Convergent validity is the overlap

Convergent validity is the overlap between alternative measures
that are intended to measure the same construct but have
different sources of undesired variation (Judd et al., 1991). In other
words, if several observed indicators are utilized to measure a
theoretical construct (i.e., latent variable), those observed indicators
should share a good deal of variance (converge together). In
estimating convergent validity for structural equation modeling
studies, examining the standardized confirmatory factor analysis
(CFA) parameters’ estimated pattern coefficient is one method
often used (Marsh and Grayson, 1995). Convergent validity can be
assessed from the measurement model by determining whether
each indicator’s estimated pattern coefficient on its posited
underlying construct factor is significant (Anderson and Gerbing,
1988). That is, if the values in the off diagonal are large, convergent
validity is achieved. Statistically significant large factor loadings
indicate convergent validity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผลบังคับใช้ในองค์กรเป็นการเหลื่อมกันระหว่างมาตรการอื่นที่มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดโครงสร้างเดียวกัน แต่มีแหล่งข้อมูลที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ (จัดด์ et al. 1991) ในที่อื่น ๆคำ ถ้าหลายสังเกตใช้ตัวบ่งชี้เพื่อวัดความทฤษฎีโครงสร้าง (เช่น แฝงตัวแปร) ตัวบ่งชี้ที่สังเกตได้ควรใช้การจัดการดีของผลต่าง (บรรจบกัน) ในประเมินความถูกต้องในองค์กรสำหรับสร้างโมเดลสมการโครงสร้างการศึกษา การตรวจสอบวิเคราะห์ปัจจัยเมื่อมาตรฐานค่าสัมประสิทธิ์ (CFA) พารามิเตอร์ของรูปแบบการประเมินเป็นวิธีการหนึ่งมักจะใช้ (มาร์ชและ Grayson, 1995) มีผลบังคับใช้ในองค์กรได้ประเมินจากแบบประเมิน โดยกำหนดว่าค่าสัมประสิทธิ์การรูปแบบการประเมินของตัวบ่งชี้แต่ละบนของ positedปัจจัยโครงสร้างพื้นฐานเป็นสำคัญ (แอนเดอร์สันและ Gerbing1988) . ที่อยู่ ถ้าค่าในแนวทแยงปิดขนาดใหญ่ ในองค์กรมีผลบังคับใช้จะทำได้ รับน้ำหนักปัจจัยใหญ่ที่สำคัญทางสถิติระบุมีผลบังคับใช้ในองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความถูกต้องมาบรรจบกันเป็นที่ทับซ้อนกันระหว่างมาตรการทางเลือกที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างวัดเดียวกันแต่มีแหล่งที่มาที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์(จัดด์ et al., 1991) ในอื่น ๆคำถ้าสังเกตหลายตัวชี้วัดที่ใช้ในการวัดการสร้างทฤษฎี (เช่นตัวแปรแฝง) ผู้สังเกตตัวชี้วัดควรใช้การจัดการที่ดีของความแปรปรวน(บรรจบด้วยกัน) ในการประเมินความถูกต้องมาบรรจบกันสำหรับการสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้างการศึกษาตรวจสอบการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันมาตรฐาน(CFA) พารามิเตอร์ 'รูปแบบประมาณค่าสัมประสิทธิ์การเป็นหนึ่งในวิธีการที่ใช้บ่อย(มาร์ชและเกรย์สัน, 1995) ความถูกต้องบรรจบสามารถประเมินจากแบบจำลองการวัดโดยการพิจารณาว่าค่าสัมประสิทธิ์การประมาณรูปแบบแต่ละตัวบ่งชี้ในตัวposited ปัจจัยสร้างต้นแบบอย่างมีนัยสำคัญ (แอนเดอ Gerbing, 1988) นั่นคือถ้าค่าในแนวทแยงออกมีขนาดใหญ่มาบรรจบความถูกต้องจะประสบความสำเร็จ สถิติ loadings ปัจจัยใหญ่อย่างมีนัยสำคัญบ่งบอกถึงความถูกต้องมาบรรจบกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตรงลู่เข้าระหว่างมาตรการทางเลือกคือ ซ้อนที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างวัดเดียวกันแต่มีแหล่งที่มาของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ ( จัดด์ et al . , 1991 ) ในอื่น ๆคำพูด ถ้าหลายตัวชี้วัดที่ใช้ในการวัดตรวจสอบทฤษฏีโครงสร้าง ( เช่น ตัวแปรแฝงที่พบตัวชี้วัด )ควรร่วมกันจัดการที่ดีของความแปรปรวน ( บรรจบกัน ) ในการประมาณค่าแบบจำลองสมการโครงสร้างศึกษา , ตรวจสอบมาตรฐานการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน( CFA ) ประมาณค่าพารามิเตอร์รูปแบบเป็นวิธีหนึ่งมักจะใช้ ( บึงและเกรย์สัน , 1995 ) ความตรงลู่เข้า สามารถประเมินจากการวัดแบบโดยกำหนดว่าของตัวบ่งชี้แต่ละแบบประมาณค่าสัมประสิทธิ์ของมุมมองต้นแบบสร้างปัจจัยสําคัญ gerbing และ ( Anderson ,1988 ) นั่นคือ ถ้าค่าในการปิดขวางขนาดใหญ่ใช้ตรวจสอบความ ปัจจัยภาระอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่บ่งชี้ความตรงลู่เข้า .