hate to say this, but perhaps it wo

hate to say this, but perhaps it would’ve been better off if it really was just an hour and a half of slapstick humor and cheap visual gags. It would’ve certainly saved the embarrassment of having contemplative and personal moments for the characters that pop up out of nowhere without much meaning or context. But hey, like I said, kids were laughing for at least 75% of it, so all things considered, it could’ve been much worse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกลียดที่จะพูด แต่บางทีก็จะได้รับดีกว่าถ้ามันเป็นเพียงการชั่วโมงครึ่งของเรื่องตลกขบขันและมุขตลกภาพราคาถูกจริง ๆ มันจะนอนบันทึกความลำบากของการมีช่วงเวลาครุ่นคิด และส่วนบุคคลสำหรับอักขระที่ปรากฏขึ้นที่ไหนเลยไม่ มีความหมายมากหรือบริบท แต่เฮ้ เช่นฉันกล่าวว่า เด็กถูกหัวเราะอย่างน้อย 75% ของมัน ดังนั้นทุกสิ่งพิจารณา มันไม่ได้แย่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกลียดที่จะพูดเรื่องนี้ แต่บางทีมันอาจจะได้รับดีกว่าไหมถ้าจริงๆมันเป็นเพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่งของเรื่องตลกเจ็บตัวและมุขตลกภาพราคาถูก มันจะได้บันทึกไว้อย่างแน่นอนความลำบากใจของการมีช่วงเวลาครุ่นคิดและส่วนบุคคลสำหรับตัวละครที่ปรากฏขึ้นจากที่ไหนเลยไม่มีความหมายมากหรือบริบท แต่เดี๋ยวก่อนชอบพูดว่าเด็กหัวเราะเป็นเวลาอย่างน้อย 75% ของมันดังนั้นทุกสิ่งพิจารณาก็อาจได้รับเลวร้ายมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกลียดที่ต้องพูดแบบนี้ แต่บางทีมันคงจะดีกว่าถ้ามันเป็นเพียงหนึ่งชั่วโมงและครึ่งหนึ่งของเรื่องตลกขบขัน และมุขภาพ ราคาถูกจริงๆ มันจะได้ช่วยให้อับอายมีการครุ่นคิด ส่วนบุคคล และ ช่วงเวลาสำหรับตัวละครที่ปรากฏออกมาจากไม่มีที่ไหนเลยไม่มีความหมายหรือบริบทครับ แต่นี่ อย่างที่บอก เด็กหัวเราะอย่างน้อย 75% ของมัน ดังนั้น ทุกอย่างมันอาจจะเลวร้ายกว่านี้