PrincipleAntiseptics, disinfectants

Principle
Antiseptics, disinfectants and antibiotics are used in different ways to combat microbial growth. Antiseptics are used on living tissue to remove pathogens. Disinfectants are similar in use but are used on inanimate objects. Antibiotics are substances produced by living organisms, such as Penicillium or Bacillus, that kill or inhibit the growth of other organisms, primarily bacteria. Many antibiotics are chemically altered to reduce toxicity, increase solubility, or give them some other desirable characteristic that they lack in their natural form. Other substances have been developed from plants or dyes and are used like antibiotics. A better term for these substances is antimicrobials, but the term antibiotic is widely used to mean all types of antimicrobial chemotherapy.
Many conditions can affect a disc diffusion susceptibility test. When performing these tests certain things are held constant so only the size of the zone of inhibition is variable. Conditions that must be constant from test to test include the agar used, the amount of organism used, the concentration of chemical used, and incubation conditions (time, temperature, and atmosphere). The amount of organism used is standardized using a turbidity standard. This may be a visual approximation using a McFarland standard 0.5 or turbidity may be determined by using a spectrophotometer (optical density of 1.0 at 600 nm). For antibiotic susceptibility testing the antibiotic concentrations are predetermined and commercially available. Each test method has a prescribed media to be used and incubation is to be at 35-37o C in ambient air for 18-24 hours.
The disc diffusion method for antibiotic susceptibility testing is the Kirby- Bauer method. The agar used is Meuller-Hinton agar that is rigorously tested for composition and pH. Further the depth of the agar in the plate is a factor to be considered in the disc diffusion method. This method is well documented and standard zones of inhibition have been determined for susceptible and resistant values. There is also a zone of intermediate resistance indicating that some inhibition occurs using this antimicrobial but it may not be sufficient inhibition to eradicate the organism from the body.
The standardized methods for antiseptic and disinfectant testing are more rigorous and more difficult to reproduce in a student laboratory. Two common tests are the Phenol Coefficient Test (a comparison of the effect of the chemical and phenol on several organisms) and the Use Dilution Test (testing the chemical under actual conditions of use). A disc diffusion test can be used to approximate the Use Dilution Test. The chemical under consideration is used to saturate a filter paper disc. This disc is then used to introduce the chemical to the agar for testing. The actual zone sizes have not been standardized as in the Kirby-Bauer method, but a comparison of zone sizes for the same chemical among organisms will provide a n approximate e

