She clutched her chest and took a d

She clutched her chest and took a deep breath.

Slowly, she looked up.

In the morning light, she was regarding him with eyes that were enchantingly lucent. Her gaze was especially somber and distant.

Her strange look caused Wang Hong to tilt his head, so that his hair was falling across his face. “What is it?”

Chen Rong’s mouth opened only to close again. She was looking at him with a luminous smile that was both childlike and earnest. “Heaven is teasing me, I’m sure. I don’t think I’ll ever find happiness in this life.”

Wang Hong lifted his head. His right hand involuntarily propped on the seat as he nimbly sat up.

He stared at Chen Rong with an unhurried smile. “What do you mean, Ah Rong?”

Chen Rong looked at him with a fervor in her eyes. The kind of fervor with which someone would engrave another in his heart. She derived contentment from merely looking at him; she was filled with love by merely being next to him.

She was besotted, but she merely smiled: “Nothing.”

Wang Hong continued to study her.

He should know what Chen Rong meant, smart as he was. She was obviously telling him that even if she loved him with all of her soul, even if she was madly in love with him, she was sober enough to know he was beyond her reach and that she would never have him… They were never to be, and so she would never find happiness.

How could there be a girl like her? So young and passionate, yet always possessing a sage’s composure, sophistication, and even jadedness.

How could she contemplate with such a terrifying sobriety when she was so very clearly stirred?

Wang Hong faintly smiled. Translated by the ham ster master.

He dropped his gaze and leaned against the carriage’s left shaft, his dark hair spilling against his pristine robe.

He was basking in the morning sun and mild breeze. Behind him was only a mountain that couldn’t be any more ordinary; he was only sitting in a horse carriage; and yet he remained as poised and refined as he would in a resplendent courtyard.

His thin and fair hand slowly stroked the wine vessel on the table while he unhurriedly said to her: “Are you trying to tell me that once we return to Nan’yang, you’ll go back to being you and I’ll go back to being me? That what happened here was no more than a dream?”

He spoke slowly, and his voice was soothing and pleasant as he looked at her.

For whatever reason, Chen Rong’s heart constricted to see Wang Hong this way.

She looked down, at which time Wang Hong placed his hand on hers.

His fingers gently grazed her palm. Translated by the ham ster master.

Instantly, a numbing sensation sent Chen Rong’s heart aflutter.

But Wang Hong only took a fruit from her hand.

He played with it in the palm of his hand. “You can be heartless sometimes,” he said, sounding rather insouciant.

Chen Rong bowed her head and quietly explained, “Life doesn’t come easily. If we keep asking for things that don’t belong to us, we will only fall to our demise.”

Wang Hong smiled, his voice light and cold: “That being the case, why are you leaning so close to me?” He picked up a wild fruit and played with it in his palm, faintly smiling all the while: “If people see us, wouldn’t they think that we are engaged in some dirty affair?”

He used “dirty” (1), a term that was generally used to described adulterers, it was vulgar and had always been meant as an insult.

He really said 苟且 “careless” as in loose or improper, but it doesn’t have the same slighting connotation in English, so I opted for dirty.
The noble and untainted Wang Qilang had used such a word with her!

Chen Rong’s face blanched as she lowered her head and said, “It is a wondrous thing to be by your side… I know now what it feels like to ‘not be able to contain one’s feelings’.” This was a lie, of course. In her previous life, she had known what it feels like to not be able to contain her feelings, she had known she could not let go.

Wang Hong slowly looked up at her, staring at her beautiful face, the face that was stunningly exquisite even after yesterday’s shock and being washed in only water, glowing cheeks and shapely eyebrows.

“Come here,” he beckoned, extending his hand.

Chen Rong dazedly looked up and approached him.

She placed her small hand into his.

Wang Hong closed his hand.

With his right hand holding her trembling left hand, his left hand enveloped her waist.

She didn’t resist his affection. She even leaned against him, unable to keep herself from trembling in his arms.

Wang Hong held her.

He stroked her long dark hair and softly asked, “Was last night frightful?”

