“Landlord-san... you're crying agai

“Landlord-san... you're crying again”

A large hand wiped away the tears on her cheeks.

Now that I think about it, dad's hand was like this...

Shizuka accepted the sensation of fullness and security that was transmitted to her through that large hand.

“... Fufufu... dad, mom, Aika-san, and everyone too... I have a lot to worry about...”

Shizuka entrusted herself to the feelings inside and to the passing of time. As she did, everything she had bottled up, all of her frozen feelings slowly melted and were swept away somewhere. Shizuka had regained the innocent and calm mind that she had when she was with her parents.

Dad, mom... don't worry about me. I have Satomi-kun and everyone else with me. I'm fine. I am happy now...

Shizuka now understood who she should be with to be happy. Where the place she belonged to was. They were things that Shizuka had been looking for ever since she lost her parents.

“Landlord-san”

“W...What?”

While entrusting herself to the happiness she had finally found, Shizuka looked up at Koutarou with a hazy glance. At first, the boy was just supposed to be another tenant. But before she knew it, he had taken up a position in the middle of what she treasured.

“This is just hypothetical, but... if we paid several decades of rent in advance, and landlord-san could live like a normal girl again, would you be able to smile?”

“...Satomi-kun...”

And now that boy was trying to guide Shizuka herself into that center. He was saying that there was no need to just watch.

I see... so that's what this is...

Up until now, Shizuka had wondered: ‘Why did she fall in love with Koutarou?’ But she could understand now. Koutarou filled up the empty place in Shizuka's heart. And she could fill up the empty place in his. Everyone was attracted to one another because they believed that they needed each other. So in a word, everyone wanted a place where they belonged.

“Fufu, Satomi-kun, let me tell you something good”

“Eh?”

“There's an easier and cheaper method to paying rent upfront”

“And that is?”

“I can't tell you the method. That's something you have to realize yourself, or there won't be any point... fufufu...”

Shizuka smiled and leaned on Koutarou's shoulder.

She had her own pride.