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักการสาร disinfectants และยาปฏิชีวนะจะใช้ในวิธีต่าง ๆ ในการต่อสู้กับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ ใช้สารในเนื้อเยื่อชีวิตเอาโรค Disinfectants คล้ายใช้ แต่จะใช้วัตถุ inanimate ยาปฏิชีวนะเป็นสารที่ผลิต โดยอาศัยสิ่งมีชีวิต เช่น Penicillium หรือคัด ที่ฆ่า หรือยับยั้งการเจริญเติบโตของชีวิตอื่น ๆ เชื้อแบคทีเรียเป็นหลัก ยาปฏิชีวนะมากมีการเปลี่ยนแปลงสารเคมี การลดความเป็นพิษ เพิ่มการละลาย ให้บางอื่น ๆ ต้องลักษณะที่พวกเขาขาดในฟอร์มของธรรมชาติ สารอื่น ๆ ได้รับการพัฒนาจากพืชหรือสีย้อม และใช้ยาปฏิชีวนะเช่น ระยะที่ดีขึ้นสำหรับสารเหล่านี้เป็น antimicrobials ได้อย่างกว้างขวางมีใช้ยาปฏิชีวนะระยะจะหมายถึง ชนิดของเคมีบำบัดต้านจุลชีพทั้งหมดเงื่อนไขอาจมีผลต่อการทดสอบแผ่นดิสก์แพร่ภูมิไวรับ เมื่อดำเนินการทดสอบเหล่านี้บางสิ่งมีขึ้นคงเพื่อให้มีเฉพาะขนาดของโซนยับยั้งเป็นตัวแปร เงื่อนไขที่ต้องคงที่จากการทดสอบการทดสอบรวม agar ที่ใช้ จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ใช้ ความเข้มข้นของสารเคมีที่ใช้ และเงื่อนไขคณะทันตแพทยศาสตร์ (เวลา อุณหภูมิ และบรรยากาศ) จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ใช้เป็นมาตรฐานโดยใช้มาตรฐานความขุ่น นี้อาจจะประมาณภาพที่ใช้ McFarland มาตรฐาน 0.5 หรือความขุ่นของน้ำที่อาจกำหนด โดยใช้เครื่องทดสอบกรดด่างการ (ความหนาแน่นออปติคัลของ 1.0 ที่ 600 nm) สำหรับภูมิไวรับยาปฏิชีวนะที่ความเข้มข้นยาปฏิชีวนะการทดสอบกำหนดไว้ และใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ แต่ละวิธีการทดสอบได้กำหนดสื่อที่จะใช้ และบ่มจะอยู่ที่ 35-37o C ในอากาศแวดล้อม 18-24 ชั่วโมงวิธีการแพร่ดิสก์สำหรับทดสอบภูมิไวรับยาปฏิชีวนะเป็นวิธีเคอร์บี้ - Bauer Agar ใช้เป็น Meuller Hinton agar ที่มีทดสอบองค์ประกอบและค่า pH ต่อ ความลึกของ agar ในจานเป็นปัจจัยจะเป็นวิธีแพร่ดิสก์ จัดวิธีนี้ดี และโซนมาตรฐานของยับยั้งสำหรับกำหนดค่าไวต่อ และทน นอกจากนี้ยังมีโซนของความต้านทานปานกลางแสดงว่า ยับยั้งบางอย่างเกิดขึ้นโดยใช้จุลินทรีย์นี้ แต่มันอาจไม่เพียงพอยับยั้งการขจัดสิ่งมีชีวิตจากร่างกายวิธีการมาตรฐานสำหรับการทดสอบยาฆ่าเชื้อ และยาฆ่าเชื้อเข้มงวดมากขึ้น และยากต่อการทำในห้องปฏิบัติการนักเรียน ทดสอบสองทั่วไปคือ การทดสอบสัมประสิทธิ์วาง (การเปรียบเทียบผลของสารเคมีและวางสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ) และการใช้เจือจางทดสอบ (ทดสอบสารเคมีภายใต้เงื่อนไขการใช้งานจริง) สามารถใช้ทดสอบแพร่ดิสก์เพื่อทดสอบเจือจางใช้ประมาณ สารเคมีภายใต้การพิจารณาจะใช้ในการทำแผ่นดิสก์กระดาษกรอง ดิสก์นี้แล้วใช้สารเคมีแนะนำ agar สำหรับการทดสอบ ขนาดโซนจริงได้ไม่ได้มาตรฐานในวิธี Bauer เคอร์บี้ แต่การเปรียบเทียบขนาดโซนเคมีเดียวกันระหว่างสิ่งมีชีวิตจะให้อีประมาณเป็น n

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักการอบอวลฆ่าเชื้อและยาปฏิชีวนะที่ใช้ในวิธีที่แตกต่างในการต่อสู้เจริญเติบโตของจุลินทรีย์ อบอวลใช้ในเนื้อเยื่อที่อยู่อาศัยที่จะเอาเชื้อโรค ฆ่าเชื้อที่มีความคล้ายคลึงในการใช้งาน แต่จะใช้ในวัตถุที่ไม่มีชีวิต ยาปฏิชีวนะเป็นสารที่ผลิตโดยสิ่งมีชีวิตเช่น Penicillium หรือ Bacillus ที่ฆ่าหรือยับยั้งการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ส่วนใหญ่แบคทีเรีย ยาปฏิชีวนะจำนวนมากที่มีการเปลี่ยนแปลงทางเคมีเพื่อลดความเป็นพิษ, การละลายเพิ่มขึ้นหรือให้พวกเขาบางลักษณะที่พึงประสงค์อื่น ๆ ที่พวกเขาขาดในรูปแบบธรรมชาติของพวกเขา สารอื่น ๆ ที่ได้รับการพัฒนาจากพืชหรือสีและมีการใช้ยาปฏิชีวนะเช่น คำที่ดีกว่าสำหรับสารเหล่านี้เป็นยาต้านจุลชีพ แต่ยาปฏิชีวนะเป็นคำที่ใช้กันอย่างแพร่หลายจะหมายถึงทุกประเภทของยาเคมีบำบัดยาต้านจุลชีพ.
เงื่อนไขจำนวนมากสามารถส่งผลกระทบต่อการแพร่กระจายแผ่นทดสอบความไวต่อ เมื่อดำเนินการทดสอบเหล่านี้บางสิ่งบางอย่างที่จะมีขึ้นอย่างต่อเนื่องเท่านั้นดังนั้นขนาดของเขตของการยับยั้งที่เป็นตัวแปร เงื่อนไขที่จะต้องคงที่จากการทดสอบในการทดสอบรวมถึงอาหารเลี้ยงเชื้อที่ใช้จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ใช้ความเข้มข้นของสารเคมีที่ใช้การและเงื่อนไขการบ่ม (เวลา, อุณหภูมิและบรรยากาศ) จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ใช้เป็นมาตรฐานโดยใช้มาตรฐานความขุ่น นี้อาจจะเป็นประมาณภาพโดยใช้ McFarland มาตรฐาน 0.5 หรือขุ่นอาจถูกกำหนดโดยใช้สเปก (ความหนาแน่นของออปติคอล 1.0 ที่ 600 นาโนเมตร) สำหรับการทดสอบความไวต่อยาปฏิชีวนะที่มีความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะที่มีการกำหนดไว้ล่วงหน้าและใช้ในเชิงพาณิชย์ วิธีการทดสอบแต่ละคนมีสื่อที่กำหนดเพื่อนำไปใช้และการบ่มคือการเป็นที่ 35-37o C ในอากาศแวดล้อมสำหรับ 18-24 ชั่วโมง.
