1.3 The practice of developing a ne

1.3 The practice of developing a new CSR strategy
Porter and Kramer's practical tool to developing a new CSR strategy encompasses the following steps:
Choosing which social issues to address. "The essential test that should guide CSR is not whether the cause is worthy, but whether it presents an opportunity to create shared value - that is, a meaningful benefit for society that is also meaningful to the business". Porter and Kramer argue that companies should sort social issues into three categories - (i) generic social issues which affect all companies; (ii) value chain social impacts which have a direct affect on the company's ordinary course of business; and (iii) social dimensions of competitive context which significantly affect the underlying drivers of a company's competitiveness in a specific location. Once the social issues have been categorised they should be ranked, i.e. prioritised, for action

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.3 การปฏิบัติของการพัฒนากลยุทธ์เพื่อสังคมใหม่กระเป๋าและของ Kramer มือในทางปฏิบัติในการพัฒนากลยุทธ์ CSR ใหม่ครอบคลุมขั้นตอนต่อไปนี้:เลือกปัญหาที่สังคมยังอยู่ "การทดสอบจำเป็นที่ควรแนะนำ CSR ไม่ได้ว่า สาเหตุน่าเป็น แต่ว่า มันนำเสนอโอกาสที่จะสร้างค่า - นั่นคือ ความหมายสวัสดิการสังคมที่ยังมีความหมายธุรกิจที่ใช้ร่วมกัน" กระเป๋าและ Kramer โต้เถียงว่า บริษัทควรเรียงลำดับประเด็นทางสังคมเป็นสามประเภท - (i) ปัญหาสังคมทั่วไปซึ่งมีผลกระทบต่อบริษัททั้งหมด (ii) ค่าโซ่สังคมผลกระทบที่ส่งผลโดยตรงกับหลักสูตรปกติของบริษัทธุรกิจ และ (iii) ทางสังคมมิติของบริบทการแข่งขันที่มีผลต่อโปรแกรมควบคุมพื้นฐานของศักยภาพในการแข่งขันของบริษัทในตำแหน่งที่กำหนดอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อมีการจัดประเด็นทางสังคม ที่ควรจัดลำดับ เช่น prioritised สำหรับการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.3 การปฏิบัติของการพัฒนาใหม่ CSR กลยุทธ์
Porter และ Kramer เป็นเครื่องมือในทางปฏิบัติที่จะพัฒนากลยุทธ์ CSR ใหม่ครอบคลุมขั้นตอนต่อไปนี้ :
เลือกประเด็นทางสังคมที่อยู่ " . สรุปการทดสอบที่ควรแนะนำ CSR ไม่ได้ว่าสาเหตุน่า แต่ไม่ว่า จะนำเสนอโอกาสที่จะสร้างมูลค่าที่ใช้ร่วมกันคือมีความหมายต่อสังคมนั้นก็มีความหมายกับธุรกิจ " Porter และ Kramer ยืนยันว่าบริษัทควรเรียงประเด็นทางสังคมออกเป็น 3 กลุ่มคือ ( 1 ) ปัญหาที่ส่งผลกระทบต่อสังคมทั่วไป บริษัท ; ( 2 ) ห่วงโซ่มูลค่าผลกระทบทางสังคม ซึ่งได้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อบริษัทของหลักสูตรสามัญของธุรกิจและ ( 3 ) มิติทางสังคมของบริบทที่มีผลต่อการแข่งขันต้นแบบไดรเวอร์ของการแข่งขันของบริษัทในสถานที่เฉพาะ เมื่อประเด็นทางสังคมที่ได้รับการจัดหมวดหมู่พวกเขาควรจะอยู่ เช่นจัดลําดับความสําคัญสําหรับการดําเนิน