Poverty surveys and livelihood stud

Poverty surveys and livelihood studies can give an
image of local quiescence where the incidence of poverty
remains stubbornly fixed or only slowly declining and
where patterns of livelihood appear immutable. This
tends to obscure the degree of movement of individuals
and households from poor to non-poor, and vice
versa––sometimes termed ‘bottom end churning’. Such
movement may be a response to relatively short-lived
events (seasonality induced poverty, for example) or to
longer term trajectories of change where households
may be lifted out of poverty more permanently. Attempts
to distinguish between the transient poor (who
oscillate around the poverty line), the chronic poor, and
the persistent poor reflects a recognition that there is a
diversity of ‘poors’ (see Ravallion, 1988; Jalan and
Ravallion, 2000). At the same time, the discussion of
‘economic mobility’ and ‘poverty dynamics’ (Baulch and
Hoddinott, 2000) recognises the need to identify the
different processes that may lift people out of poverty or,
indeed, pull them into poverty. The same types of
shortcoming apply to livelihood studies where the extent
to which livelihoods are being constantly reworked,
particularly when the wider economic context is fluid, is
often underplayed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสำรวจความยากจนและการศึกษาการดำรงชีวิตสามารถให้ภาพของความสงบในท้องถิ่นที่อุบัติการณ์ของความยากจนยังคงตะแบงคงที่หรือลดลงเพียงอย่างช้าๆ และที่รูปแบบของการดำรงชีวิตปรากฏไม่เปลี่ยนรูป นี้มีแนวโน้มที่จะปิดบังระดับของการเคลื่อนไหวของประชาชนและผู้ประกอบการจากที่ไม่ดีที่ไม่ดีและรองในทางกลับกัน- บางครั้งเรียกว่าปลายด้านล่าง churning ' เช่นการเคลื่อนไหวอาจจะมีการตอบสนองต่อค่อนข้างสั้นเหตุการณ์(ฤดูกาลเหนี่ยวนำให้เกิดความยากจนเป็นต้น) หรืออีกต่อไปไบร์ทระยะของการเปลี่ยนแปลงที่ผู้ประกอบการอาจจะถูกยกออกจากความยากจนมากขึ้นอย่างถาวร ความพยายามที่จะแยกความแตกต่างระหว่างคนจนชั่วคราว(ที่สั่นรอบเส้นความยากจน) ที่เรื้อรังยากจนและถาวรที่ไม่ดีสะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ที่มีความหลากหลายของPoors (ดู Ravallion 1988; Jalan และRavallion, 2000) ในเวลาเดียวกัน, การอภิปรายของ'การเคลื่อนไหวทางเศรษฐกิจ' และ 'การเปลี่ยนแปลงความยากจน (Baulch และHoddinott, 2000) ตระหนักถึงความจำเป็นในการระบุกระบวนการที่แตกต่างที่อาจยกคนออกจากความยากจนหรือจริงดึงพวกเขาเข้าสู่ความยากจน ประเภทเดียวกันของข้อบกพร่องที่นำไปใช้กับการทำมาหากินการศึกษาที่มีขอบเขตซึ่งวิถีชีวิตที่ถูกนําอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบริบททางเศรษฐกิจที่กว้างขึ้นเป็นของเหลวคือมักจะunderplayed

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสำรวจความยากจนและการดำรงชีวิตการศึกษาสามารถให้ภาพของท้องถิ่นข่ายงานไหน

อุบัติการณ์ของความยากจนยังคงตะแบง คงที่ หรือลดลงเพียงอย่างช้าๆและรูปแบบการดำรงชีวิต
ที่ปรากฏยืนยง . นี้มีแนวโน้มที่จะปิดบัง
องศาการเคลื่อนไหวของบุคคลและครัวเรือนยากจนจาก
ไม่ยากจนและในทางกลับกันรอง
––บางครั้งเรียกว่า ' ด้านล่างสุดกวน ' เช่น
การเคลื่อนไหวอาจจะตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่ค่อนข้างสั้น
( ฤดูกาลเกิดความยากจน , ตัวอย่างเช่น ) หรือ
วิถีระยะยาวของการเปลี่ยนแปลงที่ครัวเรือน
อาจจะยกออกจากความยากจนมากขึ้นอย่างถาวร ความพยายาม
ที่จะแยกแยะระหว่างชั่วคราวที่น่าสงสาร ( ใคร
แกว่งไปมารอบเส้นความยากจน ) , เรื้อรังจน
หมั่นจนสะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ว่ามี
ความหลากหลายของ ' ยากจน ' ( เห็น ราวาเลี่ยน , 1988 ; จาลัน ราวาเลี่ยนและ
, 2000 ) ในเวลาเดียวกัน , พลวัตความยากจนการสนทนาของ
'economic Mobility ' และ ' ' ( baulch และ
hoddinott , 2000 ) สามารถต้องระบุ
กระบวนการต่าง ๆ ที่อาจจะยกคนออกจากความยากจนหรือ
แน่นอน ดึงพวกเขาในความยากจน ประเภทเดียวกันของ
บกพร่องใช้ความเป็นอยู่การศึกษาที่ขอบเขต
ที่สร้างอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนํา ,
กว้างบริบททางเศรษฐกิจ คือ ของเหลว คือ
มักจะได้ผลไม่เต็มที่ .