Only a minority of the farmers in t

Only a minority of the farmers in this study can identify viruses
as the causal agent of specific disease symptoms. Even fewer know
the role of insect vectors in the spread of plant viruses, which
confirms the earlier study of Nagaraju et al. (2002) in Karnataka,
who found that only 2% knewthat the tomato leaf curl virus disease
was transmitted by whiteflies. However, farmers in Tamil Nadu
generally had more knowledge about plant viruses than farmers in
Thailand and Vietnam, as extension services and seed companies
had paid attention to this issue.
Strategies to address plant virus diseases need to include farmlevel
training to increase farmers' awareness and knowledge about
plant viruses, including disease identification, epidemiology and
management. Being able to distinguish symptoms of virus infection
from other diseases, and knowledge that most viruses are transmitted
by insect vectors (mainly whiteflies, aphids or thrips) may
encourage farmers to control insect populations and avoid the
unnecessary use of fungicides and other pesticides ineffective
against virus diseases. Yet, insect control must be practiced before
the symptoms of virus diseases have started appearing in the
cropdwhich requires a massive leap in farmers' knowledge about
the epidemiology of viruses. Careful monitoring of vector populations
for disease control is not practiced currently; for instance,
no farmers in our sample used blue or yellow sticky traps, a simple
method commonly employed for vector population monitoring in
other counties, nor did input shops sell such traps.
Symptoms of fungal, bacterial and viral diseases can be
confusing even for trained experts to identify, and may occur in
mixtures, further confounding correct identification. This study
could have been stronger if it had been combined with a diagnostic
survey to more accurately determine the incidence and severity of
Table 6
Pesticide use practices, average per household.
Tomato Chili Mungbean
THA VNM INeTN THA VNM INeTN VNM INeTN
Farmers using synthetic pesticides (%) 99 99 97 93 100 83 100 31
Pesticide products applied in most recent cropping cycle 5.0 5.1 4.0 1.4 5.9 2.2 1.9 0.7
Median quantity of active ingredients used (kg/ha) 34.9 4.3 3.0 0.1 2.1 0.4 0.