We know that the study of geometry

We know that the study of geometry goes back at least four thousand years, as far
back as the Babylonians (2000 to 1600 BC). Their geometry was empirical, and limited
to those properties physically observable. Through their measurements they approximated
the ratio of the circumference of a circle to its diameter to be 3, an error of less
than five percent. They had knowledge of the Pythagorean Theorem, perhaps the most
widely known of all geometric relationships, a full millennium prior to the birth of
Pythagoras.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรารู้ว่า วิชาเรขาคณิตไปกลับอย่างน้อย 4 หมื่นปี เท่ากลับเป็น Babylonians (2000 1600 BC) เรขาคณิตของพวกเขาได้ประจักษ์ และจำกัดการที่คุณสมบัติทางกายภาพ observable ผ่านการประเมินของพวกเขาพวกเขาเลียนแบบอัตราส่วนของเส้นรอบวงของวงกลมกับเส้นผ่านศูนย์กลางของให้ 3 ข้อผิดพลาดน้อยกว่าร้อยละ 5 มีความรู้เกี่ยวกับทฤษฎีบทพีทาโกรัส บางทีมากที่สุดรู้จักกันอย่างกว้างขวางของทุกความสัมพันธ์รูปทรงเรขาคณิต มิลเลนเนียมเต็มล่วงหน้าการเกิดของPythagoras

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรารู้ว่าการศึกษาของเรขาคณิตกลับไปอย่างน้อยสี่พันปีเท่า
กลับเป็นชาวบาบิโลน (2000-1600 BC) รูปทรงเรขาคณิตของพวกเขาคือการทดลองและการ จำกัด
คุณสมบัติของผู้ที่สังเกตร่างกาย ผ่านวัดของพวกเขาพวกเขาประมาณ
อัตราส่วนของเส้นรอบวงของวงกลมเส้นผ่าศูนย์กลางของมันจะเป็น 3 ข้อผิดพลาดน้อย
กว่าร้อยละห้า พวกเขามีความรู้เกี่ยวกับพีทาโกรัสทฤษฎีบทอาจจะมากที่สุด
ที่รู้จักอย่างกว้างขวางของความสัมพันธ์ทางเรขาคณิตทั้งหมดสหัสวรรษเต็มก่อนที่จะมีการเกิดของ
พีทาโกรัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรารู้ว่าการศึกษาเรขาคณิตกลับอย่างน้อยสี่หมื่นปี เท่าที่
กลับมาเป็นชาวบาบิโลน ( ปีพ.ศ. 1600 ) เรขาคณิตของพวกเขาเป็นที่ประจักษ์ และคุณสมบัติทางกายภาพ จำกัด
ผู้สังเกต ผ่านวัดของพวกเขาพวกเขาโดยประมาณ
อัตราส่วนของความยาวของเส้นรอบวงต่อเส้นผ่านศูนย์กลาง เป็น 3 , ข้อผิดพลาดของน้อย
กว่า 5 เปอร์เซนต์