The article is laid out in four sec

The article is laid out in four sections. In the first, I discuss the media environment in Rwanda as well as the main claims about radio media effects in the Rwandan genocide, isolating causal mechanisms in the literature. In the second, I underline a series of theoretical and empirical problems with the conventional wisdom. In the third, I test the hypotheses that radio drove the genocide and participation in violence against available evidence. In particular, drawing on methods and concepts from the political communications field, I examine broad- cast exposure, timing, content, and reception. I also discuss the results of a survey of perpetrators conducted in Rwanda. In the final section, I conclude by proposing an alternative model of conditional media effects, which take on significance only when embedded in an analysis of the principal dynamics of the genocide.he “radio dispatcher of murder,”23 “radio murder,”24 the “voice of genocide,”25 “a tool for mass murder,”26 and “call to genocide.”27 The most common sobriquet— Radio Machete28—directly equates RTLM with a violent weapon.Some observers—a minority in the literature—hold more moderate views. For example, Rwandan analysts Jean-Marie Vianney Higiro and Charles Mironko argue that media had some effect but that media alone cannot account for citizen mobilization during the genocide.29 After interviewing perpetrators in Rwanda, researcher Darryl Li concludes that RTLM communicated ideology and constituted “performances” that listeners subsequently reenacted. Radio routinized and legitimized violence,30 he argues; RTLM “may have been the key thing that helped transform the genocide from a state-led campaign into a nationwide project.”31 But Li distances himself from claims that radio had direct media effects capable of instantly causing violence. Richard Carver, a rare skep- tic, faults most commentary on hate radio in Rwanda for failing to establish a causal relationship between radio propaganda and the violence.32 Similarly, Alan Kuperman doubts that radio broadcasts were essential to the genocide outcome because military officials had separate communication networks, and moderate Rwandans were not convinced by such broadcasts.33 Nonetheless, neither these moderate claims nor the stronger ones have been subjected to systematic empir- ical research, testing, and adjudication.
The combined writings on RTLM indicate two prominent causal mechanisms. The first is that radio broadcasts implanted ideas in listeners that subsequently caused them to hate, dehumanize, and fear Tutsis. Radio thereby conditioned, facilitated, and legitimized violence and became a tool for the mobilization of genocide. Writing in the preface to a seminal study, for example, a UN investiga- tor claimed Rwandan media were the vector by which “the poison of racist pro- paganda is spread.”34 Similarly, Melvern claims, “In order to commit genocide, it is necessary to define the victim as being outside human existence—vermin and subhuman. In Rwanda, the propaganda campaign against the minority Tutsis was relentless in its incitement to ethnic hatred and violence.”35 In another study, com- munication scholars Christine Kellow and H. Leslie Steeves assert that radio indoctrinated the public by “instill[ing] a pronounced fear and hatred that previ- ously had not been part of the everyday culture.”36 Such views are fairly common in the commentary on radio media in Rwanda.37
