priority concern and it is clear th

priority concern and it is clear that much more have to be discovered
about food handlers’ attitudes toward food safety issues as
well as their potential to influence practices (Ko, 2013).
Many of the food handlers were not aware of the importance of
basic temperature control requirements in controlling microbial
growth in food and if it is inadequately performed will lead to the
proliferation of microbial hazards and thereafter food borne diseases
(Adams & Moss, 2008; WHO, 2006). As seen in Fig. 2, 82.1% of
respondents thought that hot RTE foods are safe to be kept at
temperatures below 60 C; while 67.0% stated that cold RTE foods
can be kept in temperatures above 5 C for long periods of time.
This finding shows that majority of respondents (64.3%) did not
know the correct temperature danger zones for RTE foods is 5 Ce
60 C (Table 2). This result was supported by Bas et al. (2006) who
stated that many of their respondents lacked of knowledge about
critical temperatures for RTE foods, acceptable refrigerator temperature
ranges and cross-contamination. Similar findings by
Buccheri, Mammina, Giammanco, Giammanco, and Casuccio (2010)
reported that food handler’ proportions as high as 82.0% and 24.2%
did not know the critical temperature of storing hot and cold RTE
foods respectively. These findings once again support the importance
of food safety trainings as described by Hanashiro, Morita,
Mattẻ, Mattẻ, and Torres (2005) in which education could be one
of the most effective interventions to achieve safe foods and would
result in effective performance of hygienic practices (Egan et al.,
2007).
3.3. Food safety attitudes
Apart from the knowledge, attitude is also a crucial factor that
may influence food safety behavior and practice, thus decrease the
occurrence of foodborne diseases. From the survey conducted
(Table 3), attitudes of the food handlers were favorable with total
mean scores of 89.26
8.66. Most respondents agreed that
handling food safely is important when the mean scores were
4.75
0.56 (highest score ¼ 5). About 89.2%, 83.0% and 87.5% respondents
stated that they strongly concurred to increase their
knowledge about food safety; safe food is more important than
tasty food and food handlers need to know the proper temperatures
for both refrigerators and freezers, respectively. However,
only 76.8% said that they will attend food safety trainings if allowed
(4.08
1.17). Others did not want to attend or were unsure by given
reasons that they had no time to do so or are unable to understand
the given texts during the training. This is a potential problem
facing by all supervisors and managers. They should make training
as a compulsory program for all staffs and must understand their
handlers’ behavior as well as how this behavior interacts with their
beliefs and levels of knowledge in order to increase the effectiveness
of the program (Nieto-Montenegro, Brown, & LaBorde, 2008).
The statement of food handlers with abrasion or cuts on fingers and
hands should not be handling foods was approved by 82.8% of the
respondents in this study. Comparatively, Tokuc et al. (2009) found
that almost all (93.2%) of their food staffs were aware of the danger
in touching food with cut hands or fingers. But the most significant
result was from Angelillo, Viggiani, Greco, and Rito (2001) who
found that 99% of their food staffs did not touch food with cut hand
or fingers.
Many respondents were unsure about whether defrosted foods
should only be refrozen once since lowest mean scores, 4.04
1.07
was from this statement. According to Abdul-Mutalib et al. (2012),
about 83% of the respondents are uncertain about refreezing
defrosted food. Repeated thawing and refreezing food will increase
the number of microorganism in the food item and hence might
cause hazards. Studies by Buccheri et al. (2007) and Tokuc et al.
(2009) also report similar results with regards to thawing and
refreezing food. About 93.7% agreed that using caps, masks, protective
gloves and adequate clothing reduce the risk of food
poisoning. This result was paralleled to the study by Buccheri et al.
