Introduction - Vincent Scully It i

Introduction - Vincent Scully
It is probably the most important writing on the making of architecture since Le Corbsier's Vers une Architecture of 1923. Le Corbusier's great teacher was the Greek temple, with its isolated body white and free in the landscape, its luminous austerities clear in the sun. Venturi's primary inspiration would seem to have come from the Greek temple's historical and archetypal opposite, the urban facades of Italy, with their endless adjustments to the counter-requirements of inside and outside and their inflection with all the business of everyday life: not primarily sculptural actors in vast landscapes but complex spatial containers and definers of streets and squares. They are both profoundly visual, plastic artists whose close focus upon individual buildings brings with it a new visual and symbolic attitude toward urbanism in general--not the schematic or two-dimensionally diagrammatic view toward which many planners tend, but a set of solid images, architecture itself at its full scale.
Yet again, the images of Le Corbusier and Venturi are diametrically opposed in this regard. Le Corbusier, execising that side of his many-sided nature which professed Cartesian rigor, generalized in Vers une Architecture much more easily than Venturi does here, and presented a clear, general scheme for the whole. Venturi is more fragmentary, moving step by step through more compromised relationships. His conclusions are general only by implication。
Venturi's philosophy and design are humanistic. It values before all else the actions of human beings and the effect of physical forms upon their spirit. He is also one of the very few architects whose thought parallels that of the Pop painters--and probably the first architect to perceive the usefulness and meaning of their forms. In the straight sense, it is function that interests him, and the strong forms deriving from functional expression.
It is no wonder that Venturi's buildings have not found ready acceptance; they have been both too new and, for all their 'accommodation' of complexity, too truly simple and unassuming for this affluent decade.

Preface
I write as an architect who employs criticism rather than a critic who chooses architecture. Architecture is open to analysis like any other aspect of experience, and is made more vivid by comparisons. "Architects today are too educated to be either primitive or totally spontaneous, and architecture is too complex to be approached with carefully maintained ignorance." "Tradition" should positively discouraged...it cannot be inherited. It involves a historical sense, which is a sense of the timeless as well as of the temporal and of the timeless and temporal together, is what makes a writer traditional.
I make no special attempt to relate architecture to other things. I try to talk about architecture rather than around it. Sir John Summerson has referred to the architects' obsession with "the importance, not of architecture, but of the relation of architecture to other things." Architects have substituted the mischievous analogy for the eclectic imitation of the nineteenth century, and have been staking a claim for architecture rater than producing architecture, which result is diagrammatic planning.

1. Nonstraightforward Architecture: A Gentle Manifesto
I like complexity and contradiction in architecture. I like elements which are hybrid rather than "pure", compromising rather than "clean",
distorted rather than "straightforward", ambiguous rather than "articulated", perverse as well as impersonal, boring as well as "interesting", conventional rather than "designed", accommodating rather than excluding, redundant rather than simple, vestigial as well as innovating, inconsistent and equivocal rather than direct and clear. I am for messy vitality over obvious unity, richness of meaning rather than clarity of meaning; for the implicit function as well as the explicit function. More is not less.

2. Complexity and Contradiction vs. Simplification or Picturesqueness
In orthodox Modern architects' attempt to break with tradition and start all over again, they idealized the primitive and elementary at the expense of the diverse and the sophisticated. In their role as reformers, they puritanically advocated the separation and exclusion of elements, rather than the inclusion of various requirements and their juxtapositions. Modern architects with few exceptions eschewed ambiguity.
August Heckscher:"...amid simplicity and order rationalism is born, but rationalism proves inadequate in any period of upheaval. Then equilibrium must be created out of opposites. Such inner peace as men gain must represent a tension among contradictions and uncertainties." Paul Rudolph:"All problems can never be solved...indeed it is a characteristic of the twentieth century that architects are highly selective in determining which problems they want to solve. Mies, for instance, makes wonderful buildings only because he ignores many aspects of a building. If he solved more problems, his buildings would be far less potent."
Forced simplicity results in oversimplification. Aesthetic simplicity which is a satisfaction to the mind derives, when valid and profound, from inner complexity. When complexity disappears, blandness replaces simplicity.

3. Ambiguity
While the second classification of complexity and contradiction in architecture relates to form and content as manifestations of program and structure, the first concerns the medium and refers to a paradox inherent in perception and the very process of meaning in art: the complexity and contradiction that results from the juxtaposition of what an image is and what it seems, which Joseph Albers calls "the discrepancy between physical fact and psychic effect", a contradiction which is the "origin of art". Cleanth Brooks, "It is not enough for the poet to analyze his experience as the scientist does, breaking it up into prats, distinguishing part from part, classifying the various parts. His task is finally to unify experience...He is not trying to spice up, but rather giving us an insight which preserves the unity of experience and which, at its higher and more serious levels, triumphs over the apparently contradictory and conflicting elements of experience by unifying them into a new pattern."
Ambiguity and tension are everywhere in an architecture of complexity and contradiction. Architecture is form and substance--abstract and concrete--and its meaning derives from its interior characteristics and its particular context. An architectural element is perceived as form and structure, texture and material. The calculated ambiguity of expression is based on the confusion of experience as reflected in the architectural program. This promotes richness of meaning over clarity of meaning. Empson sees ambiguity as "collecting precisely at the points of greatest poetic effectiveness, and finds it breeding a quality he calls 'tension' which we might phrase the poetic impact itself."

