theme: foreign inspiration: western

theme: foreign inspiration: western influence on japanese ukiyo-e
Western Influences on Japanese Landscape Ukiyo-e


Throughout the Edo period (1615-1868), a time of peace and economic growth, Japanese society changed rapidly.[i] During this time of prosperity, merchants and artisans, known as the chônin (lit. “townspeople”) became extremely wealthy by supplying material goods desired by the samurai, and were thus able to become significant artistic patrons of ukiyo-e woodblock prints (lit. “floating world pictures”).[ii] The woodblock prints of the Edo period initially contained images of courtesans and kabuki actors as their most common motif.[iii] With the relaxation of the isolationist policies during the mid-eighteenth century, however, Japanese artists were exposed to European artistic styles and began to fuse European and Japanese techniques to produce landscape ukiyo-e, which were eagerly consumed by the Japanese public. These changes gave way to a new artistic tradition in Japan, which incorporated European stylistic elements into traditional Japanese techniques of artistic representation. The culmination of these forces led Japanese artists to incorporate several distinctive European elements into the traditional ukiyo-e: the implementation of a horizontal picture plane, the incorporation of the European pigment “Berlin Blue,” and the use of one- and two-point perspective and shading techniques. The fusion of Japanese and European stylistic elements, evident in the landscape ukiyo-e gave way to an innovative artistic tradition in the late eighteenth and early nineteenth centuries in Japan.

In addition to the peace and prosperity that characterized the Edo period, Japan existed under the Tokugawa shogunate as a country dominated by isolationist policies and largely cut off from foreign trade.[iv] When the Europeans first came to Japan, in the 1540’s, the Japanese embraced them and welcomed them with great enthusiasm.[v] However, anxieties towards Christian missionaries and foreigners in general rose quickly and by 1639, Japan was effectively closed off to all foreign trade and cut off from contact with the rest of the world.[vi] Nevertheless, the relaxation of isolationist policies during the liberal Yoshimune shogunate (1716-45) implemented by the Kyôhô Reforms between 1716 and 1736, allowed trade and foreign relations to resume.[vii] These changes permitted the importation of European (non-Christian related) books, prints, and artistic doctrines to Japan.[viii] Traders brought with them individual prints, as well as treatises that discussed landscape painting technique, which were eagerly studied by Japanese artists.[ix] New Western-inspired artistic styles were incorporated into Japanese artwork effectively producing a novel and popular artistic tradition.