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะชาวเกษตรกรในการศึกษานี้สามารถระบุไวรัสเป็นตัวแทนสาเหตุของอาการโรคเฉพาะ รู้แม้แต่น้อยบทบาทของเวกเตอร์ในการแพร่กระจายของไวรัสพืช แมลงที่ยืนยันการศึกษาก่อนหน้านี้ของ Nagaraju et al. (2002) ในรัฐกรณาฏกะที่พบที่ knewthat 2% เฉพาะโรคไวรัสขดใบมะเขือเทศถูกส่ง โดย whiteflies อย่างไรก็ตาม เกษตรกรในทมิฬ Naduโดยทั่วไปมีความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับไวรัสพืชกว่าเกษตรกรในไทยและเวียดนาม เป็นส่วนขยายของบริการและเมล็ดบริษัทมีจ่ายให้ความสนใจกับปัญหานี้เพื่อโรคไวรัสพืชอยู่ต้องใส่ farmlevelฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความตระหนักและความรู้เกี่ยวกับเกษตรกรพืชไวรัส รวมถึงการระบุโรค ระบาดวิทยา และการจัดการ ความสามารถในการแยกโรคติดเชื้อไวรัสจากโรค และอื่น ๆ ที่ไวรัสส่วนใหญ่จะส่งผ่านความรู้โดยแมลงเวกเตอร์ (ส่วนใหญ่ whiteflies, aphids หรือเพลี้ยไฟ) อาจส่งเสริมให้เกษตรกรเพื่อควบคุมประชากรแมลง และหลีกเลี่ยงการใช้ไม่จำเป็นซึ่งเกิดจากเชื้อและยาฆ่าแมลงอื่น ๆ ไม่มีประสิทธิภาพกับโรคไวรัส ยัง ต้องฝึกฝนควบคุมแมลงก่อนอาการของโรคไวรัสได้เริ่มปรากฏขึ้นในการcropdwhich ต้องกระโดดใหญ่ในความรู้เกษตรกรเกี่ยวกับการระบาดของไวรัส ระวังตรวจสอบประชากรเวกเตอร์โรค ควบคุมคือไม่ฝึกฝนอยู่ ตัวอย่างเกษตรกรไม่มีในตัวอย่างของเราใช้สีฟ้า หรือสีเหลืองเหนียวดัก เรียบง่ายวิธีการจ้างงานโดยทั่วไปสำหรับเวกเตอร์ประชากรตรวจสอบในเขตอื่น ๆ ไม่ได้เข้าร้านขายกับดักดังกล่าวอาการของโรคเชื้อรา แบคทีเรีย และไวรัสได้เกิดความสับสนสำหรับผู้เชี่ยวชาญผ่านการฝึกอบรมเพื่อระบุ และอาจเกิดขึ้นในน้ำยาผสม confounding รหัสที่ถูกต้องต่อไป การศึกษานี้ไม่ได้แข็งแกร่งถ้ามีการรวมกับการวินิจฉัยสำรวจเพื่อเพิ่มเติมแม่นยำกำหนดอุบัติการณ์และความรุนแรงของตาราง 6แมลงใช้ปฏิบัติ เฉลี่ยต่อครัวเรือนถั่วเขียวพริกมะเขือเทศVNM ท่าท่า INeTN VNM INeTN VNM INeTNเกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ (%) 99 99 97 93 100 83 100 31ผลิตภัณฑ์สารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้ในการปลูกพืชล่าสุดรอบ 5.0 5.1 4.0 1.4 5.9 2.2 1.9 0.7มัธยฐานของส่วนผสมใช้ปริมาณ (กิโลกรัม/ฮา) 34.9 4.3 3.0 0.1 2.1 0.4 0.2 < 0.1หมายถึง ปริมาณของการใช้วัตถุดิบที่ใช้ (กิโลกรัม/ฮา) 42.5 เป็น 5.1 3.4 0.3 2.6 0.5 0.4 < 0.1ผสมสารกำจัดศัตรูพืช (%ของเกษตรกรใช้สารกำจัดศัตรูพืช) 100 86 100 66 79 96 59 77สารกำจัดศัตรูพืชผสมต่อสเปรย์ (ในหมู่เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลง) 3.7 1.8 2.7 1.8 2.7 2.3 1.7 1.8ยาฆ่าแมลงที่ใช้ในการต่อสู้กับไวรัสพืช (%ของปริมาณ) 12 4 0 14 17 9 3 5วิธีที่ใช้ในการควบคุมไวรัสพืช (%ของเกษตรกรที่มีปัญหาไวรัส): bไม่ควบคุม 3 0 0 5 1 0 3 0ยาฆ่าแมลง 53 17 61 68 35 73 15 23ซึ่งเกิดจากเชื้อ 60 27 18 8 74 46 26 1ต่าง ๆ ทน 0 1 33 1 0 5 0 6เอาการติดไวรัสพืช 68 80 19 40 38 51 60 41ใช้ทำความสะอาดปลูกวัสดุ 0 0 54 3 0 30 0 47 Adjust cropping systemc 0 0 89 0 0 69 0 41 Apply fertilizer 2 1 65 8 2 50 11 60 Other methodsd 6 13 22 9 9 8 19 51Parts of body covered during spraying (% of farmers using pesticides): Mouth 94 98 83 90 95 86 98 96 Arms and legs 100 53 26 98 67 43 48 65 Hands and feet 100 71 18 90 77 35 63 42Notes: All data are farm-level averages unless indicated otherwise. THA ¼ Thailand (2012); VNM ¼ Vietnam (2012e2013); INeTN ¼ Tamil Nadu, India (2012).a Severe outliers excluded.b Multiple responses possible.c Mainly includes the use of crop rotation; intercropping and the use of trap crops were also reported by some chili farmers in India.d Mainly includes hand picking of insects (in India) and the use of unknown pesticide products (in Vietnam).the different pests and diseases and to estimate the actual lossescaused. Knowledge discrepancies thus could have been recognizedmore precisely. Nevertheless, it is important to know farmers'perceptions of pest problems and losses because these beliefsshape practices. Our study showed that current practices to managevirus diseases are largely ineffective and probably unsustainable.Better practices are already available, but farmers will not use themunless they have a better understanding of the problems they arefacing.Management options readily available to farmers includekeeping fields and surrounding areas free of weeds and volunteerplants (alternative hosts for viruses and their vectors); ensuring oldcrops are completely destroyed after harvest to remove sources ofinfection; growing seedlings (tomato and chili) in net cages thatexclude virus-vectoring insects until the seedlings are transplantedto the field; and inspecting the crop regularly after transplantingand removing (roguing) plants showing virus disease symptoms assoon as they are seen (to remove sources of infection for spreadwithin the field). Insect traps or insecticides can also be used tocontrol vector populations, but must be applied before virus diseasesymptoms first appear in the field, which emphasizes theimportance of monitoring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีเพียงส่วนน้อยของเกษตรกรในการศึกษานี้สามารถระบุไวรัสเป็นสาเหตุของอาการของโรคที่เฉพาะเจาะจง แม้แต่น้อยรู้ว่าบทบาทของแมลงในการแพร่กระจายของไวรัสพืชซึ่งยืนยันศึกษาก่อนหน้านี้ของNagaraju et al, (2002) ใน Karnataka, ที่พบว่ามีเพียง 2% knewthat โรคไวรัสใบมะเขือเทศขดถูกส่งโดยwhiteflies อย่างไรก็ตามเกษตรกรในรัฐทมิฬนาฑูมักจะได้รับความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับไวรัสพืชกว่าเกษตรกรในไทยและเวียดนามขณะที่การขยายบริการและบริษัท เมล็ดพันธุ์ที่ได้ให้ความสนใจกับปัญหานี้. กลยุทธ์เพื่อรับมือกับโรคไวรัสพืชต้องรวม farmlevel การฝึกอบรมเพื่อเพิ่มการรับรู้ของเกษตรกรและ ความรู้เกี่ยวกับไวรัสพืชรวมถึงการระบุโรคระบาดวิทยาและการบริหารจัดการ ความสามารถในการแยกแยะอาการของการติดเชื้อไวรัสจากโรคอื่น ๆ และความรู้ที่ไวรัสส่วนใหญ่จะถูกส่งโดยแมลง(ส่วนใหญ่ whiteflies เพลี้ยหรือเพลี้ยไฟ) อาจส่งเสริมให้เกษตรกรในการควบคุมประชากรแมลงและหลีกเลี่ยงการใช้งานที่ไม่จำเป็นของสารฆ่าเชื้อราและสารกำจัดศัตรูพืชอื่นๆ ไม่ได้ผลกับไวรัสโรค