Only when he asked did Chen Rong remember she still had many unanswered questions. She closed her eyes, her face flushed from wine, and murmured, “Aye, extremely. I had thought that fate had come for me.”

“Fate?” Wang Hong whispered.

“It was really fate.”

They both understood what she meant.

Chen Rong lay still in his arms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอคว้าอกของเธอ และเอาลมหายใจลึกช้า เธอมองขึ้นแสงเช้า เธอถูกเกี่ยวกับเขา ด้วยตาที่ lucent กาย สายตาของเธอถูกอึมครึม และห่างไกลโดยเฉพาะเธอดูแปลกเกิดวังฮ่องกงจะเอียงหัวของเขา ดังนั้นผมก็ตกลงผ่านใบหน้าของเขา "มันคืออะไร"เฉินร่องปากที่เปิดเท่านั้นจะปิดอีกครั้ง เธอกำลังมองเขา ด้วยรอยยิ้มเรืองแสงที่ทั้งไร้เดียงสา และอย่างจริงจัง "สวรรค์เป็นการล้อเล่น แน่ ผมไม่คิดว่า ฉันจะเคยพบความสุขในชีวิตนี้"วังฮ่องกงยกศีรษะของเขา มือขวาของเขาร่วมปรับที่นั่งเป็นเขาแคล่วลุกขึ้นนั่งเขาจ้องไปที่ร่องเฉิน ด้วยรอยยิ้มที่ค่อย ๆ "คุณหมายถึง อะไร Ah ร้อง"เฉินร้องมองไปที่เขา ด้วยความร้อนในดวงตาของเธอ ชนิดของความร้อนซึ่งคนจะแกะสลักอีกในใจ เธอได้รับความพึงพอใจจากการมองเพียงเขา เธอถูกเติมเต็ม ด้วยความรัก โดยเพียงอยู่ถัดจากเขาเธอ besotted แต่เธอเพียงยิ้ม: "อะไร"วังฮ่องกงยังคงศึกษาเธอเขาควรรู้ว่าเฉินรองหมายถึงอะไร สมาร์ทขณะที่เขา เธอเห็นได้ชัดว่าบอกเขาว่า ถ้าเธอรักเขา ด้วยจิตวิญญาณของเธอ แม้ว่าเธอเป็นนักรักเขา เธอร่ำรู้พระองค์นอกเหนือจากการเข้าถึงของเธอ และว่า เธอจะไม่มีเขา... พวกเขาไม่เคยจะ และดังนั้น เธอจะไม่เคยพบความสุขวิธีอาจจะมีผู้หญิงเหมือนเธอ ดังนั้นหนุ่ม และ หลงใหล ยัง มีเสมอ sage เป็นความสงบ ความซับซ้อน และแม้แต่ jadednessวิธีสามารถเธอคิดกับ sobriety การดังกล่าวที่น่ากลัวเมื่อเธอให้ชัดเจนมากกวนฮ่องกงวังยิ้มหวาน แปล โดยต้นแบบของ ster แฮมเขาหลุดสายตาของเขา และพิงกับการขนส่งก้านซ้าย ผมสีเข้มหกกับจีวรเก่าของเขาเขาถูกท่ามกลางแสงแดดยามเช้าและสายลมอ่อน หลังเขาถูกเท่าภูเขาที่ไม่ธรรมดาอีกต่อไป เขาก็นั่งอยู่ในรถม้า เท่านั้น และยังได้ เขายังคงทรงตัว และการกลั่น ตามที่เขาต้องการในลานรุ่งโรจน์มือบาง และยุติธรรม stroked เรือไวน์บนโต๊ะช้า ๆ ในขณะที่ unhurriedly เขากล่าวว่า เธอ: "คุณกำลังพยายามจะบอกว่า เมื่อเรากลับไป Nan'yang คุณจะกลับไปคุณ และผมจะกลับไปเป็นฉันหรือไม่ ที่นี่คือไม่มากกว่าความฝันเกิดอะไรขึ้น"เขาพูดช้า และเสียงของเขาก็ผ่อนคลาย และมีความสุข