Haptics is the study of human touch

Haptics is the study of human touch and interaction with the external environment via touch. Haptic sensations can be classified into two categories: cutaneous and kinesthetic. Cutaneous information is provided via the mechanoreceptive nerve endings in the glabrous skin of the human hand. It is primarily a means of relaying information regarding small-scale details in the form of skin stretch, compression and vibration. Kinesthetic sensing encompasses larger scale details, such as basic object shape and mechanical properties, for example, compliance. This is achieved via proprioceptive feedback from the muscular and skeletal system.

Haptic interfaces are human computer interaction (HCI) devices which primarily appeal to the human sense of touch as a means of interpreting information represented on a computer, in much the same fashion as a monitor displays visual information. Touch is unique as a human sense in that by exerting forces it can also be used to directly affect the external environment. Thus, unlike a monitor, a haptic interface is also an input device to the computer, allowing the user to feel and subsequently interact with simulated environments. It is this facet that makes it a powerful tool for use in HCI, virtual reality, laproscopic surgery interfaces and teleoperation systems.

As there are two channels of haptic information, there are also two classes of haptic interface. Force feedback devices primarily appeal to the kinesthetic sense, but are generally limited to the display of such information, having only crude provision for cutaneous cues. Conversely, tactile displays appeal to the cutaneous senses, typically via vibration, or by raising a pattern of pins, or ‘tactors’ against the fingerpad [1]. However, tactile displays alone cannot provide the kinesthetic information required for exploration of large-scale virtual environments.f

Haptic interaction can occur in two states of contact. Direct contact occurs when a user interacts with a task using the body or its extremities. Remote contact is the act of performing haptic exploration via an intermediary link or probe, such as when cutting a material using scissors, or a surgeon performing an operation using forceps or a scalpel. The forces and sensations encountered during remote contact are equivalent to those experienced by a user of a force feedback device, which simulates contact with a remote or virtual environment.

Temporally varying signals, such as a voltage waveform, are often referred to by frequency and/or amplitude descriptors, particularly when the signals are periodic in nature. Simulated objects on a haptic display are also signals; however, they vary spatially over the workspace of the device rather than temporally. Haptic phenomena can generally be classified into two distinct signal types: ‘object shape’ or ‘texture’. Considering these as spatial signals, it is possible to identify a quantitative difference between the two properties. Geometric primitives which constitute the overall shape of an object can be described as low frequency, high amplitude signals. Conversely, surface textures of objects can be expressed as high frequency, low amplitude signals. The point at which subjects’ perceptions change from ‘texture’ to ‘shape’ and vice-versa have yet to be determined, though the value for frequency is likely to depend on several factors, such as contactor area and velocity of exploration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาของมนุษย์สัมผัสและโต้ตอบกับสภาพแวดล้อมภายนอกผ่านสัมผัส Haptics ได้ สววรค์ haptic อาจแบ่งได้เป็นสองประเภท: kinesthetic และผิวหนังได้ ผิวหนังข้อมูลผ่านประสาท mechanoreceptive ผิว glabrous มือมนุษย์ จึงเป็นหลักหมายของ relaying ข้อมูลเกี่ยวกับรายละเอียดที่ระบุในแบบฟอร์มของผิวยืด บีบอัดและการสั่นสะเทือน Kinesthetic ตรวจครอบคลุมรายละเอียดขนาดใหญ่ เช่นรูปร่างของวัตถุพื้นฐานและคุณสมบัติทางกล เช่น ปฏิบัติตามกฎระเบียบ นี้สามารถทำได้ผ่านผลป้อนกลับใน proprioceptive จากระบบกล้ามเนื้อ และอีก

อินเทอร์เฟซ haptic เป็นอุปกรณ์โต้ตอบ (hci ที่) คอมพิวเตอร์มนุษย์ซึ่งหลักดึงดูดความรู้สึกมนุษย์สัมผัสเป็นวิธีการตีความข้อมูลแสดงบนคอมพิวเตอร์ ในมากแฟชั่นกันเป็นจอภาพแสดงข้อมูลภาพ สัมผัสได้เฉพาะเป็นความรู้สึกที่มนุษย์ที่ โดยกองทัพพยายามความ มันสามารถใช้โดยตรงมีผลต่อสภาพแวดล้อมภายนอก ดังนั้น ซึ่งแตกต่างจากจอภาพ อินเทอร์เฟซ haptic เป็นอุปกรณ์อินพุตคอมพิวเตอร์ อนุญาตให้ผู้ใช้รู้สึก และโต้ตอบกับสภาพแวดล้อมที่จำลองมา จะพได้นี้ที่ทำให้เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับใช้ใน hci เสมือนจริง laproscopic ผ่าตัดอินเทอร์เฟส และระบบ teleoperation

