Western-style education was introdu

Western-style education was introduced to Bhutan during the reign of Ugyen Wangchuck (1907–26). Until the 1950s, the only formal education available to Bhutanese students, except for private schools in Ha and Bumthang, was through Buddhist monasteries. In the 1950s, several private secular schools were established without government support, and several others were established in major district towns with government backing. By the late 1950s, there were twenty-nine government and thirty private primary schools, but only about 2,500 children were enrolled. Secondary education was available only in India. Eventually, the private schools were taken under government supervision to raise the quality of education provided. Although some primary schools in remote areas had to be closed because of low attendance, the most significant modern developments in education came during the period of the First Development Plan (1961–66), when some 108 schools were operating and 15,000 students were enrolled (see Role of the Government, this ch.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาแบบตะวันตกถูกนำไปภูฏานรัชกาลที่อุก (8 ธันวาคมพ.ศ. 2450-26) จนถึงช่วงทศวรรษ 1950 การศึกษาเฉพาะทางที่มีนักเรียน Bhutanese ยกเว้นโรงเรียนเอกชนในฮาและ Bumthang ถูกผ่านพุทธอาราม ในช่วงทศวรรษ 1950 หลายโรงเรียนทางโลกส่วนตัวก่อตั้งขึ้น โดยภาครัฐ และหลายคนได้ก่อตั้งในย่านสำคัญหมดกับรัฐบาลสนับสนุน โดยมินิปลาย มียี่สิบเก้ารัฐบาลและโรงเรียนเอกชน 30 แต่เด็กเท่านั้นประมาณ 2500 ได้ลงทะเบียน มัธยมศึกษามีเฉพาะในประเทศอินเดีย ในที่สุด โรงเรียนเอกชนที่ถ่ายภายใต้การดูแลของรัฐบาลจะเพิ่มคุณภาพของการศึกษาให้ แม้ ว่าบางโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลก็ต้องปิดเนื่องจากเข้างานต่ำ การพัฒนาสมัยใหม่ที่สำคัญในมาศึกษาในช่วงเวลาแรกพัฒนาแผนการ (1961 – 66) เมื่อมีการดำเนินการบางโรงเรียน 108 และนักเรียน 15000 มีทะเบียน (ดูบทบาทของรัฐบาล ch นี้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาแบบตะวันตกได้รับการแนะนำให้รู้จักกับภูฏานในช่วงรัชสมัยของ Ugyen Wangchuck (1907-1926) จนกระทั่งในปี 1950, การศึกษาเพียงอย่างเป็นทางการมีนักเรียนภูฏานยกเว้นสำหรับโรงเรียนเอกชนในฮาและ Bumthang, ผ่านวัดพุทธ ในปี 1950 ที่หลายโรงเรียนฆราวาสส่วนตัวที่ถูกจัดตั้งขึ้นโดยการสนับสนุนของรัฐบาลและอื่น ๆ อีกหลายที่ถูกจัดตั้งขึ้นในเมืองอำเภอที่สำคัญด้วยการสนับสนุนของรัฐบาล โดยปลายปี 1950 มีรัฐบาลยี่สิบเก้าสามสิบโรงเรียนประถมศึกษาเอกชน แต่เพียงประมาณ 2,500 เด็กได้รับการคัดเลือก มัธยมศึกษาเป็นใช้ได้เฉพาะในประเทศอินเดีย ในที่สุดโรงเรียนเอกชนถูกนำภายใต้การดูแลของรัฐบาลที่จะยกระดับคุณภาพของการศึกษาที่มีให้ แม้ว่าบางโรงเรียนประถมศึกษาในพื้นที่ห่างไกลจะต้องถูกปิดเพราะการเข้าร่วมประชุมในระดับต่ำ, การพัฒนาที่ทันสมัย​​ที่สำคัญที่สุดในการศึกษามาในช่วงระยะเวลาของแผนพัฒนาครั้งแรก (1961-1966) เมื่อบาง 108 โรงเรียนมีการดำเนินงานและ 15,000 นักเรียนได้รับการคัดเลือก ( เห็นบทบาทของรัฐบาลนี้ CH.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาสไตล์ตะวันตกแนะนำภูฏานในระหว่างรัชสมัยของเก็น วังชุก ( 1907 ( 26 ) จนกว่า 1950 เพียงการศึกษาของนักศึกษาชาวภูฏาน ยกเว้นโรงเรียนในฮาและบุมทัง ได้ผ่านชาวพุทธ . ในปี 1950 หลายโรงเรียนฆราวาสส่วนตัวขึ้นโดยไม่สนับสนุนรัฐบาลและหลายอื่น ๆได้ถูกก่อตั้งขึ้นในเมืองอำเภอใหญ่กับรัฐบาลสนับสนุน โดยปลายปี 1950 มีรัฐบาลยี่สิบเก้า สามสิบ โรงเรียนเอกชน แต่เพียงประมาณ 2500 เด็กๆ ลงทะเบียนเรียน การศึกษาระดับมัธยมศึกษา คือ ใช้ได้เฉพาะในอินเดีย ในที่สุด โรงเรียนเอกชน ได้รับภายใต้การดูแลของรัฐบาล เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาให้แต่บางโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลจะต้องปิด เพราะการเข้าร่วมต่ำ , การพัฒนาที่สำคัญที่สุดในการศึกษาสมัยใหม่เข้ามาในช่วงระยะเวลาของแผนพัฒนาแรก ( 1961 – 66 ) ตอนที่ 108 โรงเรียนปฏิบัติการ และ 15 , 000 นักเรียนลงทะเบียนเรียน ( เห็นบทบาทของรัฐบาล ตอนนี้ )