There is a danger that such descrip

There is a danger that such descriptions may be taken as prescriptions. They might either be taken as a model of good, clear teaching, confusing what is a norm with what ought to be a norm. Or they might be taken as a warning of what should be avoided as restrictive teaching practice. However, the question of whether such exchanges are pedagogically good or bad is a separate question from their analysis. Presumably they are good for some purposes (e.g. checking factual knowledge), but hopelessly restircted for others (e.g. discussing literature). What such analyses can do is to provide a firmer basis for such interpretation and value judgments, by providing a precise way of talking about recurrent patterns in classroom discourse. This is analogous to the role of linguistic description in stylistics. Linguistics can provide more evidence and a firmer basis for a literary interpretation, but the analysis is not an interpretation.
- The fact that people make this kind of interpretative leap is itself inter- esting, however, and suggests another educational use of discourse analysis. It is almost impossible to avoid such value considerations in doing such analyses. Ideological questions are thus opened up by any critical analysis of institutional discourse, whether between teachers and students, magistrates and defendants, doctors and patients, and in general between professionals and their clients. In such areas, discourse analysis can provide ways of studying the language of social power and control, prestige, status and deference, manipulation and misunderstanding, and can provide evidence for discussion of the moral, ethical, social and political questions which arise. This is a modem study of rhetoric.
- Related work which manages a skillful integration of descriptive theory, methodology and practical educational concerns is by Willes (1978, 1981, 1983). (Willes, 1978, is part of the set reading for the Open University course.) She has studied the teacher-pupil interaction in reception classes in British infant schools. Her descriptions are based on Sinclair and Coulthard (1975), but the descriptive system is not mechanically applied. It is put to practical exploratory use in an innovative and imaginative way. She uses Sinclair and Coulthard's description of classroom discourse as a theoretical statement about communicative competence in classrooms. She argues that not all classroom discourse fits the IRF pattern which they have identified (a descriptive point); and she investigates the different rates at which pupils learn to conform to this pattern (findings based on the description). But she also discusses the social and educational value of the IRF pattern, and argues that teachers should try to depart from it (a pedagogical point). She also uses the descriptive framework to develop other research methods. For example, some children seldom speak in the classroom, and their com- municative competence cannot therefore be directly observed. Willes devised a discourse doze procedure to test their competence: a story about classrooms with blanks in the teacher-pupil dialogue for the children to fill in. Such an integration of theory, methods and practice is rare, but provides a model study in applied discourse analysis

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีอันตรายที่รายละเอียดดังกล่าวอาจจะนำมาเป็นยาคือ พวกเขาทั้งสองอาจจะนำมาเป็นรูปแบบของที่ดีการเรียนการสอนที่ชัดเจนทำให้เกิดความสับสนในสิ่งที่เป็นบรรทัดฐานกับสิ่งที่ควรจะเป็นบรรทัดฐาน หรือพวกเขาอาจจะนำมาเป็นคำเตือนของสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงเช่นการเรียนการสอนการปฏิบัติที่เข้มงวด แต่คำถามที่ว่าการแลกเปลี่ยนดังกล่าว pedagogically ดีหรือไม่ดีเป็นคำถามที่แยกต่างหากจากการวิเคราะห์ของพวกเขา สันนิษฐานว่าพวกเขาจะดีสำหรับวัตถุประสงค์บางอย่าง (เช่นการตรวจสอบความรู้จริง) แต่ restircted อย่างไร้ความหวังสำหรับคนอื่น ๆ (เช่นการอภิปรายวรรณกรรม) สิ่งที่การวิเคราะห์ดังกล่าวสามารถทำได้คือการให้พื้นฐานกระชับสำหรับการตีความดังกล่าวและตัดสินค่าโดยการให้เป็นวิธีที่แม่นยำของการพูดคุยเกี่ยวกับรูปแบบที่เกิดขึ้นอีกในวาทกรรมห้องเรียน นี้จะคล้ายคลึงกับบทบาทของคำอธิบายในภาษาสำนวนโวหาร ภาษาศาสตร์สามารถให้หลักฐานเพิ่มเติมและกระชับพื้นฐานสำหรับการตีความวรรณกรรม แต่การวิเคราะห์ไม่ได้ตีความ.