แต่การควบคุมแมลงจะต้องได้รับการฝึกฝนมาก่อนที่จะมีอาการของโรคไวรัสได้เริ่มต้นที่ปรากฏในcropdwhich ต้องมีการก้าวกระโดดที่ยิ่งใหญ่ในความรู้ของเกษตรกรเกี่ยวกับการระบาดของไวรัส การตรวจสอบอย่างระมัดระวังของประชากรเวกเตอร์สำหรับการควบคุมโรคไม่ได้รับการฝึกฝนในปัจจุบัน เช่นเกษตรกรที่ไม่มีในตัวอย่างของเราที่ใช้กับดักกาวเหนียวสีฟ้าหรือสีเหลือง, สีที่เรียบง่ายวิธีการจ้างงานทั่วไปสำหรับเวกเตอร์การตรวจสอบของประชากรในมณฑลอื่นๆ หรือไม่ร้านค้าการป้อนข้อมูลขายกับดักดังกล่าว. อาการที่เกิดจากเชื้อราแบคทีเรียและโรคไวรัสสามารถทำให้เกิดความสับสนได้สำหรับการฝึกอบรมผู้เชี่ยวชาญในการระบุและอาจเกิดขึ้นในผสมต่อการรบกวนประจำตัวประชาชนที่ถูกต้อง การศึกษาครั้งนี้จะได้รับที่แข็งแกร่งถ้ามันได้รับรวมกับการวินิจฉัยการสำรวจให้มากขึ้นได้อย่างถูกต้องตรวจสอบการเกิดและความรุนแรงของตารางที่6 การปฏิบัติการใช้สารกำจัดศัตรูพืชเฉลี่ยต่อครัวเรือน. มะเขือเทศพริกถั่วเขียวTHA VNM INeTN THA VNM INeTN VNM INeTN เกษตรกรใช้สารกำจัดศัตรูพืชสังเคราะห์ ( %) 99 99 97 93 100 83 100 31 ผลิตภัณฑ์สารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้มากที่สุดในรอบการปลูกพืชที่ผ่านมา 5.0 5.1 4.0 1.4 5.9 2.2 1.9 0.7 ปริมาณเฉลี่ยของส่วนผสมที่ใช้งานที่ใช้ (กก / ไร่) 34.9 4.3 3.0 0.1 2.1 0.4 0.2 <0.1 หมายถึงปริมาณของการใช้งาน ส่วนผสมที่ใช้ (กก / ไร่) ต่อ 42.5 5.1 3.4 0.3 2.6 0.5 0.4 <0.1 สารกำจัดศัตรูพืชผสม (% ของเกษตรกรที่ใช้สารกำจัดศัตรูพืช) 100 86 100 66 79 96 59 77 สารกำจัดศัตรูพืชผสมต่อสเปรย์ (ในหมู่เกษตรกรใช้สารกำจัดศัตรูพืช) 3.7 1.8 2.7 1.8 2.7 2.3 1.7 1.8 สารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้ในการต่อสู้กับไวรัสพืช (% ของปริมาณ) 12 4 0 14 17 9 3 5 ​​วิธีการที่ใช้ในการควบคุมไวรัสพืช (% ของเกษตรกรที่มีปัญหาไวรัส): ข? ไม่มีการควบคุม 0 3 0 5 1 0 3 0? ยาฆ่าแมลง 53 17 61 68 35 73 15 23? สารฆ่าเชื้อรา 60 27 18 8 74 46 26 1? หลากหลายทน 33 1 0 1 0 5 0 6? นำพืชที่ติดเชื้อ 68 80 19 40 38 51 60 41? ใช้วัสดุปลูกที่สะอาด 54 0 0 3 0 0 30 47? ปรับการปลูกพืช SystemC 89 0 0 0 0 0 69 41? ใช้ปุ๋ย 65 2 1 8 2 50 11 60? methodsd อื่น ๆ 13 22 6 9 8 9 19 51 ชิ้นส่วนของร่างกายที่ครอบคลุมในระหว่างการฉีดพ่น (% ของเกษตรกรที่ใช้สารกำจัดศัตรูพืช):? ปาก 94 98 83 90 95 86 98 96? แขนและขา 100 53 26 98 67 43 48 65? มือและเท้า 100 71 18 90 77 35 63 42 หมายเหตุ: ข้อมูลทั้งหมดจะถูกเฉลี่ยฟาร์มระดับนอกจากที่ระบุ THA ¼ประเทศไทย (2012); VNM ¼เวียดนาม (2012e2013); . INeTN ¼รัฐทมิฬนาฑูอินเดีย (2012) ค่าผิดปกติอย่างรุนแรงได้รับการยกเว้น. การตอบสนองที่เป็นไปได้หลายข. คส่วนใหญ่รวมถึงการใช้การปลูกพืชหมุนเวียนนั้น แซมและการใช้กับดักของพืชนอกจากนี้ยังได้รับรายงานจากเกษตรกรบางพริกในอินเดีย. d ส่วนใหญ่รวมถึงการเลือกมือของแมลง (ในอินเดีย) และการใช้ผลิตภัณฑ์สารกำจัดศัตรูพืชที่ไม่รู้จัก (ในเวียดนาม) ศัตรูพืชที่แตกต่างกันได้โดยเริ่มต้นและโรคและการประเมินที่เกิดขึ้นจริง