ตามที่เขามองดูที่เธอเหตุผลใด เฉินร่องหัวใจไปดูวังฮ่องกงวิธีนี้เธอมองลง เวลาที่ฮ่องกงวังอยู่มือเธอนิ้วมือของเขาค่อย ๆ grazed ปาล์มของเธอ แปล โดยต้นแบบของ ster แฮมทันที ความรู้สึกที่ทำให้มึนงงส่งเฉินร่องหัวใจเต้นรัวแต่วังฮ่องกงเอาผลไม้จากมือของเธอเขาเล่นกับมันในมือของเขา "คุณใจร้ายบางครั้งก็มี เขากล่าวว่า เสียงค่อนข้าง insouciantเฉินร่องโค้งคำนับเธอหัว และ อธิบายอย่างเงียบ ๆ, "ชีวิตไม่ได้มาง่าย ๆ หากเราให้ขอสิ่งที่ไม่เป็นของเรา เราจะเพียงตกไปของเรา"ฮ่องกงวังยิ้ม แสงเสียงและเย็นของเขา: "ว่าเป็นกรณี ทำไมมีคุณพิงนั้นใกล้ชิดกับฉัน" เขาหยิบผลไม้ป่า และเล่นกับมันในปาล์มของเขา รวย ๆ ยิ้มในขณะ: "หากท่านเห็นเรา พวกเขาคิดว่า ไม่ว่า เรามีส่วนร่วมในบางเรื่องสกปรก"เขาใช้ "สกปรก" (1), คำที่มักใช้ในการอธิบายคน มันหยาบคาย และมีเสมอได้ความหมายเป็นการดูหมิ่นเขากล่าวว่า "ประมาท" เช่นหลวม หรือไม่เหมาะสม苟且จริง ๆ แต่มันไม่ได้มีนัยที่ slighting เดียวกันในอังกฤษ เพื่อสำหรับถัดสกปรกQilang วังโนเบิล และใสได้ใช้คำดังกล่าวกับเธอลวกใบหน้าเฉินร้องเมื่อเธอลดลงหัวของเธอ และกล่าว ว่า "มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่จะเคียงข้างคุณ... ฉันรู้ว่าตอนนี้ อะไรมันรู้สึกเหมือน 'ไม่สามารถประกอบด้วยความรู้สึกหนึ่ง' " นี่คือการโกหก แน่นอน ในชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ เธอได้รู้จักอะไรมันรู้สึกเหมือนไม่ประกอบด้วยความรู้สึกของเธอ เธอได้รู้จักเธอไม่สามารถปล่อยให้ไปวังฮ่องกงช้ามองขึ้นที่เธอ จ้องใบหน้าสวยงาม ใบหน้าที่สวยงามโดดเด่นด้วยหลังจากกระแทกและล้างเพียงน้ำ เรืองแก้ม และคิ้วหุ่นดีของเมื่อวานนี้มีที่นี่ เขา beckoned ยืดมือของเขารองเฉิน dazedly มองขึ้น และเข้าหาเขาเธอวางมือเล็กของเธอเป็นของเขาวังฮ่องกงปิดมือของเขาด้วยมือขวาจับมือซ้ายของเธอ trembling มือซ้ายของเขาห่อหุ้มเอวของเธอเธอไม่ได้ต่อต้านความรักของเขา นอกจากนี้เธอยังพิงกับเขา ไม่สามารถป้องกันตัวเองไม่ให้สั่นในอ้อมแขนของเขาวังฮ่องกงจัดเธอเขา stroked ผมดำยาวของเธอ และเบา ๆ ถาม "เป็นคืน สุดท้าย frightful"เมื่อเขาถามไม่รองเฉินจำเธอยังคงมีเพียง หลายยังไม่ได้ตอบคำถาม เธอปิดดวงตาของเธอ เธอใบ หน้าล้างจากไวน์ murmured, "Aye มาก ผมก็คิดว่า ชะตากรรมที่ได้มาให้ฉัน""ชะตากรรม" วังฮ่องกงกระซิบ"มันถูกจริง ๆ ชะตากรรม"พวกเขาทั้งสองเข้าใจเธอหมายถึงอะไรเฉินรองวางอยู่ในแขนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอกำหน้าอกของเธอและเอาหายใจลึก.