That method was something Koutarou had to find for himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เจ้าซัง...คุณกำลังร้องไห้อีก"มือใหญ่ไปเช็ดน้ำตาที่แก้มเธอตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน มือพ่อว่าเช่นนี้...ชิซูกะยอมรับความรู้สึกของความแน่นและความปลอดภัยที่ส่งให้เธอถึงที่มือใหญ่“... Fufufu...พ่อ แม่ Aika ซัง และทุกคนเกินไป... ฉันมีจำนวนมากที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ..."ชิซูกะความไว้วางใจตัวเองไปสู่ความรู้สึกภายใน และ การผ่านไปของเวลา เธอ ทุกอย่างที่เธอได้บรรจุขวด ทุกความรู้สึกของเธอแช่แข็งค่อย ๆ ละลาย และถูกกวาดไปที่ใดที่หนึ่ง ชิซูกะมีชัวจิตใจบริสุทธิ์ และสงบที่เธอเมื่อเธอกับพ่อแม่ของเธอพ่อ แม่...ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันมีอะยะนะทะคุนและคนอื่น ๆ กับฉัน ฉันสบายดี ผมมีความสุขตอนนี้...ชิซูกะตอนนี้เข้าใจที่เธอควรจะมีจะมีความสุข สถานที่ที่เธอเคยเป็นที่ไหน พวกเขามีสิ่งที่ชิซูกะได้รับการมองตลอดกาลนับตั้งแต่เธอสูญเสียพ่อแม่ของเธอ"เจ้าของ-ซาน"“W... อะไร "ในขณะที่รักษาตัวเองเพื่อความสุขที่เธอได้พบในที่สุด ชิซูกะมองขึ้นที่ Koutarou กับชำเลืองมองฟ้าหลัว ครั้งแรก เด็กก็ควรจะเป็นผู้เช่าอื่น แต่ก่อนที่เธอรู้ว่า เขาได้นำขึ้นตำแหน่งตรงกลางของสิ่งที่เธอต้อง"นี้เป็นเพียงสมมุติ แต่...ถ้าเราจ่ายหลายสิบปีค่าเช่าล่วงหน้า และเจ้าซังอยู่เช่นหญิงสาวปกติอีกครั้ง คุณจะสามารถยิ้มได้อย่างไร"“... ซะโตะมิ-kun..."และตอน นี้พยายามนำชิซูกะตัวเองเป็นศูนย์ที่ เขาพูดว่า มันไม่จำเป็นต้องดูเพียงแค่มีฉันเห็น...เพื่อที่จะเป็นอะไร...จนถึงปัจจุบัน ชิซูกะก็สงสัยว่า: 'ทำไมไม่เธอตกหลุมรักกับ Koutarou ' แต่เธอไม่เข้าใจตอนนี้ Koutarou เต็มว่างในหัวใจของชิซูกะ และเธอจะเต็มว่างในเขา ทุกคนก็ดึงดูดให้คนอื่น เพราะเชื่อกันว่า พวกเขาจำเป็นกัน ดังนั้นใน word ทุกคนอยากเป็นสถานที่ที่พวกเขาอยู่"ฟูฟุ อะยะนะทะ-kun ให้ฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่างที่ดี""ใช่มั้ย""มีวิธีง่าย และถูกกว่าจะชำระค่าเช่าล่วงหน้า""และนั่นคือ""ฉันไม่บอกคุณวิธีการ นั่นคือสิ่งที่คุณมีการตระหนักถึงตัวเอง หรือไม่มีการชี้... fufufu... "ชิซูกะยิ้ม และพิงบนไหล่ของ KoutarouเธอมีความภาคภูมิใจตนเองKoutarou วิธีเป็นสิ่งที่มีการค้นหาสำหรับตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เจ้าของซาน ... คุณกำลังร้องไห้อีกครั้ง" มือขนาดใหญ่เช็ดน้ำตาบนแก้มของเธอ. ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันมือพ่อของเขาเป็นเช่นนี้ ... ชิซูกะได้รับการยอมรับความรู้สึกของความแน่นและความปลอดภัยที่ถูกส่ง ให้เธอผ่านมือขนาดใหญ่. " ... Fufufu ... พ่อแม่ Aika ซังและทุกคนเกินไป ... ฉันมีจำนวนมากที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ ... " ชิซูกะรับความไว้วางใจตัวเองกับความรู้สึกภายในและไป ผ่านเวลา ขณะที่เธอทำทุกอย่างที่เธอเคยขวดขึ้นทั้งหมดของความรู้สึกของเธออย่างช้าๆแช่แข็งละลายและถูกพัดพาไปที่ไหนสักแห่ง ชิซูกะได้ครองใจบริสุทธิ์และความสงบว่าเธอเมื่อเธออยู่กับพ่อแม่ของเธอ. พ่อแม่ ... ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันมี Satomi คุงและคนอื่น ๆ กับฉัน ฉันสบายดี. ผมมีความสุขตอนนี้ ... ชิซูกะตอนนี้เข้าใจที่เธอควรจะมีจะมีความสุข ที่สถานที่ที่เธอเป็นเป็น พวกเขาเป็นสิ่งที่ชิซูกะได้รับการมองหานับตั้งแต่เธอสูญเสียพ่อแม่ของเธอ. "เจ้าของซัง" "W ... อะไร?" ในขณะที่มอบหมายให้ตัวเองไปสู่ความสุขที่เธอได้พบในที่สุดชิซูกะเงยหน้าขึ้นมอง Koutarou ได้อย่างหมอก ตอนแรกเด็กก็แค่ควรจะเป็นผู้เช่าอีก แต่ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเขาได้รับตำแหน่งในช่วงกลางของสิ่งที่เธอรักได้. "นี่คือสมมุติเพียง