COPING: THEORETICAL AND METHODOLOGI

COPING: THEORETICAL AND METHODOLOGICAL ISSUES
Coping at multiple stages in the stress process
In models of the stress and coping process, coping is typically positioned between the individual's
appraisal of stress and health-related outcomes. That is, individuals who appraise a situation or
event as stressful engage in coping activities, which either have a direct effect on health, or moderate
the relationship between appraised stress and health (Wheaton, 1985). While this approach captures
important mechanisms by which coping may affect health, it ignores other viable pathways. For
instance, coping may intervene prior to the appraisal of stress, thereby preventing the appraisal of
a situation or event as stressful. This form of coping is evidenced in some forms of bias and distortion
found in self-report data, which some research workers have labelled as measurement error.
However, these biases and distortions may be evidence of palliative coping processes (Lazarus &
Launier, 1978); an explicit study of these biases and distortions as a form of coping would improve
our understanding of the coping process (Kasl & Cooper, 1987). Alternately, coping may occur
after deleterious health outcomes have been realized. For example, an executive under stress may
refrain from engaging in coping activities until after the manifestation of coronary heart disease.
These examples illustrate the multiple stages in the stress process in which coping may occur. Future
models of stress and coping should include these multiple pathways and evaluate their relative
contribution to the reduction of stress and the improvement of health.
The stress of coping
Current stress and coping research focuses primarily on the stress-reducing effects of coping. While
coping may, indeed, reduce stress, the implementation of a coping strategy may also serve as a
source of stress (Cohen et al. 1986). For example, some coping strategies may be inherently aversive
to the individual, such that their implementation may produce stress and damage health. Similarly,
the failure of a coping strategy per se may function as a source of stress, particularly when the
individual is ego-involved in the success of the coping strategy and wants it to succeed for its own
sake. Alternatively, the process of deciding which coping strategy to implement may tax an
individual's cognitive abilities, producing stress. Further, the implementation of a coping strategy
may deplete adaptive energies, making the individual vulnerable to additional stressful encounters*
(Cohen, 1980; Dubos, 1968; Selye, 1956). As depicted by these examples, the coping process itself
may serve as an important source of stress, and attention to the stress of coping will improve our
overall understanding of the impact of coping on health.
The determinants of coping
In research on coping, investigators focus primarily on the effects of coping on stress and health,
paying little attention to determinants of coping. As a result, we know little about the process by
which individuals select and implement coping strategies. Several possible processes may be
identified. For example, the individual may carefully evaluate the potential costs and benefits of
available coping strategies and implement one which is evaluated as most likely to reduce stress and
improve health (Janis, 1974; Janis & Mann, 1977; Spivack et al. 1976). In some cases, this process
will result in the selection and implementation of a viable coping strategy, while in other cases the
costs of all available coping strategies may exceed their benefits, prompting the individual to abstain
from coping. Though the research worker may consider such abstinence puzzling and maladaptive,
it may make perfect sense to the individual, given the perceived costs and benefits of the available
coping strategies. While individuals may employ this apparently rational decision-making process
in some cases, in other cases they may employ nonrational processes, relying on heuristics, biases,
