This research sought to compare the

This research sought to compare the effectiveness of three landfill enhanced treatment approaches aimed
at removing releasable carbon and nitrogen after anaerobic landfilling including flushing with clean
water (FB 1), leachate recirculation with ex-situ treatment (FB 2), and leachate recirculation with exsitu treatment and in-situ aeration (FB 3). After extensive treatment of the waste in the FB scenarios,
the overall solids and biodegradable fraction were reduced relative to the mature anaerobically treated
waste. In terms of the overall degradation, aeration did not provide any advantage over flushing and
anaerobic treatment. Flushing was the most effective approach at removing biodegradable components
(i.e. cellulose and hemicellulose). Leachate quality improved for all FBs but through different mechanisms. A significant reduction in ammonia–nitrogen occurred in FB 1 and 3 due to flushing and aeration,
respectively. The reduction of chemical oxygen demand (COD) in FB 1 was primarily due to flushing.
Conversely, the reduction in COD in FBs 2 and 3 was due to oxidation and precipitation during
Fenton’s Reagent treatment. A mass balance on carbon and nitrogen revealed that a significant fraction
still remained in the waste despite the additional treatment provided. Carbon was primarily converted
biologically to CH4 and CO2 in the FBs or removed during treatment using Fenton’s Reagent. The nitrogen
removal occurred through leaching or biological conversion. These results show that under extensive
treatment the waste and leachate characteristics did meet published stability values. The minimum stability values achieved were through flushing although FB 2 and 3 were able to improve leachate quality
and solid waste characteristics but not to the same extent as FB 1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยครั้งนี้พยายามที่จะเปรียบเทียบประสิทธิผลของสามหลุมฝังกลบที่เพิ่มขึ้นวิธีการรักษาเล็ง
ที่เอาคาร์บอน releasable และไนโตรเจนหลังจากที่ฝังกลบแบบไม่ใช้ออกซิเจนรวมทั้งการล้างด้วยการทำความสะอาด
น้ำ (FB 1), การหมุนเวียนน้ำชะขยะด้วยการรักษาอดีตแหล่งกำเนิด (FB 2) และน้ำชะขยะหมุนเวียนกับ exsitu การรักษาและการให้อากาศในแหล่งกำเนิด (FB 3) หลังจากการรักษาที่กว้างขวางของเสียในสถานการณ์ FB ที่
ของแข็งโดยรวมและส่วนที่ย่อยสลายได้ลดลงเมื่อเทียบกับการรักษาแบบไม่ใช้อากาศผู้ใหญ่
เสีย ในแง่ของการย่อยสลายโดยรวมให้อากาศไม่ได้ให้ประโยชน์ใด ๆ ที่มากกว่าการล้างและ
การรักษาแบบไม่ใช้ออกซิเจน ฟลัชชิงเป็นแนวทางที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการลบองค์ประกอบย่อยสลายได้
(เช่นเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส) คุณภาพน้ำชะขยะที่ดีขึ้นสำหรับ FBs ทั้งหมด แต่ผ่านกลไกที่แตกต่างกัน ลดความสำคัญในแอมโมเนียไนโตรเจนที่เกิดขึ้นใน FB 1 และ 3 เนื่องจากการล้างและเติมอากาศ
ตามลำดับ การลดลงของความต้องการออกซิเจนทางเคมี (COD) ใน FB 1 เป็นหลักเนื่องจากการล้าง.
ตรงกันข้ามในการลดซีโอดีใน FBs ที่ 2 และ 3 เนื่องจากการเกิดออกซิเดชันและฝนในช่วง
การรักษาสารเฟนตันของ สมดุลมวลคาร์บอนและไนโตรเจนเปิดเผยว่าส่วนที่สำคัญ
ยังคงอยู่ในเสียแม้จะมีการรักษาเพิ่มเติมที่จัดไว้ให้ คาร์บอนที่ถูกดัดแปลงเป็นหลัก
ทางชีวภาพเพื่อ CH4 และ CO2 ใน FBs หรือลบออกในระหว่างการรักษาโดยใช้สารเฟนตันของ ไนโตรเจน
ลบที่เกิดขึ้นผ่านการชะล้างหรือการแปลงทางชีวภาพ ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าภายใต้กว้างขวาง
การรักษาของเสียและน้ำชะขยะลักษณะไม่ตอบสนองค่าเสถียรภาพการตีพิมพ์ ค่าความมั่นคงขั้นต่ำที่ประสบความสำเร็จได้ผ่านการล้างแม้ว่า FB ที่ 2 และ 3 มีความสามารถในการปรับปรุงคุณภาพน้ำชะขยะ
และลักษณะขยะมูลฝอย แต่ไม่เท่าเช่นเดียวกับ FB 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศึกษาในเชิงเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการรักษาเพื่อปรับปรุงแนวทางสามที่เอาคาร์บอนและไนโตรเจนจากอากาศ releasable landfilling รวมทั้งล้างสะอาดน้ำ ( FB 1 ) , น้ำเวียนกับการรักษาแหล่งกำเนิดอดีต ( FB 2 ) และน้ำและอากาศ exsitu เวียนกับการรักษาควบคู่ ( FB 3 ) หลังจากการรักษาที่กว้างขวางของของเสียใน FB สถานการณ์ของแข็งทั้งหมดและย่อยสลายเศษลดลง เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่พปฏิบัติเสีย ในแง่ของประสิทธิภาพโดยรวม อากาศไม่ได้ให้ประโยชน์ใด ๆและล้างระหว่างการรักษา ฟลัชชิงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการเอาส่วนประกอบย่อยสลายได้( เช่น เซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส ) การปรับปรุงคุณภาพน้ำสำหรับ FBS แต่ผ่านกลไกต่าง ๆ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในไนโตรเจน ( แอมโมเนียที่เกิดขึ้นใน FB 1 และ 3 เนื่องจากการล้างและอากาศตามลำดับ การลดความต้องการออกซิเจนทางเคมี ( COD ) 1 ใน FB เป็นหลักเนื่องจาก ฟลัชชิ่งในทางกลับกัน การลดซีโอดี ในกลุ่มที่ 2 และ 3 เนื่องจากปฏิกิริยาออกซิเดชันและการตกตะกอนในระหว่างการรักษาสารเคมีเฟนตัน . สมดุลมวลคาร์บอนและไนโตรเจน พบว่า ส่วนที่สำคัญยังคงในของเสียที่แม้จะมีการรักษาเพิ่มเติมให้ คาร์บอนที่ถูกแปลงชีวภาพเพื่อร่างและ CO2 ใน FBS หรือเอาออกในระหว่างการรักษาโดยใช้เฟนตันรีเอเจนต์ . ไนโตรเจนการกำจัดเกิดขึ้นผ่านการชะล้างหรือการเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพ ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าภายใต้อย่างละเอียดการบำบัดของเสียและน้ำลักษณะเจอเผยแพร่ค่าความเสถียร เสถียรภาพค่าขั้นต่ำได้ผ่านฟลัชชิง แม้ว่า FB 2 และ 3 สามารถปรับปรุงคุณภาพน้ำและ ของเสียที่เป็นของแข็งลักษณะ แต่ไม่ถึงขนาดเดียวกับ FB 1