The legal literature generally assu

The legal literature generally assumes that an aggregate-risk-utility
test is employed to determine whether conduct was reasonable or
negligent. However this test is infrequently mentioned by the courts
and almost never explains their decisions. Instead, they apply, explicitly
or implicitly, various justice-based standards that take into account
the rights and relationships among the parties.
This is true even for the two judges most closely identified with the
aggregate-risk-utility test: Learned Hand and Richard Posner. During
the five decades (1909-1961) that Hand served as a federal judge,
he mentioned the test in only eleven opinions, between 1938 and
1949, and in none of those opinions did he actually apply the test to
resolve the negligence issue. In his last reference to the test, in 1949,
he essentially abandoned it. None of his fellow circuit judges ever
mentioned the test.
Posner claims that the Hand formula expresses an economic
efficiency interpretation of negligence that has long been implicit
in judicial opinions. However, Posner's arguments are based on
speculative and implausible assumptions, overbroad generalizations,
selective quotations, and superficial descriptions of cases that misstate
or ignore facts, language, rationales, and holdings that are inconsistent
with his argument. The same flaws are apparent in Posner's attempts
to apply the Hand formula in his own judicial opinions. Neither he
nor his like-minded colleague, Frank Easterbrook, has been able to
employ the Hand formula to resolve the negligence issue in any case,
and none of their fellow circuit judges has attempted to do so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณกรรมกฎหมายสมมติโดยทั่วไปที่รวมความเสี่ยงโปรแกรมใช้ทดสอบเพื่อตรวจสอบว่า ปฏิบัติได้เหมาะสม หรือประมาทเลินเล่อ อย่างไรก็ตาม การทดสอบนี้นาน ๆ ครั้งถึง โดยศาลและแทบไม่เคยอธิบายประกอบการตัดสินใจ แทน พวกเขาใช้ อย่างชัดเจนหรือโดยนัย ความยุติธรรมตามมาตรฐานต่าง ๆ ที่นำเข้าบัญชีสิทธิและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนี้เป็นจริงแม้สำหรับผู้พิพากษาสองสุดใกล้ชิดกับการทดสอบรวมความเสี่ยงอรรถประโยชน์: เรียนรู้มือและ Richard Posner ในระหว่างการห้าทศวรรษที่ผ่านมา (1909-1961) ทำหน้าที่เป็นผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางเขากล่าวถึงการทดสอบในความเห็นที่สิบเอ็ดเท่านั้น ระหว่างค.ศ. 1938 และ1949 และของความคิดเห็น ไม่เขาจริงใช้การทดสอบแก้ไขปัญหาความประมาท ในการทดสอบ ใน 1949 อ้างอิงของเขาครั้งสุดท้ายเขาหลักทิ้งไว้ เพื่อนของเขาไม่มีวงจรผู้พิพากษาเคยกล่าวถึงการทดสอบPosner อ้างว่า สูตรมือแสดงการเศรษฐกิจตีความมีประสิทธิภาพของความประมาทที่มีมานานโดยนัยในความเห็นที่ยุติธรรม อย่างไรก็ตาม อาร์กิวเมนต์ของ Posner อิงเก็งกำไร และไม่น่าเชื่อสมมติฐาน overbroad เดิม ๆเลือกใบเสนอราคา และคำอธิบายเพียงผิวเผินของกรณีที่ misstateหรือละเว้นข้อเท็จจริง ภาษา สิ้นสุด และโฮลดิ้งที่ไม่สอดคล้องกันมีข้อโต้แย้ง ข้อบกพร่องเดียวกันจะปรากฏในความพยายามของ Posnerการใช้สูตรมือในความเห็นของตัวเองศาล เขาไม่ไม่ได้สามารถเขาร่วมพบปะเพื่อนร่วมงาน แฟรงก์โดนเย็ดใช้สูตรมือเพื่อแก้ไขปัญหาความประมาทในกรณีใด ๆและไม่มีผู้พิพากษาวงจรเพื่อนของพวกเขาได้พยายามที่จะทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมทางกฎหมายโดยทั่วไปถือว่าการรวมความเสี่ยงสาธารณูปโภค
ทดสอบที่ใช้ในการตรวจสอบว่าการดำเนินการมีความสมเหตุสมผลหรือ
ประมาท อย่างไรก็ตามการทดสอบนี้เป็นที่กล่าวถึงบ่อยโดยศาล
และแทบจะไม่เคยอธิบายถึงการตัดสินใจของตน แต่พวกเขานำมาใช้อย่างชัดเจน
หรือโดยปริยายมาตรฐานความยุติธรรมต่างๆที่คำนึงถึง
สิทธิและความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่าย.