(2010), where they have also found that more than 90% of their
respondents believe that the use of protective clothing, gloves and
proper storage of foodstuffs are vitally important in reducing food
spoilage and health hazards to consumers. Approximately 97.4%
respondents in this study mentioned that they would use different

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาสำคัญและเป็นที่ชัดเจนว่า มากมีการค้นพบ
เกี่ยวกับเจตคติปัญหาความปลอดภัยของอาหารเป็นอาหารของตัว
รวมทั้งศักยภาพของพวกเขามีผลต่อการปฏิบัติ (เกาะ 2013)
มายจัดการอาหารไม่ตระหนักถึงความสำคัญของ
ต้องควบคุมอุณหภูมิพื้นฐานในการควบคุมจุลินทรีย์
เจริญเติบโตในอาหารและถ้ามันจะ inadequately ดำเนินจะนำไปสู่การ
ของจุลินทรีย์อันตรายและหลังจากนั้นอาหารโรค
(Adams & Moss, 2008 ที่ 2006) เห็นใน Fig. 2, 82.1%
ผู้ตอบคิดว่า ร้อนอาหาร RTE จะเซฟเก็บไว้ที่
อุณหภูมิด้านล่าง 60 C ขณะ 67.0% ระบุว่า เย็นอาหาร RTE
สามารถเก็บไว้ในอุณหภูมิ 5 C นานเวลา
ค้นพบนี้แสดงว่าส่วนใหญ่ของผู้ตอบ (64.3%) ไม่
รู้ว่าอุณหภูมิถูกต้องอันตรายโซนอาหาร RTE เป็น 5 Ce
C 60 (ตารางที่ 2) ผลนี้ได้รับการสนับสนุนโดย Bas et al. (2006) ที่
ระบุว่า ของตอบของพวกเขาขาดความรู้เกี่ยวกับ
สำคัญอุณหภูมิสำหรับอาหาร RTE อุณหภูมิตู้เย็นยอมรับ
ช่วงและการปนเปื้อนข้าม พบคล้ายโดย
Buccheri, Mammina, Giammanco, Giammanco และ Casuccio (2010)
รายงานการจัดการอาหารที่ ' สัดส่วนสูงถึง 82.0% และ 24.2%
did ไม่ทราบอุณหภูมิสำคัญเก็บน้ำร้อน และเย็น RTE
อาหารตามลำดับ ผลการวิจัยนี้สนับสนุนความสำคัญอีกครั้ง
ของอาหารความปลอดภัยอบรมตามที่อธิบายไว้ โดย Hanashiro โมริตะ,
Mattẻ, Mattẻ และทอร์เรส (2005) ที่ศึกษาอาจมีหนึ่ง
ของการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสูงสุดเพื่อให้อาหารปลอดภัย และจะ
ส่งผลให้ประสิทธิภาพของการปฏิบัติสุขอนามัย (Egan et al.,
2007) .
3.3 ทัศนคติด้านความปลอดภัยอาหาร
นอกจากความรู้ ทัศนคติยังเป็นความสำคัญปัจจัยที่
อาจมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยอาหารและการฝึก จึง ลดการ
เกิดโรค foodborne จากการสำรวจ
(Table 3) ทัศนคติของตัวจัดการอาหารได้ดีรวม
หมายถึง คะแนนของ 89.26 8.66 ผู้ตอบส่วนใหญ่ตกลงที่
การจัดการอาหารปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญเมื่อได้คะแนนเฉลี่ย
ระดับ 4.75 0.56 (สูงที่สุดจากคะแนน¼ 5) ตอบเกี่ยวกับ 89.2%, 83.0% และ 87.5%
ระบุว่า พวกเขาขอข้อคิดเห็นเพิ่มของ
ความรู้เกี่ยวกับความปลอดภัยของอาหาร อาหารปลอดภัยเป็นสำคัญกว่า
อาหารอร่อยและตัวอาหารที่จำเป็นต้องทราบอุณหภูมิเหมาะสม
สำหรับตู้เย็นและตู้แช่แข็ง ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม,
เพียง 76.8% กล่าวว่า พวกเขาจะเข้าร่วมอบรมอาหารปลอดภัยถ้าอนุญาต
(4.08 1.17) คนอื่นไม่ต้องเข้าร่วม หรือไม่แน่ใจโดยให้
เหตุผลว่า พวกเขาไม่มีเวลาทำ หรือไม่สามารถเข้าใจ
ข้อกำหนดระหว่างการฝึก นี่คือปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
หันหน้าไปทางผู้บังคับบัญชาและผู้จัดการทั้งหมด พวกเขาควรทำการฝึกอบรม
เป็นการบังคับโปรแกรมสำหรับพนักงานทั้งหมด และต้องเข้าใจของ
ดีเป็นวิธีการทำงานนี้โต้ตอบกับพฤติกรรมของตัวจัดการของ
ความเชื่อและระดับความรู้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ
โปรแกรม (& Nieto-มอนเตเนโกร สีน้ำตาล LaBorde, 2008)
คำสั่งการจัดการอาหารตัดบนนิ้วมือหรือรอยขีดข่วน และ
ไม่ควรมือจัดการอาหารได้รับการอนุมัติ โดย 82.8% ของ
ตอบในการศึกษานี้ ดีอย่างหนึ่ง Tokuc et al. (2009) พบ
ว่า เกือบทั้งหมด (93.2%) ของพนักงานอาหารของพวกเขาได้ตระหนักถึงอันตราย
ในสัมผัสอาหาร ด้วยมือตัดหรือนิ้วมือ แต่สำคัญที่สุด
ผลถูก จาก Angelillo, Viggiani ลเกรโก Rito (2001) ที่
พบว่า 99% ของพนักงานอาหารของพวกเขาไม่ได้สัมผัสอาหาร ด้วยมือตัด
หรือนิ้วมือ
หลายผู้ตอบไม่แน่ใจว่า defrosted อาหาร
ควร refrozen ครั้งเดียวตั้งแต่คะแนนเฉลี่ยต่ำสุด 4.04 1.07 เท่า
จากคำสั่งนี้ ตาม Abdul Mutalib et al. (2012),
ประมาณ 83% ของผู้ตอบไม่แน่ใจเกี่ยวกับ refreezing
defrosted อาหาร ซ้ำ thawing และ refreezing อาหารจะเพิ่ม
จำนวนจุลินทรีย์ในอาหารสินค้า และดังนั้นอาจ
ทำให้เกิดอันตรายได้ การศึกษา โดย Buccheri et al. (2007) และ Tokuc et al.
(2009) รายงานผลคล้ายกับยังพิจารณาการ thawing และ
refreezing อาหาร ประมาณ 93.7% ตกลงว่า ใช้หมวก หน้ากาก ป้องกัน
ถุงมือและเสื้อผ้าเพียงพอลดความเสี่ยงของอาหาร
เป็นพิษ ผลลัพธ์นี้ถูกแห่งดวงเพื่อการศึกษา โดย Buccheri et al.
