Her tone carrying a few points of l

Her tone carrying a few points of light-mindedness, the haziness completely disappeared, De Yu could not refrain from raising his head to take a look, only seeing Gui Wan containing a smile as she stands in front of the willow tree, her brows raised, appearing wilful and haughty, such casual ease as though she is not affected by worldly matters, there is also a slight touch of passiveness towards life[5], such charming appearance and elegant behaviour.

A light breeze raises all around, sweeping up the willow branches, sending the disbranched willow catkins fluttering, Gui Wan thinly smiles as she extends her hand, her fine fingers like orchids, with a light turn of her wrist, the willow catkin appears as though it has been brought to life in her hand, a gentle clench of the hand, an overturning of the palm, and the willow leaf seems to have disappeared from within her hand. De Yu was stunned upon seeing this, unable to tell whether it is her palm or a leaf at the time. Gui Wan spreads out her palm, a piece of willow leaf stilly lying on it, softly saying: “In order to exercise their wrist flexibility, a game player will often perform this exercise, and I have actually learnt a principle from doing this, sometimes, what you see, is not necessarily the truth, do you think that’s right? De Yu gong-gong.”

De Yu kneels there wordlessly, lightly nodding his head. Gui Wan presses her lips into a smile, throwing up her fingers, the willow leaf is removed from her palm, descending towards the ground, “Gong-gong, if I am to face the enemy head on, I will still require gong-gong’s help, gong-gong, will you still be willing?” After all, it is the Emperor she is dealing with, just how many people will be willing to take on this risk?

The willow leave spins as it descends, rotating before his eyes, unable to bear seeing it get soiled in the dirt, De Yu holds the palace gown in one hand, his free hand catching the willow leaf, his head bowing even lower, respectfully saying: “Madam, I am willing to serve you faithfully.” [6]

Quietly releasing a sigh as she accepts his loyalty, Gui Wan raises her brows, laughingly saying: “In gong-gong’s hand, is that clothing for me?”

De Yu was stunned, and only just remembered, Gui Wan is still wearing a body of tattered eunuch clothing, hurriedly getting up, he takes a closer look, Gui Wan’s body of clothing has been teared from the back of her neck to her back, a glimpse of her skin faintly visible, heart instantly feeling apologetic, he hurriedly holds up the outer robe of the palace gown in hand, carefully draping it over Gui Wan’s body.

Gui Wan responds with a faint smile, has yet to thank him, when a severe shout suddenly sounds from behind: “What are you two doing?”

Stunned upon hearing this, Gui Wan’s eyes looks over, Lou Che was standing ten meters away, his entire face basked with a smile, yet appearing severely dark right now, his eyes like that of the night skies containing an unknown rage.

Lou Che walks up front, as his sharp eyes were sweeping past De Yu, his steps slows down a beat, expression slightly easing up, his eyes slightly brightens as they turn to Gui Wan, gently asking: “Why did you enter the palace today?” Glancing down at the body of clothing Gui Wan is wearing, to see that it is actually a purple eunuch outfit, slightly knitting his brows, giving rise to feelings of doubts.

Of course she cannot speak of the truth, Gui Wan slightly hooks up the corner of her lips, smiling as she says: “Only officials are allowed to set fire, but the common people are not allowed to light candles?[7] I was suddenly in high spirits, and only wanted to take a stroll around the palace.”

Although he can sense Gui Wan is beating around the bush and avoided the actual question, Lou Che just smiles, and did not get to the bottom of it. He has always coddled her, loved her, as long as she is in high spirits, he will let anything go her way. Pressing his lips into a smile, he sees her stood leaning against the willow tree under the night sky, with a strike of his heartstrings, he reaches out, wanting to pull Gui Wan into his arms, his fingers had yet to touch her clothing, when Gui Wan quietly backs away. Lou Che was slightly stunned, staring at Gui Wan’s face, wanting to see though something, but when his peripheral vision sweeps past her neck area, he abruptly locks his gaze, with one stride, he narrows the distance between them, and with lightning fast speed, he seizes Gui Wan’s arm, not giving her the slightest chance to escape, his other hand lifting open the outer robe draped over her body, under one glance, his face instantly darkens, thin lips tightly pressed together.