มี haptic ข้อมูล 2 ช่อง มีสองคลาสของอินเทอร์เฟซ haptic ผลป้อนกลับแรงอุปกรณ์ดึงดูดหลักรู้สึก kinesthetic แต่มีโดยทั่วไปจะจำกัดการแสดงผลของข้อมูลดังกล่าว มีเฉพาะน้ำมันดิบสำรองสำหรับสัญลักษณ์ที่ผิวหนัง ในทางกลับกัน เพราะแสดงดึงดูดให้ความรู้สึกผิวหนัง โดยทั่วไป ผ่านการสั่นสะเทือน หรือเพิ่มรูปแบบของหมุด หรือ 'tactors' กับ fingerpad [1] อย่างไรก็ตาม แสดงคนเดียวเพราะไม่สามารถให้ข้อมูล kinesthetic ที่จำเป็นสำหรับการสำรวจของ environments.f

Haptic ขนาดใหญ่เสมือนโต้ตอบสามารถเกิดขึ้นได้ในสองสถานะของผู้ติดต่อ ติดต่อโดยตรงเกิดขึ้นเมื่อผู้ใช้โต้ตอบกับงานที่ใช้ร่างกายหรือความกระสับกระส่าย ติดต่อระยะไกลคือการทำสำรวจ haptic ผ่านตัวกลางเชื่อมโยงการโพรบ เช่นเมื่อตัดวัสดุใช้กรรไกร หรือหมอใช้คีมหรือ scalpel เป็นดำเนินการ กองกำลังและพบในระหว่างการติดต่อระยะไกลน่าจะเทียบเท่ากับผู้มีประสบการณ์จากผู้ใช้แรงผลป้อนกลับอุปกรณ์ ที่ติดต่อกับเป็นระยะไกล หรือเสมือนสภาพแวดล้อมการจำลอง

Temporally แตกต่างกันที่สัญญาณ เช่นเป็นรูปคลื่นแรงดันไฟฟ้า มีมักจะอ้างอิง โดยตัวบอกความถี่หรือคลื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสัญญาณประจำงวดในธรรมชาติ วัตถุจำลองบนจอแสดงผล haptic มีสัญญาณ อย่างไรก็ตาม พวกเขาแตก spatially ผ่านพื้นที่ทำงาน ของอุปกรณ์ มากกว่า temporally ปรากฏการณ์ haptic สามารถโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสัญญาณที่แตกต่างกันสองชนิด: 'รูปร่างวัตถุ' หรือ 'เนื้อ' พิจารณาเหล่านี้เป็นสัญญาณปริภูมิ มันเป็นไปได้เพื่อระบุความแตกต่างเชิงปริมาณระหว่างการ นำรูปทรงเรขาคณิตที่เป็นรูปร่างโดยรวมของวัตถุสามารถถูกอธิบายเป็นความถี่ต่ำ สัญญาณคลื่นสูง ในทางกลับกัน พื้นผิวพื้นผิวของวัตถุที่สามารถแสดงในรูปความถี่สูง ต่ำคลื่นสัญญาณ จุดที่เข้าใจเรื่องเปลี่ยนจาก 'เนื้อ' เป็น 'ร่าง' และกลับยังไม่ได้ถูกกำหนด แม้ว่าค่าของความถี่จะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่นตั้งคอนแทคและความเร็วของการสำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แฮปติกคือการศึกษาการสัมผัสของมนุษย์และการปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมภายนอกผ่านทางสัมผัส ความรู้สึกสัมผัสสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท : แพ้ระดับ . ข้อมูลที่ผิวหนังมีให้ผ่านทาง mechanoreceptive ประสาทในผิว glabrous ของมือมนุษย์ มันเป็นหลักหมายถึงการถ่ายทอดข้อมูลเกี่ยวกับรายละเอียดขนาดเล็กในรูปแบบของการเหยียดผิวการบีบอัดและการสั่นสะเทือน การตรวจวัดระดับครอบคลุมรายละเอียดขนาดใหญ่ เช่น รูปร่างของวัตถุพื้นฐานและสมบัติเชิงกล เช่น การปฏิบัติตาม นี่คือความผ่าน proprioceptive ความคิดเห็นจากระบบกล้ามเนื้อและโครงกระดูก .

