากับบางความคิดของผลงานของซูจะตกเขาอย่างรวดเร็วจากพลังงานใน 1998 พฤษภาคม แต่บัญชีของ Elson ที่ย่อ: ซูเน้นของเขาหมายความว่า เขาไม่สามารถจริง ๆ เกี่ยวข้องของกองกำลังที่กว้างขึ้น บทสุดท้ายให้ภาพรวมของบุคลิกภาพและมรดกของซู Elson สรุปที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทศวรรษต่อไปนี้ 1983 เลือกตั้งประธานาธิบดีซูฮาร์โตชอบเกือบได้ตำแหน่ง แม้จะมีการถกเถียงกับแคมเปญพิเศษตุลาการรัฐก่อการร้าย ( Petrus killings ) การปฏิรูปกองทัพ เป็นวิกฤตการณ์น้ำมัน บทบาทของลูก และ patrimonialism และการทุจริตมากขึ้นโดยทั่วไป 1980 การเลือกตั้งเห็นนัด sudharmono ในฐานะรองประธาน ,ส่วนหนึ่งของถูกย้ายจากกองทัพ เมื่อเขาอายุ ซูฮาร์โตประสบการสูญเสียเพื่อนจากรุ่นของเขาเอง ( และโดยเฉพาะภรรยาบูเตียนในปี 1996 ) เป็นหลัก ส่วนตัว ความสัมพันธ์กับผู้ใต้บังคับบัญชา และทั่วไปการสูญเสียของสัมผัส เขากลับมาอยู่ในพวกสาวกของเขาและพยายามที่จะหาแหล่งใหม่ของการสนับสนุน : เขาเลื่อน habibie อย่างรวดเร็ว ( แม้ว่ากองทัพออกลอง sutrisno ในฐานะรองประธานใน 1993 )ตามใจลูก พยายามหนุนสิทธิอิสลามของเขา ( เสี่ยงชาติพันธุ์ศาสนาและสมาชิกของนิกาย ) และรับความสนใจเพิ่มขึ้นในสถานะของเขาในฐานะผู้นำนานาชาติ

ใบนี้เรากับความคิดบางอย่างของซูฮาร์โตเป็นเจ้าของผลงานของเขาอย่างรวดเร็ว ตกจากอำนาจในเดือนพฤษภาคมปี 1998 แต่เอลสันเป็นบัญชีที่สั้นๆเขามุ่งมองหมายความว่าเขาไม่สามารถอยู่กองกำลังที่กว้างขึ้นด้วย บทสุดท้าย เป็นภาพรวมของซูฮาร์โตของบุคลิกภาพและมรดก เอลสันสรุปได้ว่า