The second major theme is that radio was a voice of authority and that having issued orders to kill, Rwandans obeyed. In their seminal study Les Médias du Génocide, French historian Jean-Pierre Chrétien and coauthors claim that the Rwandan genocide had two main tools: “the radio and the machete, the first to give and receive orders, the second to execute them.”38 Another observer, a journalist, asserts, “When the radio said it was time to kill the people opposed to the government, the masses slid off a dark edge into insanity.”39 The UN inves- tigator quoted above similarly concluded that the “poison” of radio propaganda“is all the more effective because, it is said, the Rwandan peasant has a radio culture of holding a transistor up to his ear in one hand and holding a machete in the other, waiting for orders emitted by RTLM.”40
The ICTR decision is a variation on these themes. The judges essentially make two arguments. The first, and the emphasis in the decision, is about indirect incitement. The judges find that media “spread hatred and scorn” and equated the Tutsi ethnic group as a whole with the Tutsi-led rebels, the Rwandan Patriotic Front (RPF). Thus, the court concludes that
RTLM broadcasts engaged in ethnic stereotyping in a manner that promoted contempt and hatred for the Tutsi population. RTLM broadcasts called on listeners to seek out and take up arms against the enemy. The enemy was identified as the RPF, the inkotanyi, the inyenzi, and their accomplices, all of whom were effectively equated with the Tutsi ethnic group by the broadcasts. After April 6, 1994, the virulence and the intensity of RTLM broadcasts propagating ethnic hatred and calling for violence increased. These broad- casts called explicitly for the extermination of the Tutsi ethnic group.41
Hate media thus “paved the way for genocide.”42
The second argument that the court makes is about direct incitement. The
court recounts instances when people or places were named on the radio; that naming was followed by attacks:
Both before and after April 6, 1994, RTLM broadcast the names of Tutsi individuals and their families, as well as Hutu political opponents. In some cases, these people were sub- sequently killed, and the Chamber finds that to varying degrees their deaths were causally linked to the broadcast of their names.43
In short, the court finds that radio played an essential role in the genocide by indirectly and directly inciting listeners to commit genocidal violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความเป็นแอร์ในสี่ส่วน ในครั้งแรก ฉันหารือเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมสื่อในรวันดารวมทั้งเรียกร้องหลักเกี่ยวกับผลกระทบของสื่อวิทยุในรวันดา แยกสาเหตุกลไกในวรรณคดี ในที่สอง ฉันขีดเส้นใต้มีชุดของปัญหาทฤษฎี และประจักษ์กับภูมิปัญญาดั้งเดิม ใน ฉันทดสอบสมมุติฐานที่ว่า วิทยุขับรถพันธุฆาตและมีส่วนร่วมในความรุนแรงต่อหลักฐานที่มี โดยเฉพาะ รูปวาดบนวิธีการและแนวคิดจากฟิลด์การสื่อสารทางการเมือง ฉันตรวจสอบแสงกว้างหล่อ เวลา เนื้อหา และการรับ ฉันยังกล่าวถึงผลสำรวจของความผิดในรวันดา ในส่วนสุดท้าย ผมสรุป โดยเสนอแบบจำลองทางเลือกผลสื่อที่มีเงื่อนไข ที่สวมสำคัญเฉพาะเมื่อโปรแกรมในการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงหลักของ genocide.he "วิทยุผู้ของฆาตกรรม" 23 "วิทยุฆาตกรรม" 24 "เสียงของพันธุฆาต 25 "เครื่องมือสำหรับการสังหาร, " 26 และ"เรียกการพันธุฆาต" 27 ที่สุดขนานนามทั่วไป – วิทยุ Machete28 — ตรงเท่า RTLM ด้วยอาวุธที่รุนแรง ผู้สังเกตการณ์บางเช่นชนกลุ่มน้อยในวรรณคดี — เก็บมุมมองเพิ่มเติมเอง ตัวอย่าง นักวิเคราะห์ Rwandan