The GINI coefficient (or index), pu

The GINI coefficient (or index), published by the World Bank, is a well-accepted measure of income inequality: the higher the number, the larger the inequality. Within the Group of Twenty nations, our index level is below China and the US, but above Germany and Japan. (If the unaccounted income in India is taken into account, our index will surely go up further.) Economist Simon Kuznets had hypothesised 50 years back that, as an economy develops, inequality increases but later reduces. In other words, the shape of the Kuznets curve is like an inverted U. Japan, Germany and some other social democracies in Europe support the hypothesis. Are income inequalities integral to capitalist development as Marx argued? (But he also argued that all value addition comes from labour—completely ignoring the role of innovation, managerial inputs and entrepreneurship.) In Victorian England, the rentier class (big landowners, the progeny of the sovereign’s concubines or knights in another era) was dominant; those who actually had to work to earn a living were second class citizens, and had to use “tradesmen’s entrances”. The largest proportion of employees worked as domestic servants. Income inequalities were glaring. The situation changed in the 20th century, also in the US, first because of adult suffrage and president Franklin D. Roosevelt’s depression-era New Deal; it changed even more dramatically in the post-war decades. Manufacturing grew rapidly; strong unions helped increase wages leading to the rapid graduation of a majority of the working class into the middle class. The share of labour in national income grew even as that of capital fell. The pendulum started swinging back in the Anglo-Saxon economies in the 1980s with the coming into power of Margaret Thatcher in the UK and Ronald Reagan in the US.

Read more at: http://www.livemint.com/Opinion/rIAvn6XLPrBoECmwVuFOoM/GINI-coefficient-and-India.html?utm_source=copy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

GINI สัมประสิทธิ์ (ดัชนี), เผยแพร่ โดยธนาคารโลก คือ การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ยอมรับ: เลขสูง อสมการที่ใหญ่ ภายในประเทศกลุ่มของ 20 ระดับดัชนีของเราเป็นด้าน ล่างจีนและสหรัฐอเมริกา แต่ เหนือเยอรมนีและญี่ปุ่น (ถ้ารายได้สูงในอินเดียจะพิจารณา ดัชนีของเราย่อมจะไปอัพเพิ่มเติม) นักเศรษฐศาสตร์ Simon Kuznets ได้ hypothesised 50 ปีที่ เป็นเศรษฐกิจการพัฒนา ความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้น แต่ภายหลังลด ในคำอื่น ๆ รูปร่างของเส้นโค้ง Kuznets เป็นเหมือนการกลับประเทศญี่ปุ่น เยอรมัน และบางอื่น ๆ สังคมเหมือน ๆ ในยุโรปสนับสนุนทฤษฏี เป็นความเหลื่อมล้ำทางรายได้พัฒนาไปทุน Marx โต้เถียงหรือไม่ (แต่เขายังโต้เถียงว่า เพิ่มค่าทั้งหมดมาจากแรงงานซึ่งทั้งสองบทบาทของนวัตกรรม บริหารจัดการปัจจัยการผลิต และผู้ประกอบการ) ในอังกฤษวิคตอเรียน คลาส rentier (แก่ใหญ่ ลูกหลานของพ่อสนมหรืออัศวินในยุคอื่น) คือหลัก ที่จริง มีการทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพมีพลเมืองชั้นสอง และมีการใช้ "ทางเข้าของ tradesmen" สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของพนักงานที่ทำงานเป็นข้าราชการในประเทศ ความเหลื่อมล้ำทางรายได้มีแกลริง สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 20 นอกจากนี้ในสหรัฐอเมริกา แรก suffrage ผู้ใหญ่และประธานาธิบดีแฟรงคลินดีรูสเวลท์ซึมเศร้ายุคใหม่จัดการ มันเปลี่ยนได้มากขึ้นอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมาหลังสงคราม ผลิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว สหภาพแรงงานที่แข็งแกร่งช่วยเพิ่มค่าจ้างที่นำไปศึกษาอย่างรวดเร็วของส่วนใหญ่ทำงานชั้นในชั้นกลาง สัดส่วนของแรงงานแห่งชาติรายได้เติบโตแม้ในขณะที่เงินทุนลดลง ลูกตุ้มที่เริ่มควงในประเทศแองโกลแซกซอนในไฟต์กับฉบับของมาร์กาเร็ต Thatcher ในอังกฤษและโรนัลด์เรแกนในสหรัฐอเมริกาอ่านเพิ่มเติมได้ที่: http://www.livemint.com/Opinion/rIAvn6XLPrBoECmwVuFOoM/GINI-coefficient-and-India.html?utm_source=copy

