Oh, yeah. The issue was that there

Oh, yeah. The issue was that there were some politics. There was a bit of conversion trying to happen. “Fermented foods–such as beer, wine, and bread–are made with polyploid strains of yeast, which means they contain multiple copies of genes in the genome,” explained lead researcher Yong-Su Jin of the Energy Biosciences Institute in an interview with Phys.org. “Until now, it’s been very difficult to do genetic engineering in polyploid strains because if you altered a gene in one copy of the genome, an unaltered copy would correct the one that had been changed.”

With a tool that acts as a sort of “genome knife,” the researchers are now capable of reducing the elements in wine that causes a hangover (according to Jin, “improper malolactic fermentation”), or to up the amount of resveratrol, a healthy component already present in the drink. In September of 2011 Occupy Wall Street lit a match to a movement. Today that movement is known for what it did and didn’t do. Occupy connected income inequality to political corruption and put both issues at the center of our political debate. What it didn’t do, by design, was provide a blueprint for economic reform or build a more institutional movement to secure it.

There’s little our political system can’t co-opt and Occupy’s choices made its issues easy targets for acquisition. Three and a half years later politicians still speak of income inequality, but not of corruption, and there’s still no blueprint for reform. In 2014 Democrats promised a more populist ‘message’ but then forgot to deliver it. President Obama has some new populist-hued ideas, but they won’t be enacted or even debated while he’s around to partake in the discussion.

Meanwhile the gap between the superrich and the rest of us grows wider. Big banks are even bigger and able again to fob their biggest losses off on us. History’s most extreme Republicans now control all of Congress, where they boldly seek to shred the social contract that gives life support to the poor and the middle class. And while it’s hard to believe politics could get more corrupt, it has, and by a lot.

America now chooses between two radically opposed paths. One leads to a final consolidation of wealth and power by the oligarchs of global capital; the other to a just distribution of prosperity and opportunity. One leads to the ultimate corruption of our democracy; the other to civic revitalization. One direction heads toward the absolute depletion of natural resources, ceaseless global conflicts and a likely environmental catastrophe; the other to economic and environmental sustainability and the possibility of peace.

What is extraordinary about this choice is its starkness, of course, but also that in a democratic society we are making it without benefit of an informed, full-throated debate. This is a debate Occupy was unwilling — and perhaps unable — to bring and that Democrats seem unable to grasp, at least not fully. The choice it frames is not as simple as that between Democrats and Republicans, or even progressives and reactionaries. It’s a choice between a status quo we know all too well and a future we’ve only begun to imagine; between an all devouring yet lifeless leviathan bent on a single goal and its opposite; a political economy that prizes pluralism and human scaled enterprise; that upholds a higher ethics and seeks our moral as well as material wellbeing.

Progressives must do what Occupy and the Democrats did not: conceive a new political agenda for a new political economy. I won’t pretend to describe it all but we can all see a few shards of the vase. Let me first say what it isn’t. I don’t mean the Republicans’ lethal nonsense but the more enlightened policies now on offer from Democrats, mainly President Obama.

In 2008 Obama often said “I’m a market kind of guy.” It’s an assurance all Democrats make — but he really meant it. Obama’s faith in the system led him to three huge errors. One was to apply free market metaphors to things they don’t fit, like health care, public education and environmental regulation. Another was to draw his top economic advisors from Wall Street. The third mistake was to take their advice.

Obama brought to the financial crisis a faith in Wall Street elites and experts in general. Like New York Times columnist Thomas Friedman, he sees technology and globalization as irresistible forces–Friedman calls globalization a golden straitjacket– to which we can only adapt. He saw the crisis in the abstract, mathematical terms of macroeconomics. Macroeconomic tools are big and blunt; money supply, fiscal policy. An abstract thinker who likes the system isn’t apt to poke around looking for stuff to fix.

Obama thought the crisis arose not from any fundamental market flaw but from speculation and the ebb and flow of the business cycle. He saw but two remedies. One was to curb the excesses and contain the fallout, which is what Dodd/Frank did. The other was to use fiscal and monetary policy to pour mass amounts of free money into the system, which is what he and Fed chief Ben Bernanke did.

It worked as well as it could — and way better than the austerity regimes Republicans are always hawking. It gave us what we now have, an economy that outperforms nearly all other developed nations and a middle class that underperforms the one in Canada. Some people are better off. Unemployment is down. CEO pay rose 37 percent while workers’ wages shrank by 0.6 percent. Never before have average wages fallen as the economy grew. The number of people living in poverty also rose, another first for an economic expansion.

We’ve fixed little even of what we acknowledged was broken in 2009. Banks we called too big to fail are bigger now; the 10 biggest now control over 50 percent of all our financial assets. JPMorgan Chase deposits have grown 29 percent. Small banks, on the other hand, are an endangered species. In 1995 we had over 12, 000 banks. Today there are fewer than 7,000, the fewest since the Great Depression. In a candid conversation with Frank Rich last fall, Chris Rock said, “Oh, people don’t even know. If poor people knew how rich rich people are, there would be riots in the streets.” The findings of three studies, published over the last several years inPerspectives on Psychological Science, suggest that Rock is right. We have no idea how unequal our society has become.