ฌองมารี Vianney Higiro และ Mironko ชาร์ลส์โต้เถียงว่า สื่อมีผลบางอย่าง แต่ว่า สื่อเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบัญชีสำหรับประชาชนเคลื่อนไหวระหว่าง genocide.29 หลังจากการสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัวความผิดในรวันดา Darryl Li นักวิจัยสรุป RTLM อธิบายอุดมการณ์ และทะลัก "แสดง" ผู้ฟังที่มา reenacted วิทยุ routinized และ legitimized ความรุนแรง เขาจน 30 RTLM "อาจได้สิ่งสำคัญที่ช่วยแปลงพันธุฆาตจากแคมเปญรัฐนำโครงการทั่วประเทศ" 31 แต่ลี่ความยาวมากกว่าตัวเองจากการเรียกร้องว่า วิทยุมีผลสื่อโดยตรงสามารถทำให้เกิดความรุนแรงทันที ริชาร์ดพัก ความหายาก skep-tic, faults อรรถกถาส่วนใหญ่บนวิทยุเกลียดในรวันดาในการสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างวิทยุโฆษณาชวนเชื่อและ violence.32 ในทำนองเดียวกัน Alan Kuperman doubts ที่ออกอากาศวิทยุถูกต้องผลพันธุฆาตเนื่องจากเจ้าหน้าที่ทหารมีเครือข่ายสื่อสารแยก และ Rwandans ปานกลางไม่ถูกเชื่อ โดย Nonetheless, broadcasts.33 เช่นไม่เรียกร้องเหล่านี้ปานกลางหรือแข็งแกร่งมีการภายใต้ระบบ empir - วิจัย ical ทดสอบ และ adjudicationงานเขียนที่รวม RTLM ระบุกลไกสาเหตุที่ 2 เด่น ครั้งแรกเป็นที่ออกอากาศวิทยุ implanted คิดในผู้ฟัง ที่มาทำให้เกลียด dehumanize กลัว Tutsis วิทยุจึงปรับอากาศ บริการ และ legitimized ความรุนแรง และกลายเป็น เครื่องมือในการเคลื่อนไหวของพันธุฆาต เขียนใน preface การศึกษาบรรลุถึง เช่น เป็น UN investiga-ต.อ้างสื่อ Rwandan มีเวกเตอร์ซึ่ง "พิษของ paganda pro เหยียดสีผิวเป็นไป" 34 ทำนอง Melvern เรียกร้อง, "เพื่อยืนยันการพันธุฆาต จำเป็นต้องกำหนดเหยื่อเป็น มนุษย์ดำรงอยู่นอกตัวไฟท์และ subhuman ในรวันดา แคมเปญโฆษณาชวนเชื่อกับชนกลุ่มน้อยที่ Tutsis ได้ relentless ในการส่งเสริมความรุนแรงและความเกลียดชังชนกลุ่มน้อย" 35 ในการศึกษาอื่น นักวิชาการ com munication คริ Kellow และ H. Steeves เลสลี่ยืนยันรูปว่า วิทยุปลุกเร้าประชาชนโดย "ปลูกฝังความเกลียดชังและความกลัว [กำลัง] การออกเสียง ously previ ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมในชีวิตประจำวัน" 36 นั้นเป็นธรรมทั่วไปในความเห็นในสื่อวิทยุ Rwanda.37The second major theme is that radio was a voice of authority and that having issued orders to kill, Rwandans obeyed. In their seminal study Les Médias du Génocide, French historian Jean-Pierre Chrétien and coauthors claim that the Rwandan genocide had two main tools: “the radio and the machete, the first to give and receive orders, the second to execute them.”38 Another observer, a journalist, asserts, “When the radio said it was time to kill the people opposed to the government, the masses slid off a dark edge into insanity.”39 The UN inves- tigator quoted above similarly concluded that the “poison” of radio propaganda“is all the more effective because, it is said, the Rwandan peasant has a radio culture of holding a transistor up to his ear in one hand and holding a machete in the other, waiting for orders emitted by RTLM.”40The ICTR decision is a variation on these themes. The judges essentially make two arguments. The first, and the emphasis in the decision, is about indirect incitement. The judges find that media “spread hatred and scorn” and equated the Tutsi ethnic group as a whole with the Tutsi-led rebels, the Rwandan Patriotic Front (RPF). Thus, the court concludes thatRTLM broadcasts engaged in ethnic stereotyping in a manner that promoted contempt and hatred for the Tutsi population. RTLM broadcasts called on listeners to seek out and take up arms against the enemy. The enemy was identified as the RPF, the inkotanyi, the inyenzi, and their accomplices, all of whom were effectively equated with the Tutsi ethnic group by the broadcasts. After