She was presenting the dish on top

She was presenting the dish on top of the tray with a smile on her face. There was a mushroom soup mixed with various edible plants and also bread that was garnished with raspberry jam. Suddenly, a pang of intense hunger that she hasn’t felt in a period of tens of years suddenly struck her thin stomach.

「Humph! I-I’m not going to accept charity from the enemy」

「Oh? That’s such a shame. In that case, I will be the one to eat the dishes desuwa」

「Ahh…….」

Flamia averted her gaze and was taking a sidelong glance towards Princess Sistina who was carrying the soup and gracefully placing it next to her mouth.

In the next moment, her elegant expression broke as she took a mouthful of the soup.

「Mnn~! As expected of Amelia’s cooking, it’s truly exceptional! I can taste all the flavors of the ingredients quite exquisitely on top of my tongue…..It really is such a delicious dish! 」

「Uuu……I-I’m not really sure b-but is it really that tasty…..?」

Flamia was beginning to salivate from the corners of her mouth, and she who was restricted from accessing a large portion of her magical reserves was for the first time in her life, feeling a sense of physical weariness.

By nature, Flamia has always been weak to her desires and was full of curiosity and soon her caution of Sistina began to fade away.

「T-then just a little bit……B-but don’t misunderstand kay! I just want to see if something a human made could truly be delicious, I’m just going to try it out a little!」

「Yes, then say Ahhn」

「Ahhn」

She was obediently closing her eyes and opening her mouth……..*gulp*, immediately after she swallowed the soup, her big round pupils opened really widely.

「!?!? D-delicious…….What is this? What on earth is this thing!? I-I want to eat moree!」

「Ufufu, even if you don’t rush yourself, the food isn’t going to run away」

From then on the food finished in the blink of an eye. Not just the soup, but everything on the tray was eaten by Flamia at a blistering speed.

Fuu…..after taking a greedy breath, Flamia awkwardly glanced at the beautiful Princess who was attentively watching her eat.

「……I think it would be really wise of you guys, to let me go. I’m warning you but this is for your own good」

Whilst sticking out her tongue to lick a little bit of the soup on her cheeks, she returned to speaking in her usual low tone voice.

「Iblis-Aneesama is sure to come and save me. I’m sure she has already made her way here. And when that time comes, not only Palmyra but that Tooru fellow will be crushed beneath her feet in no time at all」

Although Flamia meant to intimidate the Princess Sistina, it didn’t seem to affect her at all as she just continued to smile.

「…..You really love your elder sister, don’t you?」

「Fueeh!?」

「Ufufu, I also have many elder brothers and elder sisters of my own. I can really relate to your feelings」

At one stage in my life, I was a younger sister who caused a great amount of worry —–Princess Sistina was thinking about these things with a slightly lonely look in her eyes.

「O-Of course! She’s my one and only Annesama, since a long, long time ago! I have always loved my elder sister, she’s the one I love the most in this whole wide world!」

——-“Anesama also loves me dearly”

Although those set of words were something that was supposed to be natural to say……..However at that moment, the words were stuck in Flamia’s throat. Even Flamia herself, did not know the reason why she felt this way.

「…..A-anyways! If you value your life you should release me immediately, you understand!? If you don’t, I won’t care about what happens when my Aneesama gets here! When my Aneesama gets angry she’s extremely scary you know!?」

「Even if you tell me, I’m embarrassed to say that I cannot do anything, because the only one who gets to decide that is Tooru-sama」

「Then quickly call him over! Ah……B-before that!」

From below the Princess’s abundant sized breasts, Flamia was looking up towards her with a shy look on her face.