In their 2011 paper, Michael Norton and Dan Ariely analyzed beliefs about wealth inequality. They asked more than 5,000 Americans to guess the percentage of wealth (i.e., savings, property, stocks, etc., minus debts) owned by each fifth of the population. Next, they asked people to construct their ideal distributions. Imagine a pizza of all the wealth in the United States. What percentage of that pizza belongs to the top 20% of Americans? How big of a slice does the bottom 40% have? In an ideal world, how much should they have?

The average American believes that the richest fifth own 59% of the wealth and that the bottom 40% own 9%. The reality is strikingly different. The top 20% of US households own more than 84% of the wealth, and the bottom 40% combine for a paltry 0.3%. The Walton family, for example, has more wealth than 42% of American families combined.

We don’t want to live like this. In our ideal distribution, the top quintile owns 32% and the bottom two quintiles own 25%. As the journalist Chrystia Freeland put it, “Americans actually live in Russia, although they think they live in Sweden. And they would like to live on a kibbutz.” Norton and Ariely found a surprising level of consensus: everyone — even Republicans and the wealthy—wants a more equal distribution of wealth than the status quo.

This all might ring a bell. An infographic video of the study went viral and has been watched more than 16 million times.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อ๋อ ใช่ ปัญหามีว่า มีเมืองบาง มีบิตของแปลงที่กำลังเกิดขึ้น "หมักอาหาร – ดังกล่าวเป็นเบียร์ ไวน์ และทำขนมปัง – เป็น polyploid สายพันธุ์ของยีสต์ ซึ่งหมายความว่า ประกอบด้วยหลายสำเนาของยีนในกลุ่ม อธิบายเป้าหมายนักวิจัย Jin Yong Su สถาบันพลังงานเวลาออกสัมภาษณ์กับ Phys.org "จนถึงขณะนี้ มันได้ยากมากการทำพันธุวิศวกรรมในสายพันธุ์ polyploid เนื่องจากถ้าคุณเปลี่ยนแปลงยีนในกลุ่มหนึ่งสำเนา สำเนาการ unaltered จะแก้ไขที่มีการเปลี่ยนแปลง"ด้วยเครื่องมือที่ทำหน้าที่เป็นการจัดเรียงของ "กลุ่มมีด" นักวิจัยก็สามารถลดองค์ประกอบในไวน์ที่ทำให้เกิดอาการเมาค้าง (ตามจิน "หมัก malolactic ที่ไม่เหมาะสม"), หรือขึ้นยอดจำนวนมาก resveratrol สุขภาพส่วนประกอบแล้วนำเสนอในเครื่องดื่ม กันยายน 2554 ยึดวอลล์สตรีทสว่างจับการเคลื่อนไหว วันนี้ที่เคลื่อนไหวเรียกว่าอะไรที่มันไม่ได้ และไม่ได้ทำ ครอบครองความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่เชื่อมต่อการคอรัปชั่น และใส่ทั้งสองประเด็นที่อภิปรายทางการเมืองของเรา อะไรมันไม่ได้ทำ ตามแบบ มีให้แบบพิมพ์เขียวปฏิรูปทางเศรษฐกิจ หรือสร้างการเคลื่อนไหวมากขึ้นสถาบันการรักษาความปลอดภัยมีน้อยระบบการเมืองของเราไม่ร่วมเลือก และตัวเลือกของครอบครองทำปัญหาของเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการซื้อ สาม และครึ่งปีหลังนักการเมืองยังคงพูดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ แต่ไม่เสียหาย และยังมีพิมพ์เขียวปฏิรูปไม่ ในปี 2014 อีกสัญญา populist เพิ่มเติม 'ข้อความ' แต่ลืมนำ ประธานาธิบดี Obama มีความคิดบางอย่าง populist hued ใหม่ แต่พวกเขาไม่บัญญัติ หรือแม้แต่ยังคงในขณะที่เขาเป็นเพื่อเข้าร่วมในการอภิปรายในขณะเดียวกัน ช่องว่างระหว่าง superrich และส่วนเหลือของเราขยายกว้างขึ้น ธนาคารขนาดใหญ่จะยิ่งใหญ่ และสามารถอีก fob การสูญเสียที่ใหญ่ที่สุดจากเรา Republicans มากที่สุดของประวัติศาสตร์ขณะนี้ควบคุมรัฐสภา ที่พวกเขาอย่างกล้าหาญพยายามฉีกสัญญาประชาคมที่ให้ชีวิตกับคนจนและชนชั้นกลาง ทั้งหมด และใน ขณะที่ยากที่จะเชื่อว่า การเมืองได้รับเพิ่มเติมเสียหาย มี และมากขึ้นอเมริกาตอนนี้เลือกระหว่างเส้นทางก็ข้ามสอง หนึ่งนำไปสู่การรวมบัญชีสุดท้ายของความมั่งคั่งและอำนาจ โดย oligarchs ทุนสากล อื่น ๆ เพื่อกระจายความเจริญและโอกาสเพียง หนึ่งนำไปสู่ความเสียหายที่ดีที่สุดของประชาธิปไตยของเรา อื่น ๆ เพื่อความกระปรี้กระเปร่าพลเมือง ทิศทางหนึ่งหัวไปจนหมดแน่นอนของธรรมชาติ ความขัดแย้งทั่วโลกไม่ขาดระยะ และมีแนวโน้มสิ่งแวดล้อมแผ่นดิน ไหว อื่น ๆ เพื่อความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อมและความสงบสุขมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับทางเลือกนี้เป็นของ starkness แน่นอน แต่ที่ในสังคมประชาธิปไตยที่เรากำลังทำมันไม่ มีประโยชน์ของการโต้วาทีทราบ full-throated เป็นการอภิปรายครอบครองไม่ยอม — และอาจสามารถ — นำ และว่า ประชาธิปไตยดูเหมือนไม่เข้าใจ น้อยไม่ครบทั้งหมด เลือกเฟรมมันไม่ง่ายเหมือนที่ระหว่างประชาธิปัตย์ Republicans หรือแม้กระทั่ง progressives และ reactionaries เป็นการเลือกระหว่างสภาพเรารู้ดีเกินไปทั้งหมด และในอนาคตเราได้เพียงเริ่มคิด ระหว่าง devouring ทั้ง ยัง lifeless เลวีอาธานเงี้ยวบนเป้าหมายเดียวตรงกันข้าม เศรษฐกิจการเมืองที่รางวัล pluralism และองค์กรที่มีการปรับสัดส่วนได้มนุษย์ ที่ปีพ.