April 6, 1994, the virulence and the intensity of RTLM broadcasts propagating ethnic hatred and calling for violence increased. These broad- casts called explicitly for the extermination of the Tutsi ethnic group.41Hate media thus “paved the way for genocide.”42The second argument that the court makes is about direct incitement. Thecourt recounts instances when people or places were named on the radio; that naming was followed by attacks:Both before and after April 6, 1994, RTLM broadcast the names of Tutsi individuals and their families, as well as Hutu political opponents. In some cases, these people were sub- sequently killed, and the Chamber finds that to varying degrees their deaths were causally linked to the broadcast of their names.43In short, the court finds that radio played an essential role in the genocide by indirectly and directly inciting listeners to commit genocidal violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความที่จะวางในสี่ส่วน ในครั้งแรกที่ผมหารือเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่สื่อในประเทศรวันดาเช่นเดียวกับการเรียกร้องหลักเกี่ยวกับสื่อวิทยุมีผลกระทบในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาแยกกลไกสาเหตุในวรรณคดี ในครั้งที่สองที่ผมขีดเส้นใต้ชุดของปัญหาทางทฤษฎีและการทดลองกับภูมิปัญญาดั้งเดิม ในไตรมาสที่สามผมทดสอบสมมติฐานที่ขับรถวิทยุการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรงกับหลักฐานที่มี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวาดภาพเกี่ยวกับวิธีการและแนวคิดจากสนามการสื่อสารทางการเมืองที่ผมตรวจสอบแบบครอบคลุมโยนแสงระยะเวลาเนื้อหาและแผนกต้อนรับส่วนหน้า ฉันยังหารือเกี่ยวกับผลการสำรวจของการกระทำผิดที่ดำเนินการในรวันดา ในส่วนสุดท้ายผมขอสรุปโดยการเสนอรูปแบบทางเลือกของการสื่อผลกระทบตามเงื่อนไขที่จะใช้ในความสำคัญเฉพาะเมื่อฝังตัวอยู่ในการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงหลักของ genocide.he "รีบวิทยุของการฆาตกรรม" 23 "ฆาตกรรมวิทยุ" 24 "เสียงของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์" 25 "เครื่องมือสำหรับการฆาตกรรมหมู่ที่" 26 และ "การเรียกร้องให้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์". 27 ที่พบมากที่สุด sobriquet- วิทยุ Machete28 โดยตรงเท่ากับ RTLM กับ weapon.Some รุนแรงสังเกตการณ์ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยในวรรณกรรม ถือมุมมองที่มากพอสมควร ยกตัวอย่างเช่นนักวิเคราะห์รวันดา Jean-Marie Vianney Higiro และชาร์ลส์ Mironko ยืนยันว่าสื่อมีผลกระทบบางส่วน แต่ที่สื่อเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบัญชีสำหรับการชุมนุมของประชาชนในช่วง genocide.29 หลังจากสัมภาษณ์กระทำผิดในประเทศรวันดา, ดาร์ริลลี่นักวิจัยสรุปว่า RTLM อุดมการณ์และการสื่อสารประกอบด้วย " การแสดง "ที่ฟัง reenacted ภายหลัง วิทยุ routinized และ legitimized ความรุนแรง 30 เขาระบุ; RTLM "อาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยเปลี่ยนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จากการรณรงค์ของรัฐที่นำเข้ามาในโครงการทั่วประเทศ." 31 แต่หลี่ระยะทางตัวเองจากการเรียกร้องที่วิทยุมีผลโดยตรงสื่อความสามารถในการก่อให้เกิดความรุนแรงทันที ริชาร์ดแกะสลักเป็นกระตุก skep- หายากเห็นความผิดพลาดมากที่สุดในรายการวิทยุความเกลียดชังในประเทศรวันดาล้มเหลวในการสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการโฆษณาชวนเชื่อและวิทยุ violence.32 เสมือนลัน Kuperman สงสัยว่ารายการวิทยุเป็นสิ่งจำเป็นที่จะผลการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เพราะมีเจ้าหน้าที่ทหาร เครือข่ายการสื่อสารที่แยกต่างหากและปานกลาง Rwandans ไม่ได้เชื่อ broadcasts.33 ดังกล่าวอย่างไรก็ตามไม่เรียกร้องเหล่านี้ในระดับปานกลางหรือคนที่แข็งแกร่งได้รับภายใต้การวิจัย iCal empir- ระบบการทดสอบและการพิจารณาพิพากษา.