(2010) ซึ่งพวกเขาได้นอกจากนี้ยังพบว่ากว่า 90% ของการ
ผู้ตอบเชื่อว่า การใช้เสื้อผ้าป้องกัน ถุงมือ และ
เก็บที่เหมาะสมของอาหารสำคัญในการลดอาหาร
เน่าเสียและสุขภาพอันตรายต่อผู้บริโภค ประมาณ 97.4%
respondents ในการศึกษานี้กล่าวว่า พวกเขาจะใช้แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความกังวลที่มีความสำคัญและเป็นที่ชัดเจนว่ามากขึ้นจะต้องมีการค้นพบ
เกี่ยวกับทัศนคติของผู้สัมผัสอาหารที่มีต่อปัญหาความปลอดภัยของอาหารเป็น
ทั้งศักยภาพของพวกเขาที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติ (เกาะ, 2013)
หลายคนสัมผัสอาหารที่ไม่ได้ตระหนักถึงความสำคัญของ
อุณหภูมิพื้นฐาน ข้อกำหนดในการควบคุมในการควบคุมจุลินทรีย์
เจริญเติบโตในอาหารและหากมีการดำเนินการอย่างไม่พอเพียงจะนำไปสู่
​​การแพร่กระจายของเชื้อจุลินทรีย์อันตรายและหลังจากนั้นเกิดโรคอาหารเป็นลม
(อดัมส์และมอส 2008; WHO 2006) เท่าที่เห็นในรูป 2, 82.1% ของ
ผู้ตอบแบบสอบถามคิดว่าอาหาร RTE ร้อนมีความปลอดภัยที่จะเก็บไว้ที่
อุณหภูมิต่ำกว่า 60 C; ในขณะที่ 67.0% ระบุว่าอาหารเย็น RTE
จะถูกเก็บไว้ในอุณหภูมิที่สูงกว่า 5 องศาเซลเซียสเป็นเวลานานของเวลา
การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของผู้ตอบแบบสอบถาม (64.3%) ไม่
ทราบว่าที่ถูกต้องโซนอันตรายอุณหภูมิสำหรับอาหาร RTE คือ 5? Ce
60 องศาเซลเซียส (ตารางที่ 2) ผลที่ได้นี้ได้รับการสนับสนุนโดย Bas และคณะ (2006) ที่
ระบุว่าจำนวนมากของผู้ตอบแบบสอบถามของพวกเขาขาดความรู้เกี่ยวกับ
อุณหภูมิที่สำคัญสำหรับอาหาร RTE อุณหภูมิตู้เย็นได้รับการยอมรับ
ช่วงและการปนเปื้อน การค้นพบที่คล้ายกันโดย
Buccheri, แคว้น Mammina, Giammanco, Giammanco และ Casuccio (2010)
รายงานว่าการจัดการอาหาร 'สัดส่วนสูงถึง 82.0% และ 24.2%
ไม่ทราบว่าอุณหภูมิที่สำคัญของการจัดเก็บ RTE ร้อนและเย็น
อาหารตามลำดับ การค้นพบนี้อีกครั้งหนึ่งที่สนับสนุนความสำคัญ
ของการฝึกอบรมความปลอดภัยของอาหารตามที่อธิบาย Hanashiro, โมริตะ,
เคลือบ, เคลือบสีและทอร์เรส (2005) ในการศึกษาซึ่งอาจจะเป็นหนึ่ง
ของการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อให้เกิดอาหารที่ปลอดภัยและจะ
ส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานที่มีประสิทธิภาพของสุขอนามัย การปฏิบัติ (Egan, et al.
2007)
3.3 ทัศนคติความปลอดภัยของอาหาร
นอกเหนือจากความรู้ทัศนคติยังเป็นปัจจัยสำคัญที่
อาจมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยของอาหารและการปฏิบัติจึงลด
การเกิดโรคที่เกิดจากอาหาร จากการสำรวจดำเนินการ
(ตารางที่ 3) ทัศนคติของผู้สัมผัสอาหารที่ดีมีจำนวน
เฉลี่ยของคะแนน 89.26? 8.66 ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เห็นว่า
การจัดการอาหารได้อย่างปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญเมื่อมีคะแนนเฉลี่ย
4.75? 0.56 (คะแนนสูงสุด¼ 5) เกี่ยวกับ 89.2%, 83.0% และ 87.5% ผู้ตอบแบบสอบถาม