and habits in the selection and implementation of coping strategies (cf. Behling et al. 1975; Staw &
Ross, 1985; Tversky & Kahneman, 1974; Wahba & House, 1974). Given the deleterious effects of
stress on decision-making processes (Cohen, 1980), it is likely that these nonrational processes are
often used. Future research should attempt to identify the various processes by which individuals

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับมือ: ปัญหาทางทฤษฎี และวิธีรับมือในหลายขั้นตอนในกระบวนการความเครียดในรูปแบบของความเครียดและการรับมือ รับมือโดยทั่วไปอยู่ระหว่างบุคคลประเมินความเครียดและผลที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ นั่นคือ บุคคลที่นฟูฯ สถานการณ์ หรือเหตุการณ์เครียดมีส่วนร่วมในกิจกรรมรับมือ ซึ่งมีผลต่อสุขภาพโดยตรง หรือปานกลางความสัมพันธ์ระหว่างการประเมินความเครียดและสุขภาพ (สร้าง 1985) ในขณะที่จับวิธีนี้กลไกสำคัญ โดยรับมือซึ่งอาจมีผลต่อสุขภาพ ละเว้นทางเดินอื่น ๆ ทำงานได้ สำหรับอินสแตนซ์ รับมืออาจแทรกแซงก่อนเพื่อประเมินผลของความเครียด เพื่อป้องกันการประเมินของสถานการณ์หรือเหตุการณ์ที่เป็นความเครียด หลักฐานแบบนี้รับมือในบางรูปแบบของอคติและการบิดเบือนพบในตนเองรายงานข้อมูล ซึ่งบางงานวิจัยมีการระบุว่าเป็นข้อผิดพลาดของการวัดอย่างไรก็ตาม อคติและบิดเบือนเหล่านี้อาจเป็นหลักฐานของกระบวนการรับมือประคับ (ลาซารัสและLaunier, 1978); การศึกษาที่ชัดเจนของอคติและการบิดเบือนเหล่านี้เป็นรูปแบบการรับมือจะปรับปรุงความเข้าใจของกระบวนการรับมือ (Kasl & คูเปอร์ 1987) สลับกัน รับมืออาจเกิดขึ้นหลังจากที่ได้รับการตระหนักสุขภาพที่ร้าย ตัวอย่างเช่น ผู้บริหารภายใต้ความเครียดอาจละเว้นจากการมีส่วนร่วมในกิจกรรมรับมือจนกว่าหลังจากรวมตัวของโรคตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงขั้นตอนในกระบวนการความเครียดหลายในรับมือซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ ในอนาคตรูปแบบของความเครียดและรับมือควรรวมทางเดินเหล่านี้หลาย และประเมินญาติของพวกเขาเงินสมทบเพื่อการลดความเครียดและการปรับปรุงสุขภาพความเครียดการรับมือปัจจุบันความเครียดและรับมือการวิจัยที่เน้นเป็นหลักในผลเครียดลดการรับมือ ในขณะที่รับมือ จริง ลดความเครียด การใช้งานของกลยุทธ์รับมืออาจเป็นการแหล่งที่มาของความเครียด (โคเฮน et al. 1986) ตัวอย่างเช่น บางกลยุทธ์รับมืออาจประมาณ aversiveการตอบ เช่นว่า การดำเนินอาจสร้างความเครียด และเสียสุขภาพ ในทำนองเดียวกันความล้มเหลวของกลยุทธ์รับมือนักอาจทำงานเป็นแหล่งของความเครียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการบุคคลจะเกี่ยวข้องกับอัตตาในความสำเร็จของกลยุทธ์รับมือ และต้องการประสบความสำเร็จสำหรับตัวเองสาเก อีกวิธีหนึ่งคือ การตัดสินใจซึ่งกลยุทธ์รับมือการใช้อาจภาษีการความเครียดความสามารถทางปัญญา ผลิตของแต่ละบุคคล ต่อไป การดำเนินงานของกลยุทธ์รับมืออาจ deplete ปรับพลังงาน ทำให้บุคคลที่เสี่ยงต่อการเพิ่มเติมพบเครียด *(โคเฮน 1980 Dubos, 1968 เซยี 1956) ที่เป็นตามตัวอย่างเหล่านี้ กระบวนการรับมือเองอาจทำหน้าที่เป็นแหล่งสำคัญของความเครียด และให้ความสำคัญกับความเครียดการรับมือจะพัฒนาของเราความเข้าใจโดยรวมผลกระทบของสุขภาพรับมือดีเทอร์มิแนนต์การรับมือในการวิจัยต่อการจัดการ นักวิจัยมุ่งเน้นผลกระทบต่อการรับมือความเครียดและสุขภาพสนใจน้อยกับดีเทอร์มิแนนต์การรับมือ เป็นผล เรารู้น้อยเกี่ยวกับกระบวนการโดยที่บุคคลเลือก และใช้กลยุทธ์รับมือ อาจเป็นกระบวนการที่เป็นไปได้หลายระบุว่า เช่น บุคคลอาจอย่างรอบคอบประเมินต้นทุนอาจเกิดขึ้นและประโยชน์ของมีฝรั่งและในระดับหนึ่งซึ่งเป็นประเมินว่าน่าจะลดความเครียด และปรับปรุงสุขภาพ (แจนิสแกลลอรี่ 1974 แจนิสแกลลอรี่ & แมนน์ 1977 Spivack et al. 1976) ในบางกรณี กระบวนการนี้จะทำการคัดเลือกและการดำเนินงานของกลยุทธ์รับมือได้ ในขณะที่ในกรณีอื่นต้นทุนของกลยุทธ์ทั้งหมดพร้อมรับมืออาจเกินประโยชน์ พร้อมท์ให้งดจากรับมือ แม้ว่า ผู้ปฏิบัติงานวิจัยอาจพิจารณาละเว้นดังกล่าวทำให้งง และ maladaptiveมันอาจทำให้ความรู้สึกเหมาะกับแต่ละบุคคล ให้รับรู้ต้นทุนและประโยชน์ของการมีกลยุทธ์รับมือ ในขณะที่บุคคลใช้กระบวนการตัดสินใจนี้มีเหตุผลที่เห็นได้ชัดในบางกรณี ในกรณีอื่นๆ พวกเขาอาจใช้กระบวนการ nonrational รุก อคติ อาศัยและพฤติกรรมในการเลือกและการดำเนินกลยุทธ์รับมือ (cf. Behling et al. 1975 Staw &รอสส์ 1985 ผลงาน & Kahneman, 1974 Wahba & เฮ้าส์ 1974) ได้รับผลร้ายของการความเครียดในกระบวนการตัดสินใจ (โคเฮน 1980), มีแนวโน้มว่า กระบวนการเหล่านี้ nonrational เป็นมักจะใช้ วิจัยในอนาคตควรพยายามระบุกระบวนการต่าง ๆ โดยที่บุคคล