- ความจริงที่ว่าคนที่ทำให้ชนิดของการก้าวกระโดดแปลความหมายนี้เป็นตัวเอง esting ระหว่างอย่างไรและแสดงให้เห็นอีกศึกษาการใช้วิเคราะห์ มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกเลี่ยงการพิจารณาค่าดังกล่าวในการทำการวิเคราะห์ดังกล่าว คำถามอุดมการณ์จึงถูกเปิดขึ้นโดยการวิเคราะห์ใด ๆ ที่สำคัญของวาทกรรมสถาบันไม่ว่าจะเป็นระหว่างครูและนักเรียนและผู้พิพากษาจำเลยแพทย์และผู้ป่วยและโดยทั่วไประหว่างมืออาชีพและลูกค้าของพวกเขา ในพื้นที่ดังกล่าวการวิเคราะห์วาทกรรมที่สามารถให้วิธีการของการเรียนภาษาของอำนาจทางสังคมและการควบคุมศักดิ์ศรีสถานะและการแสดงความเคารพ, การจัดการและความเข้าใจผิดและสามารถให้หลักฐานสำหรับการอภิปรายของคุณธรรมจริยธรรมคำถามทางสังคมและการเมืองที่เกิดขึ้น นี้คือการศึกษาโมเด็มของสำนวน.
- ทำงานที่เกี่ยวข้องที่จัดการบูรณาการทักษะความชำนาญของทฤษฎีที่อธิบายวิธีการและความกังวลเกี่ยวกับการศึกษาในทางปฏิบัติคือการ Willes (1978, 1981, 1983) (Willes 1978 เป็นส่วนหนึ่งของการอ่านชุดสำหรับหลักสูตร Open University.) เธอได้ศึกษาปฏิสัมพันธ์ครูนักเรียนในชั้นเรียนที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าในโรงเรียนทารกอังกฤษ รายละเอียดของเธอจะขึ้นอยู่กับซินแคลธาร์ดและ (1975) แต่ระบบที่อธิบายไม่ได้นำไปใช้โดยอัตโนมัติ มันถูกนำไปใช้ในทางปฏิบัติสอบสวนในทางนวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์ เธอใช้คำอธิบายและซินแคลธาร์ดของวาทกรรมห้องเรียนเป็นคำสั่งทางทฤษฎีเกี่ยวกับการสื่อสารในห้องเรียน เธอระบุว่าไม่ทั้งหมดวาทกรรมห้องเรียนเหมาะกับรูปแบบการ IRF ซึ่งพวกเขาได้ระบุ (จุดบรรยาย); และเธอสำรวจอัตราที่แตกต่างกันที่นักเรียนเรียนรู้เพื่อให้สอดคล้องกับรูปแบบนี้ (ขึ้นอยู่กับผลการวิจัยของคำอธิบาย) แต่เธอก็ยังกล่าวถึงคุณค่าทางสังคมและการศึกษารูปแบบของ IRF และระบุว่าครูควรพยายามที่จะพรากจากทางนั้น (จุดการสอน) เธอยังใช้กรอบการบรรยายในการพัฒนาวิธีการวิจัยอื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่นเด็กบางคนที่ไม่ค่อยพูดในชั้นเรียนและความสามารถของพวกเขา municative สั่งจึงไม่สามารถสังเกตได้โดยตรง Willes วางแผนขั้นตอนวาทกรรมเคลิ้มเพื่อทดสอบความสามารถของพวกเขาเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียนที่มีช่องว่างในการเจรจาครูนักเรียนสำหรับเด็กที่จะกรอกแบบเช่นการรวมของทฤษฎีวิธีการและการปฏิบัติเป็นของหายาก แต่มีการศึกษารูปแบบในวาทกรรมที่ใช้. การวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอันตรายเช่นคำอธิบายอาจจะถ่ายเป็นใบสั่งยา พวกเขาอาจจะถูกนำมาเป็นรูปแบบการสอนที่ชัดเจนดี สับสนว่าอะไรเป็นบรรทัดฐานกับสิ่งที่ควรเป็นบรรทัดฐาน หรือพวกเขาอาจได้รับคำเตือนของสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงเช่นการสอนที่เข้มงวด . อย่างไรก็ตามถามว่า จะดีหรือร้าย