The days were passing and Jungah an

The days were passing and Jungah and her students were attending Khi's dance school each day. And as the days passed, the relationship between Kahi and Jungah was becoming stronger. All looks were becoming longer and more intense and the smiles were loaded with more feelings.

But deep in their hearts the memory of the girls in their past tormented them, making them feel like a traitor. They thought: "What sense does it have, wait for someone who certainly never going to show up while I have the perfect person in front of my eyes?"

But still, that feeling of uneasiness and guilt did not leave their bodies and minds, making them feel uncomfortable. But that discomfort arose only in the solitude of their rooms, as being the one next to each other, they could only think of the woman standing beside themselves. Contradictory, right? But is that the game of love, all are contradictions.

And there was Jungah, inside the elevator going to the dance class. Jungah was alone in the elevator, because her car had broken down that morning and she had to take it to the workshop. Sighing, Jungah repositioned her backpack with her dance clothes on the shoulder and yawned.

At that time, the elevator opened and the bright room light blinded her for a moment. Yawning again, Jungah stepped off the elevator, only to be received by arms that grabbed her by the waist and lifted her into the air.

"KYAAAAAAH"" Jungah shouted, causing everyone in the room looked at her. Jungah blushed and when she heard someone laughing behind her she turned around. "PARK SOOYOUNG!" Jungah exclaimed, seeing Lizzy laughing while lifting her up in the air. Lizzy looked at her and stuck her tongue, putting Jungah on the floor.

"It's that you were so cute yawning Omma, I thought that I'd wake you up in some way." Lizzy said, laughing again. "You have a very small waist Omma. Have I ever told you how hot you are? "Lizzy said, moving her eyebrows up and down.

Jungah sighed and rubbed her eyebrows. After that Jungah grabbed Lizzy's earthe ear and dragged her into the middle of the room, while everyone else watched them laughing. Lizzy screamed in pain.

"Park Sooyoung." Jungah said releasing Lizzy's ear. "Do not ever flirt with me." Jungah said, stroking Lizzy's hair. Lizzy pouted.

"But it was a joke Omma." Lizz said. Jungah arched an eyebrow and crossed her arms.

"Oh, so I'm not hot."

"No... I mean... yes... but... ais Omma!" Cried Lizzy, stomping the ground. Jungah still with folded arms. "Yes, you are, but you're too old for me." Lizzy said, starting to run clutching her ear while Jungah froze, mouth open in surprise. People who heard the comment laughed.

"PARK SOOYOUNG!" Jungah said. Lizzy was hiding behind Raina and looked at Jungah sticking her tongue out. Jungah pressed her knuckles and walked over to Lizzy. At that time, a hand grabbed her shoulder and made her turn around.