เขียนรวมใน RTLM บ่งชี้สองกลไกสาเหตุที่โดดเด่น . เป็นครั้งแรกที่มีการออกอากาศทางวิทยุที่ปลูกฝังความคิดในการฟังที่ต่อมาทำให้พวกเขาเกลียดชัง dehumanize และกลัว Tutsis วิทยุปรับอากาศจึงอำนวยความสะดวกและ legitimized ความรุนแรงและกลายเป็นเครื่องมือสำหรับการชุมนุมของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ เขียนในคำนำการศึกษาเชื้อเช่นการทอสืบสวนของสหประชาชาติอ้างสื่อรวันดาเป็นเวกเตอร์โดยที่ "พิษของ paganda โปรชนชั้นจะถูกกระจายไป." 34 ในทำนองเดียวกันการเรียกร้อง Melvern "เพื่อที่จะกระทำการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะกำหนดเป็นเหยื่ออยู่นอกการดำรงอยู่-บุคคลที่น่ารังเกียจของมนุษย์และมนุษย์ ในประเทศรวันดาแคมเปญการโฆษณาชวนเชื่อกับ Tutsis ชนกลุ่มน้อยเป็นอย่างไม่หยุดยั้งในการยั่วยุที่จะเกลียดชังเชื้อชาติและความรุนแรง. "35 ในการศึกษาอื่นสื่อสารสั่งนักวิชาการและคริสตินเอช Kellow เลสลี่ Steeves ยืนยันวิทยุที่ปลูกฝังประชาชนโดย" ปลูกฝัง [วัน] ความกลัวที่เด่นชัดและความเกลียดชังที่ previ- ously ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมในชีวิตประจำวัน. "มุมมอง 36 ดังกล่าวเป็นเรื่องธรรมดาในความเห็นในสื่อวิทยุใน Rwanda.37
รูปแบบที่สองที่สำคัญคือวิทยุเป็นเสียงของผู้มีอำนาจและมี ออกคำสั่งให้ฆ่า Rwandans เชื่อฟัง ในการศึกษาน้ำเชื้อของพวกเขา Les สื่อ du การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส Jean-Pierre Chrétienและ coauthors อ้างว่าการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดามีสองเครื่องมือหลัก ". วิทยุและอ้อยเป็นครั้งแรกที่จะให้และรับการสั่งซื้อที่สองที่จะดำเนินการพวกเขา" 38 ผู้สังเกตการณ์อีกนักข่าวอ้าง "เมื่อวิทยุบอกว่ามันเป็นเวลาที่จะฆ่าคนที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลที่ฝูงเลื่อนปิดขอบมืดเข้าไปในความบ้า." 39 inves- สหประชาชาติ tigator ยกมาข้างต้นสรุปในทำนองเดียวกันว่า "ยาพิษ "การโฆษณาชวนเชื่อวิทยุ" มีประสิทธิภาพมากขึ้นเพราะจะกล่าวว่าชาวนารวันดามีวัฒนธรรมวิทยุในการถือครองทรานซิสเตอร์ถึงหูของเขาในมือข้างหนึ่งและถืออ้อยในอื่น ๆ รอคำสั่งปล่อยออกมาจาก RTLM. " 40
การตัดสินใจ ICTR เป็นรูปแบบในรูปแบบเหล่านี้ ผู้พิพากษาเป็นหลักทำให้ทั้งสองมีปากเสียง ครั้งแรกและเน้นในการตัดสินใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับการยั่วยุทางอ้อม ผู้พิพากษาพบว่าสื่อ "กระจายความเกลียดชังและดูถูก" และบรรจุกลุ่มชาติพันธุ์ Tutsi รวมกับพวกกบฏ Tutsi นำหน้าความรักชาติรวันดา (RPF) ดังนั้นศาลสรุปว่าการออกอากาศ RTLM ร่วมในเวชาติพันธุ์ในลักษณะที่การส่งเสริมการดูถูกและความเกลียดชังสำหรับประชากร Tutsi