4.Contradictory Levels: The Phenomenon of "Both-And" in Architecture
Contradictory levels of meaning and use in architecture involve the paradoxical contrast implied by the conjunctive "yet". The tradition of "either-or" has characterized orthodox modern architecture: a sun screen is probably nothing else; a support is seldom an enclosure. Such manifestations of articulation and clarity are foreign to an architecture of complexity and contradiction, which tends to include "both-and" rather than "either-or".
The source of the both-and phenomenon is contradiction, and its basis is hierarchy, which yields several levels of meanings among elements with varying values. An architecture which includes varying levels of meaning breeds ambiguity and tension. Kahn, "Architecture must have bad spaces as well as good spaces."
The basilica, which has mono-directional space, and the central-type church, which has omnidirectional space, represent alternating traditions in Western church plans. Yet the Mannerist elliptical plan of the sixteenth century is both central and directional.
The double meanings inherent in the phenomenon both-and can involve metamorphosis as well as contradiction. In equivocal relationships one contradictory meaning usually dominates another, but in complex compositions the relationship is not always constant. If you move through or around a building, at one moment one meaning can be perceived as dominant, at another moment a different meaning seems paramount.

5. Contradictory Levels Continued: The Double-Functioning Element
The double-functioning element pertains more to the particulars of use and structure, while both-and refers more to the relation of the part to the whole. Both-and emphasizes double meanings over double-functions. Multifunctioning building is complex in program and from, yet strong as a whole. "A dam is also a bridge, the loop in Chicago is a boundary as well as a circulation system, and Kahn's street 'wants to be a building'."
A room can have many functions at the same time or at different times. Kahn prefers the gallery because it is directional and nondirectional, a corridor and a room at once. Is not Modern architecture's characteristic separation and specialization of program functions within the building through built-in furniture an extreme manifestation of this idea? Kahn by implication questions such rigid specialization and limited functionalism. In this context, "form evokes function." The multifunctioning room is a possibly truer answer to the Modern architect's concern with flexibility. Valid ambiguity promotes useful flexibility.
Modern architecture has encouraged separation and specialization at all scales--in materials and structure as well as program and space. Wright's divergence from his master be

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ - Vincent สกัลลี คงเป็นการเขียนสำคัญที่สุดในการทำสถาปัตยกรรมตั้งแต่เลอ Corbsier Vers une สถาปัตยกรรม 1923 Le Corbusier ครูวัดกรีก มีร่างกายแบบแยกสีขาว และฟรีในภูมิทัศน์ austerities ของลูมินัสล้างในดวงอาทิตย์ แรงบันดาลใจหลักของ Venturi จะดูเหมือนมาจากวัดกรีกอย่างไร archetypal ตรงข้าม สมดุลเมืองอิตาลี มีการปรับปรุงสิ้นสุดซึ่งความต้องการภายใน และภายนอกและการผันคำกับธุรกิจทั้งหมดของชีวิต และประวัติศาสตร์: นักแสดงหลักรูปในภูมิประเทศมากมายซับซ้อนพื้นที่คอนเทนเนอร์และ definers ของถนนและสี่เหลี่ยม พวกเขามีทั้งซึ้งภาพ พลาสติกศิลปินโฟกัสปิดตามแต่ละอาคารจะมีทัศนคติที่ภาพ และสัญลักษณ์แบบใหม่ไปทาง urbanism ทั่วไป - ไม่มัน หรือ two-dimensionally diagrammatic ดูต่อมีแนวโน้มที่ผู้วางแผนหลาย แต่ชุดภาพทึบ สถาปัตยกรรมเองในขนาดเต็ม ยังอีก ภาพของ Le Corbusier และ Venturi เป็น diametrically ตรงข้ามในการนี้ Le Corbusier, execising ที่ด้านของธรรมชาติของเขาด้านหลายด้านซึ่ง professed rigor คาร์ทีเซียน การตั้งค่าทั่วไปใน Vers une สถาปัตยกรรมได้ง่ายกว่า Venturi ไม่ที่นี่ มากขึ้น และนำเสนอโครงร่างที่ชัดเจน ทั่วไปสำหรับทั้งหมด Venturi ขึ้น fragmentary ย้ายขั้นตอนผ่านความสัมพันธ์ที่สมบูรณ์มากขึ้น บทสรุปของเขาอยู่ทั่วไป โดย implication。 