1.4. Estimating the success of mang

1.4. Estimating the success of mangrove rehabilitation
As noted by Ashton et al. (2003), the success or failure of
mangrove rehabilitation efforts is rarely assessed quantitatively.
Where quantitative assessment is conducted, vegetation characteristics
such as growth rate and early development parameters are
the most common indicators used (Bosire et al., 2003). Notably,
these measurements are often performed only to estimate the
amount of extractable timber in silviculture operations (Putz and
Chan, 1986). Studies using indicators such as tree density, tree diversity
and the diversity of recruited trees are more often associated
with assessing ecosystem recovery (Walters, 2000; Bosire
et al., 2003). Studies using these indicators have produced variable
results. Fifty to sixty year old mangrove rehabilitation areas in
the Philippines were found to have higher tree density than adjacent
remnant forests with little to no recruitment (Walters, 2000),
whereas five year old mangrove rehabilitation in Kenya was found
to have recruited at least four new species (Bosire et al., 2003).
More recently, characteristics of the faunal community in
mangrove forests areas are being included in rehabilitation assessments.
Due to their conspicuousness and importance in
ecosystem function, molluscs, oxudercine gobies (mudskippers)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.4 การประเมินความสำเร็จของการฟื้นฟูป่าชายเลนตามที่ระบุไว้โดยแอชตัน et al. (2003), ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายามฟื้นฟูป่าชายเลนจะไม่ค่อยประเมิน quantitativelyซึ่งดำเนินการประเมินเชิงปริมาณ ลักษณะพืชพรรณเช่นการเจริญเติบโต อัตราและพารามิเตอร์การเริ่มต้นพัฒนาเป็นตัวบ่งชี้ที่พบมากที่สุด (Bosire และ al., 2003) การ ยวดวัดเหล่านี้มักจะดำเนินการเฉพาะเพื่อประเมินการจำนวนไม้ extractable ใน silviculture (Putz และจันทร์ 1986) ศึกษาโดยใช้ตัวบ่งชี้เช่นแผนภูมิความหนาแน่น ความหลากหลายของต้นไม้และความหลากหลายของต้นไม้พิจารณาบ่อยเกี่ยวข้องมีการประเมินการกู้คืนระบบนิเวศ (Walters, 2000 Bosireและ al., 2003) ศึกษาโดยใช้ตัวบ่งชี้เหล่านี้ได้ผลิตแปรผลลัพธ์ที่ ห้าสิบหกสิบปีป่าชายเลนฟื้นฟูพื้นที่ในฟิลิปปินส์ตั้งพบว่ามีต้นไม้หนาแน่นที่สูงกว่าอยู่ติดกันป่าที่เหลืออยู่น้อยไม่สรรหาบุคลากร (Walters, 2000), ด้วยในขณะที่ 5 ปีการฟื้นฟูป่าชายเลนในเคนยาพบจะมีคัดสายพันธุ์ใหม่ที่สี่ (Bosire et al., 2003)เมื่อเร็ว ๆ นี้ ลักษณะของ faunal ในพื้นที่ป่าชายเลนจะถูกรวมในการประเมินผลการฟื้นฟูสมรรถภาพConspicuousness และความสำคัญของพวกเขาฟังก์ชันระบบนิเวศ มอลลัสกา oxudercine gobies (mudskippers)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.4 1.4. Estimating the success of mangrove rehabilitation
As noted by Ashton et al. (2003), the success or failure of
mangrove rehabilitation efforts is rarely assessed quantitatively.
Where quantitative assessment is conducted, vegetation characteristics
such as growth rate and early development parameters are
the most common indicators used (Bosire et al., 2003). Notably,
these measurements are often performed only to estimate the
amount of extractable timber in silviculture operations (Putz and
Chan, 1986). Studies using indicators such as tree density, tree diversity
and the diversity of recruited trees are more often associated
with assessing ecosystem recovery (Walters, 2000; Bosire
et al., 2003). Studies using these indicators have produced variable
results. Fifty to sixty year old mangrove rehabilitation areas in
the Philippines were found to have higher tree density than adjacent
remnant forests with little to no recruitment (Walters, 2000),
whereas five year old mangrove rehabilitation in Kenya was found
to have recruited at least four new species (Bosire et al., 2003).
More recently, characteristics of the faunal community in
mangrove forests areas are being included in rehabilitation assessments.
Due to their conspicuousness and importance in
ecosystem function, molluscs, oxudercine gobies (mudskippers)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.4 . การประเมินความสำเร็จของการฟื้นฟูป่าชายเลน
ตามที่ระบุไว้โดยแอชตัน et al . ( 2003 ) , ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายามฟื้นฟูป่าชายเลน
ไม่ค่อยประเมินเชิงปริมาณ ซึ่งการประเมินเชิงปริมาณจึงเป็น

ลักษณะพืช เช่น อัตราการเจริญเติบโตและการพัฒนาในช่วงต้นของตัวชี้วัดที่ใช้บ่อยที่สุด (
bosire et al . , 2003 )
โดยวัดเหล่านี้มักจะปฏิบัติเท่านั้นที่จะประเมินปริมาณของธาตุไม้
ในการดําเนินงานสุขศึกษา ( บื้อและ
ชาน , 1986 ) การศึกษาการใช้ตัวชี้วัด เช่น ความหนาแน่นของต้นไม้ ต้นไม้
ความหลากหลายและความหลากหลายของต้นไม้มากขึ้น จึงมักจะเกี่ยวข้องกับการประเมินระบบนิเวศ
การกู้คืน ( วอลเตอร์ , 2000 ; bosire
et al . , 2003 ) การศึกษาการใช้ตัวชี้วัดเหล่านี้มีการผลิตผลตัวแปร

ห้าสิบหกสิบปี ฟื้นฟูป่าชายเลนในพื้นที่
ฟิลิปปินส์พบว่ามีความหนาแน่นของต้นไม้ที่สูงกว่าป่าที่อยู่ติดกัน
เหลืออยู่ไม่น้อยกับการสรรหา ( วอลเตอร์ , 2000 ) ,
5 ปีและฟื้นฟูป่าชายเลนในเคนยาพบ
จะได้คัดเลือกอย่างน้อย 4 ชนิดใหม่ ( bosire et al . , 2003 )
เมื่อเร็วๆ นี้ ลักษณะของชุมชน faunal ใน
พื้นที่ป่าชายเลนที่ถูกรวมอยู่ในการประเมินสมรรถภาพ .
จากของ conspicuousness และความสำคัญในระบบนิเวศ
ฟังก์ชัน หอย oxudercine บู่ ( ปลาตีน )