When she rotated, Jungah met the tearful eyes of Kahi, who watched her with a smile on her face. The fury of Jungah was dissolved, to see Kahi's face and a smile crossed her face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันส่ง และ Jungah และนักเรียนของเธอได้เข้าร่วมโรงเรียนเต้นขี้ของแต่ละวัน และ เป็นวันที่ผ่าน ความสัมพันธ์ระหว่าง Kahi Jungah ได้กลายเป็นแข็งแกร่ง ดูทั้งหมดได้กลายเป็นอีกต่อไป และรุนแรงมากขึ้น และมากถูกโหลด ด้วยความรู้สึกมากกว่าแต่ลึกในหัวใจของ หน่วยความจำของผู้หญิงในอดีตของพวกเขาทรมานเหล่านั้น ทำให้พวกเขารู้สึกว่าเป็นคนทรยศ พวกเขาคิดว่า: "รู้สึกว่าไม่มันได้ รอคนที่แน่นอนไม่เคยไปแสดงในขณะที่มีบุคคลสมบูรณ์แบบหน้าตาของฉัน? "แต่ ความรู้สึกที่น่า uneasiness ความผิดไม่ได้ไม่เว้นของร่างกายและจิตใจ ทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ว่าความรู้สึกไม่สบายที่เกิดขึ้นเฉพาะในความสันโดษของห้อง เป็น หนึ่งติดกัน เท่านั้นพวกเขาสามารถคิดของผู้หญิงที่ยืนข้างตัวเอง ขัดแย้ง ขวา แต่ว่าเกมของความรัก มีกันก็และมี Jungah ภายในลิฟท์ที่จะไปเรียนเต้น Jungah เป็นคนเดียวในลิฟต์ เนื่อง จากรถยนต์ได้แบ่งออกเป็นเช้าที่เธอได้ไปประชุมเชิงปฏิบัติการ Sighing, Jungah เหุตเป้ของเธอ ด้วยเสื้อผ้าของเธอเต้นบนไหล่ และปากกว้าง ในขณะนั้น ลิฟต์เปิด และไฟพักมองไม่เห็นเธอครู่ Yawning อีก Jungah ก้าวออกจากลิฟต์ จะได้รับอาวุธที่คว้าเธอ โดยเอว และยกเธอขึ้นไปในอากาศ"KYAAAAAAH" " Jungah ตะโกน ทำให้ทุกคนในห้องมองดูที่เธอ Jungah ขวยเขิน และเมื่อเธอได้ยินคนหัวเราะเธอ เธอหันไปรอบ ๆ "สวน SOOYOUNG" Jungah ทางหลุดรอด ดู Lizzy หัวเราะขณะยกเธอขึ้นในอากาศ Lizzy มองเธอ และติดอยู่ลิ้นของเธอ วาง Jungah พื้น"ก็ที่คุณนำ Omma yawning น่ารัก ฉันคิดว่า ฉันจะปลุกคุณในบางวิธีการ" Lizzy กล่าว หัวเราะอีก "คุณได้เอวเล็ก Omma ฉันเคยบอกคุณว่าร้อนคุณมี "Lizzy กล่าว ย้ายคิ้วของเธอขึ้นและลง Jungah ถอนหายใจ และ rubbed คิ้วของเธอ หลังจากที่ Jungah คว้าหู earthe ของ Lizzy และลากเธอเข้าตรงกลางของห้องพัก ในขณะที่ทุกคนเฝ้าดูพวกเขาหัวเราะ Lizzy กรีดร้องในความเจ็บปวด"จอด Sooyoung" Jungah กล่าวว่า ปล่อย Lizzy ของหู "ไม่เคยจีบฉัน" Jungah กล่าวว่า ตบของ Lizzy ผม Lizzy pouted "แต่มันเป็นตลก Omma" Lizz กล่าว Jungah ปักษามีคิ้ว และข้ามแขนของเธอ "โอ้ ดังนั้นฉันไม่ร้อน""หมายเลข... ผมหมายถึง...ใช่... แต่...เอไอเอส Omma ! " ร้อง Lizzy, stomping พื้นดิน Jungah ยัง มีแขนพับ "ใช่ คุณ แต่คุณเก่าเกินไปสำหรับฉัน" Lizzy กล่าว เริ่มต้นทำกำหูของเธอในขณะที่ Jungah froze ปากเปิดในความประหลาดใจ คนที่คิดได้ยินหัวเราะ"สวน SOOYOUNG" Jungah กล่าวว่า Lizzy ถูกซ่อนอยู่เบื้องหลัง Raina และมอง Jungah แลบลิ้นของเธอ Jungah กดขาของเธอ และเดินผ่านไป Lizzy ในขณะนั้น มือคว้าไหล่ของเธอ และทำให้เธอหันไปรอบ ๆเมื่อเธอหมุน Jungah ตรงตา tearful ของ Kahi คนเฝ้าดูเธอ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ความโกรธของ Jungah ถูกส่วน ยุบ เห็นใบหน้าของ Kahi และยิ้มข้ามใบหน้าของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ได้รับการส่งผ่านและ Jungah และนักเรียนของเธอได้เข้าร่วมโรงเรียนสอนเต้นขี้ของแต่ละวัน และเป็นวันที่ผ่านมาความสัมพันธ์ระหว่างกาฮีและ Jungah ถูกแข็งแกร่ง