The incorporation of Western techniques into landscape ukiyo-e was promoted by its patrons, who were attracted by the novelty and mysteriousness of these new styles that gave them a window into a foreign land to which they were forbidden to travel.[x] The ukiyo-e that became popular during the Edo period, were funded by the nouveau riche townspeople, who were mainly merchants and artisans, known as chônin.[xi] These patrons of ukiyo-e commissioned art that reflected their diverse tastes and pursuit of leisure.[xii] As a result, ukiyo-e painters generally depicted the every day lives and activities of Japanese urban residents, which most commonly depicted kabuki actors and courtesans dressed in the contemporary fashions of the period.[xiii] However, during the early 1800’s, artists like Andô Hiroshige (1797-1858) and Katsushika Hokusai (1760-1849) promoted return of the new ukiyo-e tradition to the depiction of conventional landscape images that had been popular amongst earlier styles of Japanese art.[xiv] These innovative practices of the mid-late eighteenth century and the early nineteenth century allowed the application of the ukiyo–e technique to new subject matters, such as landscape images and images of meisho-e (lit. “named places”) and also allowed for the incorporation of new compositional elements which were inspired by Western sources.[xv]

Two significant changes that provide evidence of Western influences during the Edo period are the shift towards a horizontal picture plane by ukiyo-e artists and the incorporation of a new pigment, “Berlin Blue.”[xvi] Early ukiyo-e, which depicted images of beautiful women (bijinga) or kabuki actors (yakusha-e) were generally vertically oriented.[xvii] The transformation to horizontally-formatted pictures may have been a product of pragmatism as it allowed artists to incorporate wider spans of landscape in their depictions. Nevertheless, these changes resulted in a clear difference between landscape ukiyo-e and their predecessors.[xviii] This shift in stylistic representation is evident through the different picture orientations utilized by Hokusai at various times in his artistic c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธีม: แรงบันดาลใจต่างชาติ: ญี่ปุ่นอุอิทธิพลตะวันตกตะวันบนทิวทัศน์ญี่ปุ่นอุตลอดเวลา (1615-1868) เวลาที่ความสงบและเศรษฐกิจ สังคมญี่ปุ่นเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว [i] ในช่วงเวลานี้ของความเจริญรุ่งเรือง พ่อค้า และช่างฝีมือ เรียกว่า chônin (แสง "ชาว") กลายเป็นร่ำรวยมาก โดยการจัดหาสินค้าวัสดุที่ต้องการ โดยซามูไร และกำลังจะกลายเป็น ลูกค้าสำคัญทางศิลปะของภาพพิมพ์แกะไม้อุ (สว่าง "ลอยโลกรูปภาพ") [ii ภาพพิมพ์แกะไม้]เอโดะอยู่ภาพ courtesans และนักแสดงคาบุกิเป็นบรรทัดฐานทั่วไปของพวกเขาครั้งแรก [iii] กับการผ่อนคลายนโยบาย isolationist ระหว่างเงา อย่างไรก็ตาม ศิลปินญี่ปุ่นไปยังรูปแบบศิลปะยุโรป และเริ่มหลอมรวมญี่ปุ่นและเทคนิคการผลิตภูมิทัศน์อุ ที่รับใช้ประชาชนญี่ปุ่น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ให้วิธีการประเพณีศิลปะใหม่ในญี่ปุ่น ซึ่งรวมองค์ประกอบโวหารแบบยุโรปในเทคนิคญี่ปุ่นดั้งเดิมของศิลปะการแสดง สุดยอดของกองกำลังเหล่านี้นำศิลปินญี่ปุ่นจะรวมองค์ประกอบแบบยุโรปหลายโดดเด่นเป็นดั้งเดิม ukiyo-e:การใช้งานของเครื่องบินรูปภาพแนวนอน การรวมตัวของเม็ดสีในยุโรป ""เบอร์ลินสีน้ำเงิน และการใช้มุมมองหนึ่ง และสองจุดและเทคนิคการแรเงา ฟิวชั่นของญี่ปุ่น และยุโรปโวหารองค์ประกอบ ชัดเจนในภูมิทัศน์อุให้วิธีการประเพณีศิลปะนวัตกรรมในปลาย eighteenth และช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ในญี่ปุ่นIn addition to the peace and prosperity that characterized the Edo period, Japan existed under the Tokugawa shogunate as a country dominated by isolationist policies and largely cut off from foreign trade.