It assumes that, medically speaking

It assumes that, medically speaking, physicians are smart and patients aren’t. Doctors wait for sick people to come to them and tell their patients what to do, one-on-one, face-to-face. Patients play little or no role in deciding their own treatment plans. As one physician put it to me: “Today’s healthcare institutions are like the old media: centralized, one way, immutable, and controlled by the people who created and delivered it. Patients are passive recipients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จึงสันนิษฐานว่า ทางพูด แพทย์สมาร์ท และผู้ป่วยไม่ แพทย์รอคนป่วยมาให้ และบอกผู้ป่วยของพวกเขาจะทำอย่างไร แพ็คเกจ ลมี ผู้ป่วยเล่นน้อย หรือไม่มีบทบาทในการตัดสินใจแผนการรักษาของตนเอง เป็นแพทย์หนึ่งใส่ผม: "สถาบันสุขภาพวันนี้เป็นเหมือนสื่อเก่า: ส่วนกลาง เที่ยว พระองค์ และควบคุม โดยคนที่สร้าง และส่งเรื่อง ผู้ป่วยได้รับแฝง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะถือว่าการพูดในทางการแพทย์แพทย์สมาร์ทและผู้ป่วยไม่ได้ แพทย์รอให้คนป่วยที่จะมาถึงพวกเขาและบอกผู้ป่วยของพวกเขาว่าจะทำอย่างใดอย่างหนึ่งในหนึ่งที่ใบหน้าเพื่อใบหน้า ผู้ป่วยที่มีบทบาทน้อยหรือไม่มีเลยในการตัดสินใจเลือกแผนการรักษาของตัวเอง เป็นหนึ่งในแพทย์นำไปฉัน: "สถาบันสุขภาพวันนี้เป็นเหมือนสื่อเก่า: ศูนย์วิธีหนึ่งไม่เปลี่ยนรูปและควบคุมโดยคนที่สร้างและมอบให้ ผู้ป่วยที่เป็นผู้รับเรื่อย ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมุติว่า สมในการพูด แพทย์เก่ง คนไข้หมอไม่รอให้คนป่วยมาหา และบอกคนไข้ว่าต้องทำ แบบตัวต่อตัว ผู้ป่วยมีบทบาทเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการตัดสินใจเลือกแผนการรักษาของพวกเขาเอง เป็นหนึ่งที่แพทย์ใส่ให้ฉัน : " วันนี้สถาบันการแพทย์เป็นเหมือนสื่อเก่า : ส่วนกลาง ทางหนึ่ง ยืนยงและควบคุมโดยผู้ที่สร้างและส่งมัน ผู้ป่วยเป็นผู้รับ passive .