ช้าเธอเงยหน้าขึ้นมอง.

ในตอนเช้าเธอก็เกี่ยวกับเขาด้วยสายตาที่มี LUCENT เปรี้ยว จ้องมองเธอเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอึมครึมและห่างไกล.

ดูแปลกของเธอเกิดจากวังฮ่องกงเอียงศีรษะของเขาเพื่อที่ว่าผมของเขากำลังตกอยู่บนใบหน้าของเขา "มันคืออะไร?"

ปากร่องเฉินเปิดเท่านั้นที่จะใกล้ชิดอีกครั้ง เธอเป็นคนที่มองเขาด้วยรอยยิ้มที่ส่องสว่างที่ทั้งน่ารักและจริงจัง "สวรรค์แกล้งผมผมว่า ฉันไม่คิดว่าฉันเคยจะได้พบกับความสุขในชีวิตนี้ ".

วังฮ่องกงยกศีรษะของเขา มือขวาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจนอนบนที่นั่งในขณะที่เขาลุกขึ้นนั่งหยอย.

เขาจ้องที่เฉินร่องกับรอยยิ้มค่อยๆ "คุณหมายถึงอะไรอาร่อง?"

เฉินร่องมองเขาด้วยความร้อนในสายตาของเธอ ชนิดของความร้อนที่คนจะแกะสลักอื่นในหัวใจของเขา เธอได้รับความพึงพอใจจากเพียงแค่มองเขา; . เธอก็เต็มไปด้วยความรักโดยเพียงเป็นไปกับเขา

เธอเป็นคนที่หลงใหล แต่เธอเพียงยิ้ม: ". ไม่มีอะไร"

วังฮ่องกงยังคงศึกษาของเธอ.

เขาควรจะรู้ว่าสิ่งที่เฉินร่องหมายถึงสมาร์ทขณะที่เขาเป็น เธอเป็นคนที่เห็นได้ชัดว่าเขาบอกว่าถ้าเธอรักเขาที่มีทั้งหมดของจิตวิญญาณของเธอแม้ว่าเธอเป็นนักรักกับเขาเธอก็มีสติพอที่จะรู้ว่าเขาเป็นไกลเกินเอื้อมของเธอและบอกว่าเธอไม่เคยจะมีเขา ... พวกเขาไม่เคยไป เป็นไปได้และเพื่อที่เธอจะไม่พบความสุข.

วิธีการอาจจะมีผู้หญิงอย่างเธอ? ดังนั้นหนุ่มสาวและหลงใหลยังมักจะครอบครองความสงบปัญญาชนของความซับซ้อนและแม้กระทั่ง jadedness.

วิธีที่เธอจะได้พิจารณาด้วยเช่นความสุขุมน่ากลัวเมื่อเธอก็ขยับอย่างชัดเจน?

วังฮงยิ้มอย่างแผ่วเบา แปลโดยต้นแบบแฮม STER.

เขาลดลงจ้องมองเขาและพิงเพลาซ้ายสายการบินของผมสีเข้มของเขา spilling กับเสื้อคลุมที่เก่าแก่ของเขา.

เขาได้รับการอาบแดดตอนเช้าและสายลมอ่อน หลังเขาเป็นเพียงภูเขาที่ไม่สามารถที่ธรรมดามากขึ้น; เขาเป็นเพียงนั่งอยู่ในรถม้า; และเขายังคงเป็นทรงตัวและการกลั่นในขณะที่เขาจะอยู่ในลานรุ่งโรจน์.

บางและยุติธรรมพระหัตถ์ของพระองค์อย่างช้า ๆ ลูบเรือไวน์บนโต๊ะในขณะที่เขาไม่รีบร้อนพูดกับเธอว่า "คุณกำลังพยายามที่จะบอกฉันว่าเมื่อเรากลับไปน่าน ' หยาง, คุณจะกลับไปเป็นคุณและฉันจะกลับไปเป็นฉัน? ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ไม่เกินความฝัน? "

เขาพูดช้าและเสียงของเขาผ่อนคลายและมีความสุขขณะที่เขามองมาที่เธอ.