กล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะเพิ่มขึ้นของพวกเขา
มีความรู้เกี่ยวกับความปลอดภัยอาหาร อาหารที่ปลอดภัยมีความสำคัญมากกว่า
อาหารและอาหารเลิศรสขนจำเป็นต้องรู้อุณหภูมิที่เหมาะสม
สำหรับทั้งตู้เย็นและตู้แช่แข็งตามลำดับ แต่
เพียง 76.8% กล่าวว่าพวกเขาจะเข้าร่วมการฝึกอบรมความปลอดภัยของอาหารถ้าได้รับอนุญาต
(4.08? 1.17) อื่น ๆ ไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมหรือไม่แน่ใจโดยให้
เหตุผลว่าพวกเขามีเวลาที่จะทำเช่นนั้นหรือไม่สามารถที่จะเข้าใจ
ข้อความที่ได้รับระหว่างการฝึกอบรม ปัญหานี้เป็นปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
หันหน้าไปโดยผู้บังคับบัญชาและผู้บริหาร พวกเขาควรจะให้การฝึกอบรม
เป็นโปรแกรมบังคับให้พนักงานทุกคนและพวกเขาจะต้องเข้าใจ
พฤติกรรมขนเช่นเดียวกับวิธีการทำงานนี้มีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา
เชื่อและระดับของความรู้ในการที่จะเพิ่มประสิทธิภาพ
ของโปรแกรม (เนีย-มอนเตเนโกบราวน์และ Laborde 2008)
งบสัมผัสอาหารที่มีรอยขีดข่วนหรือตัดนิ้วและ
มือไม่ควรที่จะจัดการกับอาหารที่ได้รับการอนุมัติโดย 82.8% ของ
ผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษาครั้งนี้ เปรียบเทียบ Tokuc และคณะ (2009) พบ
ว่าเกือบทั้งหมด (93.2%) ของพนักงานอาหารของพวกเขาได้รับรู้ถึงอันตราย
ในการสัมผัสอาหารด้วยมือตัดหรือนิ้วมือ แต่ที่สำคัญที่สุด
ก็คือผลจาก Angelillo, Viggiani กรีกและ Rito (2001) ที่
พบว่า 99% ของพนักงานอาหารของพวกเขาไม่ได้สัมผัสอาหารที่มีมือตัด
หรือนิ้วมือ
ผู้ตอบแบบสอบถามหลายคนไม่แน่ใจว่าอาหารที่ละลาย
ควรจะ refrozen เพียงครั้งเดียว ตั้งแต่คะแนนต่ำสุดเฉลี่ย 4.04? 1.07
มาจากคำพูดนี้ ตามที่อับดุล Mutalib และคณะ (2012),
เกี่ยวกับ 83% ของผู้ตอบแบบสอบถามมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ refreezing
ละลายอาหาร ละลายซ้ำและอาหาร refreezing จะเพิ่ม
จำนวนของจุลินทรีย์ในรายการอาหารและด้วยเหตุนี้อาจจะ
ทำให้เกิดอันตราย ศึกษาโดย Buccheri เขตและคณะ (2007) และ Tokuc, et al
(2009) ยังรายงานผลที่คล้ายกันในเรื่องการละลายและ
อาหาร refreezing เกี่ยวกับ 93.7% เห็นว่าการใช้หมวก, หน้ากากป้องกัน
ถุงมือและเสื้อผ้าที่เพียงพอช่วยลดความเสี่ยงของอาหาร
เป็นพิษ ผลนี้ถูกขนานการศึกษาโดย Buccheri เขตและคณะ
(2010) ที่พวกเขายังพบว่ากว่า 90% ของ
ผู้ตอบแบบสอบถามเชื่อว่าการใช้เสื้อผ้าที่ใช้ป้องกันถุงมือและ
เก็บรักษาที่เหมาะสมของอาหารเป็นสิ่งที่สำคัญในการลดอาหารที่
เน่าเสีย และอันตรายต่อสุขภาพให้กับผู้บริโภค ประมาณ 97.4%
ผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษาครั้งนี้กล่าวว่าพวกเขาจะใช้ที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกังวลและมีความชัดเจนมากขึ้น มีการค้นพบเกี่ยวกับผู้สัมผัสอาหาร
ทัศนคติต่อปัญหาความปลอดภัยของอาหารเป็นอย่างดีอาจจะมีผลต่อการปฏิบัติ
( เกาะ , 2013 ) .