De Yu overwhelmed by the sudden fall of still silence filling the air, could sense the angry aura exuding from the body of this powerful prime minister within the current imperial court, seeming as though it has divided this place into a different dimension.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำเสียงของเธอแบกไม่กี่จุดของแสงเห็นแก่สับสนหายไปอย่างสมบูรณ์ De Yu ไม่สามารถละเว้นจากการเพิ่มหัวของเขาที่จะดูเพียงเห็น Gui Wan ที่มีรอยยิ้มขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าของต้นวิลโลว์ที่คิ้วของเธอยก ปรากฏจงใจและหยิ่ง, ความสะดวกสบาย ๆ เช่นแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องทางโลกนอกจากนี้ยังมีสัมผัสเล็กน้อยเฉยๆต่อชีวิต [5] ลักษณะเสน่ห์ดังกล่าวและพฤติกรรมสง่างาม. สายลมแสงยกทั่วกวาดขึ้น สาขาวิลโลว์ส่ง catkins disbranched วิลโลว์กระพือ, กุย Wan รอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่เธอยื่นมือของเธอนิ้วมือดีของเธอเหมือนกล้วยไม้ที่มีการเปิดไฟของข้อมือของเธอ Catkin วิลโลว์ปรากฏเป็นแม้ว่ามันจะถูกนำไปใช้ชีวิตอยู่ในมือของเธอ ย้ำอ่อนโยนของมือเป็นคว่ำฝ่ามือและวิลโลว์ใบที่ดูเหมือนว่าจะได้หายไปจากภายในมือของเธอ De Yu ตะลึงเมื่อเห็นนี้ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่ามันคือ Palm หรือใบในเวลาที่เธอ กุย Wan กระจายออกปาล์มของเธอชิ้นส่วนของใบ Willow stilly นอนอยู่บนมันเบา ๆ พูด: "เพื่อที่จะออกกำลังกายมีความยืดหยุ่นข้อมือของพวกเขาเป็นผู้เล่นเกมมักจะดำเนินการออกกำลังกายนี้และฉันได้เรียนรู้จริงหลักการจากการทำเช่นนี้บางครั้ง สิ่งที่คุณเห็นคือไม่จำเป็นต้องเป็นความจริงที่คุณคิดว่าใช่มั้ย? De Yu-ฆ้องฆ้อง. " De Yu คุกเข่ามีคอแข็งเบา ๆ พยักหน้าหัวของเขา กุย Wan กดริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้ม, ขว้างปาขึ้นนิ้วมือของเธอใบวิลโลว์จะถูกลบออกจากฝ่ามือของเธอลงมาสู่พื้นดิน "กงกง, ถ้าฉันจะเผชิญกับหัวศัตรูผมจะยังคงต้องใช้ฆ้อง-กง ช่วยฆ้อง-Gong คุณจะยังคงมีความตั้งใจที่? "หลังจากที่ทั้งหมดจะเป็นจักรพรรดิเธอจะจัดการกับเพียงวิธีการที่หลายคนจะยินดีที่จะใช้ในความเสี่ยงนี้หรือไม่? ออกจากวิลโลว์สปินที่มันลงมาหมุนก่อนที่ดวงตาของเขา ไม่สามารถที่จะทนเห็นมันได้รับสกปรกในสิ่งสกปรก, De Yu ถือชุดพระราชวังในมือข้างหนึ่งมือข้างที่ว่างของเขาจับใบวิลโลว์หัวของเขาก้มต่ำลงกราบพูดว่า: "ท่านผู้หญิงฉันยินดีที่จะให้บริการคุณนับถือ "[6] เงียบ ๆ ปล่อยถอนหายใจเป็นเธอยอมรับความจงรักภักดีของเขากุย Wan ยกคิ้วของเธอหัวเราะบอกว่า:" ในฆ้อง-Gong มือเป็นเสื้อผ้าที่ฉัน " De Yu ตะลึงและมีเพียงแค่จำ Gui Wan คือ ยังคงสวมร่างกายของเสื้อผ้าขันทีขาดรุ่งริ่งให้รีบเดินทางขึ้นเขาใช้เวลามองใกล้ร่างกาย Gui Wan ของเสื้อผ้าที่ได้รับการร้องไห้จากด้านหลังของคอของเธอจะกลับเธอเหลือบของผิวของเธอมองเห็นรางหัวใจทันทีรู้สึกขอโทษ เขารีบชูเสื้อคลุมด้านนอกของชุดที่พระราชวังในมืออย่างระมัดระวังการแต่งตัวมันมากกว่าร่างกาย Gui วาน. กุย Wan ตอบสนองด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ยังไม่ได้ขอบคุณเขาเมื่อตะโกนรุนแรงจู่ ๆ เสียงจากด้านหลัง: "สิ่งที่คุณทั้งสอง ทำ? " ตะลึงเมื่อได้ยินตากุย Wan ลักษณะมากกว่าลูเจ๊กำลังยืนอยู่ห่างออกไปสิบเมตรทั่วทั้งใบหน้าของเขา basked ด้วยรอยยิ้ม แต่ปรากฏมืดอย่างรุนแรงในขณะนี้ดวงตาของเขาเช่นนั้นของท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีความโกรธที่ไม่รู้จักลูเจ๊เดินขึ้นหน้าเป็นตาที่คมชัดของเขาถูกกวาดอดีต Yu ขั้นตอนของเขาช้าลงจังหวะการแสดงออกเล็กน้อยทำให้สบายขึ้นดวงตาของเขาเล็กน้อยสดใสขณะที่พวกเขาหันไป Gui Wan เบา ๆ ถาม: "ทำไมคุณไม่ใส่พระราชวังในวันนี้ ? "วินาศภัยลงที่ร่างกายของเสื้อผ้า Gui Wan จะสวมใส่จะเห็นว่ามันเป็นจริงเป็นเครื่องแต่งกายที่ขันทีสีม่วงเล็กน้อยถักคิ้วของเขาก่อให้เกิดความรู้สึกของความสงสัย. แน่นอนเธอไม่สามารถพูดความจริง Gui Wan ตะขอเล็กน้อย ขึ้นมุมของริมฝีปากของเธอยิ้มขณะที่เธอกล่าวว่า "เจ้าหน้าที่เท่านั้นได้รับอนุญาตให้ตั้งไฟ แต่คนทั่วไปจะไม่ได้รับอนุญาตให้แสงเทียน [7] ผมเป็นอย่างกระทันหันในสุราสูงและมีเพียงต้องการที่จะเดินเล่นรอบ? พระราชวัง. " แม้ว่าเขาจะสามารถรู้สึก Gui Wan เต้นรอบ bush และหลีกเลี่ยงคำถามที่เกิดขึ้นจริงลู Che เพียงแค่รอยยิ้มและไม่ได้รับที่ด้านล่างของมัน เขาได้โอ๋เสมอเธอรักเธอตราบใดที่เธออยู่ในสุราสูงเขาจะปล่อยให้อะไรไปทางของเธอ กดริมฝีปากของเขาเป็นรอยยิ้มที่เขาเห็นเธอยืนพิงกับต้นวิลโลว์ที่อยู่ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีการนัดหยุดงานของ Heartstrings ของเขาเขาเอื้อมมือออกอยากจะดึง Gui Wan เข้าไปในอ้อมแขนของเขานิ้วมือของเขายังไม่เคยสัมผัสเสื้อผ้าของเธอ เมื่อวานกุยอย่างเงียบ ๆ หลังออกไป ลูเชตะลึงเล็กน้อยจ้องมองไปที่ใบหน้าของกุยวานอยากจะเห็นว่าบางสิ่งบางอย่าง แต่เมื่อสายตาของเขากวาดที่ผ่านมาบริเวณลำคอของเธอจู่ ๆ เขาก็ล็อคจ้องมองเขาด้วยหนึ่งก้าวย่างเขาแคบระยะห่างระหว่างพวกเขาและกับเร็วฟ้าผ่า ความเร็วเขาคว้าแขน Gui ของ Wan, ไม่ให้เธอมีโอกาสน้อยที่จะหลบหนียกมืออื่น ๆ ของเขาเปิดเสื้อคลุมด้านนอกพาดอยู่บนร่างกายของเธอภายใต้หนึ่งอย่างรวดเร็วใบหน้าของเขาทันทีเข้มริมฝีปากบางกดแน่น. De Yu จมโดย ฤดูใบไม้ร่วงฉับพลันของความเงียบยังคงเติมอากาศสามารถรู้สึกถึงกลิ่นอายโกรธลำต้นออกจากร่างกายของนายกรัฐมนตรีที่มีประสิทธิภาพภายในราชสำนักในปัจจุบันดูเหมือนราวกับว่ามันได้แบ่งสถานที่แห่งนี้เป็นมิติที่แตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำเสียงของเธอถือไม่กี่จุดที่พฤติกรรมของแสง , ความขมุกขมัวหายไปอย่างสมบูรณ์อวี่ไม่สามารถละเว้นจากการเพิ่มหัวเพื่อดู แค่ได้เห็น GUI วานที่มียิ้มขณะที่เธอยืนอยู่หน้าต้นไม้วิลโลว์ คิ้วของเธอขึ้นมา ปรากฏความจงใจและเย่อหยิ่งอย่างสบาย ๆง่าย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับผลกระทบโดยเรื่องทางโลกก็มีสัมผัสเพียงเล็กน้อยของ passiveness ต่อชีวิต [ 5 ] เช่นเสน่ห์ ลักษณะและพฤติกรรมที่สง่างามสายลมแสงเพิ่มรอบกวาดขึ้นกิ่งต้นวิลโลว์ ส่ง disbranched Willow catkins กระพือ , GUI วานประปราย รอยยิ้มที่เธอขยายมือของเธอ นิ้วก็ได้ เธอชอบกล้วยไม้ที่มีการเปิดแสงจากข้อมือเธอ วิลโลว์ Catkin ปรากฏเป็นแม้ว่ามันจะถูกนำชีวิตในมือเธอ อ่อนโยน ติดใจของ มือ , การคว่ำของปาล์ม และใบหลิว ดูเหมือนว่าจะหายไปจากภายในมือของเธอ อวี่ตกใจเมื่อได้เห็นสิ่งนี้ ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็น ปาล์ม หรือใบไม้ที่เวลา GUI วานกระจายออกฝ่ามือของเธอ ชิ้นส่วนของวิลโลว์ใบ stilly โกหกมันเบา ๆว่า " เพื่อออกกำลังกายความยืดหยุ่นข้อมือของพวกเขา ผู้เล่นเกมมักจะดำเนินการออกกำลังกายนี้และผมได้เรียนรู้หลักการทำแบบนี้ บางครั้ง สิ่งที่คุณเห็น คือไม่จำเป็นจริง คุณคิดว่า นั่นใช่มั้ย ? อวี่ กง กง "อวี่คุกเข่าลงตรงนั้นได้แต่พยักหน้าเบา ๆหัวของเขา GUI วานกดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม โยน มือเธอ วิลโลว์ใบจะถูกลบออกจากฝ่ามือของเธอ , การลงสู่พื้นดิน , " กงกง , ถ้าฉันต้องเผชิญหน้าศัตรูบนหัว ฉันก็ต้องช่วย กง กง กง กง คุณจะยังเต็มใจ ? " หลังจากทั้งหมด เป็นจักรพรรดิ์ เธอจะจัดการกับเพียงว่าหลายคนจะยินดีที่จะใช้ในความเสี่ยงนี้วิลโลว์ไปหมุนลงมาเป็นหมุนก่อนที่ดวงตาของเขาไม่สามารถที่จะทนเห็นมันได้รับสกปรกที่สกปรก อวี่ถือชุดวังในมือฟรีมือของเขาจับหลิวใบ , หัวโค้งคู่ล่าง กราบเรียนว่า " มาดาม ผมยินดีที่จะให้บริการคุณด้วยความซื่อสัตย์ " 6 ]ค่อยๆปล่อยถอนหายใจ เธอยอมรับความจงรักภักดีของเขา , GUI วานยกคิ้วของเธอ ด้วยการหัวเราะว่า : " ในมือของกงกง คือเสื้อผ้าสำหรับฉัน "อวี่ตกใจและเพิ่งนึกออก กุ้ย วานก็สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ร่างกายของขันที รีบลุกขึ้น เขาใช้เวลามองใกล้ , GUI วานร่างกายของเสื้อผ้าถูกฉีกขาด จากหลังคอของเธอกลับเธอเหลือบมองเห็นผิวหนังบางๆของเธอ หัวใจพลันรู้สึกผิด , เขารีบถือเสื้อคลุมด้านนอกของพระราชวังชุดในมือ ค่อย ๆสอดผ่านร่างกายของ GUI วานกุ้ย วานตอบพร้อมรอยยิ้มจางๆ ยังไม่ได้ขอบคุณเขา เมื่อจู่ๆ เสียงตะโกนจากข้างหลังอย่างรุนแรง " นายสองคนทำอะไรน่ะ ? "ตะลึงเมื่อได้ยินนี้ , GUI วานตาดูดีกว่า ลูเช ยืนอยู่เป็นสิบเมตร ใบหน้าของเขาทั้งหมดอาบแดดด้วยรอยยิ้มยังปรากฏมืดอย่างรุนแรงในตอนนี้ ดวงตาของเขาเหมือนท้องฟ้าคืนที่มีความโกรธที่ไม่รู้จักลูเช เดินมาด้านหน้า ในขณะที่ดวงตาคมของเขาถูกกวาดผ่านอวี่ ขั้นตอนของเขาช้าลงเป็นจังหวะ สีหน้าผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาเล็กน้อยสว่างตามที่พวกเขาเปิด GUI วานค่อยๆถาม : " ทำไมคุณถึงเข้าวังวันนี้ " glancing ลงที่ร่างกายของเสื้อผ้า GUI วานสวม เพื่อดูว่ามันเป็นจริงชุดขันทีสีม่วงเล็กน้อยถักคิ้วของเขาให้ลุกขึ้น ความรู้สึกสงสัยแน่นอน เธอไม่สามารถพูดความจริง , GUI วานเล็กน้อย ก้านขึ้นที่มุมริมฝีปาก รอยยิ้มเธอกล่าวว่า : " เพียงเจ้าหน้าที่อนุญาติให้จุดไฟเผา แต่ชาวบ้านไม่ได้รับอนุญาตให้จุดเทียน ? [ 7 ] ผมก็สปิริตสูง และเพียงต้องการที่จะใช้เวลาเดินเล่นรอบวัง”แม้ว่าเขาจะรู้สึกกุย วาน อ้อมค้อม และหลีกเลี่ยงคำถามจริง ลูเชยิ้มและไม่ได้รับที่ด้านล่างของมัน เขาได้เสมอ coddled ของเธอรักเธอตราบเท่าที่เธอมีสปิริตสูง เขาจะให้อะไรไปทางเธอ กดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม เขาเห็นเธอยืนพิงต้นไม้วิลโลว์ ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน มีการนัดหยุดงานของหัวใจของเขา เขาถึงออก อยากจะดึงกุ้ยวานเข้าไปในแขนของเขา มือของเขายังจับเสื้อผ้าของเธอ เมื่อกุ้ย วานหลังไปอย่างเงียบๆ . ลูเชเล็กน้อยตะลึงจ้องหน้า GUI วาน อยากดูว่าอะไร แต่เมื่อเขาผ่านวิสัยทัศน์ต่อพ่วง กวาดบริเวณคอของเธอ เขาชะงักล็อคสายตาของเขา กับหนึ่งก้าว เขาแคบระยะห่างระหว่างพวกเขา และด้วยความเร็วฟ้าผ่าอย่างรวดเร็ว เขาคว้าแขนของ GUI วาน ไม่ให้เธอ โอกาสเพียงน้อยนิดที่จะหนี มืออีกข้างของเขายกเปิดเสื้อคลุมด้านนอก draped กว่าร่างกายของเธอภายใต้หนึ่งเหลือบมองใบหน้าของเขาพลันมืดลง ริมฝีปากบางแน่น กดเข้าด้วยกันอวี่อย่างแน่นอน โดยตกอย่างฉับพลันของความเงียบ เติมอากาศ อาจรู้สึกโกรธร่า exuding จากร่างกายของนายกรัฐมนตรีที่มีประสิทธิภาพภายในศาลอิมพีเรียลปัจจุบัน รู้สึกเหมือนมันมีแบ่งสถานที่นี้ในมิติที่แตกต่างกัน