เช่น การแลกเปลี่ยน pedagogically เป็นคำถามที่แยกต่างหากจากการวิเคราะห์ของพวกเขา แต่พวกเขาจะดีสำหรับวัตถุประสงค์ เช่น การตรวจสอบความรู้จริง ) แต่คิดผลได้เพื่อคนอื่น ( เช่นการอภิปรายวรรณกรรม ) สิ่งที่วิเคราะห์ดังกล่าวสามารถให้พื้นฐานสำหรับการตีความและกระชับเช่นค่าตัดสินโดยการให้เป็นวิธีที่แม่นยำของการพูดคุยเกี่ยวกับรูปแบบซ้ำทางวาทกรรมในชั้นเรียน นี้จะคล้ายกับบทบาทของภาษา รายละเอียดในการประพันธ์ . ภาษาศาสตร์สามารถให้หลักฐานเพิ่มเติมและพื้นฐานสำหรับการตีความวรรณกรรมมากขึ้น แต่วิเคราะห์ ไม่ใช่การตีความ
- ความจริงที่ว่าคนอย่างนี้ให้เผ่นตีความตัวเองเป็นอินเตอร์ - esting อย่างไรก็ตามและแนะนำคนอื่นใช้ศึกษาการวิเคราะห์วาทกรรม มันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะหลีกเลี่ยงค่าดังกล่าวพิจารณาในการทำวิเคราะห์เช่น คำถามอุดมการณ์จึงเปิดขึ้นโดยการวิเคราะห์วาทกรรมของสถาบันว่า ระหว่างครูกับนักเรียน ผู้พิพากษาและจำเลย ผู้ป่วย แพทย์ และ และโดยทั่วไประหว่างผู้เชี่ยวชาญและลูกค้าของพวกเขา ในพื้นที่ดังกล่าวการวิเคราะห์วาทกรรมสามารถให้แนวทางในการเรียนภาษาของพลังทางสังคมและการควบคุม เพรสทีจ สถานะ และความเคารพการเข้าใจผิด และสามารถให้หลักฐานสำหรับการสนทนาของศีลธรรม จริยธรรม สังคม และการเมือง ปัญหาที่เกิดขึ้น นี้เป็นโมเด็มศึกวาทศิลป์
- งานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจัดการฝีมือการบูรณาการเชิงทฤษฎีและวิธีการปฏิบัติเกี่ยวกับการศึกษา โดย willes ( 1978 , 1981 , 1983 ) ( willes , 1978 , เป็นส่วนหนึ่งของการตั้งค่าการอ่านมหาวิทยาลัยที่เปิดหลักสูตร ) เธอได้ศึกษา ครู นักเรียนในโรงเรียนปฏิสัมพันธ์ในชั้นเรียนแผนกต้อนรับทารกอังกฤษ คำอธิบายของเธออยู่บนพื้นฐานของ ซินแคลร์ และ coulthard ( 1975 ) แต่ระบบบรรยาย ไม่ใช่เครื่องจักรที่ใช้มันคือการใช้เครื่องมือในการปฏิบัติในทางนวัตกรรมและจินตนาการ เธอใช้ ซินแคลร์ coulthard คือรายละเอียดของวาทกรรมและห้องเรียนเป็นแถลงการณ์เกี่ยวกับทฤษฎีการสื่อสารความสามารถในห้องเรียน เธอเถียงว่าไม่ทั้งหมดในวาทกรรมเหมาะกับ IRF แบบแผนซึ่งพวกเขาได้ระบุ ( จุดเชิงพรรณนา )เธอศึกษาที่แตกต่างกันและราคาที่นักเรียนเรียนรู้เพื่อให้สอดคล้องกับรูปแบบนี้ ( พบ ตามรายละเอียด ) แต่เธอยังกล่าวถึงคุณค่าทางสังคม และการศึกษาของ IRF แบบแผน และแย้งว่า ครูควรพยายามที่จะออกจากมัน ( จุดสอน ) เธอยังใช้แนวคิดเชิงพัฒนาวิธีการวิจัยอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นเด็กบางคนไม่ค่อยพูดในชั้นเรียนและความสามารถของพวกเขาด้วย municative ไม่ดังจะสังเกตได้โดยตรง willes devised วิธีการทดสอบความสามารถของวาทกรรมเคลิ้ม : เรื่องราวเกี่ยวกับห้องเรียนมีช่องว่างในการสนทนาศิษย์ครูสำหรับเด็กที่จะเติม เช่นการรวมกันของทฤษฎี การปฏิบัติ วิธีการ และ หายากแต่ให้ศึกษารูปแบบในการวิเคราะห์วาทกรรมประยุกต์