Musical theatre is a form of theatr

Musical theatre is a form of theatrical performance that combines songs, spoken dialogue, acting, and dance. The story and emotional content of a musical – humor, pathos, love, anger – are communicated through the words, music, movement and technical aspects of the entertainment as an integrated whole. Although musical theatre overlaps with other theatrical forms like opera and dance, it may be distinguished by the equal importance given to the music as compared with the dialogue, movement and other elements. Since the early 20th century, musical theatre stage works have generally been called, simply, musicals.

Although music has been a part of dramatic presentations since ancient times, modern Western musical theatre emerged during the 19th century, with many structural elements established by the works of Gilbert and Sullivan in Britain and those of Harrigan and Hart in America. These were followed by the numerous Edwardian musical comedies and the musical theatre works of American creators like George M. Cohan.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละครเพลงเป็นรูปแบบของภาพยนต์ที่รวมเพลง สนทนา ทำหน้าที่ และเต้นรำ เรื่องราวและเนื้อหาอารมณ์ของดนตรี –ตลก pathos ความรัก ความโกรธ – สื่อสารผ่านคำ เพลง การเคลื่อนไหว และเทคนิคของความบันเทิงเป็นการรวมทั้งการ แม้ว่าละครเพลงทับซ้อนกับแบบฟอร์มอื่น ๆ ละครโอเปร่าและการเต้นรำ มันอาจจะโดดเด่น ด้วยที่สำคัญให้เพลงตกกล่องโต้ตอบ การเคลื่อนไหว และองค์ประกอบอื่น ๆ ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 งานละครเพลงเวทีได้โดยทั่วไปการเรียก เพียง ละครแม้ว่าเพลงได้รับเป็นส่วนหนึ่งของงานนำเสนอละครตั้งแต่โบราณ ละครดนตรีตะวันตกสมัยใหม่เกิดในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา มีหลายองค์ประกอบโครงสร้างก่อตั้งขึ้น โดยผลงานของกิลเบิร์ตและซัลลิแวนในสหราชอาณาจักรและของ Harrigan และฮาร์ทในอเมริกา เหล่านี้ได้ตาม comedies ดนตรีเอดวาร์ดเดี้ยจำนวนมากและงานละครเพลงของอเมริกันผู้สร้างเช่นจอร์จ Cohan เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละครเพลงเป็นรูปแบบของการแสดงละครที่รวมเพลงบทสนทนาพูดการแสดงและการเต้นรำ เรื่องราวและเนื้อหาทางอารมณ์ของดนตรี - อารมณ์ขันน่าเศร้า, ความรัก, ความโกรธ - มีการสื่อสารด้วยคำพูดดนตรีการเคลื่อนไหวและด้านเทคนิคของความบันเทิงในฐานะที่เป็นทั้งแบบบูรณาการ แม้ว่าละครเพลงคาบเกี่ยวกับรูปแบบอื่น ๆ เช่นการแสดงละครโอเปร่าและการเต้นรำก็อาจจะประสบความสำเร็จโดยได้รับความสำคัญเท่าเทียมกันเพลงเมื่อเทียบกับการเจรจาการเคลื่อนไหวและองค์ประกอบอื่น ๆ ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 ผลงานละครเวทีดนตรีได้รับโดยทั่วไปเรียกว่าเพียงแค่เพลง. แม้ว่าเพลงได้เป็นส่วนหนึ่งของงานนำเสนออย่างมากมาตั้งแต่สมัยโบราณละครเพลงตะวันตกสมัยใหม่เกิดขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 19 โดยมีองค์ประกอบหลาย ๆ ที่จัดตั้งขึ้นโดยการทำงาน ของกิลเบิร์ซัลลิแวนและในสหราชอาณาจักรและของ Harrigan และฮาร์ตในอเมริกา เหล่านี้ตามมาด้วยละครดนตรีหลายสมัยเอ็ดเวิร์ดและผลงานละครเพลงของผู้สร้างชาวอเมริกันเช่นจอร์จเมตรแฮน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงละครดนตรีเป็นรูปแบบของการแสดงละครที่รวมเพลง , บทสนทนาที่พูด การแสดง และการเต้น เรื่องราวและเนื้อหาทางอารมณ์และความรู้สึกของอารมณ์ขัน , เพลง ความรัก ความโกรธ กว่าจะสื่อสารผ่านคำ , เพลง , การเคลื่อนไหวและเทคนิคด้านบันเทิงเป็นทั้งหมดรวม แม้ว่าคาบเกี่ยวละครเพลงกับรูปแบบอื่น ๆเช่นโอเปร่าและละครเต้นรำมันอาจจะแตกต่างจากการให้ความสำคัญกับเพลงเท่าเมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวและองค์ประกอบอื่น ๆ ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 , เวทีดนตรีการละครผลงานมักเรียกเพียง ละคร

ถึงแม้ว่าเพลงที่ได้รับการเป็นส่วนหนึ่งของการนำเสนอละครมาแต่โบราณ สมัยใหม่ตะวันตกเพลงละครเกิดในช่วงศตวรรษที่ 19 ,มีหลายองค์ประกอบโครงสร้างก่อตั้งขึ้นโดยผลงานของ กิลเบิร์ต แอนด์ ซัลลิแวน ในอังกฤษนั้น ฮาร์ริแกน และ ฮาร์ท ใน อเมริกา ตามด้วยมากมายรอบๆดนตรีตลก และผลงานดนตรี โรงละครของผู้สร้างชาวอเมริกันชอบจอร์จเมตรแฮน .