ปรัชญาและรูปแบบของ Venturi มี humanistic มันค่าก่อนหมดการกระทำของมนุษย์และผลกระทบของรูปแบบทางกายภาพตามจิตวิญญาณของพวกเขา เขายังเป็นหนึ่งสถาปนิกน้อยมากที่คิด parallels ที่ชื่อจิตรกร Pop - และคงสถาปนิกแรกสังเกตความมีประโยชน์และความหมายของของ ในความรู้สึกตรง เป็นฟังก์ชันที่สนใจเขา และแบบแข็งแกร่งบริษัทฯ จากนิพจน์ที่ทำงาน จะพบว่า อาคารของ Venturi ได้พบพร้อมยอมรับ พวกเขาได้ทั้งเกินไปใหม่และ ทั้งหมดของพวกเขา 'ที่พัก' ของความซับซ้อน เกินไปอย่างแท้จริงง่าย และน่าสำหรับทศวรรษนี้แต่ละ Preface เขียนเป็นสถาปนิกที่ใช้วิจารณ์แทนที่เป็นนักวิจารณ์ที่เลือกสถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมเปิดการวิเคราะห์เช่นด้านอื่น ๆ ของประสบการณ์ และจะสดใสมากขึ้น โดยเปรียบเทียบ "สถาปนิกวันนี้จะไปศึกษาดั้งเดิม หรือขาดทั้งหมด และสถาปัตยกรรมจะซับซ้อนเกินกว่าที่จะประดับ ด้วยความไม่รู้ยังคงอยู่อย่างระมัดระวัง" บวกกำลังใจ "ประเพณี" ควร...ไม่สามารถสืบทอดได้ มันเกี่ยวข้องกับความรู้สึกประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นความรู้สึก ของการตกแต่งเช่น ณชั่วคราว และ ของตกแต่ง และขมับกัน ทำให้นักเขียนดั้งเดิม ฉันได้พยายามไม่พิเศษเพื่อเชื่อมโยงกับสถาปัตยกรรมต่าง ๆ พยายามจะพูดคุย เกี่ยวกับสถาปัตยกรรม มากกว่ารอบ ๆ รักจอห์น Summerson ได้อ้างอิงถึงครอบงำจิตใจของสถาปนิกกับ "ความสำคัญ ไม่สถาปัตยกรรม แต่ความสัมพันธ์ของสถาปัตยกรรมกับสิ่งอื่น ๆ" สถาปนิกได้แทนคำว่าซนสำหรับเทียม eclectic ของศตวรรษ และมี staking คำร้องสำหรับสถาปัตยกรรม rater กว่าสถาปัตยกรรม ผลที่เป็น diagrammatic การวางแผนการผลิต 1. สถาปัตยกรรม nonstraightforward: ความอ่อนโยนประกาศ ชอบความซับซ้อนและความขัดแย้งในสถาปัตยกรรม ชอบองค์ประกอบที่มีผสมแทนที่ "บริสุทธิ์" สูญเสีย มากกว่า "สะอาด" ผิดเพี้ยนมากกว่า "ตรง" คลุมเครือแทนที่ "พูดชัดแจ้ง" perverse เป็นไม้มี น่าเบื่อเป็น "น่าสนใจ" ธรรมดามากกว่า "ออกแบบ" รองรับ มากกว่าไม่รวม ซ้ำซ้อนมากกว่าง่าย vestigial และ innovating, equivocal แทนที่ตรง และชัดเจน และไม่สอดคล้องกัน ฉันสำหรับพลังยุ่งกว่าความชัดเจน ความรุ่มรวยของความหมายมากกว่าความคมชัดความหมาย สำหรับฟังก์ชัน implicit ตลอดจนการทำงานที่ชัดเจน เพิ่มเติมได้น้อย 2. ความซับซ้อน และขัดแย้งกับรวบ หรือ Picturesqueness ในสมัยของสถาปนิกดั้งเดิมพยายามทำลายกับประเพณี และเริ่มทั่วอีกครั้ง พวกเขา idealized ดั้งเดิม และประถมศึกษาค่าใช้จ่ายหลากหลายและที่มีความซับซ้อน ในบทบาทของตนเป็นปฏิรูป พวกเขา puritanically advocated แยกและแยกองค์ประกอบของ มากกว่าการรวมความต้องการต่าง ๆ และ juxtapositions ของพวกเขา สถาปนิกสมัย มีข้อยกเว้นบาง eschewed ย่อ สิงหาคม Heckscher: "...ท่ามกลางความเรียบง่ายและสั่ง rationalism คือเกิด ได้ rationalism พิสูจน์ไม่เพียงพอในระยะเวลาใด ๆ ของแรงกระเพื่อม แล้ว ต้องสร้างสมดุลออกตรงกันข้าม ความสงบสุขดังกล่าวเป็นคนรับต้องแสดงถึงความตึงเครียดระหว่างกันข้ามและความไม่แน่นอน" รูดอล์ฟ Paul: "ทุกปัญหาสามารถแก้ไขได้ไม่...แน่นอนมันเป็นลักษณะเฉพาะของศตวรรษที่ยี่สิบที่สถาปนิกสูงใช้ในการกำหนดปัญหาที่ต้องการแก้ไข ได้ Mies เช่น ทำให้อาคารที่ยอดเยี่ยม เพราะเขาละเว้นด้านในของอาคาร ถ้าเขาแก้ปัญหาเพิ่มเติม อาคารเขาจะได้มีศักยภาพมากน้อย" บังคับ oversimplification ผลเรียบง่าย ความเรียบง่ายความงามซึ่งเป็นความพึงพอใจกับจิตใจมา ถูกต้อง และลึก ซึ้ง จากความซับซ้อนภายใน เมื่อความซับซ้อนหาย blandness แทนความเรียบง่าย 3. ย่อ While the second classification of complexity and contradiction in architecture relates to form and content as manifestations of program and structure, the first concerns the medium and refers to a paradox inherent in perception and the very process of meaning in art: the complexity and contradiction that results from the juxtaposition of what an image is and what it seems, which Joseph Albers calls "the discrepancy between physical fact and psychic effect", a contradiction which is the "origin of art". Cleanth Brooks, "It is not enough for the poet to analyze his experience as the scientist does, breaking it up into prats, distinguishing part from part, classifying the various parts. His task is finally to unify experience...He is not trying to spice up, but rather giving us an insight which preserves the unity of experience and which, at its higher and more serious levels, triumphs over the apparently contradictory and conflicting elements of experience by unifying them into a new pattern." Ambiguity and tension are everywhere in an architecture of complexity and contradiction. Architecture is form and substance--abstract and concrete--and its meaning derives from its interior characteristics and its particular context. An architectural element is perceived as form and structure, texture and material. The calculated ambiguity of expression is based on the confusion of experience as reflected in the architectural program. This promotes richness of meaning over clarity of meaning. Empson sees ambiguity as "collecting precisely at the points of greatest poetic effectiveness, and finds it breeding a quality he calls 'tension' which we might phrase the poetic impact itself." 