[iv] When the Europeans first came to Japan, in the 1540’s, the Japanese embraced them and welcomed them with great enthusiasm.[v] However, anxieties towards Christian missionaries and foreigners in general rose quickly and by 1639, Japan was effectively closed off to all foreign trade and cut off from contact with the rest of the world.[vi] Nevertheless, the relaxation of isolationist policies during the liberal Yoshimune shogunate (1716-45) implemented by the Kyôhô Reforms between 1716 and 1736, allowed trade and foreign relations to resume.[vii] These changes permitted the importation of European (non-Christian related) books, prints, and artistic doctrines to Japan.[viii] Traders brought with them individual prints, as well as treatises that discussed landscape painting technique, which were eagerly studied by Japanese artists.[ix] New Western-inspired artistic styles were incorporated into Japanese artwork effectively producing a novel and popular artistic tradition.The incorporation of Western techniques into landscape ukiyo-e was promoted by its patrons, who were attracted by the novelty and mysteriousness of these new styles that gave them a window into a foreign land to which they were forbidden to travel.[x] The ukiyo-e that became popular during the Edo period, were funded by the nouveau riche townspeople, who were mainly merchants and artisans, known as chônin.[xi] These patrons of ukiyo-e commissioned art that reflected their diverse tastes and pursuit of leisure.[xii] As a result, ukiyo-e painters generally depicted the every day lives and activities of Japanese urban residents, which most commonly depicted kabuki actors and courtesans dressed in the contemporary fashions of the period.[xiii] However, during the early 1800’s, artists like Andô Hiroshige (1797-1858) and Katsushika Hokusai (1760-1849) promoted return of the new ukiyo-e tradition to the depiction of conventional landscape images that had been popular amongst earlier styles of Japanese art.[xiv] These innovative practices of the mid-late eighteenth century and the early nineteenth century allowed the application of the ukiyo–e technique to new subject matters, such as landscape images and images of meisho-e (lit. “named places”) and also allowed for the incorporation of new compositional elements which were inspired by Western sources.[xv]
Two significant changes that provide evidence of Western influences during the Edo period are the shift towards a horizontal picture plane by ukiyo-e artists and the incorporation of a new pigment, “Berlin Blue.”[xvi] Early ukiyo-e, which depicted images of beautiful women (bijinga) or kabuki actors (yakusha-e) were generally vertically oriented.[xvii] The transformation to horizontally-formatted pictures may have been a product of pragmatism as it allowed artists to incorporate wider spans of landscape in their depictions. Nevertheless, these changes resulted in a clear difference between landscape ukiyo-e and their predecessors.[xviii] This shift in stylistic representation is evident through the different picture orientations utilized by Hokusai at various times in his artistic c

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุดรูปแบบ: แรงบันดาลใจในต่างประเทศ: อิทธิพลตะวันตกในญี่ปุ่นภาพอุกิโยะ
อิทธิพลตะวันตกญี่ปุ่นภูมิทัศน์ภาพอุกิโยะตลอดสมัยเอโดะ (1615-1868) ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งความสงบสุขและความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสังคมญี่ปุ่นมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว [I] ในช่วงเวลานี้. ความเจริญรุ่งเรืองพ่อค้าและช่างฝีมือที่รู้จักในฐานะchônin (จุดนี้ "ชาวกรุง") กลายเป็นที่ร่ำรวยมากโดยการจัดหาสินค้าวัสดุที่ต้องการโดยซามูไรแล้วก็จึงสามารถที่จะกลายเป็นผู้อุปถัมภ์ศิลปะที่สำคัญของภาพอุกิโยะขัดถูพิมพ์ (โลกสว่าง "ลอย ภาพ "). [ii] ที่ขัดถูพิมพ์สมัยเอโดะแรกที่มีภาพของ courtesans และนักแสดงคาบุกิเป็นบรรทัดฐานที่พบมากที่สุดของพวกเขา. [iii] กับการผ่อนคลายของนโยบายเป็นกลางในช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปด แต่ศิลปินญี่ปุ่น สัมผัสกับศิลปะสไตล์ยุโรปและเริ่มที่จะหลอมรวมเทคนิคยุโรปและญี่ปุ่นในการผลิตภูมิทัศน์ภาพอุกิโยะซึ่งถูกบริโภคกระหายโดยประชาชนญี่ปุ่น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้วิธีที่จะทำให้ประเพณีศิลปะใหม่ในประเทศญี่ปุ่นซึ่งเป็น บริษัท โวหารยุโรปเข้าไปเทคนิคญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมของการแสดงศิลปะ สุดยอดของกองกำลังเหล่านี้จะนำศิลปินญี่ปุ่นที่จะรวมองค์ประกอบหลายอย่างที่โดดเด่นในยุโรปเข้ามาในแบบดั้งเดิมภาพอุกิโยะ: การดำเนินการของเครื่องบินภาพแนวนอนรวมตัวกันของเม็ดสีในยุโรป "เบอร์ลินสีฟ้า" และการใช้งานของหนึ่งและสองจุด มุมมองและการแรเงาเทคนิค ฟิวชั่นขององค์ประกอบโวหารญี่ปุ่นและยุโรปที่เห็นได้ชัดในภูมิทัศน์ภาพอุกิโยะวิธีที่จะทำให้เป็นประเพณีศิลปะที่เป็นนวัตกรรมใหม่ในช่วงปลายยุคแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้าในญี่ปุ่น. นอกจากนี้ยังมีความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองที่โดดเด่นในสมัยเอโดะญี่ปุ่นมีอยู่ภายใต้ งาวะเป็นประเทศที่โดดเด่นด้วยนโยบายเป็นกลางและตัดส่วนใหญ่ออกจากการค้าต่างประเทศ. [iv] เมื่อชาวยุโรปคนแรกที่มาถึงญี่ปุ่นใน 1540 ของญี่ปุ่นกอดพวกเขาและยินดีให้พวกเขามีความกระตือรือร้นมาก. [V] อย่างไรก็ตามความวิตกกังวล ต่อการเผยแผ่ศาสนาคริสต์และชาวต่างชาติโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและโดย 1639 ญี่ปุ่นถูกปิดอย่างมีประสิทธิภาพออกไปการค้าต่างประเทศและถูกตัดขาดจากการติดต่อกับส่วนที่เหลือของโลก. [vi] แต่อย่างไรก็ตามการผ่อนคลายของนโยบายเป็นกลางระหว่างเสรีนิยม Yoshimune ผู้สำเร็จราชการ ( 1716-1745) ดำเนินการโดยการปฏิรูปKyōhōระหว่าง 1716 และ 1736 การค้าได้รับอนุญาตและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเพื่อดำเนินการต่อ. [vii] การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอนุญาตให้นำเข้ายุโรป (ไม่ใช่คริสเตียนที่เกี่ยวข้อง) หนังสือพิมพ์และหลักคำสอนศิลปะญี่ปุ่น. [viii ] Traders มากับพวกเขาพิมพ์ของแต่ละบุคคลเช่นเดียวกับบทความที่กล่าวถึงเทคนิคการวาดภาพแนวนอนซึ่งมีการศึกษากระหายโดยศิลปินญี่ปุ่น. [ix] นิวเวสเทิร์แรงบันดาลใจจากรูปแบบศิลปะที่ถูกรวมเข้าไปในงานศิลปะญี่ปุ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพการผลิตใหม่และประเพณีศิลปะที่นิยม. รวมตัวกันของเทคนิคตะวันตกในภูมิทัศน์ภาพอุกิโยะได้รับการเลื่อนโดยลูกค้าของตนที่ถูกดึงดูดโดยความแปลกใหม่และความลึกลับของรูปแบบใหม่ ๆ เหล่านี้ที่ให้พวกเขาหน้าต่างเข้าไปในดินแดนต่างประเทศที่พวกเขาได้รับอนุญาตให้เดินทาง. [x] ที่ ukiyo- E ที่กลายเป็นที่นิยมในช่วงสมัยเอโดะได้รับการสนับสนุนจากชาวกรุงกระฎุมพีซึ่งส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าและช่างฝีมือที่รู้จักในฐานะchônin. [Xi] ลูกค้าเหล่านี้ภาพอุกิโยะนายศิลปะที่สะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมที่หลากหลายของพวกเขาและการแสวงหาของการพักผ่อน. [ XII] ผลจิตรกรภาพอุกิโยะทั่วไปที่ปรากฎทุกชีวิตวันและกิจกรรมของชาวเมืองญี่ปุ่นซึ่งมากที่สุดภาพนักแสดงคาบุกิและ courtesans ในแฟชั่นร่วมสมัยของรอบระยะเวลาแต่งตัว. [XIII] อย่างไรก็ตามในช่วงต้นทศวรรษ 1800 ศิลปินที่ชอบ Ando Hiroshige (1797-1858) และ Katsushika Hokusai (1760-1849) การกลับมาของใหม่ภาพอุกิโยะประเพณีภาพของภาพภูมิทัศน์แบบเดิมที่ได้รับความนิยมในหมู่รูปแบบก่อนหน้านี้ของศิลปะญี่ปุ่นเลื่อน. [xiv] การปฏิบัติที่เป็นนวัตกรรมใหม่เหล่านี้ ของกลางในช่วงปลายศตวรรษที่สิบแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้าได้รับอนุญาตการประยุกต์ใช้เทคนิคภาพอุกิโยะไปเรื่องใหม่เช่นภาพภูมิทัศน์และภาพของ meisho-E (สว่าง "ชื่อตำแหน่ง") และยังได้รับอนุญาตสำหรับการรวมตัวขององค์ประกอบ compositional ใหม่ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากแหล่งตะวันตก. [XV] สองการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญที่ให้หลักฐานของอิทธิพลตะวันตกในช่วงสมัยเอโดะที่มีการเปลี่ยนแปลงไปสู่ระนาบภาพในแนวนอนโดยภาพอุกิโยะ ศิลปินและรวมตัวกันของเม็ดสีใหม่ "เบอร์ลินฟ้า." [เจ้าพระยา] ในช่วงต้นภาพอุกิโยะซึ่งปรากฎภาพของผู้หญิงสวย (บิจิงะ) หรือนักแสดงคาบุกิ (yakusha-E) โดยทั่วไปที่มุ่งเน้นในแนวตั้ง. [xvii] การเปลี่ยนแปลงไป ภาพในแนวนอนรูปแบบอาจจะได้รับผลิตภัณฑ์ของการปฏิบัติตามที่ได้รับอนุญาตให้ศิลปินที่จะรวมช่วงกว้างของภูมิทัศน์ในวิถีของพวกเขา อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่งผลให้เกิดความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างภูมิทัศน์ภาพอุกิโยะและทำประโยชน์ของพวกเขา. [xviii] การเปลี่ยนแปลงในการเป็นตัวแทนโวหารนี้เห็นได้ชัดผ่านการหมุนภาพที่แตกต่างโดยใช้ Hokusai ในหลาย ๆ ครั้งใน C ศิลปะของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวข้อ : แรงบันดาลใจ : อิทธิพลตะวันตกในญี่ปุ่นด้วยต่างประเทศอิทธิพลตะวันตกต่อด้วยแนวญี่ปุ่นตลอดสมัยเอโดะ ( 1615-1868 ) , เวลาของสันติภาพและการเติบโตทางเศรษฐกิจ สังคมญี่ปุ่นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว [ i ] ในช่วงเวลานี้ของความเจริญรุ่งเรือง , พ่อค้าและช่างฝีมือ เรียกว่าเป็นการ CH ( ในวรรณกรรม " ชาวเมือง " ) ก็รวยมาก โดยจัดหาวัสดุสินค้าที่ต้องการ โดยซามูไร และดังนั้นจึงสามารถเป็นลูกค้าของทางศิลปะด้วยเครื่องดนตรีประเภทเครื่องตีพิมพ์ ( ไฟ " ภาพ " โลกลอย ) [ 2 ] เครื่องดนตรีประเภทเครื่องตีพิมพ์ยุคเอโดะเริ่มมีภาพของนักแสดงคาบูกินักแสดงและเป็นแรงจูงใจที่พบมากที่สุดของพวกเขา . [ 3 ] กับการผ่อนคลายของ isolationist นโยบายในช่วงศตวรรษที่ 18 กลาง อย่างไรก็ตาม ศิลปินชาวญี่ปุ่นได้รับรูปแบบศิลปะของยุโรปและเริ่มฟิวส์เทคนิคยุโรปและ ญี่ปุ่นผลิตแนวนอนด้วย ซึ่งกระหายบริโภคโดยประชาชนญี่ปุ่น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ให้วิธีการประเพณีศิลปะใหม่ในญี่ปุ่น ซึ่งรวมองค์ประกอบของรูปแบบยุโรปในญี่ปุ่นดั้งเดิมเทคนิคการแสดงศิลปะ สุดยอดของพลังเหล่านี้ นำศิลปินญี่ปุ่นรวมหลายองค์ประกอบยุโรปที่โดดเด่นเข้าไปด้วยแบบดั้งเดิม : การประยุกต์ใช้เป็นภาพเครื่องบินแนวนอน , การรวมตัวของยุโรป สี " เบอร์ลินบลู " และใช้หนึ่งและสองจุด - มุมมองการเทคนิค ฟิวชั่นของญี่ปุ่นและยุโรปองค์ประกอบรูปแบบประจักษ์ในแนวนอนด้วย ให้วิธีประเพณีศิลปะนวัตกรรมในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้าปลายคริสตศตวรรษที่ 18 และในญี่ปุ่นนอกจากนี้เพื่อความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองที่โดดเด่นสมัยเอโดะ ประเทศญี่ปุ่นอยู่ภายใต้โทคุกาวะเป็นประเทศที่ถูกปกครองโดยนโยบาย isolationist และส่วนใหญ่ตัดจากการค้าต่างประเทศ [ 4 ] เมื่อชาวยุโรปมาที่ญี่ปุ่นครั้งแรก ใน 1540 , ญี่ปุ่นกอดพวกเขาและยินดีให้กับความกระตือรือร้น [ V ] อย่างไรก็ตาม ความวิตกกังวลต่อศาสนาคริสต์และชาวต่างประเทศโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและโดย 1639 , ญี่ปุ่น สามารถ ปิด ทั้งหมดค้าต่างประเทศและตัดขาดจากการติดต่อกับส่วนที่เหลือของโลก . [ VI ] อย่างไรก็ดี การผ่อนคลายของนโยบาย isolationist ในระหว่างโชกุนโยะชิมุเนะเสรีนิยม ( 1716-45 ) ดำเนินการโดย KY เป็นการ H เป็นการปฏิรูป ระหว่าง 1716 แล้ว 1736 , อนุญาตการค้าและความสัมพันธ์กับต่างประเทศไม่ได้ o ประวัติ [ 7 ] การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อนุญาตให้นำเข้าของยุโรป ( ที่ไม่ใช่คริสเตียนสัมพันธ์ ) หนังสือ พิมพ์ และศิลปะลัทธิญี่ปุ่น . [ 8 ] ผู้ค้ามาแต่ละพิมพ์ รวมทั้งบทความที่กล่าวถึงเทคนิคจิตรกรรมภูมิทัศน์ ซึ่งตั้งหน้าตั้งตาศึกษาโดยศิลปินชาวญี่ปุ่น [ 9 ] ใหม่แรงบันดาลใจจากศิลปะสไตล์ตะวันตก ถูกรวมเข้าไปในญี่ปุ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพการผลิตงานศิลปะนวนิยายศิลปะและประเพณีที่นิยมการรวมตัวของเทคนิคตะวันตกในแนวนอนด้วยการโดยลูกค้าที่ถูกดึงดูดโดยความแปลกใหม่และความลึกลับของลักษณะใหม่เหล่านี้ที่ให้พวกเขาหน้าต่างในต่างแดนที่ซึ่งพวกเขาถูกห้ามไม่ให้เดินทาง [ x ] ภาพอุกิโยะที่กลายเป็นที่นิยมในช่วงสมัยเอโดะ มีการสนับสนุนโดยเศรษฐีใหม่ชาวกรุง , ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพ่อค้าและช่างฝีมือ เรียกว่าเป็นการสอนใน [ 11 ] เหล่านี้อุปถัมภ์ของศิลปะที่สะท้อนรสนิยมด้วยหน้าที่ที่หลากหลายของพวกเขาและแสวงหาการพักผ่อน [ 12 ] เป็นผลให้จิตรกรภาพอุกิโยะมักกล่าวถึงชีวิตทุกวันและกิจกรรมต่างๆของชาวเมืองที่ญี่ปุ่น ซึ่งมักปรากฎคาบูกินักแสดงและนักแสดงในชุด แฟชั่นร่วมสมัยของช่วงเวลา [ XIII ] อย่างไรก็ตาม ในช่วงต้น 1800 , ศิลปินที่ชอบ และเป็นการบลูมฟอนเทน ( 1797-1858 ) และคะ ชิกะ โฮะกุไซ ( 1760-1849 ) เลื่อนการกลับมาของประเพณีด้วยการวาดภาพแบบใหม่ของแนวภาพที่ได้รับความนิยมในหมู่รูปแบบก่อนหน้านี้ของศิลปะญี่ปุ่น [ vii ] เหล่านี้เป็นนวัตกรรมใหม่และการปฏิบัติของช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปดและปลายศตวรรษที่ ๑๙ ก่อนอนุญาตให้โปรแกรมประยุกต์ของอุกิโยะ ( E เทคนิคเรื่องเรื่องใหม่ เช่น ภาพทิวทัศน์ และภาพ meisho-e ( ไฟ " ชื่อ สถานที่ " ) และยังอนุญาตให้สำหรับการใหม่ส่วนประกอบองค์ประกอบซึ่งได้แรงบันดาลใจจากแหล่งตะวันตก [ 13 ]สองการเปลี่ยนแปลงที่ให้หลักฐานของอิทธิพลตะวันตกในสมัยเอโดะเป็นกะต่อแนวนอนภาพเครื่องบินโดยศิลปินภาพอุกิโยะและการรวมตัวกันของเม็ดสีใหม่ " เบอร์ลินสีฟ้า . " [ 16 ] ก่อนด้วย ซึ่งปรากฎภาพสวยของผู้หญิง ( บิจิงะ ) หรือนักแสดงคาบูกิ ( yakusha-e ) โดยทั่วไปในแนวตั้งที่มุ่งเน้น . XVII ] การแปลงไปยังรูปแบบภาพในแนวนอนอาจเป็นผลิตภัณฑ์ของลัทธิปฏิบัตินิยมตามที่อนุญาตศิลปินรวมครอบคลุมกว้างของภูมิทัศน์ในวิถีของตน อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่งผลให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างด้วยภูมิทัศน์และรุ่นก่อนของพวกเขา . [ XVIII ] นี้กะการแสดงโวหารเห็นได้ชัดผ่านภาพที่แตกต่างกัน ประเภทที่ใช้โดยโฮะกุไซในช่วงเวลาต่าง ๆ ใน เอช