ศ.จริยธรรมสูง และพยายามของเราดีคุณธรรม รวมทั้งวัสดุProgressives ต้องทำอะไรครอบครองและประชาธิปัตย์ไม่: ตั้งครรภ์วาระทางการเมืองแบบใหม่ในเศรษฐกิจการเมืองใหม่ ฉันจะไม่ทำเป็นการอธิบายเรื่องทั้งหมด แต่เราสามารถทั้งหมดดูกี่เศษภาชนะของแจกัน ผมก่อน พูดอะไรไม่ ผมไม่หมายถึง พูดจาเหลวไหลยุทธภัณฑ์ของ Republicans แต่นโยบายพุทธเจ้าขึ้นบนข้อเสนอจากประชาธิปัตย์ ส่วนใหญ่ประธานาธิบดี Obamaในปี 2008 Obama มักกล่าวว่า "ฉันแบบตลาดผู้ชาย" จึงเป็นหลักประกันที่ทำให้ประชาธิปไตยทั้งหมด — แต่เขาตั้งใจ จริง ๆ ก็ ความเชื่อของ Obama ในระบบนำเขาสามข้อผิดพลาดมาก หนึ่งคือการใช้คำอุปมาอุปมัยตลาดฟรีสิ่งที่พวกเขาไม่พอดี ดูแลสุขภาพ การศึกษาสาธารณะ และควบคุมสิ่งแวดล้อม อื่นคือการวาดเขาปรึกษาเศรษฐกิจด้านบนจากวอลล์สตรีท ความผิดพลาดที่สามจะคำแนะนำของพวกเขาได้Obama นำวิกฤตการเงินเชื่อในวอลล์สตรีทที่ร่ำรวยและผู้เชี่ยวชาญในการ เช่นเดอะนิวยอร์กไทมส์ columnist ฟรีดแมน Thomas เขาเห็นเทคโนโลยีและโลกาภิวัตน์ต้านทานกองทัพ – ฟรีดแมนเรียกโลกาภิวัตน์เป็นโกลเด้น straitjacket – ที่เราสามารถเท่าปรับ เขาเห็นวิกฤติในแง่นามธรรม คณิตศาสตร์ของเศรษฐศาสตร์มหภาค เครื่องมือของเศรษฐกิจมหภาค ได้ ทื่อ จัดหาเงิน นโยบายการเงิน Thinker เป็นนามธรรมที่ชอบระบบไม่ฉลาดไปจิ้มค้นหาสิ่งที่ต้องแก้ไขObama คิดว่า วิกฤตเกิด จากปัญหาพื้นฐานตลาดใด ๆ ไม่ แต่เก็งกำไรลดลง และกระแสของวงจรธุรกิจ เขาเห็นแต่วิธีแก้ที่สอง หนึ่งคือการลดการ excesses และประกอบด้วยออกมาเสีย ซึ่งคือ Dodd/แฟรงค์ ได้ อื่น ๆ คือการใช้นโยบาย การเงินการคลังเพื่อเทมวลเงินฟรีลงในระบบ ซึ่งเป็นสิ่งเขาและเฟดประธาน Ben Bernanke ได้ทำงานเป็นมันสามารถ — และวิธีที่ดีกว่าระบอบเข้มงวดเสมออินเตอร์ฮอว์คิง Republicans มันให้เราว่าตอนนี้เรามี เศรษฐกิจที่ outperforms เกือบทั้งหมดพัฒนาประเทศอื่น ๆ และชั้นกลางที่ underperforms หนึ่งในประเทศแคนาดา บางคนจะดีกว่า ว่างงานลงได้ CEO จ่ายกุหลาบ 37 เปอร์เซ็นต์ในขณะที่ค่าจ้างแรงงาน shrank 0.6 เปอร์เซ็นต์ ไม่ว่าจะมีค่าจ้างเฉลี่ยลดลง ตามเศรษฐกิจเติบโต จำนวนคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนยังกุหลาบ แรกสำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจเราได้คงน้อยแม้ของสิ่งที่เรายอมรับเสียใน 2009 ธนาคารที่เราเรียกว่าใหญ่เกินไปไม่มีขนาดใหญ่ขณะนี้ 10 ที่ใหญ่ที่สุดขณะนี้ควบคุมกว่าร้อยละ 50 ของสินทรัพย์ทางการเงินทั้งหมดของเรา ฝากเจพีมอร์แกนเชสได้เติบโตขึ้นร้อยละ 29 ธนาคารขนาดเล็ก ในทางกลับกัน จะเป็นพันธุ์ ในปี 1995 เราได้กว่า 12, 000 ธนาคาร วันนี้มีน้อยกว่า 7000 น้อยที่สุดนับตั้งแต่ภาวะซึมเศร้ามาก ในการสนทนามากมายมี Frank ล่าสุดฤดูใบไม้ร่วง Chris Rock กล่าวว่า "โอ้ คนไม่ได้รู้ ถ้าคนจนรู้ว่าคนรวยวิธีรวยได้ จะมีจลาจลในถนน " ผลการวิจัยของการศึกษา 3 เผยแพร่ผ่าน inPerspectives ปีหลายล่าสุดในวิทยาศาสตร์จิตวิทยา แนะนำว่า หินด้านขวา เรามีความคิดว่าไม่เท่ากันกลายเป็นสังคมของเราในกระดาษของพวกเขา 2011, Michael Norton และ Dan Ariely วิเคราะห์ความเชื่อเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันให้เลือกมากมาย พวกเขาถามชาวอเมริกันกว่า 5000 คิดว่า เปอร์เซ็นต์ของทรัพย์สิน (เช่น ประหยัด คุณสมบัติ หุ้น ฯลฯ ลบหนี้สิน) ของแต่ละ 5 ของประชากร ถัดไป พวกเขาถามคนสร้างการกระจายความเหมาะ จินตนาการพิซซ่าของทรัพย์สินทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา เปอร์เซ็นต์ของพิซซ่าที่อยู่สูงสุด 20% ของชาวอเมริกัน ของชิ้นว่าใหญ่ ล่าง 40% มีหรือไม่ ในโลกเหมาะ เท่าใดควรมีหรือไม่อเมริกันเฉลี่ยเชื่อว่า ที่รวยที่สุดห้าเอง 59% ของความมั่งคั่ง และที่ด้านล่าง 40% เอง 9% ความเป็นจริงจะแตกต่างกว่า สูงสุด 20% ของครัวเรือนสหรัฐเองมากกว่า 84% ของความมั่งคั่ง และล่าง 40% รวมสำหรับ 0.3% เล็ก ๆ น้อย ๆ ครอบครัววัลตัน เช่น มีให้เลือกมากมายมากขึ้นกว่า 42% ของครอบครัวอเมริกันที่รวมเราไม่อยากอยู่อย่างนี้ ในการแจกแจงของเราเหมาะ quintile สูงสุดเป็นเจ้า 32% และด้านล่างสอง quintiles เอง 25% ของ เป็นนักข่าวที่ Chrystia Freeland ใส่มัน "ชาวอเมริกันจริงอาศัยอยู่ในรัสเซีย แม้ว่าพวกเขาคิดว่า พวกเขาอาศัยอยู่ในสวีเดน และพวกเขาต้องใช้ชีวิตอยู่คิบบุทซ์" Norton และ Ariely พบระดับความประหลาดใจของมติ: ทุกคน — แม้ Republicans และมั่งคั่ง — ต้องกระจายมากเท่ามั่งคั่งกว่าสภาพการทั้งหมดนี้อาจกระดิ่ง วิดีโออินโฟกราฟิกส์ที่ศึกษาไปไวรัส และได้ดูมากกว่า 16 ล้านครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เออใช่ ปัญหาก็คือว่ามีการเมืองบางอย่าง มีบิตของการแปลงเป็นความพยายามที่จะเกิดขึ้น "อาหารหมักเช่นเบียร์ไวน์และขนมปังที่ทำด้วยโพลีสายพันธุ์ของยีสต์ซึ่งหมายความว่าพวกเขามีหลายสำเนาของยีนในจีโนม" อธิบายนำนักวิจัยยงซูจินของพลังงานชีววิทยาศาสตร์สถาบันในการสัมภาษณ์กับ Phys.org "จนถึงขณะนี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะทำพันธุวิศวกรรมในสายพันธุ์ polyploid เพราะถ้าคุณเปลี่ยนแปลงยีนในสำเนาของจีโนม, สำเนาไม่เปลี่ยนแปลงจะแก้ไขหนึ่งที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง." ด้วยเครื่องมือที่ทำหน้าที่เป็นจัดเรียงของ "มีดจีโนม" นักวิจัยอยู่ในขณะนี้มีความสามารถในการลดองค์ประกอบในไวน์ที่เป็นสาเหตุของอาการเมาค้าง (ตามจิน "หมัก malolactic ที่ไม่เหมาะสม") หรือไปถึงปริมาณของ resveratrol ที่เป็นส่วนประกอบที่มีสุขภาพดีอยู่แล้วในเครื่องดื่ม ในเดือนกันยายนของปี 2011 Occupy Wall Street ไฟจับคู่กับการเคลื่อนไหว วันนี้ว่าการเคลื่อนไหวเป็นที่รู้จักกันสำหรับสิ่งที่จะทำและไม่ได้ทำ ครอบครองความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เชื่อมต่อกับการทุจริตทางการเมืองและนำปัญหาทั้งที่เป็นศูนย์กลางของการอภิปรายทางการเมืองของเรา สิ่งที่มันไม่ได้ทำโดยการออกแบบให้เป็นพิมพ์เขียวสำหรับการปฏิรูปเศรษฐกิจหรือสร้างสถาบันการเคลื่อนไหวมากขึ้นในการรักษาความปลอดภัยนั้น. มีน้อยระบบการเมืองของเราไม่สามารถร่วมเลือกและทางเลือกครอบครองทำให้ปัญหาของเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการเข้าซื้อกิจการ สามและนักการเมืองปีครึ่งหลังยังคงพูดถึงความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ แต่ไม่ได้ของการทุจริตและยังมีพิมพ์เขียวสำหรับการปฏิรูป ในปี 2014 พรรคประชาธิปัตย์สัญญาว่า 'ข้อความ' ประชานิยมมากขึ้น แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งมอบให้ ประธานาธิบดีโอบามามีความคิดบางอย่างประชาธิปไตย-hued ใหม่ แต่พวกเขาจะไม่ได้รับการประกาศใช้หรือถกเถียงกันแม้ในขณะที่เขาไปรอบ ๆ เพื่อมีส่วนร่วมในการอภิปราย. ในขณะที่ช่องว่างระหว่างซูเปอร์ริชและส่วนที่เหลือของเราเติบโตขึ้นในวงกว้าง ธนาคารขนาดใหญ่มีความยิ่งใหญ่และมีความสามารถอีกครั้งเพื่อโกงการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาออกกับเรา ประวัติความเป็นมาของรีพับลิกันมากที่สุดในขณะนี้ควบคุมทั้งหมดของการมีเพศสัมพันธ์ที่พวกเขาอย่างกล้าหาญพยายามที่จะฉีกสัญญาทางสังคมที่ให้การสนับสนุนชีวิตให้กับคนยากจนและชนชั้นกลาง และในขณะที่มันยากที่จะเชื่อว่าการเมืองจะได้รับความเสียหายมากขึ้นก็มีและโดยมาก. อเมริกาตอนนี้เลือกระหว่างสองเส้นทางต่อต้านอย่างรุนแรง หนึ่งจะนำไปสู่การรวมสุดท้ายของความมั่งคั่งและอำนาจโดยเลกาของทุนทั่วโลก; อื่น ๆ ที่จะจัดจำหน่ายเพียงของความเจริญรุ่งเรืองและมีโอกาส หนึ่งจะนำไปสู่การทุจริตที่ดีที่สุดของระบอบประชาธิปไตยของเรา; อื่น ๆ ที่จะฟื้นฟูเทศบาล หนึ่งหัวทิศทางไปสู่การสูญเสียที่สมบูรณ์ของทรัพยากรทางธรรมชาติความขัดแย้งไม่มีที่สิ้นสุดของโลกและภัยพิบัติด้านสิ่งแวดล้อมมีแนวโน้ม; อื่น ๆ เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมและความเป็นไปได้ของความสงบสุข. อะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับทางเลือกนี้คือความแข็งทื่อของมันแน่นอน แต่ยังว่าในสังคมประชาธิปไตยเราจะทำมันไม่ได้รับการแจ้งการอภิปรายเต็มกระ นี่คือการอภิปรายครอบครองก็เต็มใจ - และไม่สามารถที่อาจจะ - จะนำมาและพรรคเดโมแคดูเหมือนไม่สามารถที่จะเข้าใจอย่างน้อยไม่ได้อย่างเต็มที่ เลือกกรอบมันไม่ได้ง่ายอย่างที่ว่าระหว่างพรรคประชาธิปัตย์และพรรครีพับลิหรือแม้แต่ก้าวล้ำและม์ มันเป็นทางเลือกระหว่างสภาพที่เป็นอยู่เรารู้ว่าทั้งหมดเป็นอย่างดีและในอนาคตเราได้เริ่มต้นเพียงที่จะจินตนาการ; ระหว่างกินทั้งหมดยังไม่มีชีวิตชีวางอปลาวาฬในเป้าหมายเดียวและตรงข้ามของตน เศรษฐกิจการเมืองที่หลายฝ่ายรางวัลและของมนุษย์ลดขนาดขององค์กร; ที่ upholds จริยธรรมที่สูงขึ้นและแสวงหาทางศีลธรรมของเราเช่นเดียวกับสุขภาพที่ดีของวัสดุ. ก้าวล้ำจะต้องทำในสิ่งที่ครอบครองและเดโมแครไม่ได้: ตั้งครรภ์วาระทางการเมืองใหม่สำหรับเศรษฐกิจการเมืองใหม่ ฉันจะไม่หลอกที่จะอธิบายมันทั้งหมด แต่เราทุกคนสามารถมองเห็นเศษน้อยของแจกัน ก่อนอื่นผมขอพูดในสิ่งที่มันไม่ได้เป็น . ผมไม่ได้หมายรีพับลิกันเรื่องไร้สาระตาย แต่นโยบายพุทธะขึ้นในขณะนี้ในข้อเสนอจากพรรคประชาธิปัตย์ส่วนใหญ่ประธานาธิบดีโอบามาในปี 2008 โอบามามักจะบอกว่า "ผมชนิดตลาดของผู้ชาย." มันเป็นความเชื่อมั่นของพรรคประชาธิปัตย์ทุกคนทำ - แต่เขา หมายจริงๆมัน ความเชื่อของโอบามาในระบบทำให้เขาสามข้อผิดพลาดมาก หนึ่งคือการใช้คำเปรียบเปรยตลาดเสรีกับสิ่งที่พวกเขาไม่เหมาะสมเช่นการดูแลสุขภาพ, การศึกษาของรัฐและกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อม อีกประการหนึ่งคือการวาดที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจของเขาด้านบนจาก Wall Street ความผิดพลาดที่สามคือการใช้คำแนะนำของพวกเขา. โอบามานำตัวไปที่เกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินมีความเชื่อในชนชั้นสูง