4.Contradictory Levels: The Phenomenon of "Both-And" in Architecture Contradictory levels of meaning and use in architecture involve the paradoxical contrast implied by the conjunctive "yet". The tradition of "either-or" has characterized orthodox modern architecture: a sun screen is probably nothing else; a support is seldom an enclosure. Such manifestations of articulation and clarity are foreign to an architecture of complexity and contradiction, which tends to include "both-and" rather than "either-or". The source of the both-and phenomenon is contradiction, and its basis is hierarchy, which yields several levels of meanings among elements with varying values. An architecture which includes varying levels of meaning breeds ambiguity and tension. Kahn, "Architecture must have bad spaces as well as good spaces." The basilica, which has mono-directional space, and the central-type church, which has omnidirectional space, represent alternating traditions in Western church plans. Yet the Mannerist elliptical plan of the sixteenth century is both central and directional. The double meanings inherent in the phenomenon both-and can involve metamorphosis as well as contradiction. In equivocal relationships one contradictory meaning usually dominates another, but in complex compositions the relationship is not always constant. If you move through or around a building, at one moment one meaning can be perceived as dominant, at another moment a different meaning seems paramount. 5. Contradictory Levels Continued: The Double-Functioning Element The double-functioning element pertains more to the particulars of use and structure, while both-and refers more to the relation of the part to the whole. Both-and emphasizes double meanings over double-functions. Multifunctioning building is complex in program and from, yet strong as a whole. "A dam is also a bridge, the loop in Chicago is a boundary as well as a circulation system, and Kahn's street 'wants to be a building'." A room can have many functions at the same time or at different times. Kahn prefers the gallery because it is directional and nondirectional, a corridor and a room at once. Is not Modern architecture's characteristic separation and specialization of program functions within the building through built-in furniture an extreme manifestation of this idea? Kahn by implication questions such rigid specialization and limited functionalism. In this context, "form evokes function." The multifunctioning room is a possibly truer answer to the Modern architect's concern with flexibility. Valid ambiguity promotes useful flexibility. Modern architecture has encouraged separation and specialization at all scales--in materials and structure as well as program and space. Wright's divergence from his master be

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ - วินเซนต์กัลลี
มันอาจจะเขียนที่สำคัญที่สุดในการทำสถาปัตยกรรมตั้งแต่เลอ Corbsier ของ Vers กระจัดกระจายสถาปัตยกรรมของปี 1923 ครู Le Corbusier ที่ดีเป็นวิหารกรีกกับร่างกายแยกสีขาวและเป็นอิสระในแนวนอน, austerities ส่องสว่างที่ชัดเจนใน ดวงอาทิตย์. แรงบันดาลใจหลักของ Venturi ดูเหมือนจะได้มาจากภาษากรีกวัดตรงข้ามทางประวัติศาสตร์และเทพอาคารเมืองของอิตาลีมีการปรับที่ไม่มีที่สิ้นสุดของพวกเขาเพื่อความต้องการที่เคาน์เตอร์ของภายในและภายนอกและโรคติดเชื้อของพวกเขากับธุรกิจของชีวิตประจำวัน: ไม่เป็นหลักประติมากรรม นักแสดงที่อยู่ในภูมิประเทศที่กว้างใหญ่ แต่ภาชนะเชิงพื้นที่ที่ซับซ้อนและ definers ของถนนและสี่เหลี่ยม พวกเขาทั้งสองภาพอย่างสุดซึ้งศิลปินพลาสติกที่มีความสำคัญอย่างใกล้ชิดอยู่กับแต่ละอาคารทำให้มีทัศนคติที่ภาพและสัญลักษณ์ใหม่ที่มีต่อวิถีชีวิตในทั่วไป - ไม่วงจรหรือสองมิติมุมมองที่มีต่อแผนภาพที่วางแผนจำนวนมากมีแนวโน้ม แต่ชุดของภาพที่เป็นของแข็ง สถาปัตยกรรมของตัวเองในระดับเต็มรูปแบบ.
อีกครั้งภาพของเลอ Corbusier และ Venturi จะขัดในเรื่องนี้ Le Corbusier, execising ที่ด้านข้างของธรรมชาติหลายด้านซึ่งเขายอมรับความรุนแรงคาร์ทีเซียนทั่วไปใน Vers กระจัดกระจายสถาปัตยกรรมได้ง่ายกว่าไม่ Venturi ที่นี่และนำเสนอที่ชัดเจนและโครงการทั่วไปทั้ง Venturi เป็นเป็นชิ้นเป็นอันมากขึ้นย้ายทีละขั้นตอนผ่านทางความสัมพันธ์ที่ถูกบุกรุกมากขึ้น ข้อสรุปของเขาเป็นทั่วไปเท่านั้นโดยปริยาย.