「Th-this soup, bring me….Another serving」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอถูกนำเสนอจานด้านบนของถาด ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ มีซุปเห็ดผสมกับพืชผัก ต่าง ๆ นอกจากนี้ขนมปังที่ถูกตกแต่ง ด้วยแยมราสเบอร์รี่ ทันใดนั้น ปางความหิวรุนแรงที่เธอยังไม่รู้สึกในช่วงหลายสิบปีก็ หลงนึกบาง「Humph ฉัน-ฉันจะไม่ยอมรับกุศลจากการ enemy」「Oh นั่นคือความอัปยศ ในกรณีนี้ ฉันจะเป็นหนึ่งที่กิน desuwa」 อาหาร「Ahh...ถูกFlamia ป้องกันสายตาของเธอ และมาอย่างรวดเร็ว sidelong ต่อเจ้าหญิง Sistina ที่แบกน้ำซุป และสง่างามวางอยู่ถัดจากปากของเธอในช่วงเวลาถัดไป นิพจน์ที่หรูหราของเธอยากจน ตามที่เธอเอาคำหนึ่งของน้ำซุป「Mnn ~ ตามที่คาดไว้ของการปรุงอาหารของ Amelia มันเป็นพิเศษอย่างยิ่ง ฉันสามารถลิ้มรสทุกรสชาติของวัตถุดิบที่ค่อนข้างประณีตอยู่บนลิ้นของฉัน... จริง ๆ มันเป็นอาหารแสนอร่อย 」「Uuu ... ผม-ผมไม่แน่ใจจริง ๆ b- แต่มันอร่อยจริง ๆ ว่า... 」Flamia เริ่ม salivate จากมุมปากของเธอ และเธอที่ถูกจำกัดการเข้าถึงส่วนใหญ่ของสำรองมีมนต์ขลังของเธอ เป็นครั้งแรกในชีวิต ความรู้สึกและสัมผัสของจริงท้อโดยธรรมชาติ Flamia ได้เสมออ่อนเธอปรารถนา และเต็มไปด้วยความอยากรู้ และเร็ว ๆ นี้ เธอระวังของ Sistina เริ่มจางหาย「T-จากนั้นเพียงเล็กน้อย... B- แต่อย่าหลงผิดเคย์ ฉันต้องการดูว่าสิ่งที่มนุษย์ทำอย่างแท้จริงสามารถอร่อย ฉันแค่จะลองเล็กน้อย! ถูก「Yes แล้วบอกว่า Ahhn」「Ahhn」เธอเชื่อฟังปิดดวงตาของเธอ และเปิดปากของเธอ... * อึก * ทันทีหลังจากที่เธอกลืนกินน้ำซุป เธอใหญ่รอบนักเรียนที่เปิดกันอย่างแพร่หลายจริง ๆ「!?!? D-อร่อย...นี้คืออะไร บนโลกคือสิ่งนี้ ฉัน-ต้องกิน moree ! ถูก「Ufufu ถ้าคุณไม่รีบเร่งตัวเอง อาหารที่ไม่ได้ไปเรียกใช้ away」จาก นั้นอาหารเสร็จในพริบตา ไม่ใช่แค่ซุป แต่ทุกอย่างบนถาดรับประทาน โดย Flamia ที่ความเร็วพองFuu...หลังจากลมหายใจโลภ Flamia เก้ ๆ glanced ที่เจ้าหญิงสวยที่ตั้งใจดูเธอกิน「…… ผมคิดว่า มันจะฉลาดจริง ๆ ของคุณครับ จะให้ฉันไป ฉัน:คำเตือนคุณ แต่นี้สำหรับ good」 ของคุณเองขณะแลบลิ้นของเธอเลียซุปบนแก้มของเธอเล็กน้อย เธอกลับพูดเสียงโทนต่ำที่ปกติของเธอ「Iblis-Aneesama มีมา และช่วยผมด้วย ผมแน่ใจว่า เธอได้ทำทางของเธอที่นี่แล้ว และเมื่อเวลานั้นมา ไม่เพียงแต่ปาล์มไมร่าแต่ว่าเพื่อน Tooru จะถูกขยี้อยู่ใต้เท้าของเธอได้ที่ all」แม้ว่า Flamia หมายถึง การข่มขู่ Sistina เจ้าหญิง มันไม่ได้ดูเหมือนจะส่งผลกระทบต่อเธอที่เป็นเธอก็ยังคงยิ้ม「….. คุณหลงรักพี่สาวของคุณ ไม่คุณ? ถูก「Fueeh 」「Ufufu นอกจากนี้ยังได้พี่พี่และพี่น้องของตัวเองมากมาย ฉันสามารถจริง ๆ เกี่ยวข้องกับ feelings」 ของคุณในขั้นตอนที่หนึ่งในชีวิตของฉัน เป็นน้องที่เกิดจากความกังวล — – เจ้าหญิง Sistina คิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ด้วยการมองเหงาเล็กน้อยในสายตาของเธอ「O-แน่นอน เธอเป็นหนึ่งเดียวและเฉพาะ Annesama ตั้งแต่ความยาว นานเวลาแล้ว เสมอรักพี่สาวของฉัน เธอเป็นคนหนึ่งที่รักมากที่สุดในโลกกว้างนี้! ถูก— — -"Anesama ยังรักฉันอย่างที่สุด"แม้ว่าที่ตั้งของ คำเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นธรรมชาติที่จะบอกว่า ... อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น คำถูกติดอยู่ในลำคอของ Flamia แม้แต่ Flamia ตัวเอง ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเธอรู้สึกอย่างนี้「….. A-อยู่ดี ถ้าคุณมีค่าชีวิตของคุณ คุณควรปล่อยฉันทันที คุณเข้าใจ หากคุณไม่ได้ ฉันจะไม่ดูแลเกิดอะไรขึ้น Aneesama ของฉันได้รับที่นี่ เมื่อ Aneesama ของฉันจะโกรธเธอจะน่ากลัวมาก ที่คุณรู้ 」「Even ถ้าคุณบอกฉัน ฉันอายที่จะพูดว่า ฉันไม่สามารถทำอะไร เพราะเป็นคนเดียวที่ได้รับการตัดสินใจที่ Tooru sama」「Then อย่างรวดเร็วติดต่อเขาผ่าน อา... B-ก่อนที่! ถูกจากด้านล่างของเจ้าหญิงมากมายขนาดหน้าอก Flamia กำลังมองขึ้นไปทางเธอกับหน้าของเธอดูขี้อาย「Th นี้ซุป นำฉัน... serving」 อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเสนอจานบนถาด พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ มีซุปเห็ดผสมกับพืชต่าง ๆ และก็ขนมปังที่ราดด้วยแยมราสเบอรี่ ทันใดนั้น เป็นปางที่แรงกล้า เธอไม่ได้รู้สึกหิวในช่วงสิบปีก็หลงท้องบางๆของเธอ「ฮึ ! ผมจะไม่รับการบริจาคจาก」ศัตรู「โอ ? นั่นมันน่าเสียดาย ในกรณีนั้น ผมจะเป็นคนกินข้าว desuwa 」」「อ่า . . . . . . .flamia เบนสายตาของเธอ และกำลังมองริมทางที่มีต่อเจ้าหญิงซิสตินาที่ถือซุป และได้วางไว้ข้างๆปากในเวลาต่อมา การแสดงออกสง่างามของเธอยากจนขณะที่เธอได้เต็มปากของซุป「 mnn ~ ! ตามคาด เอมิเลีย ทำอาหาร มันยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันสามารถลิ้มรสทุกรสชาติของส่วนผสมที่ค่อนข้างสวยงามด้านบนของลิ้นของฉัน . . . . . จริงๆมันเป็นอาหารจานอร่อย 」「 uuu . . . . . . . ผมไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วมัน . . . . . อร่อย 」flamia เริ่มหลั่งน้ำลายจากมุมปากของเธอ เธอที่ถูก จำกัด จากการเข้าถึงส่วนใหญ่ของสำรองเวทมนตร์ของเธอเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ความรู้สึกความรู้สึกของความเหนื่อยล้าทางกายโดย ธรรมชาติ flamia มักจะอ่อนแอเพื่อความปรารถนาของเธอและเต็มไปด้วยความอยากรู้และเร็ว ๆนี้จะเตือนเธอของซิสตินา เริ่มจางหายไป「แล้วนิดหน่อย . . . . . . . แต่อย่าเข้าใจผิดนะ เค ฉันแค่อยากจะดูว่าสิ่งที่มนุษย์ทำอย่างแท้จริงอาจจะอร่อย ฉันก็จะลองดูหน่อย 」「ครับ พูดแล้ว ahhn 」「 ahhn 」เธอยอมหลับตาลงและเปิดปากของเธอ . . . . . * อึก * ทันทีหลังจากที่เธอกลืนน้ำซุป ของเธอใหญ่จริงๆรอบนักเรียนเปิดกันอย่างแพร่หลาย「 ! ? ? ? ? ? ? ? . . . . . . . d-delicious คืออะไร ? มีอะไรบนโลกนี้ ! ? ฉันต้องการกินเดียว ! 」「 ufufu แม้ว่าคุณไม่เร่งตัวเอง อาหารไม่ได้จะหนี」จากนั้นอาหารเสร็จในพริบตา ไม่ใช่แค่ซุป แต่ทุกอย่างบนถาดถูกกินโดย flamia ที่พองความเร็วฟู . . . . . หลังจากได้หายใจ โลภ flamia เก้ๆกังๆดูสวยงามเจ้าหญิงที่พินิจดูเธอกิน「 . . . . . . . ฉันคิดว่ามันคงจะฉลาดจริงๆของพวกเธอ ปล่อยผม ผมขอเตือนคุณ แต่นี้เป็น」ที่ดีของคุณเองขณะที่ยื่นออกมาลิ้นของเธอเลียเล็กน้อยของซุปบนแก้มของเธอ เธอกลับมาพูดในโทนเสียงของเธอปกติต่ำ「บลิส aneesama โปรดมาและช่วยฉัน ฉันแน่ใจว่าเธอได้ทำทางของเธอที่นี่ และเมื่อเวลานั้นมาถึง ไม่เพียงรางๆ แต่เพื่อนที่โทรุจะทับอยู่ใต้เท้าของเธอในเวลาที่ไม่ทั้งหมด」แม้ว่า flamia ตั้งใจขู่เจ้าหญิงซิสตินา , มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเธอเลย เธอยังยิ้ม「 . . . . . คุณชอบพี่สาวของคุณไม่ใช่เหรอ 」「 fueeh ! ? 」「 ufufu ฉันมีพี่น้องท่านมาก และพี่สาวของฉันเอง ฉันสามารถจริงๆที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกของคุณ」ที่ระยะหนึ่ง ในชีวิตของฉัน ฉันเป็นน้องสาวที่ทำให้จำนวนเงินที่ดีของกังวล - - เจ้าหญิงซิสตินาคิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้มีลักษณะเล็กน้อยเหงาในแววตาของเธอ「แน่นอน ! เธอเป็นคนเดียวของฉัน annesama ตั้งแต่นานมาแล้ว ! ผมชอบ พี่สาวของผม เธอคนที่ฉันรักมากที่สุดในโลกนี้ทั้งหมด 」--- " anesama ยังรักฉันอย่างสุดซึ้ง "แม้ว่าชุดของคำเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นธรรมชาติที่จะพูด . . . . . แต่ ณตอนนั้น คำพูดที่ติดอยู่ในคอ flamia . แม้ flamia ตัวเอง ไม่รู้ว่าเหตุผลที่เขารู้สึกแบบนี้. . . . . . 「 a-anyways ! ถ้าคุณเห็นค่าของชีวิตของคุณ คุณควรจะปล่อยผมทันที เธอเข้าใจ ? ถ้าคุณไม่ทำ ผมจะไม่สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ aneesama ของฉันจะมาถึงที่นี่ เมื่อ aneesama ของฉันโกรธเธอที่แสนน่ากลัว คุณก็รู้ ? 」「ถ้าคุณบอกผม ผมอายที่จะบอกว่า ผมไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะคนที่จะตัดสินใจคือ ซามา」โทโอรุ「รีบโทรหาเขา ! อ่า . . . . . . . ก่อนที่ ! 」จากด้านล่างของเจ้าหญิงมากมาย ขนาดหน้าอก flamia มองขึ้นไปทางของเธอดูอายบนใบหน้าของเธอ「 th ซุปนี้ ขออีกจาน . . . . . . . 」