ออกอากาศ RTLM เรียกร้องให้ฟังในการหาและจับอาวุธขึ้นต่อต้านศัตรู ศัตรูที่ถูกระบุว่า RPF ที่ inkotanyi ที่ inyenzi และสมรู้ร่วมคิดของพวกเขาทุกคนได้รับการบรรจุอย่างมีประสิทธิภาพกับกลุ่มชาติพันธุ์ Tutsi โดยออกอากาศ หลังจากที่ 6 เมษายน 1994 ที่รุนแรงและความรุนแรงของการออกอากาศ RTLM แพร่กระจายความเกลียดชังเชื้อชาติและเรียกร้องให้มีความรุนแรงเพิ่มขึ้น เหล่านี้ทำงานแบบกว้างที่เรียกว่าบรรยากาศอย่างชัดเจนสำหรับการกำจัดของ group.41 Tutsi
ชาติพันธุ์สื่อจึงเกลียด"ปูทางให้กับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์." 42
เหตุผลที่สองที่ศาลทำให้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการยั่วยุโดยตรง
ศาลเล่ากรณีเมื่อคนหรือสถานที่ที่มีชื่อในรายการวิทยุ; การตั้งชื่อที่ตามมาด้วยการโจมตี:
ทั้งก่อนและหลัง 6 เมษายน 1994, RTLM ออกอากาศชื่อของบุคคล Tutsi และครอบครัวของพวกเขาเช่นเดียวกับฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองตู ในบางกรณีที่คนเหล่านี้ถูกฆ่าตาย sequently ย่อยและหอการค้าพบว่าแตกต่างกันองศาตายถูกเชื่อมโยงเหตุผลในการออกอากาศของ names.43
ของพวกเขาในระยะสั้นศาลพบว่าวิทยุมีบทบาทสำคัญในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยทางอ้อมและเอาตัวรอดจากผู้ฟังโดยตรงที่จะกระทำความรุนแรงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นบทความที่แสดงใน 4 ส่วน ในตอนแรก ผมจะหารือเกี่ยวกับสื่อสิ่งแวดล้อมใน รวันดา เช่นเดียวกับการเรียกร้องหลักเกี่ยวกับวิทยุสื่อผลในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดาแยกกลไกเชิงสาเหตุในวรรณคดี ในประการที่สอง ที่ผมขีดเส้นใต้ชุดของปัญหาเชิงทฤษฎีและเชิงประจักษ์ด้วยปัญญาธรรมดา ในประการที่สามผมทดสอบสมมติฐานว่า วิทยุ ทำให้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และการมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรงกับหลักฐานที่มีอยู่ โดยเฉพาะการวาดภาพบนวิธีการและแนวคิดจากสาขาสื่อสารการเมือง ผมตรวจสอบคร่าว ๆ หล่อแสง เวลา เนื้อหา และแผนกต้อนรับส่วนหน้า ฉันยังกล่าวถึงผลการสำรวจของผู้ปฏิบัติในรวันดา ในส่วนสุดท้ายผมสรุปโดยเสนอรูปแบบทางเลือกของผลสื่อตามเงื่อนไข ซึ่งใช้ในความหมายเฉพาะเมื่ออยู่ในการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงหลักของ genocide.he " วิทยุส่งไปฆ่า , วิทยุ " 23 " ฆาตกรรม " 24 " เสียงของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ " 25 " เป็นเครื่องมือในการฆ่ามวล " และ " เรียก การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์" 27 ส่วนใหญ่สมญานาม - วิทยุ machete28 โดยตรงเท่ากับ rtlm ด้วยอาวุธที่รุนแรง บาง observers-a ชนกลุ่มน้อยในวรรณคดีถือความคิดเห็นปานกลางมากขึ้น ตัวอย่างเช่น รวันดานักวิเคราะห์จีนมารี vianney higiro และชาร์ล mironko โต้เถียงว่า สื่อบางสื่อได้ผลแต่เพียงอย่างเดียวไม่สามารถบัญชีสำหรับการระดมประชาชนในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หลังจากการสัมภาษณ์ผู้ในรวันดา นักวิจัยพบว่า แดรี่ ลี rtlm สื่อสารอุดมการณ์และบัญญัติ " การแสดง " ที่ผู้ฟังสามารถแก้ไข . การเรียกเก็บเงิน legitimized routinized วิทยุและความรุนแรง เขาแย้ง ; rtlm " อาจเป็นสิ่งสําคัญที่ช่วยเปลี่ยนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จากสถานะ LED รณรงค์ในโครงการทั่วประเทศ" แต่ลีระยะทางตัวเองจากการเรียกร้องที่สื่อวิทยุได้โดยตรงทันที ผลสามารถก่อให้เกิดความรุนแรง ริชาร์ด แกะสลัก หายาก skep - ติ๊ก ข้อบกพร่องส่วนใหญ่ความเห็นที่เกลียดวิทยุในรวันดา การสร้างความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างโฆษณาวิทยุและ violence.32 ในทํานองเดียวกันอลัน kuperman สงสัยว่าวิทยุออกอากาศอยู่ที่จำเป็นเพื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ขึ้น เพราะเจ้าหน้าที่ทหารมีเครือข่ายการสื่อสารที่แยกต่างหากและรวันดาปานกลางไม่มั่นใจด้วย เช่น broadcasts.33 กระนั้นหรือ ปานกลาง การเรียกร้องเหล่านี้หรือแข็งแรงได้รับภายใต้ empir - อย่างเป็นระบบเกี่ยวกับการวิจัย การทดสอบ และการวินิจฉัย .
เขียนรวมกันใน rtlm บ่งชี้สองกลไกเชิงสาเหตุเด่น เป็นครั้งแรกที่ออกอากาศทางวิทยุ ปลูกฝังความคิดในผู้ฟังที่ต่อมาทำให้พวกเขาเกลียด dehumanize , ความกลัวและทุตซี่ . วิทยุจึงปรับอากาศอํานวยความสะดวก และการเรียกเก็บเงิน legitimized ความรุนแรงและกลายเป็นเครื่องมือสำหรับการระดมทุนของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เขียนในคำนำการศึกษาเชื้อ ตัวอย่างเช่นและ investiga ผู้ซึ่งอ้างว่าเป็นเวกเตอร์โดยสื่อรวันดา ที่ " พิษของพวกโปร - paganda กระจาย " 34 ใน เมลเวิร์นที่อ้างว่า " เพื่อยอมรับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ มันกำหนดเหยื่อเป็นพยาธิภายนอกและการดำรงอยู่ของมนุษย์เกือบจะเป็นมนุษย์ . ในรวันดา , โฆษณารณรงค์ต่อต้านชนกลุ่มน้อยทุตซี่เป็นอย่างไม่หยุดยั้งในการยุยงให้เกลียดชังเชื้อชาติและความรุนแรง" 35 ในการศึกษาอื่น ดอทคอม - นักวิชาการ munication คริสติน kellow และ H . เลสลี่สตีวึสยืนยันว่า วิทยุ ปลูกฝังความคิดแบบนี้ใส่ประชาชน โดย " ปลูกฝัง [ ing ] อ่านว่า ความกลัวและความเกลียดชังที่ previ - ously ได้รับส่วนหนึ่งของ วัฒนธรรม ทุกวัน " 36 ความคิดเห็นดังกล่าวจะค่อนข้างทั่วไปในความเห็นในสื่อวิทยุในรวันดา 37
