No one saw him alive again. The cro

No one saw him alive again.

The crossing to the island usually takes forty-five minutes, but on this particular night the weather slowed the voyage considerably: docking a two-hundred-foot vessel in a fifty-knot wind, said Rick, is nobody's idea of fun. It was nearly eleven when the ferry made land at Vineyard Haven and the cars started up -- all except one: a brandnew tan-colored Ford Escape SUV. The purser made a loudspeaker appeal for the owner to return to his vehicle, as he was blocking the drivers behind him. When he still didn't show, the crew tried the doors, which turned out to be unlocked, and freewheeled the big Ford down to the quayside. Afterward they searched the ship with care: stairwells, bar, toilets, even the lifeboats -- nothing. They called the terminal at Woods Hole to check if anyone had disembarked before the boat sailed or had perhaps been accidentally left behind -- again: nothing. That was when an official of the Massachusetts Steamship Authority finally contacted the Coast Guard station in Falmouth to report a possible man overboard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีใครเห็นเขามีชีวิตอยู่อีกครั้ง ข้ามฟากไปยังเกาะมักจะใช้เวลา forty-five นาที แต่ในคืนนี้เฉพาะ อากาศชะลอตัวการเดินทางมาก: เทียบเรือสองร้อยเท้าในลมสิบปม ริค กล่าวว่า เป็นของใครคิดสนุก ก็เกือบ 43 เมื่อเรือแผ่นดินสวรรค์องุ่นและรถที่เริ่มต้นขึ้น - ทั้งหมดยกเว้นหนึ่ง: ตาลทำเลสะดวกสีรถ SUV หนีฟอร์ด Purser การทำอุทธรณ์ลำโพงเจ้ากลับไปยังรถของเขา เป็นเขาถูกบล็อกโปรแกรมควบคุมอยู่เบื้องหลังเขา เมื่อเขายังไม่ได้แสดง เรือพยายามประตู ที่ให้ปลดล็อค freewheeled ฟอร์ดใหญ่ลงมมอน หลังจากนั้นพวกเขาค้นหาเรือกับดูแล: บันได บาร์ ห้อง น้ำ แม้ lifeboats - ไม่ พวกเขาเรียกว่าเทอร์มินัลที่ป่าหลุมเพื่อตรวจสอบถ้าใครมี disembarked ก่อนที่เรือจะแล่น หรือมีอาจจะได้ตั้งใจทิ้ง - อีก: ไม่ ที่ถูกเมื่อเจ้าหน้าที่ของรัฐแมสซาชูเซตส์ Steamship ติดต่อสถานีภาคพื้นในฟัลเมาท์เพื่อรายงานคนถูกโยนลงทะเลได้ในที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีใครเห็นเขามีชีวิตอีกครั้ง

ข้ามไปยังเกาะใช้เวลาสี่สิบห้านาที แต่ในคืนที่เฉพาะเจาะจงนี้สภาพอากาศที่ทำให้การเดินทางมาก : เทียบท่าเรือสองร้อยห้าสิบ เท้า ในปมลม กล่าวว่า ริค จะไม่มีใครคิดสนุก มันเกือบสิบเอ็ดเมื่อเรือทำที่ดินที่ยังไร่องุ่น และรถก็เริ่มขึ้น . . . . . ทั้งหมดยกเว้นหนึ่งเป็นมือหนึ่งหนีฟอร์ดเอสยูวีแทนสี ส่วนลูกเรือทำลำโพงอุทธรณ์สำหรับเจ้าของเพื่อกลับไปยังรถของเขา เขากั้นไดรเวอร์ที่อยู่เบื้องหลังเขา เมื่อเขายังไม่ได้แสดง ทีมงานพยายามประตูซึ่งเปิดออกที่จะปลดล็อค และ freewheeled ฟอร์ดใหญ่ไปที่สำหรับเทียบเรือ . หลังจากนั้นก็ค้นเรือด้วยความระมัดระวัง : บันได , บาร์ , ห้องน้ำ แม้แต่เรือชูชีพ . . ไม่ได้อะไรเลยพวกเขาเรียกสถานีที่ป่าหลุมเพื่อเช็คว่ามีใครอนุญาตให้ลงจากเครื่องได้ก่อนเรือแล่น หรือบางทีการตั้งใจทิ้งไว้อีกเลย นั่นคือเมื่อเจ้าหน้าที่ของรัฐผู้มีอำนาจในที่สุดเรือกลไฟติดต่อยามชายฝั่งสถานีใน Falmouth รายงานคนได้นะ