The area of Surat Thani was already

The area of Surat Thani was already inhabited in prehistoric times by Semang and Malayan tribes. Founded in the 3rd century, until the 13th century the Srivijaya kingdom dominated the Malay Peninsula. The city Chaiya contains several ruins from Srivijaya times, and was probably a regional capital of the kingdom. Some Thai historians even claim that it was the capital of the kingdom itself for some time, but this is generally disputed. Wiang Sa was another main settlement of that time.

After the fall of the Srivijaya, it was divided into the cities (mueang) Chaiya, Thatong (now Kanchanadit), and Khirirat Nikhom. While Chaiya was administered directly from the capital, Thatong and Khirirat were controlled by the Nakhon Si Thammarat Kingdom. In 1899 they were merged into one province named Chaiya. In 1915, the court of the Monthon Chumphon was moved to Bandon, which received its new name Surat Thani on 29 July 1915 during a visit of King Vajiravudh (Rama VI), and was likely influenced by the major port city of Surat in Gujarat, India. The monthon was renamed Surat accordingly. In 1926 it was abolished and incorporated into monthon Nakhon Si Thammarat. In 1933 the monthon was dissolved, so the province became the first level administrative subdivision.

The provincial administration was first located in a building in Tha Kham (Amphoe Phunphin). Shortly before World War II, it was moved to the city of Surat Thani on the banks of the Tapi River, which is named after the Tapi River in southern Gujarat, India. When the Japanese invaded Thailand on 8 December 1941, the building caught fire in the battle for the city and was destroyed. It was rebuilt in 1954, but on 19 March 1982, it was destroyed by a bomb planted by communist rebels, killing five people. The third building was erected in the south of the city. The former site of the provincial hall is now the city pillar shrine (Lak Mueang)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีแล้วอาศัยอยู่ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ โดยเผ่า Semang และมาลา อาณาจักรศรีวิชัยก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 3 จนถึงศตวรรษที่ 13 และครอบงำคาบสมุทรมลายู เมืองไชยาประกอบด้วยหลายซากปรักหักพังจากศรีวิชัยครั้ง และอาจ เป็นเมืองหลวงในภูมิภาคของราชอาณาจักร ประวัติศาสตร์ไทยบางแม้จะอ้างว่า มันเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรตัวเองบางครั้ง แต่นี้จะแย้งโดยทั่วไป เวียง สาเป็นการชำระหลักอื่นของเวลาที่หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรศรีวิชัย มันถูกแบ่งออกเป็นเมือง (เมือง) ไชยา Thatong (ตอนนี้กาญจนดิษฐ์), และ Khirirat นิคม ในขณะที่ไชยาถูกปกครองโดยตรงจากเมืองหลวง Thatong และ Khirirat ถูกควบคุม โดยอาณาจักรนครศรีนครศรีธรรมราช ใน พวกเขาถูกผสานเป็นจังหวัดหนึ่งที่ชื่อไชยา ใน 1915 ศาลมณฑลชุมพรถูกย้ายไปยังบ้านดอน ซึ่งได้รับชื่อใหม่สุราษฎร์ธานี 29 1915 กรกฎาคมในระหว่างการมาเยือนของกษัตริย์วชิราวุธ (พระราม VI), และอาจได้รับอิทธิพลจากเมืองท่าสำคัญของสุราษฎร์ธานีในรัฐคุชราต อินเดีย มณฑลถูกเปลี่ยนชื่อสุราษฎร์ธานีตามลำดับ ในปี 1926 ก็ถูกยกเลิก และรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช ในปี 1933 มณฑลการละลาย ดังนั้นจังหวัดกลายเป็น แผนผังบริหารระดับแรกนี้อบจ.ครั้งแรกตั้งอยู่ในอาคารในท่าขาม (อำเภอพุนพิน) ไม่นานก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง มันถูกย้ายไปเมืองสุราษฏร์ธานีริมฝั่งแม่น้ำ Tapi ซึ่งตั้งชื่อตามแม่ Tapi ในภาคใต้รัฐคุชราต อินเดีย เมื่อญี่ปุ่นบุกไทยสวรรคต ตึกในการต่อสู้เพื่อการเมือง และถูกทำลาย บูรณะในปีค.ศ. 1954 แต่บน 19 1982 มีนาคม มันถูกทำลาย โดยระเบิดปลูก โดยกบฏคอมมิวนิสต์ ฆ่าคนห้าคน อาคารที่สามถูกสร้างขึ้นในตอนใต้ของเมือง เดิมของศาลากลางจังหวัดเป็นศาลหลักเมือง (หลักเมือง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่สุราษฎร์ธานีเป็นที่อยู่อาศัยแล้วในสมัยก่อนประวัติศาสตร์โดยเงาะและชนเผ่ามลายู ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 3 จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 อาณาจักรศรีวิชัยครอบงำคาบสมุทรมาเลย์ เมืองไชยามีซากปรักหักพังจากหลายครั้งศรีวิชัยและอาจจะเป็นเมืองหลวงของแคว้นของราชอาณาจักร นักประวัติศาสตร์บางคนไทยแม้จะอ้างว่ามันเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรของตัวเองสำหรับบางเวลา แต่เรื่องนี้แน่นอนโดยทั่วไป เวียงสาเป็นอีกนิคมหลักของเวลานั้น.