สำหรับเหตุผลใดหัวใจเฉินร่องตีบเพื่อดูวังฮ่องกงวิธีนี้.

เธอมองลงที่ เวลาวังฮวางบนมือของเขาเธอ.

นิ้วมือของเขาเบา ๆ กินหญ้าปาล์มของเธอ แปลโดยต้นแบบแฮม STER.

ทันทีความรู้สึกมึนงงส่งหัวใจเฉินของโรงพริ้ว.

แต่วังฮ่องกงเพียงเอาผลไม้จากมือของเธอ.

เขาเล่นกับมันในฝ่ามือของเขา "คุณสามารถใจร้ายบางครั้ง" เขากล่าวเสียงค่อนข้าง insouciant.

เฉินร่องโค้งคำนับศีรษะของเธออย่างเงียบ ๆ และอธิบายว่า "ชีวิตไม่ได้มาอย่างง่ายดาย ถ้าเราให้ขอสิ่งที่ไม่ได้เป็นของเราเราจะตกอยู่กับการตายของเรา ".

วังฮ่องกงยิ้มแสงเสียงของเขาและเย็น:" นั่นเป็นกรณีที่ทำไมคุณพิงเพื่อให้ใกล้เคียงกับผม "เขา? หยิบขึ้นมาเป็นผลไม้ป่าและเล่นกับมันในฝ่ามือของเขาแผ่วเบายิ้มทั้งหมดในขณะที่: "ถ้ามีคนเห็นเราเขาจะไม่คิดว่าเรามีส่วนร่วมในบางเรื่องสกปรก"

เขาใช้ "สกปรก" (1) ซึ่งเป็น คำที่ถูกใช้โดยทั่วไปในการล่วงประเวณีอธิบายมันก็หยาบคายและได้รับการเสมอหมายความว่าเป็นการดูถูก.

จริงๆเขากล่าวว่า苟且"ประมาท" ในหลวมหรือไม่เหมาะสม แต่ก็ไม่ได้มีความหมายแฝงดูแคลนเดียวกันในภาษาอังกฤษดังนั้นผมจึงเลือก สำหรับสกปรก.
โนเบิและไม่ด่างพร้อยวัง Qilang ได้ใช้เช่นคำที่มีเธอ!

ใบหน้าเฉินร่องของลวกขณะที่เธอก้มหน้าลงและกล่าวว่า "มันเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจที่จะอยู่เคียงข้างคุณ ... ฉันรู้ว่าตอนนี้สิ่งที่มันรู้สึกเหมือน ' ไม่สามารถที่จะมีหนึ่งของความรู้สึก '. "นี่คือการโกหกแน่นอน ในชีวิตของเธอก่อนหน้านี้เธอเคยรู้จักสิ่งที่มันรู้สึกเหมือนจะไม่สามารถที่จะมีความรู้สึกของเธอที่เธอเคยรู้จักเธอไม่สามารถปล่อยให้ไป.

วังฮ่องกงอย่างช้า ๆ มองมาที่เธอจ้องมองที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอใบหน้าที่เป็นที่สวยงามโดด แม้หลังจากช็อตเมื่อวานนี้และถูกล้างในน้ำเท่านั้นแก้มเร่าร้อนและคิ้วหุ่นดี.

"มาที่นี่" เขากวักมือเรียกขยายมือของเขา.

เฉินร่อง dazedly เงยหน้าขึ้นและเข้าหาเขา.

เธอวางมือเล็ก ๆ ของเธอเข้าไปในของเขา.

วังฮ่องกงปิดของเขา มือ.

ด้วยมือขวาของเขาถือตัวสั่นมือซ้ายของเธอมือซ้ายของเขาห่อเอวของเธอ.

เธอก็อดไม่ได้รักเขา เธอยังยืนพิงเขาไม่สามารถที่จะให้ตัวเองออกจากตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา.

วังฮ่องกงกอดเธอ.

เขาลูบผมดำยาวของเธอและถามเบา ๆ "เป็นคืนที่ผ่านมาน่ากลัว?"