ลักษณะทั้งหมดได้กลายเป็นอีกต่อไปและรุนแรงมากขึ้นและรอยยิ้มได้เต็มไปด้วยความรู้สึกมากขึ้น. แต่ลึกลงไปในหัวใจของพวกเขาความทรงจำของสาว ๆ ในอดีตของพวกเขาทรมานพวกเขาทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนคนทรยศ พวกเขาคิดว่า: "สิ่งที่รู้สึกไม่ได้มีรอสำหรับคนที่แน่นอนไม่เคยจะแสดงขึ้นในขณะที่ฉันมีคนที่สมบูรณ์แบบในสายตาของฉัน" แต่ยังคงความรู้สึกของความไม่สบายใจและความรู้สึกผิดที่ไม่ได้ออกจากร่างกายและจิตใจของพวกเขา ทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัด แต่ความรู้สึกไม่สบายที่เกิดขึ้นเพียงในความสันโดษห้องพักของพวกเขาว่าเป็นหนึ่งที่อยู่ถัดจากแต่ละอื่น ๆ พวกเขาอาจคิดว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างตัวเอง ขัดแย้งใช่มั้ย? แต่เป็นว่าเกมของความรักที่ทุกคนมีความขัดแย้ง. และมี Jungah ภายในลิฟท์ไปเรียนเต้นรำ Jungah เป็นคนเดียวในลิฟท์เพราะรถของเธอได้พังทลายลงในเช้าวันนั้นและเธอก็จะใช้มันในการประชุมเชิงปฏิบัติการ ถอนหายใจ, Jungah ตำแหน่งกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอกับเสื้อผ้าการเต้นของเธอบนไหล่และหาว. ในขณะที่ลิฟท์เปิดและไฟห้องพักที่สว่างตาบอดของเธอสักครู่ หาวอีกครั้ง Jungah ก้าวออกจากลิฟท์เท่านั้นที่จะได้รับโดยแขนที่คว้าเธอโดยเอวและยกเธอขึ้นไปในอากาศ. "KYAAAAAAH" "Jungah ตะโกนทำให้ทุกคนในห้องมองที่เธอ. Jungah เขินและเมื่อเธอได้ยิน คนที่หัวเราะอยู่ข้างหลังเธอหันไปรอบ ๆ . "PARK ซูยอง" Jungah อุทานเห็นลิซซี่หัวเราะในขณะที่ยกเธอขึ้นไปในอากาศ. ลิซซี่มองที่เธอและติดลิ้นของเธอวาง Jungah บนพื้น. "มันเป็นเรื่องที่คุณหาวน่ารักมาก ๆ Omma ผมคิดว่าผมอยากให้คุณตื่นขึ้นมาในทางใดทางหนึ่ง. "ลิซซี่กล่าวว่าหัวเราะอีกครั้ง". คุณมี Omma เอวมีขนาดเล็กมาก มีฉันเคยบอกคุณว่าคุณจะร้อน? "ลิซซี่กล่าวว่าการย้ายคิ้วของเธอขึ้นและลง. Jungah ถอนหายใจและลูบขนคิ้วของเธอ. หลังจาก Jungah ที่คว้า earthe หูลิซซี่และลากเธอไปที่กลางห้องในขณะที่คนอื่น ๆ เฝ้าดูพวกเขาหัวเราะ. Lizzy กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด." ปาร์คซูยอง . "Jungah กล่าวว่าการปล่อยหู Lizzy." ไม่เคยเจ้าชู้กับฉัน. "Jungah กล่าวว่าลูบผม Lizzy ของ. Lizzy pouted." แต่มันก็เป็นเรื่องตลก Omma. "Lizz กล่าว. Jungah โค้งคิ้วและข้ามแขนของเธอ." โอ้ ดังนั้นฉันไม่ร้อน. "" ไม่ ... ฉันหมายถึง ... ใช่ ... แต่ ... เอไอเอส Omma! "ลิซซี่ร้องกระทืบพื้นดิน. Jungah ยังคงอยู่กับแขนพับ." ใช่คุณเป็น แต่คุณเก่าเกินไปสำหรับฉัน. "ลิซซี่กล่าวว่าการเริ่มต้นที่จะเรียกใช้กำหูของเธอในขณะที่ Jungah แช่แข็งอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ. คนที่ได้ยินความคิดเห็นหัวเราะ." PARK ซูยอง "Jungah กล่าว. ลิซซี่ถูกซ่อนอยู่หลัง Raina และมอง ที่ Jungah ติดลิ้นของเธอออกมา. Jungah กดนิ้วของเธอและเดินไปที่ลิซซี่. ในขณะที่มือคว้าไหล่ของเธอและทำให้เธอหันไปรอบ ๆ . เมื่อเธอหมุน Jungah ได้พบกับตาน้ำตาของกาฮี, คนที่เฝ้าดูเธอด้วยรอยยิ้ม บนใบหน้าของเธอ โกรธของ Jungah ก็เลือนหายไปเพื่อที่จะเห็นใบหน้าของกาฮีและรอยยิ้มข้ามใบหน้าของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันเวลาผ่านไป จุงอา และนักเรียนของเธอเรียนเต้นขี้ของแต่ละวัน หลายวันผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่าง กา กับ จุงอา เป็นแข็งแกร่ง . ทั้งหมดดูจะกลายเป็นอีกต่อไปและรุนแรงมากขึ้นและรอยยิ้มที่ถูกโหลด ด้วยความรู้สึกมากกว่า