.ธีมหลักที่สอง คือ วิทยุ เป็นเสียงของผู้มีอำนาจและมีคำสั่งให้ฆ่ารวันดาเชื่อฟัง . ในการสัมมนาการศึกษาเล ผม́ดิ ดู จี ́ nocide นักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส ฌอง ปิแอร์ chre และ́เตียน coauthors อ้างว่าการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดาได้เครื่องมือสองหลัก : " วิทยุและมีด แรกให้ และได้รับคำสั่งให้ดำเนินการ 2 . 38 อีก สังเกตการณ์นักข่าว ยืนยัน " เมื่อวิทยุกล่าวว่ามันเป็นเวลาที่จะฆ่าคนที่ต่อต้านรัฐบาล มวลชนไถลลงมามืดขอบในความบ้า " 39 ยูเอ็นจัดการ - tigator ยกมาข้างต้นโดยสรุปได้ว่า " ยาพิษ " วิทยุโฆษณาชวนเชื่อ " ของทั้งหมดมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพราะ มันบอกว่าชาวนามีวิทยุรวันดาวัฒนธรรมถือทรานซิสเตอร์ถึงหูของเขาในมือข้างหนึ่งและถือมีดในอื่น ๆ รอคำสั่งออกมาโดย rtlm " 40
ictr ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงในรูปแบบเหล่านี้ ผู้พิพากษาเป็นหลัก ให้ข้อคิด 2 ครั้งแรก และเน้นในการตัดสินใจเกี่ยวกับการยุยงทางอ้อมผู้พิพากษาพบว่าสื่อ " แพร่กระจายความเกลียดชังและดูถูก " และ equated กลุ่มชาติพันธุ์ชาวทุตซี เป็นทั้งตุ๊ดซี่นำกบฏหน้ารักชาติรวันดา ( rpf ) ดังนั้น ศาลสรุปว่า
rtlm ออกอากาศร่วมชาติพันธุ์ stereotyping ในลักษณะที่ส่งเสริมการเหยียดหยามและเกลียดชังของประชากรซี่ rtlm ออกอากาศเรียกผู้ฟังที่จะแสวงหาออกและจับอาวุธขึ้นต่อสู้กับศัตรูศัตรูที่ถูกระบุว่าเป็น rpf , inkotanyi , inyenzi และพรรคพวกของพวกเขาทั้งหมดซึ่งมีประสิทธิภาพ equated กับตุ๊ดซี่กลุ่มชาติพันธุ์โดยออกอากาศ หลังจากที่ 6 เมษายน 1994 , ความรุนแรงและความเข้มของ rtlm ออกอากาศเผยแพร่ความเกลียดชังชาติพันธุ์และเรียกใช้ความรุนแรงเพิ่มขึ้น เหล่านี้กว้าง - ลอกเรียกอย่างชัดเจนสำหรับการทำลายล้างของกลุ่มชาติพันธุ์ 41
ซี่เกลียดสื่อ ดังนั้น " ปูทางสำหรับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ " 42
อาร์กิวเมนต์ที่สองที่ศาล ทำให้มีการยุยงโดยตรง
ศาลาอินสแตนซ์เมื่อบุคคลหรือสถานที่ที่ชื่อในวิทยุ ซึ่งตั้งชื่อตามด้วยการโจมตี :
ทั้งก่อนและหลังวันที่ 6 เมษายน 1994 rtlm ออกอากาศชื่อตุ๊ดซี่บุคคลและครอบครัวของพวกเขา รวมทั้งฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง ฮูตู ในบางกรณีคนเหล่านี้ถูกย่อย sequently ฆ่า และห้องพบว่ารุนแรงเสียชีวิตอยู่ตามลำพังกับการออกอากาศของชื่อของพวกเขา . 43
สั้นๆ ศาลพบว่าวิทยุเล่นที่สำคัญบทบาทในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยทางอ้อมและโดยตรงกระตุ้นให้ผู้ฟังยอมรับความรุนแรง genocidal .