ความสูญเสียที่เกิดจาก ความแตกต่างความรู้จึงจะได้รับการยอมรับอย่างแม่นยำมากขึ้น แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะรู้ว่าเกษตรกรรับรู้ปัญหาศัตรูพืชและการสูญเสียความเชื่อเหล่านี้เพราะรูปร่างของการปฏิบัติ การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าการปฏิบัติในปัจจุบันในการจัดการโรคไวรัสจะไม่ได้ผลส่วนใหญ่และอาจจะไม่ยั่งยืน. การปฏิบัติที่ดีกว่าที่มีอยู่แล้ว แต่เกษตรกรจะไม่ใช้พวกเขาจนกว่าพวกเขาจะมีความเข้าใจที่ดีขึ้นของปัญหาที่พวกเขาจะหันหน้าไปทาง. ตัวเลือกการจัดการพร้อมที่จะให้เกษตรกรรวมถึงการรักษาทุ่งนาและพื้นที่โดยรอบฟรีของวัชพืชและอาสาสมัครพืช (เจ้าภาพทางเลือกสำหรับไวรัสและเวกเตอร์ของพวกเขา); การสร้างความมั่นใจเก่าพืชจะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์หลังการเก็บเกี่ยวที่จะลบแหล่งที่มาของการติดเชื้อ การเจริญเติบโตของต้นกล้า (มะเขือเทศและพริก) ในกระชังสุทธิที่ไม่รวมแมลงไวรัสvectoring จนกว่าต้นกล้าจะปลูกในสนาม; และการตรวจสอบการเพาะปลูกอย่างสม่ำเสมอหลังจากย้ายปลูกและลบ (roguing) พืชที่แสดงอาการของโรคไวรัสเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาจะเห็น(ในการลบแหล่งที่มาของการติดเชื้อสำหรับการแพร่กระจายภายในสนาม) กับดักแมลงหรือยาฆ่าแมลงนอกจากนี้ยังสามารถใช้ในการควบคุมประชากรเวกเตอร์แต่ต้องนำมาใช้ก่อนที่จะเกิดโรคไวรัสอาการปรากฏตัวครั้งแรกในสนามซึ่งเน้นความสำคัญของการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีเพียงส่วนน้อยของเกษตรกรในการศึกษานี้สามารถระบุไวรัส
เป็นตัวแทนสาเหตุอาการของโรคที่เฉพาะเจาะจง แม้แต่น้อยรู้
บทบาทของแมลงพาหะในการแพร่กระจายของไวรัสสาเหตุของโรคพืชซึ่ง
ยืนยันก่อนหน้านี้การศึกษา nagaraju et al . ( 2002 ) ในรัฐกรณาฏกะ
ที่พบว่า เพียงร้อยละ 2 knewthat มะเขือเทศ โรคไวรัสใบหงิก
ถูกส่งโดย whiteflies . อย่างไรก็ตาม เกษตรกรในทมิฬนาฑู
โดยทั่วไปมีความรู้เกี่ยวกับไวรัสพืชมากกว่าเกษตรกร
ไทยและเวียดนาม เป็นบริการของ บริษัท และขยายเมล็ดพันธุ์
ได้ให้ความสนใจปัญหานี้ .
กลยุทธ์ที่อยู่โรคไวรัสพืชต้องรวม farmlevel
การฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความตระหนักและความรู้ของเกษตรกรเกี่ยวกับ
ไวรัสพืช รวมทั้งการระบุโรค ระบาดวิทยาและการจัดการ .สามารถแยกแยะอาการ
การติดเชื้อไวรัสจากโรคอื่น ๆ และความรู้ว่าไวรัสส่วนใหญ่จะส่ง
( ส่วนใหญ่ whiteflies โดยแมลงพาหะ เพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟ หรืออาจ
ส่งเสริมเกษตรกรควบคุมประชากรแมลง และหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมีอื่นเลย

และยาฆ่าแมลงไม่ได้ผลต่อโรคไวรัส แต่ แมลงจะต้องปฏิบัติก่อนที่
อาการของโรคไวรัสได้เริ่มปรากฏใน
cropdwhich ต้องเผ่นใหญ่ของเกษตรกรมีความรู้เกี่ยวกับ
ระบาดวิทยาของไวรัส การเฝ้าระวังของประชากรเวกเตอร์
ควบคุมโรคไม่ได้ปฏิบัติในปัจจุบัน เช่น เกษตรกร ในตัวอย่างของเรา
ไม่ใช้สีฟ้าหรือสีเหลืองกับดักกาวเหนียว วิธีการง่าย ๆโดยทั่วไปที่ใช้สำหรับการตรวจสอบประชากร

เวกเตอร์ในมณฑลอื่นๆ หรือทำร้านค้านำเข้าขายกับดักเช่น .