นี้เป็นจริงแม้สำหรับสองผู้พิพากษาระบุอย่างใกล้ชิดที่สุดกับ
การทดสอบรวมความเสี่ยงสาธารณูปโภค: เรียนรู้มือและริชาร์ด Posner ในช่วง
ห้าทศวรรษที่ผ่านมา (1909-1961) ว่ามือทำหน้าที่เป็นผู้พิพากษา
ที่เขากล่าวถึงการทดสอบในเวลาเพียงสิบเอ็ดความคิดเห็นระหว่าง 1938 และ
ปี 1949 และไม่มีความคิดเห็นเหล่านั้นจริง ๆ แล้วเขาใช้ทดสอบเพื่อ
แก้ไขปัญหาความประมาท ในการอ้างอิงสุดท้ายของเขาที่จะทดสอบในปี 1949
ที่เขาทิ้งไว้เป็นหลัก ไม่มีผู้พิพากษาวงจรเพื่อนของเขาที่เคย
กล่าวถึงการทดสอบ.
Posner อ้างว่าสูตรมือแสดงออกทางเศรษฐกิจ
ตีความประสิทธิภาพของความประมาทที่มีมานานแล้วโดยปริยาย
ในการพิจารณาคดีความคิดเห็น อย่างไรก็ตามข้อโต้แย้ง Posner อยู่บนพื้นฐานของ
สมมติฐานการเก็งกำไรและไม่น่าเชื่อภาพรวมกว้างเกินไป,
ใบเสนอราคาการคัดเลือกและคำอธิบายตื้น ๆ ของกรณีที่บิดเบือน
หรือละเว้นข้อเท็จจริงภาษาเหตุผลและการถือครองที่ไม่สอดคล้อง
กับข้อโต้แย้งของ ข้อบกพร่องเดียวกันที่เห็นได้ชัดใน Posner ความพยายาม
ที่จะใช้สูตรมือในการพิจารณาคดีความคิดเห็นของตัวเอง ทั้งเขาและ
มิได้เพื่อนร่วมงานที่มีใจเดียวกันของแฟรงก์บรู๊คได้รับสามารถที่จะ
จ้างมือสูตรนี้เพื่อแก้ไขปัญหาความประมาทในกรณีใด ๆ
และไม่มีผู้พิพากษาวงจรเพื่อนของพวกเขามีความพยายามที่จะทำเช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมทางกฎหมายโดยทั่วไปถือว่ามีความเสี่ยงรวมยูทิลิตี้การทดสอบจะใช้เพื่อตรวจสอบว่ามีความประพฤติเหมาะสม หรือประมาท อย่างไรก็ตามการทดสอบนี้ไม่บ่อยกล่าว โดยศาลและเกือบจะไม่เคยอธิบายการตัดสินใจของพวกเขา แทน พวกเขาใช้ อย่างชัดเจนหรือโดยปริยาย ต่าง ๆตามมาตรฐานที่คำนึงถึงความยุติธรรมสิทธิและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนี้เป็นจริงแม้สำหรับสองผู้พิพากษาอย่างใกล้ชิดระบุมากที่สุดกับยูทิลิตี้ทดสอบความเสี่ยงรวม : เรียนรู้มือ และริชาร์ด พอสเนอร์ . ระหว่างห้าทศวรรษที่ผ่านมา ( 1909-1961 มือ ) ที่ทำหน้าที่เป็นผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางเขากล่าวถึงการทดสอบเพียง 11 ความคิดเห็น ระหว่าง 2481 และ2492 และไม่มีความคิดเห็นเหล่านั้น เขาจริงใช้ทดสอบแก้ไขการละเลยปัญหา ในการอ้างอิงล่าสุดของเขาเพื่อทดสอบเมื่อปี 1949โดยพื้นฐานแล้วเขาทิ้งมัน ไม่มีเพื่อนวงจรผู้พิพากษาเดิมกล่าวถึงการทดสอบโพสเนอร์อ้างว่ามือสูตรแสดงการทางเศรษฐกิจประสิทธิภาพการตีความของความประมาทที่ได้รับโดยปริยายในความคิดเห็นเกี่ยวกับการพิจารณาคดี อย่างไรก็ตาม พอสเนอร์เป็นข้อโต้แย้งอยู่บนพื้นฐานไรและไม่น่าเชื่อสมมติฐาน���ทั่วไป , ,ใบเสนอราคางาน และรายละเอียดอย่างคร่าวๆ ของกรณีที่กล่าวอย่างผิดๆหรือละเว้นข้อเท็จจริง ภาษา มีเหตุผล และผู้ที่ไม่สอดคล้องกันกับเหตุผลของเขา ข้อบกพร่องเดียวกันจะปรากฏในความพยายามของ พอสเนอร์สมัครมือสูตรในความคิดเห็นของตัวเองเกี่ยวกับการพิจารณาคดี ไม่เขาหรือพบปะเพื่อนร่วมงานของเขา แฟรงค์อิสเตอร์บรูก ได้จ้างมือสูตรเพื่อแก้ปัญหาการละเลยปัญหาในกรณีใด ๆและไม่มีของพวกเขาเพื่อนวงจรผู้พิพากษาได้พยายามที่จะทำเช่นนั้น