แต่ลึกๆในจิตใจของพวกเขาความทรงจำของผู้หญิงในอดีตของพวกเขาทรมานพวกเขา ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนเป็นคนทรยศพวกเขาคิดว่า : " ความรู้สึกมันมีอะไร รอใครบางคนที่ไม่เคยแน่นอนจะแสดงขึ้นในขณะที่ฉันมีคนที่เหมาะสมในด้านหน้าของตาของฉัน "

แต่ก็รู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกผิดที่ไม่ได้ไป ร่างกายและจิตใจ ทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ที่ไม่เกิดขึ้นเฉพาะในความสันโดษของห้องพักของพวกเขา ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งที่อยู่ถัดจากแต่ละอื่น ๆพวกเขาอาจจะคิดว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆตัวเอง ขัดแย้ง , ใช่มั้ย ? แต่เป็นเกมของความรักจะอยู่

มีจองอา ข้างในลิฟต์ไปเรียนเต้น . จองอาเป็นคนเดียวในลิฟต์ เพราะรถของเธอเสีย เช้าวันนั้นเธอต้องเอาไปให้ร้าน ถอนหายใจ ,จองอาตำแหน่งกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอกับเสื้อผ้าเธอเต้นบนไหล่และหาว

ตอนนั้น ลิฟต์เปิดแล้วไฟในห้องสว่างตาบอดของเธอสักครู่ หาวอีก จุงอา ก้าวออกจากลิฟต์เท่านั้นที่จะได้รับ โดยอาวุธที่เธอคว้าเอวและยกเธอให้เป็นอากาศ

" kyaaaaaah " จองอาตะโกนออกมา ทำให้ทุกคนในห้องมองมาที่เธอจองอาหน้าแดงเมื่อเธอได้ยินใครหัวเราะอยู่ข้างหลังเธอเธอหันไปรอบ ๆ . " ปาร์คซูยอง ! " จองอาอุทานเห็นลิซซี่หัวเราะในขณะที่ยกเธอขึ้นในอากาศ ลิซซี่มองเธอ และแลบลิ้นใส่ จุงอา บนชั้น

" มันว่า คุณน่ารักมาก หาวแม่ครับ ผมคิดที่จะปลุกคุณขึ้นในบางวิธี " ลิซซี่บอกว่า หัวเราะอีกครั้ง " คุณมีแม่เอวเล็กมากผมเคยบอกคุณร้อนแค่ไหน ? ลิซซี่บอกว่าย้ายคิ้วของเธอขึ้นและลง

จุงอา เธอถอนหายใจและลูบคิ้ว หลังจากนั้น จุงอา จับลิซซี่ earthe หูและลากเธอเข้าไปในกลางห้อง ในขณะที่คนอื่นเห็นมันหัวเราะ ลิซซี่กรีดร้องอย่างเจ็บปวด

" ปาร์คซูยอง " จองอาบอกว่าปล่อยหูลิซซี่ " อย่ามาเจ้าชู้กับฉัน " จองอาพูดลิซซี่กำลังลูบเส้นผม ลิซซี่ยื่น

" แต่มันเป็นเรื่องล้อเล่นแม่ " ลิสพูด จุงอา โก่งคิ้วและข้ามแขนของเธอ

" งั้นผมไม่ร้อนค่ะ "

" ไม่ . . . ฉันหมายถึง . . . . . . . ใช่ . . . . . . . แต่ . . . . . . . เอไอเอส แม่ครับ ! ร้องไห้ ลิซซี่ กระทืบพื้น จองอายังคงกอดอก " ใช่ คุณเป็น แต่คุณก็แก่เกินไปสำหรับผม " ลิซซี่บอกว่า เริ่มวิ่งจับที่หูของเธอในขณะที่ จุงอา หนาว เปิดปากด้วยความประหลาดใจคนที่ได้ยินความคิดเห็นหัวเราะ

" ปาร์คซูยอง ! " จองอาพูด ลิซซี่ ซ่อนอยู่หลังเรน่ามองจุงอา ยื่นลิ้นออกมา จุงอา กดข้อมือของเธอและเดินไป ลิซซี่ ตอนนั้น มือคว้าไหล่ของเธอและทำให้เธอเปิดรอบ

เมื่อเธอหมุน จุงอา เจอตา น้ำตา ของ กา ที่ยืนมองเธอด้วยรอยยิ้ม โกรธของจองอาก็ละลายไปเห็นหน้า กา และรอยยิ้มไปจากใบหน้าของเธอ