ปรัชญาของ Venturi และการออกแบบที่เห็นอกเห็นใจ มันมีค่าก่อนที่จะกระทำสิ่งอื่นใดของมนุษย์และผลของรูปแบบทางกายภาพเมื่อจิตวิญญาณของพวกเขา เขายังเป็นหนึ่งในสถาปนิกน้อยมากที่มีแนวความคิดที่ว่าของจิตรกรป๊อป - และอาจสถาปนิกคนแรกที่รับรู้ประโยชน์และความหมายของรูปแบบของพวกเขา ในความรู้สึกตรงนั้นมันเป็นฟังก์ชั่นที่น่าสนใจเขาและรูปแบบที่แข็งแกร่งมาจากการแสดงออกของการทำงาน.
มันไม่น่าแปลกใจที่อาคาร Venturi ยังไม่พบการยอมรับพร้อม; พวกเขาได้รับทั้งใหม่เกินไปและสำหรับทุกห้องพักของพวกเขา 'ของความซับซ้อนมากเกินไปอย่างแท้จริงที่เรียบง่ายและถ่อมตัวสำหรับทศวรรษที่ร่ำรวยนี้. คำนำผมเขียนเป็นสถาปนิกที่มีพนักงานมากกว่าวิจารณ์วิจารณ์ที่เลือกสถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมจะเปิดให้การวิเคราะห์เช่นด้านอื่น ๆ ของประสบการณ์และทำสดใสมากขึ้นโดยการเปรียบเทียบ "สถาปนิกในวันนี้มีการศึกษาเกินไปที่จะเป็นได้ทั้งแบบดั้งเดิมหรือที่เกิดขึ้นเองโดยสิ้นเชิงและสถาปัตยกรรมที่มีความซับซ้อนเกินไปที่จะเดินเข้ามาใกล้กับการบำรุงรักษาอย่างระมัดระวังไม่รู้." "ประเพณี" ควรท้อแท้บวก ... มันไม่สามารถจะได้รับมรดก มันเกี่ยวข้องกับความรู้สึกทางประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นความรู้สึกของความเป็นอมตะเช่นเดียวกับกาลเวลาและไร้กาลเวลาและเวลาด้วยกันคือสิ่งที่ทำให้นักเขียนแบบดั้งเดิม. ฉันจะทำให้ไม่มีความพยายามที่จะสร้างความสัมพันธ์พิเศษสถาปัตยกรรมสิ่งอื่น ๆ ฉันพยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมมากกว่ารอบ ๆ เซอร์จอห์น Summerson ได้อ้างถึงความหลงใหลสถาปนิก 'ด้วย "ความสำคัญที่ไม่สถาปัตยกรรม แต่ความสัมพันธ์ของสถาปัตยกรรมสิ่งอื่น ๆ ." สถาปนิกได้แทนการเปรียบเทียบซุกซนสำหรับการเลียนแบบผสมผสานของศตวรรษที่สิบเก้าและได้รับการปักหลักเรียกร้องสำหรับการประเมินสถาปัตยกรรมสถาปัตยกรรมการผลิตกว่าซึ่งส่งผลให้เกิดการวางแผนแผนภาพ. 1 Nonstraightforward สถาปัตยกรรม: ประกาศอ่อนโยนผมชอบความซับซ้อนและความขัดแย้งในงานสถาปัตยกรรม ผมชอบองค์ประกอบซึ่งเป็นไฮบริดมากกว่า "บริสุทธิ์" ประนีประนอมมากกว่า "สะอาด" บิดเบือนมากกว่า "ตรงไปตรงมา" คลุมเครือมากกว่า "ก้อง" วิปลาสเช่นเดียวกับตัวตนที่น่าเบื่อเช่นเดียวกับที่ "น่าสนใจ" ธรรมดามากกว่า "การออกแบบ" รองรับมากกว่าไม่รวมซ้ำซ้อนมากกว่าง่ายร่องรอยเช่นเดียวกับการสร้างนวัตกรรมที่ไม่สอดคล้องกันและคลุมเครือมากกว่าโดยตรงและชัดเจน สำหรับผมยุ่งมากกว่าพลังความสามัคคีที่เห็นได้ชัดมีชีวิตชีวาของความหมายมากกว่าความชัดเจนของความหมาย สำหรับฟังก์ชั่นโดยปริยายเช่นเดียวกับฟังก์ชั่นอย่างชัดเจน อื่น ๆ ไม่น้อย. 2 ซับซ้อนและขัดแย้งกับการลดความซับซ้อนหรืองดงามในความพยายามที่สถาปนิกโมเดิร์นด็อกซ์ 'ที่จะทำลายกับประเพณีและเริ่มต้นอีกครั้งที่พวกเขาเงียบสงบดั้งเดิมและระดับประถมศึกษาค่าใช้จ่ายของที่มีความหลากหลายและมีความซับซ้อน ในบทบาทของพวกเขาเป็นนักปฏิรูปพวกเขา puritanically สนับสนุนการแยกและการยกเว้นขององค์ประกอบที่มากกว่ารวมของความต้องการที่หลากหลายของพวกเขาและ juxtapositions สถาปนิกสมัยใหม่มีข้อยกเว้นบางเลี่ยงความคลุมเครือ. สิงหาคม Heckscher:.. "... ท่ามกลางความเรียบง่ายและ rationalism เพื่อที่จะเกิด แต่ rationalism พิสูจน์ไม่เพียงพอในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงใด ๆ จากนั้นสมดุลจะต้องสร้างขึ้นมาจากตรงข้ามความสงบภายในดังกล่าวเป็นกำไรคนต้องแสดง