เมื่อเขาถามไม่เฉินร่องจำเธอยังคงมีจำนวนมาก คำถามที่ยังไม่ เธอปิดตาของเธอใบหน้าของเธอแดงจากองุ่นและบ่น "ใช่มาก ผมคิดว่าชะตากรรมได้มาสำหรับฉัน. "

" ชะตากรรม? "วังฮ่องกงกระซิบ.

" มันเป็นชะตากรรมจริงๆ. "

พวกเขาทั้งสองเข้าใจสิ่งที่เธอหมาย.

เฉินร่องวางยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอกุมหน้าอกของเธอและเอาลมหายใจลึกอย่างช้าๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองในแสงเช้า เธอเกี่ยวกับเขาด้วยสายตาที่เปรี้ยวสามารถ . สายตาของเธอและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ห่างไกลดูแปลกๆของเธอ ทำให้วังหงส์เอียงศีรษะของเขาเพื่อให้เขาผมร่วงทั่วใบหน้าของเขา " มีอะไรเหรอ ? "ปากเชนโรงเปิดได้แค่ ปิดอีก เธอมองหน้าเขาด้วยรอยยิ้มแพรวที่เป็นทั้งเด็กและกระตือรือร้น " สวรรค์แกล้งฉัน ฉันแน่ใจ ผมไม่คิดว่าจะได้พบความสุขในชีวิตนี้ "วังหงส์ ยกหัวขึ้น มือขวารัว propped ที่นั่งที่เขานั่งอย่างว่องไวขึ้นเขาจ้องเฉินหยงกับรอยยิ้มที่ค่อยๆ . " คุณหมายความว่าไงอ่าร้อง ? "เฉินหยงมองเขาด้วยความร้อน ในสายตาของเธอ ชนิดของความเร่าร้อนที่ใครสักคนจะจารึกในจิตใจของเขา เธอได้รับความพอใจจากเพียงมองเขา เธอเต็มไปด้วยความรักแค่อยู่ข้างๆเขาเธอหลงใหล แต่เธอแค่ยิ้ม : " ไม่มีอะไร "วังหงส์ต่อการศึกษาของเธอเขาควรจะรู้ว่าเฉินหยงหมายถึง ฉลาดอย่างเขา เธอต้องบอกเค้าว่า ถึงแม้เธอจะรักเขาด้วยวิญญาณของเธอ แม้ว่าเธอจะตกหลุมรักเขา เธอยังมีสติพอที่จะรู้ว่ามันเกินความสามารถของเธอ และที่เธออาจจะไม่เคยมีเขา . . . เขาไม่เคยเป็น และเพื่อที่เธอจะไม่มีวันพบความสุขทำไมถึงมีผู้หญิงอย่างหล่อน โซยังและหลงใหล แต่มักจะครอบครองของเซจ ใจเย็น ความซับซ้อน และแม้แต่ jadedness .ยังไงพิจารณาด้วยเช่นความน่ากลัวเมื่อเธออย่างชัดเจนกวน ?วังหงส์ๆยิ้ม แปลโดย แฮม สเตอร์ อาจารย์เขาทิ้งสายตาของเขาและพิงกับเพลาซ้ายของรถม้า ผมสีดำของเขาหกกับเสื้อคลุมที่เก่าแก่ของเขาเขาคือ basking ในแสงแดดยามเช้าอ่อนและสายลม ด้านหลังเป็นภูเขาที่ไม่สามารถเพิ่มเติมใด ๆธรรมดา เขาแค่นั่งในรถม้า และเขายังคงเป็นเขาจะทรงตัวและการกลั่นในลานบ้าน พรรณรายของเขาและค่อยๆลูบมือบางยุติธรรมไวน์ ภาชนะบนโต๊ะในขณะที่เขาออกอุบายพูดกับเธอ : " เธอกำลังพยายามจะบอกฉันว่า เมื่อเรากลับไป nan'yang คุณจะกลับไปเป็นคุณและฉันจะกลับไปเป็นฉัน ? ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่เป็นมากกว่าความฝัน "เขาพูดช้าๆ และเสียงของเขาก็ผ่อนคลายและรื่นรมย์เท่าที่เขามองดูเธอไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม หัวใจของ Chen ร่องตีบจะเห็นวังหงส์แบบนี้เธอมองลงไป ซึ่งเป็นเวลาที่วังหงส์วางมือบนของเธอนิ้วของเขาค่อย ๆถากฝ่ามือของเธอ แปลโดย แฮม สเตอร์ อาจารย์ทันที , มึนงงความรู้สึกส่งหัวใจของเฉินร้องรัวแต่หวังฮงเอาผลไม้จากมือของเธอเขาเล่นกับมันในฝ่ามือของเขา " คุณต้องใจแข็งบางครั้ง " เขากล่าวเสียงค่อนข้างไร้ความกังวลเฉิน ร่องโค้งหัวของเธอ และค่อยๆ อธิบาย " ชีวิตไม่ได้มาง่ายๆ ถ้าเราถามในสิ่งที่ไม่ได้เป็นของเรา เราก็จะตกลงไปตายของเรา”วังหงษ์ยิ้ม แสง เสียง และเย็น : " ถ้าอย่างนั้น ทำไมพี่พิงอยู่ใกล้ฉัน " เขาหยิบผลไม้ป่าและเล่นกับมันในฝ่ามือของเขาอย่างแผ่วเบา ยิ้มตลอดเวลา : " ถ้าคนเห็นเรา , พวกเขาจะไม่คิดว่า เราจะหมั้นในบางสกปรกอะไร ? "เขาใช้ " สกปรก " ( 1 ) , ระยะเวลาที่ใช้โดยทั่วไปเพื่ออธิบายเขา มันหยาบคายและมักจะหมายถึงเป็นดูถูกเขาบอกว่า苟且 " ประมาท " ในหลวม หรือ ไม่เหมาะสม แต่มันไม่เหมือนเดิมอย่างดูแคลนความหมายแฝงในภาษาอังกฤษดังนั้นฉันเลือกที่สกปรกโนเบิล และบริสุทธิ์ หวัง qilang ได้ใช้คำพูดกับเธอ !ใบหน้าของเฉินหยงลวกเธอลดหัวของเธอและกล่าวว่า " มันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่จะอยู่ข้างคุณ . . . . ตอนนี้ฉันรู้ว่าสิ่งที่มันรู้สึกเหมือนจะไม่สามารถที่จะมีหนึ่งของความรู้สึก . " นี้เป็นเรื่องโกหกแน่นอน ในชาติก่อน เธอรู้ว่าสิ่งที่มันรู้สึกเหมือนจะไม่สามารถที่จะยับยั้งความรู้สึกของเธอเธอได้ว่าเธอจะไม่ไปวังหงส์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเธอ มองใบหน้าของเธอสวยงาม ใบหน้าที่สวยงาม stunningly แม้หลังจากที่ช็อกเมื่อวานนี้ และถูกล้างในน้ำเท่านั้น แก้มเปล่งปลั่งและคิ้วเข้ารูป" มานี่ " เขากวักมือเรียก , ขยายมือของเขาเฉินหยงตาลอยมองขึ้นและเข้าหาเขาเธออยู่ มือเล็กของเธอลงเขาวังหงส์ปิดมือกับมือขวาถือมือซ้ายของเธอสั่น มือซ้ายของเขาถูกห่อหุ้มไว้ที่เอวเธอไม่ขัดขวางความรักของเขา เธอยืนพิงเขา ไม่สามารถทำให้เธอตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขาวังหงส์จับมือเธอเอาไว้เขาลูบเส้นผมดำยาวของเธออย่างนุ่มนวล ถามว่า " เมื่อคืนน่ากลัว ? "เมื่อเขาถามพวกเฉินหยงจำได้ว่าเธอยังคงมีคำถามมากมาย เธอปิดตาของเธอ ใบหน้าของเธอแดงจากไวน์และพึมพำว่า " ใช่ มาก ฉันคิดว่าโชคชะตาได้กำหนดให้มา "" โชคชะตา ? " วังหงษ์กระซิบ ." มันเป็นโชคชะตาจริงๆ”พวกเขาเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึง