When I opened my eyes, a disgusting

When I opened my eyes, a disgusting desert filled my sight. Just glancing at those creatures filled with evil and malice was enough to make me feel disgusted. They were swarming like maggots on a piece of rotten carcass.


It was a funny situation. I made all that ruckus back in the castle because I didn’t want to run into something like this. Now here they were. What a cruel irony.


“Hmph.”


I blew away any sense of self-deprecation with that snort. I remembered what Rajas said to Lefille and glanced left and right furiously. They were probably that thing’s subordinates. How many of them were there? Thousand? Ten Thousand? It was no use thinking about it now, but I didn’t like how many of them there were.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเปิดตาของฉัน ทะเลทรายน่าขยะแขยงเต็มไปด้วยสายตาของฉัน เพียงดูที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเต็มไป ด้วยความชั่วร้าย และเจ็บแค้นก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย พวกเขาถูกจับกลุ่มเช่นหนอนบนซากเน่ามันเป็นสถานการณ์ที่ตลก ผมทำสับสนวุ่นวายทั้งหมดที่ในปราสาทกลับ เพราะไม่อยากทำงานเป็นดังนี้ ตอนนี้ ที่นี่ก็ โหดร้ายประชด"Hmph"ผมเป่าออกไปความรู้สึกใด ๆ ของ deprecation เองด้วย snort ที่ ผมจำได้ว่า Rajas กล่าวถึง Lefille และ glanced ด้านซ้าย และขวาอย่างดุเดือด พวกเขาอาจจะเป็นสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชา จำนวนของพวกเขาอยู่ที่นั่น พัน หมื่น มันไม่ใช้ความคิดเกี่ยวกับมันตอนนี้ แต่ฉันไม่ชอบจำนวนของพวกเขามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันลืมตา ทะเลทรายน่าขยะแขยงเต็มสายตา เพียงแค่ glancing ที่เหล่าสิ่งมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความมุ่งร้ายก็เพียงพอที่จะทำให้ผมรู้สึกขยะแขยง พวกเขาชอบปีนป่ายหนอนบนแผ่นเน่าซากมันเป็นสถานการณ์ที่ตลก ฉันอุตส่าห์โวยวายกลับมา ในปราสาท เพราะผมไม่อยากที่จะเจออะไรแบบนี้ ตอนนี้ ที่นี่พวกเขาอยู่ สิ่งที่โหดร้าย" . . . "ผมระเบิดออกไปใด ๆความรู้สึกของตนเองคัดค้านกับเสียงนั่น ผมจำได้ว่า lefille ราจัสพูด และมองซ้ายและขวาอย่างร่าเริง พวกเขาอาจจะในสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชา วิธีการหลายของพวกเขามี พัน ? หมื่นนึง มันไม่ใช้คิดเกี่ยวกับมันตอนนี้ แต่ฉันไม่ชอบวิธีการมากของพวกเขาจะมี