These same patterns of endemism hol

These same patterns of endemism hold strongly among reptiles and amphibians in the philippines (Alcala and Brown 1998), where endemism percentages can run even higher than among the nonflying mammals. Bats and birds show similar patterns to herpetofauna but with some interesting differences. The places where endemic species occur are similar. but the percentage of endemism is much less: usually 10-20 percent rather than 40-80 percent (Heaney 1991b; Stattersfield et al. 1998). The reasons seem clear: animals that are able to fly can maintain gene flow across permanent sea channels whereas nonflying animals cannot (Peterson and Heaney 1993). Thus, birds and bats are diverse and widespread, but greater degrees of isolation are needed to form distinct species than among the nonflying mammals, reptiles, or amphibians. lnvertebrates such as butterflies in this region show patterns similar to those of birds and bats, confirming the observations based on vertebrates (Holloway 1987, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบเดียวกันนี้ของ endemism ถืออย่างยิ่งสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ในฟิลิปปินส์ (Alcala และปี 1998 สีน้ำตาล), ที่ endemism เปอร์เซ็นต์สามารถทำได้สูงกว่าผู้ที่เลี้ยงลูกด้วยนม nonflying ค้างคาวและนกแสดงรูปแบบคล้าย กับ herpetofauna แต่ มีความแตกต่างที่น่าสนใจ สถานที่ยุงพันธุ์เกิดขึ้นจะคล้ายกัน แต่เปอร์เซ็นต์ของ endemism น้อยมาก: ปกติ 10-20 เปอร์เซ็นต์มากกว่าร้อยละ 40-80 (มุสฮีนีย์ 1991b Stattersfield et al. 1998) เหตุผลดูเหมือนใส: สัตว์ที่สามารถบินสามารถรักษากระแสยีนข้ามช่องทะเลถาวรในขณะที่ nonflying สัตว์ไม่ (Peterson และมุสฮีนีย์ 1993) ดังนั้น นกและค้างคาวจะหลากหลาย และแพร่หลาย แต่องศามากกว่าแยกจะต้องเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกว่าระหว่าง nonflying เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลื้อยคลาน หรือสัตว์ lnvertebrates เช่นผีเสื้อในภูมิภาคนี้แสดงรูปแบบที่คล้ายกับของนกและค้างคาว ยืนยันการสังเกตตาม vertebrates (1987 ฮอลโลเวย์ 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบเหล่านี้เดียวกันของถิ่นถือมั่นในหมู่สัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำในฟิลิปปินส์ (กาลาสีน้ำตาลและ 1998) ที่ร้อยละถิ่นสามารถทำงานสูงกว่าในหมู่ผู้ที่เลี้ยงลูกด้วยนม nonflying ค้างคาวและนกแสดงรูปแบบคล้ายกับ herpetofauna แต่มีความแตกต่างที่น่าสนใจบาง สถานที่ที่สายพันธุ์ถิ่นเกิดขึ้นมีลักษณะคล้ายกัน แต่ร้อยละของถิ่นมีมากน้อย: มักจะ 10-20 เปอร์เซ็นต์มากกว่าร้อยละ 40-80 (Heaney 1991b; Stattersfield et al, 1998). เหตุผลที่ดูเหมือนชัดเจน: สัตว์ที่มีความสามารถในการบินสามารถรักษาอัตราการไหลของยีนในช่องทางทะเลอย่างถาวรในขณะที่สัตว์ไม่สามารถ nonflying (ปีเตอร์สันและ Heaney 1993) ดังนั้นนกและค้างคาวมีความหลากหลายและแพร่หลายมากขึ้น แต่องศาของการแยกที่มีความจำเป็นในรูปแบบที่แตกต่างกันชนิดกว่าในหมู่ผู้ที่เลี้ยงลูกด้วยนม nonflying สัตว์เลื้อยคลานหรือสัตว์ครึ่งบกครึ่ง lnvertebrates เช่นผีเสื้อในรูปแบบการแสดงภูมิภาคนี้คล้ายกับที่ของนกและค้างคาวยืนยันข้อสังเกตอยู่บนพื้นฐานของสัตว์มีกระดูกสันหลัง (Holloway 1987, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหล่านี้รูปแบบของถิ่นถืออย่างมากของสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำในฟิลิปปินส์ ( Alcala และสีน้ำตาล 1998 ) ที่ถิ่นเปอร์เซ็นต์สามารถวิ่งได้สูงกว่า ระหว่าง nonflying สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ค้างคาวและนกแสดงรูปแบบคล้ายกับ herpetofauna แต่มีความแตกต่างบางอย่างที่น่าสนใจ ที่ที่ชนิดเฉพาะถิ่นเกิดขึ้นเหมือนกัน แต่จำนวนของถิ่นมีมากน้อย :ปกติ 10-20 เปอร์เซ็นต์ มากกว่าร้อยละ 40-80 นีย์ 1991b ; stattersfield et al . 1998 ) ดูเหมือนเหตุผลชัดเจน : สัตว์ที่สามารถบินได้รักษายีนโฟลว์ข้ามช่องทางทะเลและสัตว์ไม่สามารถ nonflying ถาวร ( Peterson และนีย์ 1993 ) ดังนั้นนกและค้างคาว มีความหลากหลาย และ ฉาวแต่องศาที่มากขึ้นของการแยกเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกันกว่ารูปแบบของ nonflying สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม , สัตว์เลื้อยคลานหรือสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ . lnvertebrates เช่นผีเสื้อในภูมิภาคนี้แสดงรูปแบบคล้ายกับบรรดาของนกและค้างคาว ยืนยันการสังเกตตามกระดูกสันหลัง ( ฮอลโลเวย์ 1987
, 1998 )