สัมผัสอินเตอร์เฟซเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับคอมพิวเตอร์ ( HCI ) อุปกรณ์ซึ่งส่วนใหญ่อุทธรณ์ต่อความรู้สึกของมนุษย์สัมผัสเป็นวิธีการตีความข้อมูลแสดงบนคอมพิวเตอร์ในลักษณะเดียวกัน แฟชั่น เป็นจอภาพแสดงข้อมูลภาพ สัมผัสพิเศษ เป็นมนุษย์ ความรู้สึกที่ โดยพยายามบังคับมันยังสามารถใช้โดยตรงต่อสภาพแวดล้อมภายนอก จึงแตกต่างจากจอภาพหน้าจอสัมผัสเป็นอุปกรณ์ป้อนข้อมูลให้คอมพิวเตอร์ที่ช่วยให้ผู้ใช้รู้สึกและสามารถโต้ตอบกับสภาพแวดล้อมที่จำลอง มันคือแง่มุมที่ทำให้มันเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับใช้ในการเชื่อมต่อสื่อสาร เทคโนโลยีเสมือนจริงและระบบระยะไกล , ผ่าตัด laproscopic

มีสองช่องทางข้อมูลสัมผัส ยังมีสองประเภทของสัมผัสอินเตอร์เฟซอุปกรณ์ป้อนกลับแรงหลักอุทธรณ์ต่อระดับความรู้สึก แต่โดยทั่วไปจะ จำกัด การแสดงผลของข้อมูลดังกล่าว มีเพียงการให้น้ำมันดิบสำหรับคิวที่ผิวหนัง . ในทางกลับกัน แสดงกริยาต่อความรู้สึกที่ผิวหนังมักจะผ่านการสั่นสะเทือน หรือโดยการเพิ่มรูปแบบของหมุด หรือ ' tactors ' กับ fingerpad [ 1 ] อย่างไรก็ตามสัมผัสแสดงเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถให้ข้อมูลที่จำเป็นสำหรับระดับ สำรวจสภาพแวดล้อมเสมือนขนาดใหญ่ . F

haptic ปฏิกิริยาสามารถเกิดขึ้นได้ใน 2 รัฐของการติดต่อ ติดต่อโดยตรงเกิดขึ้นเมื่อผู้ใช้โต้ตอบกับงานใช้ร่างกายหรือแขนขา . ติดต่อระยะไกล คือ พระราชบัญญัติการสํารวจสัมผัสผ่านตัวกลางเชื่อมโยง หรือตรวจสอบเช่น เมื่อการตัดวัสดุที่ใช้กรรไกร หรือศัลยแพทย์ผ่าตัดใช้คีมหรือมีดผ่าตัด กองกำลัง และความรู้สึกที่พบในระหว่างการติดต่อระยะไกลจะเทียบเท่ากับผู้ที่มีประสบการณ์โดยผู้ใช้ของแรงป้อนกลับอุปกรณ์ที่เลียนแบบการติดต่อระยะไกล หรือเสมือนสิ่งแวดล้อม

ชั่วคราวตามสัญญาณ เช่น สัญญาณแรงดัน ,มักจะอ้างถึงโดยใช้ความถี่ และ / หรือ แอมปลิจูดใน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสัญญาณมีธาตุในธรรมชาติ การจำลองวัตถุบนจอแสดงผลสัมผัสยังมีสัญญาณ อย่างไรก็ตาม พวกเขาแตกต่างกันไปความแตกต่างมากกว่าพื้นที่ทำงานของอุปกรณ์มากกว่าชั่วคราว . ปรากฏการณ์ที่สัมผัสโดยทั่วไปสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท : ' สัญญาณที่แตกต่างกันของวัตถุรูปร่าง ' หรือ ' เนื้อ 'พิจารณาเหล่านี้เป็นสัญญาณเชิงพื้นที่ มันเป็นไปได้ที่จะระบุความแตกต่างเชิงปริมาณระหว่างสองคุณสมบัติ primitives เรขาคณิตซึ่งเป็นรูปร่างโดยรวมของวัตถุสามารถอธิบายเป็นคลื่นความถี่ต่ำ สัญญาณความถี่สูง ในทางกลับกัน พื้นผิวพื้นผิวของวัตถุ สามารถแสดงเป็น ความถี่สูง สัญญาณความถี่ต่ำจุดที่ 2 การรับรู้เปลี่ยนจาก ' เนื้อ ' ' รูปร่าง ' และในทางกลับกันยังสามารถระบุ แม้ว่าค่าความถี่จะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่น พื้นที่คอนแทคและความเร็วของการสำรวจ