หลังจากการล่มสลายของศรีวิชัยก็ถูกแบ่งออกเป็นเมือง (อำเภอเมือง) ไชยาท่าทอง (ตอนกาญจนดิษฐ์) และคีรีรัฐนิคม ในขณะที่ไชยาเป็นยาโดยตรงจากเมืองหลวงท่าและ Khirirat ถูกควบคุมโดยนครศรีธรรมราชราชอาณาจักร ในปี 1899 พวกเขาจะถูกรวมเข้าเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีชื่อไชยา ในปี 1915 ศาลของมณฑลชุมพรถูกย้ายไปยังบ้านดอนซึ่งได้รับชื่อใหม่สุราษฎร์ธานี 29 กรกฏาคม 1915 ในระหว่างการเยือนของสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ VI) และมีแนวโน้มที่ได้รับอิทธิพลจากท่าเรือเมืองสำคัญของสุราษฏร์ในรัฐคุชราต อินเดีย. มณฑลถูกเปลี่ยนชื่อตามสุราษฏร์ ในปี 1926 มันถูกยกเลิกและรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช ในปี 1933 มณฑลก็เลือนหายไปดังนั้นจังหวัดกลายเป็นระดับแรกแบ่งการบริหาร.

การบริหารจังหวัดที่ตั้งอยู่ในอาคารครั้งแรกในท่าข้าม (ที่อำเภอพุนพิน) ไม่นานก่อนที่สงครามโลกครั้งที่สองก็ถูกย้ายไปยังเมืองสุราษฏร์ธานีบนฝั่งของแม่น้ำตาปีซึ่งตั้งชื่อตามแม่น้ำตาปีในภาคใต้ของรัฐคุชราตอินเดีย เมื่อญี่ปุ่นบุกเข้ามาประเทศไทยเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 1941 อาคารที่ถูกไฟไหม้ในการต่อสู้เพื่อเมืองและถูกทำลาย มันถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในปี 1954 แต่ที่ 19 มีนาคมปี 1982 จะถูกทำลายโดยระเบิดที่ปลูกไว้ริมกบฏคอมมิวนิสต์ฆ่าคนห้าคน อาคารที่สามที่ถูกสร้างขึ้นในภาคใต้ของเมือง เว็บไซต์ของอดีตศาลากลางจังหวัดคือตอนนี้ศาลหลักเมือง (หลักเมือง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ได้อาศัยอยู่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์โดยเซมังและภาษามลายูตระกูล ก่อตั้งในศตวรรษที่ 3 จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 ในอาณาจักรศรีวิชัยอาณาจักรการปกครองคาบสมุทรมลายู เมืองไชยามีหลายสถานที่ปรักหักพังจากศรีวิชัย ครั้ง และอาจเป็นทุนในภูมิภาคของสหราชอาณาจักร นักประวัติศาสตร์ไทยบางคนถึงกับอ้างว่า มันเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรตัวเองบ้างในบางครั้ง แต่โดยทั่วไปนี้จะโต้แย้ง เวียงสา เป็นอีกชุมชนหลักของเวลาที่หลังจากการล่มสลายของศรีวิชัย มันแบ่งเป็นเมือง ( เทศบาลเมือง ) ไชยา สัตถาผล ( กาญจนดิษฐ์ ) และ khirirat นิคม . ขณะที่ไชยา บริหารโดยตรงจากเมืองหลวง สัตถาผล และ khirirat ถูกควบคุมโดยอาณาจักรนครศรีธรรมราช ใน 1899 พวกเขาผสานเป็นหนึ่งจังหวัดที่ชื่อ ไชยา 1915 , ศาลของมณฑลชุมพร ถูกย้ายไป บ้านดอน ซึ่งได้รับชื่อใหม่ สุราษฎร์ธานี ในวันที่ 29 กรกฎาคม 2458 ในระหว่างการเยี่ยมชมของกษัตริย์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ( รัชกาลที่ 6 ) , และอาจได้รับอิทธิพลจากสาขาท่าเรือเมืองสุราษฎร์ธานีใน Gujarat , อินเดีย มณฑลสุราษฎร์ธานี ถูกเปลี่ยนชื่อตาม ใน 2469 นั้นถูกยกเลิกและรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช 1933 มณฑลถูกยุบ ดังนั้นจังหวัดเป็นระดับแรกธุรการฝ่าย .บริหารส่วนแรกตั้งอยู่ในอาคารในท่าข้าม ( อ. พุนพิน ) ไม่นานก่อนสงครามโลกครั้งที่สองมันถูกย้ายไปยังเมืองสุราษฎร์ธานีในธนาคารของแม่น้ำตาปี ซึ่งตั้งชื่อตามแม่น้ำตาปีในภาคใต้ Gujarat , อินเดีย เมื่อญี่ปุ่นบุกไทย เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2484 อาคารที่ถูกไฟไหม้ในสงครามในเมืองก็ถูกทำลาย มันถูกสร้างขึ้นมาใหม่ในปี 1954 แต่เมื่อวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 1982 มันถูกทำลายโดยระเบิดที่ปลูกโดยกบฏคอมมิวนิสต์ ฆ่าคน 5 คน อาคารที่สามถูกสร้างขึ้นในตอนใต้ของเมือง เว็บไซต์เก่าของศาลากลางจังหวัดเป็นศาลหลักเมือง ( หลักเมือง )