วิธีการแพร่กระจายแผ่นดิสก์สำหรับการทดสอบความไวต่อยาปฏิชีวนะเป็นวิธี Kirby- บาวเออร์ อาหารเลี้ยงเชื้อที่ใช้เป็นอาหารเลี้ยงเชื้อ Meuller-ฮินตันที่มีการทดสอบอย่างจริงจังสำหรับองค์ประกอบและค่า pH เพิ่มเติมความลึกของอาหารเลี้ยงเชื้อในจานเป็นปัจจัยที่จะต้องพิจารณาวิธีการแพร่กระจายแผ่นดิสก์ วิธีการนี้เป็นเอกสารที่ดีและโซนมาตรฐานการยับยั้งได้รับการกำหนดค่าความอ่อนไหวและทน นอกจากนี้ยังมีโซนของความต้านทานกลางแสดงให้เห็นว่าการยับยั้งบางส่วนที่เกิดขึ้นโดยใช้ยาต้านจุลชีพนี้ แต่มันอาจจะไม่ยับยั้งเพียงพอที่จะขจัดสิ่งมีชีวิตออกจากร่างกายก.
วิธีการที่เป็นมาตรฐานสำหรับการทดสอบน้ำยาฆ่าเชื้อและยาฆ่าเชื้อที่มีความเข้มงวดมากขึ้นและยากที่จะทำซ้ำในนักเรียน ห้องปฏิบัติการ สองการทดสอบร่วมกันมีค่าสัมประสิทธิ์การทดสอบฟีนอล (การเปรียบเทียบของผลกระทบของสารเคมีและฟีนอลหลายต่อหลายชีวิต) และการใช้งาน Dilution ทดสอบ (การทดสอบสารเคมีภายใต้เงื่อนไขที่แท้จริงของการใช้งาน) การทดสอบการแพร่กระจายแผ่นดิสก์สามารถใช้ในการใกล้เคียงกับการใช้ Dilution ทดสอบ สารเคมีที่อยู่ระหว่างการพิจารณาจะใช้ในการเปียกโชกแผ่นกระดาษกรอง แผ่นนี้ก็จะใช้สารเคมีที่แนะนำเพื่อวุ้นสำหรับการทดสอบ ขนาดโซนที่เกิดขึ้นจริงไม่ได้มาตรฐานเช่นเดียวกับในวิธี Kirby-Bauer แต่การเปรียบเทียบขนาดของโซนสำหรับสารเคมีที่สิ่งมีชีวิตในหมู่เดียวกันจะให้อีโดยประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารฆ่าเชื้อ และหลักการ
, ยาปฏิชีวนะที่ใช้ในวิธีที่แตกต่างกันเพื่อต่อสู้กับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ สารใช้ในเนื้อเยื่อขจัดเชื้อโรค น้ำยาจะเหมือนใช้ แต่จะใช้วัตถุที่ไม่มีชีวิต . ยาปฏิชีวนะเป็นสารที่ผลิตจากสิ่งมีชีวิต เช่น เพนนิซิลเลียม หรือ Bacillus , ว่าฆ่าหรือยับยั้งการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ส่วนใหญ่เป็นแบคทีเรียการเปลี่ยนแปลงทางเคมีหลายยาปฏิชีวนะ เพื่อลดความเป็นพิษ เพิ่มการละลายหรือให้พวกเขามีคุณลักษณะที่พึงประสงค์อื่น ๆที่พวกเขาขาดในรูปแบบธรรมชาติของพวกเขา สารอื่น ๆที่ได้รับการพัฒนาจากพืช หรือสีย้อม และใช้เป็นยาปฏิชีวนะ ระยะดีขึ้น สารเหล่านี้เป็นสารต้านจุลชีพ แต่ระยะยาวยาปฏิชีวนะที่ใช้กันอย่างแพร่หลายหมายถึงทุกประเภทของยาต้านจุลชีพ .
หลายเงื่อนไขที่มีผลต่อการแพร่ โดยใช้แผ่นทดสอบ เมื่อดำเนินการทดสอบเหล่านี้บางอย่างจะจัดขึ้นคงที่ดังนั้นเพียงขนาดของเขตของการเป็นตัวแปร เงื่อนไขที่ต้องคงที่ จากการทดสอบในการทดสอบ ได้แก่ วุ้น ใช้ปริมาณของสิ่งมีชีวิตใช้ ความเข้มข้นของสารเคมีที่ใช้และเงื่อนไขการบ่ม ( เวลา อุณหภูมิ และบรรยากาศ )ปริมาณของสิ่งมีชีวิตที่ใช้เป็นมาตรฐานการใช้ความขุ่นมาตรฐาน นี้อาจเป็นภาพการใช้มาตรฐานแมคฟาร์แลนด์ 0.5 หรือความขุ่นอาจจะกำหนดโดยใช้ Spectrophotometer ( ความหนาแน่นของแสง 1.0 ที่ 600 nm ) สำหรับการทดสอบความไวและจะกำหนดยาปฏิชีวนะยาปฏิชีวนะความเข้มข้นที่สามารถใช้ได้ในเชิงพาณิชย์