อาการของเชื้อรา แบคทีเรียและไวรัสโรคสามารถ
สับสนแม้แต่การฝึกอบรมผู้เชี่ยวชาญระบุ และอาจเกิดขึ้นใน
ผสมเพิ่มเติม confounding รหัสที่ถูกต้อง การศึกษา
จะได้รับที่แข็งแกร่งหากได้รับรวมกับการวินิจฉัยที่ถูกต้องมากขึ้น
การสำรวจอุบัติการณ์และความรุนแรงของ

โต๊ะ 6การใช้ยาฆ่าแมลง เฉลี่ยต่อครัวเรือน มะเขือเทศ พริก ถั่วเขียว

ท่า VI inetn ท่า VI inetn VI inetn
เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ ( % ) 99 99 97 93 100 83 100 31
แมลงผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในการปลูกพืชรอบล่าสุด 5.0 5.1 4.0 1.4 5.9 2.2 1.9 0.7
ค่ามัธยฐานปริมาณส่วนผสมที่ใช้ ( กิโลกรัม ฮา ) 34.9 4.3 3.0 0.1 2.1 0.4 0.2 0.1
<หมายถึงปริมาณของส่วนผสมที่ใช้ ( กิโลกรัม / ไร่ ) 42.5 5.1 3.4 0.3 2.6 0.5 0.4 < 0.1
ผสมยาฆ่าแมลง ( % ของเกษตรกรที่ใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืช ) 100 100 66 86 79 96 59 77
ยาฆ่าแมลงผสมต่อ สเปรย์ ( ในหมู่เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลง ) 3.7 1.8 2.7 1.8 2.7 2.3 1.7 1.8
ยาฆ่าแมลงใช้ในการต่อสู้กับไวรัส พืช ( % ของปริมาณ ) 12 14 17 9 5 4 0
3วิธีการที่ใช้ในการควบคุมไวรัสพืช ( % ของเกษตรกรที่มีปัญหาไวรัส ) : B
 ไม่มีการควบคุม 3 0 0 5 1 0 3 0
 ยาฆ่าแมลง 53 17 61 68 35 73 15 23
 fungicides 60 27 18 8 74 46 26 1
 ทนหลากหลาย 0 1 1 0 5 0 6
33  กำจัดโรคพืช 68 80 19 40 38 51 60 41
 ใช้วัสดุปลูกที่สะอาด 0 54 0 3 0 30 0 47
 ปรับ Language 0 0 0 0 0 0 0 0
ปลูก ใช้ปุ๋ย 2 1 65 8 2 50 11 60
 อื่น methodsd 6 13 22 9 9 8 19 51
ส่วนของร่างกายที่ปกคลุมในการพ่น ( % ของเกษตรกรที่ใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืช ) :
 ปาก 94 98 83 90 95 86 98 96
 แขนและขา 100 53 26 98 67 43 48 65
 มือและเท้า 100 71 18 90 77 35 63 42
หมายเหตุ : ข้อมูลทั้งหมดถูกฟาร์ม ระดับค่าเฉลี่ยเว้นแต่ที่ระบุไว้เป็นอย่างอื่น ท่า¼ประเทศไทย ( 2012 ) ; VI ¼เวียดนาม ( 2012e2013 ) ; inetn ¼ทมิฬนาฑู ,