แต่ ... ถ้าเราจ่ายหลายทศวรรษที่ผ่านมาของค่าเช่าล่วงหน้าและเจ้าของบ้านซังจะมีชีวิตอยู่เหมือนสาวปกติ อีกครั้งคุณจะสามารถยิ้ม? " " ... ซาโตมิคุง ... " และตอนนี้เด็กผู้ชายคนนั้นก็พยายามที่จะเป็นแนวทางในชิซูกะตัวเองเป็นศูนย์กลางที่ เขาได้รับการบอกว่าไม่มีความจำเป็นที่จะเพียงแค่ชม. ผมเห็น ... เพื่อที่ว่านี่คืออะไร ... จนถึงตอนนี้ชิซูกะสงสัย: '? เธอตกหลุมรักกับ Koutarou ทำไม' แต่เธอก็สามารถเข้าใจได้ในขณะนี้ Koutarou เต็มไปสถานที่ว่างในหัวใจของชิซูกะ และเธอจะได้เติมสถานที่ว่างเปล่าในของเขา ทุกคนถูกดึงดูดให้คนอื่นเพราะพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาต้องการกันและกัน ดังนั้นในคำที่ทุกคนต้องการสถานที่ที่พวกเขาเป็นได้. "Fufu, ซาโตมิคุงให้ฉันบอกคุณสิ่งที่ดี" "ใช่มั้ย?" "มีวิธีการที่ง่ายและราคาถูกที่จะจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าเป็น" "และนั่นคืออะไร?" " ฉันไม่สามารถบอกคุณได้วิธีการที่ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องรู้ด้วยตัวเองหรือจะไม่มีจุดใด ... fufufu ... " ชิซูกะยิ้มและโน้มตัวบนไหล่ของ Koutarou. เธอมีความภาคภูมิใจของเธอเอง. วิธีการที่เป็นสิ่งที่ Koutarou ได้ไปหาตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เจ้าของซาน . . . . . . . คุณร้องไห้อีกแล้วมือใหญ่เช็ดเก็บคราบน้ำตาบนแก้มของเธอตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน มือของพ่อเป็นแบบนี้ . . . . . . .ชิซูกะ ยอมรับความรู้สึกของบูรณภาพและความปลอดภัยที่ถูกส่งไปยังเธอเข้าไปใหญ่ มือ" . . . . . . . fufufu . . . . . . . พ่อ แม่ ไอกะซังและทุกคนด้วย . . . . . . . ฉันกังวลมาก . . . . . . . "ชิซูกะให้ตัวเอง กับความรู้สึกภายในและผ่านเวลา เมื่อเธอทำ ทุกอย่างที่เธอมีขวดทั้งหมดของเธอตรึงความรู้สึกค่อยๆละลายและถูกพัดพาออกไปที่ไหนสักแห่ง ชิซูกะก็ฟื้น บริสุทธิ์ และสงบ ที่เธอได้เมื่อเธออยู่กับพ่อแม่ของเธอพ่อ แม่ . . . . . . . อย่ากังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันมีคุณซาโตมิและทุกคนด้วยค่ะ ผมสบายดี ตอนนี้ฉันมีความสุข . . . . . . .ชิซูกะ ตอนนี้เข้าใจที่เธอควรอยู่ด้วยมีความสุข ที่ที่เธออยู่คือ พวกเขามีสิ่งที่ชั้นได้รับการมองหาหลังจากที่เธอสูญเสียพ่อแม่ของเธอ" เจ้าของบ้านซัง "" อะ . . อะไร ? "ในขณะที่ให้ตัวเองเพื่อความสุขที่เธอได้พบในที่สุด ชิซูกะมองโคทาโร่ด้วยสายตาอันพร่ามัว ตอนแรกเด็กหนุ่มก็ต้องเช่าอื่น แต่ก่อนที่เธอจะรู้ เขาเอาขึ้นตำแหน่งในตรงกลางของสิ่งที่เธอหวงแหน ." นี่เป็นแค่สมมุติ แต่ . . . . . . . ถ้าเราจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าหลายทศวรรษ และเจ้าของซานอาจมีชีวิตเหมือนคนปกติอีกครั้ง คุณจะสามารถยิ้มได้เหรอ "" ซาโตมิคุง . . . . . . . . . . . . . . "และตอนนี้เขาพยายามแนะนำชิซูกะเองเข้าไปที่ศูนย์ เขาบอกว่า ไม่มีความจำเป็นต้องคอยดูผมเห็น . . . . . . . นี่มันอะไรกันเนี่ย . . . . . . .จนถึงตอนนี้ ชิซูกะ ก็เคยสงสัยว่า " ทำไม เธอตกหลุมรัก โคทาโร่ ? แต่เธอจะเข้าใจ โคทาโร่ เติมเต็มที่ว่างในใจของชิซูกะ เธออาจจะเติมที่ว่างในของเขา ทุกคนติดใจกันเพราะพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาต้องการกันและกัน ดังนั้น ในคําว่า ทุกคนต้องการสถานที่ที่พวกเขาอยู่" ฟูฟู ซาโตมิ คุง ให้ฉันบอกคุณบางอย่างที่ดี "" เอ๋ ? "" มันเป็นวิธีที่ง่ายและราคาถูกเพื่อจ่ายค่าเช่าล่วงหน้า "" และนั่นคือ ? "" ผมไม่สามารถบอกคุณได้วิธีการ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องตระหนักเอง หรือ ไม่มีจุดใด . . . . . . . fufufu . . . . . . . "ชิซูกะ ยิ้ม และ โคทาโร่ก็พิงไหล่เธอมีความภาคภูมิใจของตัวเองวิธีการบางอย่างเพื่อหาโคทาโร่ได้ด้วยตัวเอง