Rea, McLaughlin and Walther-Thomas

Rea, McLaughlin and Walther-Thomas (2001) compared
two integrative models for students with learning disabilities
(LD): a pull-in model with co-teaching and a pull-out
model in a resource class. Compared with the other groups,
the outcomes of the pull-in students were superior in first
language, mathematics and science. These authors also
examined the social integration of these students and
reported less negative behaviours and greater attendance.
Fontana (2005) noticed that a co-taught model had a highly
significant impact on the self-esteem of secondary level LD
students in math but not in writing. In comparing the outcomes
of students with LD over 2 years following a soloteaching/co-teaching
experiment, Hang and Rabren (2009)found that these students scored higher in reading and in
math under co-teaching than they did the previous year in
the presence of only one teacher. However, absenteeism was
higher for these students during the second year (coteaching)
compared with the previous year. Moreover, these
authors observed no differences between the students
without disabilities and their peers with LD on standardised
tests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวทช., แม็กลาฟลิน และ Walther-Thomas (2001) เปรียบเทียบรุ่นสองแบบบูรณาการสำหรับนักเรียนพิการ(LD): แบบ pull-in สอนร่วมและดึงออกรูปแบบในชั้นเรียนทรัพยากร เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆผลศึกษา pull-in ได้ห้องแรกภาษา คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ เหล่านี้ผู้เขียนยังตรวจสอบการรวมทางสังคมของนักเรียน และรายงานพฤติกรรมลบน้อยลงและการเข้างานมากกว่าฟอนทานา (2005) พบว่า มีแบบเรียนรู้ร่วมกันเป็นอย่างมากผลกระทบสำคัญนับถือตนเองของ LD ระดับรองเรียนคณิตศาสตร์ แต่ไม่เขียน ในการเปรียบเทียบผลของนักเรียนที่มี LD กว่า 2 ปีต่อไปเป็น soloteaching/บริษัท-teachingทดลอง หาง และ Rabren (2009) พบว่า นักเรียนทำคะแนนสูง ในการอ่าน และในคณิตศาสตร์ภายใต้การร่วมสอนกว่า ทำปีก่อนหน้านี้สถานะของครูเดียว อย่างไรก็ตาม ไม่ขาดสูงกว่าการศึกษาในระหว่างปีสอง (coteaching)เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า นอกจากนี้ เหล่านี้ผู้เขียนสังเกตไม่มีความแตกต่างระหว่างนักเรียนไม่ มีความพิการและเพื่อนของพวกเขากับ LD ในแบบทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียวอลเธอร์กิ้นและโทมัส (2001)
เมื่อเทียบกับสองรูปแบบบูรณาการสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องในการเรียนรู้
(LD):
รูปแบบการดึงในร่วมกับการเรียนการสอนและดึงออกรุ่นในชั้นเรียนของทรัพยากร เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ ที่ผลการดึงนักศึกษาเป็นครั้งแรกที่เหนือกว่าในภาษาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ผู้เขียนเหล่านี้ยังตรวจสอบการรวมตัวทางสังคมของนักเรียนเหล่านี้และรายงานพฤติกรรมเชิงลบน้อยลงและการเข้าร่วมประชุมมากขึ้น. ตานา (2005) พบว่ารูปแบบการร่วมสอนมีสูงผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในภาคภูมิใจในตนเองของระดับมัธยมศึกษาLD นักเรียนในวิชาคณิตศาสตร์ แต่ไม่ได้อยู่ใน การเขียน ในการเปรียบเทียบผลของนักเรียนที่มี LD มากกว่า 2 ปีต่อไปนี้ soloteaching / สอนร่วมทดลองแขวนและRabren (2009) พบว่านักเรียนเหล่านี้ได้คะแนนที่สูงขึ้นในการอ่านและคณิตศาสตร์ภายใต้การสอนร่วมกว่าที่พวกเขาทำเมื่อปีก่อนหน้านี้ในการแสดงตนเพียงหนึ่งครู แต่ขาดเป็นที่สูงขึ้นสำหรับนักเรียนเหล่านี้ในช่วงปีที่สอง (coteaching) เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า นอกจากนี้ผู้เขียนสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างนักเรียนไม่มีไม่มีความพิการและเพื่อนของพวกเขาด้วยLD ในมาตรฐานการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มปืน walther rea และโทมัส ( 2001 )
2 เมื่อบูรณาการแบบนักเรียน ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ( LD )
: ดึงในรูปแบบการเรียนการสอน Co และดึงออก
นางแบบในทรัพยากรการเรียน เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ ,
ผลของการดึงนักเรียนที่เหนือกว่าในภาษาแรก
, คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ผู้เขียนเหล่านี้ยัง
ตรวจบูรณาการทางสังคมของนักศึกษาเหล่านี้และ
รายงานพฤติกรรมเชิงลบน้อยลงและเพิ่มการเข้าร่วม .
ฟอนตานา ( 2005 ) พบว่าแบบจำลอง Co สอนมีสูง
อย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง ของนักเรียนในระดับมัธยมศึกษา LD
คณิตศาสตร์ แต่ไม่ได้เขียน การเปรียบเทียบผล
นักเรียน LD กว่า 2 ปีต่อไปนี้ soloteaching co / สอน
ทดลองแขวนและ rabren ( 2552 ) พบว่า นักเรียนได้คะแนนมากกว่าในการอ่านและคณิตศาสตร์ภายใต้ Co
สอนกว่าที่พวกเขาได้ในปีก่อนหน้าใน
มีเพียงหนึ่งครู อย่างไรก็ตาม การเป็น
ที่สูงขึ้นสำหรับนักศึกษาเหล่านี้ในช่วงปีที่สอง ( coteaching )
เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้านี้ นอกจากนี้ นักเขียนเหล่านี้พบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างนักเรียน

ไม่พิการและเพื่อนของพวกเขาด้วย LD ในมาตรฐาน
การทดสอบ