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าสัมประสิทธิ์ GINI (หรือดัชนี) พิมพ์โดย World Bank, เป็นตัวชี้วัดที่ดีได้รับการยอมรับความไม่เท่าเทียมกันของรายได้จำนวนที่สูงกว่าที่มีขนาดใหญ่ความไม่เท่าเทียมกัน ภายในกลุ่มประเทศยี่สิบระดับดัชนีของเราต่ำกว่าจีนและสหรัฐอเมริกา แต่เหนือเยอรมนีและญี่ปุ่น (ถ้ารายได้ที่ขาดหายไปในประเทศอินเดียจะนำเข้าบัญชีดัชนีของเราก็จะขึ้นไปอีก.) นักเศรษฐศาสตร์ Simon Kuznets ได้สมมุติฐาน 50 ปีที่ผ่านมาว่าเป็นเศรษฐกิจการพัฒนาเพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน แต่ต่อมาลด ในคำอื่น ๆ รูปร่างของเส้นโค้ง Kuznets เป็นเหมือนฤๅษี U. ญี่ปุ่นเยอรมนีและบางประเทศประชาธิปไตยทางสังคมอื่น ๆ ในยุโรปสนับสนุนสมมติฐาน ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาทุนนิยมเป็นมาร์กซ์ที่ถกเถียงกันอยู่? (แต่เขาก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันว่าการเพิ่มค่าทั้งหมดมาจากแรงงานสมบูรณ์ละเว้นบทบาทของนวัตกรรมปัจจัยการผลิตการบริหารจัดการและผู้ประกอบการ.) ในวิคตอเรียอังกฤษชั้นมีรายได้ประจำ (เจ้าของที่ดินขนาดใหญ่ลูกหลานของนางสนมของกษัตริย์หรืออัศวินในยุคอื่น) เป็น ที่โดดเด่น; ผู้ที่มีความจริงที่จะทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพเป็นพลเมืองชั้นสองและมีการใช้ "ทางเข้าของพ่อค้า" สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของพนักงานที่ทำงานเป็นคนรับใช้ในประเทศ ความไม่เท่าเทียมกันรายได้ถูกจ้องมอง สถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 20 ยังอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นครั้งแรกเพราะอธิษฐานผู้ใหญ่และประธานาธิบดีแฟรงคลินดีรูสเวลของภาวะซึมเศร้ายุคใหม่; มันมีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมาหลังสงคราม การผลิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว; สหภาพแรงงานที่แข็งแกร่งช่วยเพิ่มค่าจ้างที่นำไปสู่การสำเร็จการศึกษาอย่างรวดเร็วของคนส่วนใหญ่ของชนชั้นแรงงานเป็นชนชั้นกลาง ส่วนแบ่งของแรงงานในรายได้ประชาชาติเพิ่มขึ้นแม้ในขณะที่เงินทุนลดลง ลูกตุ้มแกว่งเริ่มกลับมาอยู่ในระบบเศรษฐกิจที่แองโกลแซกซอนในช่วงปี 1980 ที่มีเข้ามาในพลังของมาร์กาเร็ตแทตเชอในสหราชอาณาจักรและโรนัลด์เรแกนในสหรัฐอเมริกา. อ่านเพิ่มเติมได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนค่าสัมประสิทธิ์จีนี่ ( หรือดัชนี ) , การเผยแพร่โดยธนาคารโลก เป็นวัดที่ได้รับการยอมรับของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ : สูงกว่าตัวเลขที่มีขนาดใหญ่ความแตกต่าง ในกลุ่ม 20 ประเทศ ระดับดัชนีของเราด้านล่าง จีนและสหรัฐฯ แต่เหนือเยอรมนี และญี่ปุ่น ( ถ้ารายได้ที่หายไปในอินเดียเป็นที่เข้าบัญชี ดัชนีของเราก็จะขึ้นต่อไป) นักเศรษฐศาสตร์ไซมอน คุซเนทได้วิชา 50 ปีหลังที่เป็นเศรษฐกิจพัฒนา ความไม่เท่าเทียมกันมากขึ้น แต่ภายหลังการลด . ในคำอื่น ๆที่รูปร่างของเส้นโค้งคุซเนตเหมือนกลับสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น เยอรมนี และประชาธิปไตยทางสังคมอื่น ๆในยุโรปสนับสนุนสมมติฐาน เป็นอสมการรายได้ส่วนหนึ่งการพัฒนาทุนนิยมเป็นมาร์กซ์เสนอ ?( แต่ก็ยังถกเถียงกันอยู่ว่ามูลค่าเพิ่มมาจากแรงงานเมินเฉยต่อบทบาทของนวัตกรรม ปัจจัยการผลิตและผู้ประกอบการ การจัดการ ) ในวิคตอเรียอังกฤษ ผู้มีรายได้ประจำ คลาส ( ใหญ่เจ้าของที่ดิน ลูกหลานของคนอธิปไตยหรืออัศวินในยุคอื่น ) คือเด่น ; ผู้ที่ต้องทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพ คือประชาชน ระดับที่สองและต้องใช้ " ของช่างทางเข้า " สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของพนักงานทำงานเป็นข้าราชการในประเทศ อสมการรายได้แจ๋ . สถานการณ์เปลี่ยนไปในศตวรรษที่ 20 ในสหรัฐฯ ก่อน เพราะสิทธิผู้ใหญ่และข้อตกลงใหม่ของประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ ซึมเศร้า ยุค มันเปลี่ยนแปลงมากขึ้นอย่างรวดเร็วในทศวรรษหลังสงคราม . ผลิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ;สหภาพแรงงานที่แข็งแกร่งช่วยเพิ่มค่าจ้างที่นำไปสู่การศึกษาอย่างรวดเร็วของส่วนใหญ่ของคนทำงานในระดับกลาง ในส่วนของแรงงานในรายได้เติบโตได้เท่ากับทุนที่ลดลง ลูกตุ้มเริ่มแกว่งกลับในแองโกลแซ็กซอนเศรษฐกิจในยุค 80 กับมาเป็นพลังงานของมาร์กาเร็ต แธทเชอร์ ในสหราชอาณาจักร และ โรนัลด์ เรแกน ในเรา

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ : http : / / www .livemint.com/opinion/riavn6xlprboecmwvufoom/gini-coefficient-and-india.html ? คัดลอก utm_source =