หลายของผู้สัมผัสอาหาร ไม่ตระหนักถึงความสำคัญของความต้องการพื้นฐานในการควบคุมอุณหภูมิ

และการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ในอาหาร ถ้ามันไม่เพียงพอที่จะดำเนินการจะนำไปสู่
การแพร่กระจายของจุลินทรีย์ที่อันตรายและหลังจากนั้นอาหาร borne โรค
( อดัมส์&มอส , 2008 ; ที่ , 2006 ) ตามที่เห็นในรูปที่ 2 ร้อยละ 82.1 ของผู้ตอบแบบสอบถามคิดว่าอาหาร RTE ร้อน

เซฟไว้ที่อุณหภูมิต่ำกว่า 60  C ; ในขณะที่ร้อยละ 67.0 ระบุว่าอาหาร RTE หนาว
สามารถเก็บไว้ในอุณหภูมิสูงกว่า 5  C สำหรับระยะเวลานานของเวลา .
หานี้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของผู้ตอบแบบสอบถาม ( 64.3 % ) ไม่ได้
จักถูกต้องอุณหภูมิโซนอันตรายสำหรับถนนสายอาหาร 5  CE
60  C ( ตารางที่ 2 ) ผลที่ได้นี้ได้รับการสนับสนุนโดย Bas et al . ( 2006 ) ที่ระบุว่า ผู้ตอบแบบสอบถามของพวกเขามากมาย

ขาดความรู้เกี่ยวกับอุณหภูมิวิกฤตสำหรับถนนสายอาหาร ช่วงที่ยอมรับได้ตู้เย็นอุณหภูมิ
และการปนเปื้อนข้าม ที่คล้ายกันพบโดย
buccheri mammina giammanco giammanco , , , ,
casuccio ( 2010 ) และรายงานว่าผู้ดูแลอาหารสัดส่วนสูงเท่ากับ 82.0 และร้อยละ 24.2 %
ไม่รู้อุณหภูมิวิกฤตของการร้อนและเย็น RTE
อาหารตามลำดับ การค้นพบเหล่านี้อีกครั้งสนับสนุนความสำคัญ
ของการฝึกอบรมความปลอดภัยอาหารตามที่อธิบายไว้โดย hanashiro โมริตะ
ẻ , แมท แมทẻและ Torres ( 2005 ) ซึ่งในการศึกษาสามารถเป็นหนึ่ง
ของการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อให้บรรลุความปลอดภัยอาหารและจะ
ผลการปฏิบัติงานที่มีประสิทธิภาพของการปฏิบัติสุขอนามัย ( อีแกน et al . ,
( )
3 . ทัศนคติด้านความปลอดภัยอาหาร
นอกจากความรู้ ทัศนคติเป็นปัจจัยสำคัญที่อาจมีผลต่อการปฏิบัติพฤติกรรมความปลอดภัยอาหาร

และจึงลดการเกิดของโรคอาหารเป็นพิษ . จากการสำรวจ
( ตารางที่ 3 ) ทัศนคติของผู้สัมผัสอาหาร เป็นมงคล โดยค่าเฉลี่ยของคะแนน 89.26

หัวข้อ .ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความเห็นว่า การจัดการอาหารปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญเมื่อ

-
ค่าเฉลี่ยคะแนน ( คะแนนสูงสุด¼ ( 5 ) เกี่ยวกับ 89.2 % , 83.0 เปอร์เซ็นต์และร้อยละ 87.5 ส่วนใหญ่กล่าวว่าพวกเขาเห็นด้วยอย่างยิ่ง

เพื่อเพิ่มความรู้ของพวกเขาเกี่ยวกับความปลอดภัยของอาหาร อาหารปลอดภัย สำคัญกว่า