ความตึงเครียดในหมู่ความขัดแย้งและความไม่แน่นอน. " พอลรูดอล์ฟ:. "ทุกปัญหาไม่สามารถแก้ไขได้ ... จริง ๆ แล้วมันเป็นลักษณะของศตวรรษที่ยี่สิบสถาปนิกที่มีการเลือกสรรในการกำหนดปัญหาที่พวกเขาต้องการที่จะแก้ปัญหา Mies เช่นทำให้อาคารที่ยอดเยี่ยมเพียงเพราะเขาไม่สนใจหลาย ๆ ด้าน ของอาคาร. ถ้าเขาแก้ปัญหามากขึ้นอาคารของเขาจะไกลมีศักยภาพน้อย. " ผลบังคับความเรียบง่ายในเปลือก ความเรียบง่ายความงามซึ่งมีความพึงพอใจอยู่ในใจมาเมื่อถูกต้องและลึกซึ้งจากความซับซ้อนภายใน เมื่อความซับซ้อนหายไปแทนที่ความอ่อนโยนเรียบง่าย. 3 ความคลุมเครือในขณะที่การจัดหมวดหมู่ที่สองของความซับซ้อนและความขัดแย้งในงานสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบและเนื้อหาที่เป็นอาการของโปรแกรมและโครงสร้างความกังวลครั้งแรกกลางและหมายถึงความขัดแย้งอยู่ในการรับรู้และกระบวนการของความหมายมากในศิลปะ: ความซับซ้อนและความขัดแย้งที่ ผลลัพธ์ที่ได้จากการตีข่าวของสิ่งที่เป็นภาพและสิ่งที่ดูเหมือนว่าซึ่งโจเซฟ Albers เรียกว่า "ความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงทางกายภาพและผลกายสิทธิ์" ความขัดแย้งซึ่งเป็น "ต้นกำเนิดของศิลปะ" Cleanth บรูคส์ "มันไม่พอสำหรับบทกวีในการวิเคราะห์ประสบการณ์ของเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่จะทำลายมันได้เป็น Prats เด่นส่วนหนึ่งจากส่วนแบ่งส่วนต่างๆ. งานของเขาเป็นที่สุดที่จะรวมกันประสบการณ์ ... เขาไม่ได้พยายาม เพื่อเครื่องเทศขึ้น แต่ให้เราเข้าใจซึ่งเก็บรักษาความสามัคคีของประสบการณ์และที่อยู่ในระดับที่สูงขึ้นและรุนแรงมากขึ้นของชัยชนะเหนือองค์ประกอบที่ขัดแย้งที่เห็นได้ชัดและที่ขัดแย้งกันของประสบการณ์โดยรวมให้เป็นรูปแบบใหม่. " ความคลุมเครือและความตึงเครียดอยู่ ทุกที่ในสถาปัตยกรรมของความซับซ้อนและความขัดแย้ง เป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมและสาร - นามธรรมและรูปธรรม - และความหมายของมันมาจากลักษณะการตกแต่งภายในและบริบทเฉพาะของ องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมที่เป็นที่รับรู้เป็นรูปแบบและโครงสร้างพื้นผิวและวัสดุ คำนวณความคลุมเครือของการแสดงออกตั้งอยู่บนพื้นฐานของประสบการณ์ความสับสนที่แสดงในโปรแกรมสถาปัตยกรรม นี้จะช่วยส่งเสริมความอุดมสมบูรณ์ของความหมายมากกว่าความชัดเจนของความหมาย เอ็มสันเห็นความคลุมเครือว่า "การจัดเก็บภาษีได้อย่างแม่นยำที่จุดของความมีประสิทธิผลของกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและพบว่ามันพันธุ์ที่มีคุณภาพที่เขาเรียกว่า 'ความตึงเครียด' ซึ่งเราอาจจะส่งผลกระทบต่อคำพูดที่ว่าบทกวีของตัวเอง." 4.Contradictory ระดับ: ปรากฏการณ์ของ "ทั้งสอง-และ" ใน สถาปัตยกรรมระดับขัดแย้งของความหมายและการใช้ในงานสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งทางตรงกันข้ามโดยนัยที่เชื่อมต่อกัน "ยัง" ประเพณีของ "อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ" มีความโดดเด่นของสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยดั้งเดิม: หน้าจอดวงอาทิตย์น่าจะเป็นอะไรอย่างอื่น; สนับสนุนไม่ค่อยสิ่งที่แนบมา อาการดังกล่าวของข้อและความคมชัดต่างประเทศกับสถาปัตยกรรมของความซับซ้อนและความขัดแย้งซึ่งมีแนวโน้มที่จะรวม "และทั้ง" มากกว่า "อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ". แหล่งที่มาของทั้งสองและปรากฏการณ์ที่เป็นความขัดแย้งและพื้นฐานเป็นลำดับชั้น ที่ทำให้หลายระดับของความหมายในหมู่องค์ประกอบที่มีค่าที่แตกต่างกัน สถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันซึ่งรวมถึงระดับของความหมายกำกวมสายพันธุ์และความตึงเครียด คาห์น "สถาปัตยกรรมต้องมีช่องว่างที่ไม่ดีเช่นเดียวกับพื้นที่ที่ดี." มหาวิหารซึ่งมีพื้นที่โมโนทิศทางและคริสตจักรภาคกลางชนิดซึ่งมีพื้นที่รอบทิศทางเป็นตัวแทนของประเพณีสลับคริสตจักรในแผนตะวันตก แต่แผนปฎิบัรูปไข่ของศตวรรษที่สิบหกมีทั้งภาคกลางและทิศทาง. ความหมายที่สองอยู่ในปรากฏการณ์ทั้งสองและสามารถเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงเช่นเดียวกับความขัดแย้ง ในความสัมพันธ์ที่คลุมเครือหนึ่งความหมายขัดแย้งมักจะครอบงำอีก แต่ในองค์ประกอบที่ซับซ้อนความสัมพันธ์ไม่เคยคงที่ ถ้าคุณย้ายผ่านหรือรอบอาคารที่หนึ่งช่วงเวลาหนึ่งความหมายสามารถรับรู้เป็นที่โดดเด่นในขณะนี้มีความหมายที่แตกต่างกันดูเหมือนว่ายิ่งใหญ่อีก. 5 ขัดแย้งระดับอย่างต่อเนื่อง: ธาตุดับเบิลทำงานองค์ประกอบสองครั้งที่เกี่ยวข้องกับการทำงานมากขึ้นเพื่อให้รายละเอียดการใช้งานและโครงสร้างในขณะที่ทั้งสองและหมายมากขึ้นในความสัมพันธ์ของส่วนหนึ่งที่จะทั้ง ทั้งสองและเน้นความหมายที่สองมากกว่าฟังก์ชั่นสอง อาคาร Multifunctioning มีความซับซ้อนในโปรแกรมและยังแข็งแกร่งโดยรวม "เขื่อนยังเป็นสะพานห่วงในชิคาโกเป็นเขตแดนเช่นเดียวกับระบบการไหลเวียนและคาห์นถนน 'อยากจะเป็นอาคาร'." ห้องพักจะมีฟังก์ชั่นจำนวนมากในเวลาเดียวกันหรือเวลาที่ต่างกัน คาห์นแกลเลอรี่ชอบเพราะมันเป็นทิศทางและ nondirectional, ทางเดินและห้องได้ในครั้งเดียว ไม่ได้แยกลักษณะโมเดิร์นของสถาปัตยกรรมและความเชี่ยวชาญของการทำงานของโปรแกรมภายในอาคารผ่านในตัวเฟอร์นิเจอร์สำแดงมากของความคิดนี้? คาห์นจากคำถามดังกล่าวหมายเชี่ยวชาญแข็งและ จำกัด functionalism ในบริบทนี้ "รูปแบบฟังก์ชั่นกระตุ้น." ห้อง multifunctioning เป็นคำตอบที่แท้จริงอาจจะกังวลสถาปนิกสมัยใหม่ที่มีความยืดหยุ่น ความคลุมเครือที่ถูกต้องส่งเสริมความยืดหยุ่นที่มีประโยชน์. สถาปัตยกรรมสมัยใหม่ได้รับการสนับสนุนการแยกและความเชี่ยวชาญในระดับทั้งหมด - ในวัสดุและโครงสร้างเช่นเดียวกับโปรแกรมและพื้นที่ ความแตกต่างของไรท์จากเจ้านายของเขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำ - วินเซนต์สกัลลี
มันอาจเป็นการเขียนที่สำคัญที่สุดในการสร้างสถาปัตยกรรมตั้งแต่ corbsier vers une เลอของสถาปัตยกรรมของ 1923 . เลอ กอร์บูซีเยเป็นครูเป็นวิหารกรีก กับแยกร่างสีขาวและฟรีในแนวนอนของแพรวฟารัดชัดเจนในดวงอาทิตย์ระยะการแรงบันดาลใจน่าจะมาจากกรีกวัดทางประวัติศาสตร์และเทพตรงข้ามอาคารเมืองของอิตาลี ด้วยการปรับเปลี่ยนไม่มีที่สิ้นสุดของเคาน์เตอร์ความต้องการของภายในและภายนอกส่วนใหญ่ของพวกเขากับธุรกิจทั้งหมดของชีวิต :ไม่ใช่รูปนักแสดงในภูมิประเทศที่กว้างใหญ่ แต่คอนเทนเนอร์เชิงพื้นที่ซับซ้อนและ definers ของถนนและสี่เหลี่ยม พวกเขามีทั้งซึ้งภาพศิลปินพลาสติกที่ปิดโฟกัสบนอาคารแต่ละมากับภาพลักษณ์ใหม่ และสัญลักษณ์ ทัศนคติต่อวิถีชีวิตในทั่วไป . . . ไม่จร หรือสองมิติมุมมอง ซึ่งหลายบริษัทมักจะเกี่ยวกับแปลนต่อ ,แต่ชุดของภาพที่เป็นของแข็ง , สถาปัตยกรรมตัวเองที่เต็มขนาด
อีกครั้ง รูปของ Le Corbusier กับระยะตรงข้ามกันในเรื่องนี้ Le Corbusier , execising ข้างของเขาหลายด้านซึ่งยอมรับว่าธรรมชาติของการทั่วไปใน Vers สถาปัตยกรรม une ได้ง่ายกว่าระยะทำที่นี่ และนำเสนอได้อย่างชัดเจน รูปแบบทั่วไปทั้งหมดเวนจูริจะกระท่อนกระแท่นมาก ย้ายขั้นตอนโดยขั้นตอนผ่านมากขึ้นทำให้ความสัมพันธ์ ข้อสรุปของเขาทั่วไปเท่านั้น โดยนัย .