Wall Street และผู้เชี่ยวชาญในทั่วไป เช่นเดียวกับนิวยอร์กไทม์สคอลัมนิโทมัสฟรีดแมนเขาเห็นเทคโนโลยีและโลกาภิวัตน์เป็นที่ไม่อาจต้านทานกองกำลังฟรีดแมนเรียกโลกาภิวัตน์ straitjacket- ทองในการที่เราจะสามารถปรับตัวเข้ากับ เขาเห็นว่าวิกฤตในนามธรรมแง่ทางคณิตศาสตร์ของเศรษฐกิจมหภาค เครื่องมือทางเศรษฐกิจมหภาคที่มีขนาดใหญ่และทื่อ; ปริมาณเงิน, นโยบายการคลัง นักคิดที่เป็นนามธรรมที่ชอบระบบไม่ฉลาดที่จะกระตุ้นรอบมองหาสิ่งที่จะแก้ไข. โอบามาคิดว่าวิกฤติที่เกิดขึ้นไม่ได้มาจากข้อบกพร่องใด ๆ ในตลาดพื้นฐาน แต่จากการเก็งกำไรและการลดลงและการไหลของวงจรธุรกิจ เขาเห็น แต่สองการเยียวยา หนึ่งคือเพื่อลดความตะกละและมีผลกระทบซึ่งเป็นสิ่งที่ด็อด / แฟรงก์ได้ อื่น ๆ คือการใช้นโยบายการเงินและการคลังจะเทจำนวนมวลของเงินฟรีเข้าสู่ระบบซึ่งเป็นสิ่งที่เขาและเฟดหัวหน้า Ben Bernanke ได้. มันทำงานดีเท่าที่จะทำได้ - และวิธีที่ดีกว่าระบอบการปกครองที่เข้มงวดรีพับลิกันมักจะเร่ขาย . มันทำให้เราสิ่งที่เรามีเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพดีกว่าเกือบทุกประเทศที่พัฒนาอื่น ๆ และชนชั้นกลางที่ต่ำกว่าหนึ่งในประเทศแคนาดา บางคนจะดีกว่า การว่างงานจะลดลง ซีอีโอจ่ายเพิ่มขึ้นร้อยละ 37 ในขณะที่ค่าจ้างแรงงานหดตัวร้อยละ 0.6 ก่อนไม่เคยได้ค่าจ้างเฉลี่ยลดลงตามภาวะเศรษฐกิจที่ขยายตัว จำนวนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนเพิ่มขึ้นอีกเป็นครั้งแรกสำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจ. เราได้รับการแก้ไขเล็ก ๆ น้อย ๆ แม้ในสิ่งที่เราได้รับการยอมรับถูกทำลายในปี 2009 ธนาคารที่เราเรียกว่าใหญ่เกินไปที่จะล้มเหลวมีขนาดใหญ่ในขณะนี้ 10 ที่ใหญ่ที่สุดในขณะนี้สามารถควบคุมร้อยละ 50 ของสินทรัพย์ทางการเงินของเรา เงินฝาก JPMorgan Chase มีการเติบโตร้อยละ 29 ธนาคารขนาดเล็กในมืออื่น ๆ ที่เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ในปี 1995 เรามีมากกว่า 12, 000 ธนาคาร วันนี้มีจำนวนน้อยกว่า 7,000 น้อยที่สุดตั้งแต่ Great Depression ในการสนทนาตรงไปตรงมากับแฟรงก์รวยฤดูใบไม้ร่วงที่ผ่านมาคริสร็อคกล่าวว่า "โอ้คนไม่ได้รู้ว่า ถ้าคนที่ไม่ดีรู้วิธีที่อุดมไปด้วยผู้คนมากมายกำลังจะมีการจลาจลในถนน. "ผลการวิจัยของสามการศึกษาที่ตีพิมพ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา inPerspectives ในวิทยาศาสตร์ทางจิตวิทยาแนะนำว่าร็อคที่ถูกต้อง เรามีความคิดว่าไม่เท่ากันสังคมของเราได้กลายเป็นไม่มี. ในปี 2011 กระดาษของพวกเขา, ไมเคิลนอร์ตันและแดน Ariely วิเคราะห์ความเชื่อเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันความมั่งคั่ง พวกเขาถามมากกว่า 5,000 คนอเมริกันที่จะคาดเดาร้อยละของความมั่งคั่ง (เช่นเงินฝากออมทรัพย์, สถานที่, หุ้น, ฯลฯ ลบหนี้) เป็นเจ้าของห้าของประชากรในแต่ละ ต่อไปพวกเขาถามคนที่จะสร้างการกระจายอุดมคติของพวกเขา ลองนึกภาพพิซซ่าของความมั่งคั่งในประเทศสหรัฐอเมริกา เปอร์เซ็นต์ของพิซซ่าที่เป็นด้านบน 20% ของชาวอเมริกัน? วิธีการใหญ่ของชิ้นไม่ล่าง 40% มี? ในโลกที่เหมาะเท่าไหร่ที่พวกเขาควรจะมี? เฉลี่ยของชาวอเมริกันเชื่อว่าการที่ร่ำรวยที่สุดในห้าของตัวเอง 59% ของความมั่งคั่งและที่ด้านล่าง 40% ของตัว 9% ความจริงก็คือความแตกต่างกันอย่างยอดเยี่ยม ด้านบน 20% ของครัวเรือนสหรัฐเองมากกว่า 84% ของความมั่งคั่งและด้านล่าง 40% รวมเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ 0.3% ครอบครัววอลตันเช่นมีความมั่งคั่งมากขึ้นกว่า 42% ของครอบครัวชาวอเมริกันรวม. เราไม่ได้ต้องการที่จะอยู่เช่นนี้ ในการจัดจำหน่ายในอุดมคติของเรา quintile ด้านบนเป็นเจ้าของ 32% และด้านล่างสอง Quintiles เป็นเจ้าของ 25% ในฐานะที่เป็นนักข่าว Chrystia ฟรีแลนด์วาง "ชาวอเมริกันจริงอาศัยอยู่ในรัสเซียแม้ว่าพวกเขาคิดว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในสวีเดน . และพวกเขาต้องการที่จะอาศัยอยู่ในอิสราเอล "นอร์ตันและ Ariely พบในระดับที่น่าแปลกใจของฉันทามติ. ทุกคน - แม้รีพับลิกันและร่ำรวย-ต้องการกระจายความเท่าเทียมกันมากขึ้นของความมั่งคั่งกว่าสภาพที่เป็นอยู่ทั้งหมดนี้อาจจะกดกริ่ง วิดีโอ Infographic ของการศึกษาไปไวรัสและได้รับการจับตามองมากขึ้นกว่า 16 ล้านครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เออ ปัญหาคือว่ามีการเมือง มีบิตของการเปลี่ยนแปลงกำลังจะเกิดขึ้น " อาหารหมัก ( เช่น เบียร์ ไวน์ และขนมปังให้กับสายพันธุ์ในสและยีสต์ ซึ่งหมายความว่าพวกเขามีหลายสำเนาของยีนในจีโนม " อธิบายนักวิจัยตะกั่วยงซูจินของสถาบันชีววิทยาศาสตร์พลังงานในการสัมภาษณ์กับ phys.org . " จนถึงตอนนี้มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะทำพันธุวิศวกรรมในสายพันธุ์ในสเพราะถ้าคุณเปลี่ยนยีนในหนึ่งสำเนาของโครโมโซม การคัดลอกไม่เปลี่ยนแปลงจะถูกต้องหนึ่งที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง "

ด้วยเครื่องมือที่ทำหน้าที่เป็นจัดเรียงของ " จีโนมมีด , " นักวิจัยที่ตอนนี้สามารถลดองค์ประกอบใน ไวน์ที่ทำให้เกิดอาการเมาค้าง ( ตามจิน " ไม่เหมาะสม malolactic หมัก " )หรือขึ้นปริมาณของ Resveratrol มีสุขภาพดีส่วนประกอบอยู่แล้วในการดื่ม ในเดือนกันยายนของปี 2011 ครอบครอง Wall Street จุดไม้ขีดเพื่อการเคลื่อนไหว วันนี้การเคลื่อนไหวที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับสิ่งที่มันทำและไม่ได้ทำ ใช้เชื่อมต่อความไม่เท่าเทียมกันของรายได้การทุจริตทางการเมือง และเอาปัญหาทั้งสองที่ศูนย์กลางของการอภิปรายทางการเมืองของเรา มันไม่ได้ทำโดยการออกแบบคือให้พิมพ์เขียวการปฏิรูปทางเศรษฐกิจหรือสร้างการเคลื่อนไหวสถาบันมากขึ้นเพื่อรักษาความปลอดภัย

มีเล็ก ๆน้อย ๆระบบการเมืองของเราไม่ จำกัด เลือกใช้และครอบครองตัวเลือกทำให้ประเด็นของเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการซื้อ สามปีครึ่งและนักการเมืองต่อมายังพูดของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ แต่ไม่ทุจริต และยังไม่มีข้อเสนอเพื่อการปฏิรูปในปี 2014 พรรคประชาธิปัตย์สัญญาเพิ่มเติมประชานิยม ' ข้อความ ' แต่แล้วลืมให้มัน ประธานาธิบดีโอบามามีประชานิยม hued ความคิดใหม่ แต่พวกเขาจะไม่ชัดเจน หรือแม้แต่การถกเถียงในขณะที่เขารอบ ๆที่จะเข้าร่วมในการสนทนา