รสชาติอาหารและผู้สัมผัสอาหารต้องรู้อุณหภูมิที่เหมาะสม
ทั้งตู้เย็นและตู้แช่แข็ง ตามลำดับอย่างไรก็ตาม
เพียง 76.8 % กล่าวว่า พวกเขาจะเข้าร่วมการฝึกอบรมความปลอดภัยด้านอาหารถ้าอนุญาต
( 4.08
1.17 ) คนอื่นไม่อยากจะเข้าร่วม หรือ ไม่แน่ใจ โดยให้เหตุผลว่า
พวกเขาไม่มีเวลาที่จะทำเช่นนั้น หรือไม่สามารถเข้าใจ
ข้อความที่ได้รับในระหว่างการฝึกอบรม นี้เป็นปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
หันหน้าไปทางทั้งหมดหัวหน้างานและผู้จัดการ พวกเขาควรจะฝึก
เป็นโปรแกรมสำหรับพนักงานทุกคนต้องบังคับและเข้าใจตน
ผู้ดูแลพฤติกรรมตลอดจนวิธีนี้พฤติกรรมโต้ตอบกับ
ความเชื่อและระดับความรู้ในการเพิ่มประสิทธิภาพของโปรแกรม (
nieto มอนเตเนโกร , น้ำตาล , & laborde , 2008 ) .
งบอาหารสัมผัสกับการขัดถูหรือตัดนิ้วมือ และ
มือไม่ควรจัดการอาหารได้รับการอนุมัติโดย 82.8 %
กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ เปรียบเทียบ tokuc et al . ( 2009 ) พบว่า เกือบทั้งหมด ( ห้องปฏิบัติการ
% ) ของพนักงาน อาหารของพวกเขาได้ตระหนักถึงอันตราย
ในสัมผัสอาหารมือตัด หรือนิ้วมือ แต่สำคัญที่สุด คือ จาก angelillo
viggiani เกรโก , จริงๆ , , และ ( 2001 ) พบว่า 99% ของคนที่
พนักงานอาหารของพวกเขาไม่ได้สัมผัสอาหาร

ตัดมือหรือนิ้วมือมีผู้ตอบไม่แน่ใจว่าอาหารที่ละลาย
ควร refrozen ครั้งตั้งแต่เฉลี่ยคะแนนสูง
1.07
จากข้อความนี้ จากอับดุล mutalib et al . ( 2012 ) ,
ประมาณ 83 เปอร์เซ็นต์ของผู้ตอบแบบสอบถามมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ refreezing
ละลายอาหาร การ refreezing ซ้ำและอาหารจะเพิ่ม
จำนวนจุลินทรีย์ในสินค้าอาหารและด้วยเหตุนี้อาจ
เพราะอันตรายการศึกษา buccheri et al . ( 2007 ) และ tokuc et al .
( 2009 ) นอกจากนี้ รายงานผลที่คล้ายกันช่วยละลายและ
refreezing อาหาร เกี่ยวกับ 93.7 % เห็นว่า การใช้หมวก หน้ากาก ถุงมือ และเสื้อผ้าที่เพียงพอป้องกัน

ลดความเสี่ยงของอาหารที่เป็นพิษ ผลการศึกษานี้ได้โดย buccheri et al .
( 2010 ) ที่พวกเขาได้นอกจากนี้ยังพบว่า กว่า 90% ของพวกเขา
ผู้ตอบแบบสอบถามเชื่อว่าใช้ป้องกันเสื้อผ้า ถุงมือและ
กระเป๋าที่เหมาะสมของอาหารเป็นสิ่งที่สำคัญในการลดการเน่าเสียของอาหารและสุขภาพ
อันตรายต่อผู้บริโภค ประมาณ 97.4 %
กลุ่มตัวอย่างในการศึกษานี้กล่าวว่าพวกเขาจะใช้แตกต่างกัน