Venturi ปรัชญาและการออกแบบมีคุณธรรมนะ มันค่าก่อนสิ่งอื่น การกระทำของมนุษย์ และผลของรูปแบบทางกายภาพเมื่อจิตวิญญาณของพวกเขาเขายังเป็นหนึ่งในสถาปนิกน้อยมากที่คิดเหมือนกับว่าป๊อปจิตรกร -- และอาจจะแรกสถาปนิกเพื่อรับรู้ประโยชน์และความหมายของรูปแบบของพวกเขา ในความรู้สึกตรงๆ มันเป็นหน้าที่ที่เขาสนใจ และแข็งแกร่งขึ้นมาหลังการแสดงออกที่ทํางาน
มันไม่น่าแปลกใจที่ Venturi อาคารยังไม่พบพร้อมการยอมรับพวกเขาได้รับทั้งใหม่เกินไปและสำหรับทั้งหมดของพวกเขา ' ที่พัก ' ของความซับซ้อนด้วยง่ายและอวดร่ำรวยอย่างแท้จริงสำหรับทศวรรษนี้


ผมเขียนคำนำเป็นสถาปนิกที่ใช้วิจารณ์มากกว่านักวิจารณ์เลือกสถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมเปิดการวิเคราะห์เช่นเดียวกับด้านอื่น ๆของประสบการณ์และให้สดใสมากขึ้น โดยการเปรียบเทียบ" วันนี้เป็นสถาปนิกด้วยการศึกษาเป็นแบบดั้งเดิม หรือ ทั้งหมด ธรรมชาติ สถาปัตยกรรม และซับซ้อนเกินไปที่จะเข้าหากับรักษาอย่างระมัดระวัง ความไม่รู้ " ประเพณี " ควรมีท้อ . . . . . . . มันไม่สามารถสืบทอด มันเกี่ยวข้องกับความรู้สึกทางประวัติศาสตร์ ซึ่งความรู้สึกของเวลารวมทั้งของกระดูกขมับและของเวลา และเวลาอยู่ด้วยกันเป็นสิ่งที่ทำให้นักเขียนแบบดั้งเดิม
ผมให้พิเศษที่ไม่พยายามที่จะเกี่ยวข้องกับสถาปัตยกรรมต่างๆ ฉันพยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมมากกว่ารอบ เซอร์ จอห์น ซัมเมอร์สันได้อ้างถึงสถาปนิกที่ถูกครอบงำด้วย " ความสำคัญของสถาปัตยกรรม แต่ความสัมพันธ์ของสถาปัตยกรรมต่างๆ" สถาปนิกได้ทดแทนคล้ายคลึงซนเพื่อเลียนแบบ eclectic ของศตวรรษที่สิบเก้าและมีการปักหลักเรียกร้องกลุ่มสถาปัตยกรรมสถาปัตยกรรมมากกว่าการผลิต ซึ่งผลคือ การวางแผนเกี่ยวกับแผนภาพ .

1 สถาปัตยกรรม nonstraightforward : อ่อนโยนแถลงการณ์
ผมชอบความซับซ้อนและขัดแย้งในสถาปัตยกรรม ผมชอบองค์ประกอบที่เป็นไฮบริดมากกว่า " บริสุทธิ์ "ประนีประนอมมากกว่า " สะอาด " ,
บิดเบือนมากกว่า " ตรงไปตรงมา " ที่มากกว่า " ก้อง " ขี้อ้อน เช่นเดียวกับที่น่าเบื่อเช่นเดียวกับ " น่าสนใจ " ธรรมดามากกว่า " ออกแบบ " , รองรับมากกว่าไม่ซ้ำซ้อนมากกว่า , ง่าย , บ้าๆนี่เป็นนวัตกรรมที่ไม่สอดคล้องกัน และมีเลศนัย มากกว่า โดยตรงและชัดเจนฉันยุ่งกว่าพลังความสามัคคี ความชัดเจนของความหมายมากกว่าความชัดเจนของความหมาย สำหรับฟังก์ชันโดยปริยาย รวมทั้งการทำงานที่ชัดเจน มากขึ้นไม่ใช่น้อยลง

2 ความซับซ้อนและขัดแย้งกับการ picturesqueness
ในสถาปนิกสมัยใหม่ หรือดั้งเดิมพยายามที่จะแบ่งกับประเพณีและเริ่มต้นใหม่อีกครั้งพวกเขาอุดมคติดั้งเดิมและประถมที่ค่าใช้จ่ายของ ที่หลากหลายและซับซ้อน ในบทบาทของพวกเขาเป็นนักปฏิรูป พวกเขา puritanically สนับสนุนการแยกและการยกเว้นองค์ประกอบที่มากกว่าการรวมของความต้องการต่าง ๆ และ juxtapositions ของพวกเขา สถาปนิกสมัยใหม่มีข้อยกเว้นน้อยหันเสียจากความคลุมเครือ
สิงหาคม Heckscher : " . . . . . . .