ส่วนช่องว่างระหว่าง superrich และส่วนที่เหลือของเราจะกว้างขึ้น ธนาคารใหญ่จะใหญ่กว่านี้อีกได้ FOB และความสูญเสียที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาปิดเราประวัติของรีพับลิกันขณะนี้การควบคุมมากที่สุดทั้งหมดของรัฐสภาที่พวกเขากล้าที่จะแสวงหาเพื่อฉีกสัญญาทางสังคมที่ให้การสนับสนุนชีวิตให้กับคนยากจนและชนชั้นกลาง และในขณะที่มันยากที่จะเชื่อการเมืองอาจจะเสียหายมากกว่าได้ และโดยมาก

ตอนนี้อเมริกาเลือกระหว่างสองทรงขัดขวางเส้นทางหนึ่งนำไปสู่สุดท้ายรวมของความมั่งคั่งและอำนาจโดย oligarchs ของทุนทั่วโลก ; อื่น ๆที่จะจ่ายแค่ของความเจริญรุ่งเรืองและโอกาส ที่นำไปสู่ความเสียหายสูงสุดของประชาธิปไตยของเรา ; อื่น ๆใน Civic การฟื้นฟู . หัวหนึ่งทิศทางสู่การสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติความขัดแย้งทั่วโลกไม่ขาดระยะและภัยพิบัติสิ่งแวดล้อมโอกาส ;อื่น ๆเพื่อเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน และความเป็นไปได้ของความสงบ

มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับทางเลือกนี้เป็น starkness , แน่นอน , แต่ยัง ว่า ในสังคมประชาธิปไตย เราทำมันโดยไม่ได้รับประโยชน์ของการแจ้งเต็มคอ , โต้วาที นี่คือการอภิปรายครอบครองไม่เต็มใจ - และบางทีไม่สามารถ - นำและพรรคประชาธิปัตย์จะไม่สามารถเข้าใจ อย่างน้อยก็ไม่เต็มที่ทางเลือกมันเฟรมไม่ได้เป็นง่ายๆเป็นว่าระหว่างพรรคประชาธิปัตย์และพรรครีพับลิ หรือแม้แต่ progressives และ reactionaries . มันเป็นทางเลือกระหว่างสถานภาพเรารู้ดีและอนาคตที่เราได้เริ่มต้นที่จะจินตนาการ ; ระหว่างทั้งหมดกลืนยังตายเลวีอาธานโค้งบนเป้าหมายเดียว และตรงกันข้าม เศรษฐกิจและการเมืองที่รางวัลพหุมนุษย์องค์กรปรับ ;ที่ยืนสูงกว่า จริยธรรมและคุณธรรม ตลอดจนความพยายามของเราวัสดุ

progressives ต้องทำสิ่งที่ครอบครอง และพรรคประชาธิปัตย์ไม่ได้ : ประดิษฐ์วาระทางการเมืองใหม่สำหรับการเมืองเศรษฐกิจใหม่ ผมจะไม่แกล้งอธิบายได้ทั้งหมด แต่เราทุกคนสามารถดูได้ไม่กี่แผล แจกัน . ฉันขอบอกก่อนว่าไม่ใช่ผมไม่ได้หมายถึงรีพับลิกัน ' ตายไร้สาระแต่ยิ่งรู้แจ้งนโยบายตอนนี้ในข้อเสนอจากพรรคประชาธิปัตย์ ส่วนประธานาธิบดีโอบามา

ใน 2008 โอบามามักจะบอกว่า " ฉันเป็นตลาดที่เป็นผู้ชาย มันเป็นประกันทั้งหมดที่พรรคประชาธิปัตย์ให้ - แต่เขาก็หมายความตามนั้น โอบามาเชื่อมั่นในระบบทำให้เขาสามข้อผิดพลาดใหญ่ หนึ่งคือใช้อุปลักษณ์ตลาดเสรีกับสิ่งที่พวกเขาไม่พอดีเช่นการดูแลสุขภาพ , การศึกษาสาธารณะและการควบคุมสิ่งแวดล้อม อีกอย่างคือวาดที่ปรึกษาของเขาบนเศรษฐกิจจาก Wall Street ข้อผิดพลาดที่สามคือการใช้คำแนะนำของพวกเขา

โอบามานำวิกฤตทางการเงินที่ศรัทธาในชนชั้นสูง Wall Street และผู้เชี่ยวชาญในทั่วไป เช่นนิวยอร์กไทม์สคอลัมนิสต์โทมัสฟรีดแมน ,เขาเห็นเทคโนโลยี และโลกาภิวัตน์ที่ต่อต้านกองกำลัง–ฟรีดแมนโทรโลกาภิวัตน์สีทองเสื้อ–ซึ่งเราสามารถปรับตัว เขาเห็นวิกฤตในนามธรรมทางคณิตศาสตร์ของเศรษฐศาสตร์มหภาค เครื่องมือทางเศรษฐกิจที่ใหญ่และทื่อ ; จัดหาเงิน , นโยบายการคลัง นามธรรมนักคิดที่ชอบใช่ระบบไม่ apt เพื่อกระตุ้นรอบมองหาสิ่งที่ต้องแก้ไข

โอบามาว่า วิกฤติที่เกิดขึ้นไม่ได้มาจากข้อบกพร่องในตลาดใด ๆแต่จากพื้นฐานการลงและการไหลของวัฏจักรธุรกิจ เขาเห็นแต่สองวิธีแก้ หนึ่งคือการลดความตะกละและประกอบด้วยผลกระทบ ซึ่งเป็นสิ่งที่ ดอดด์ / แฟรงค์ทำ อีกอย่างคือ การใช้นโยบายการคลังและการเงินเพื่อให้ปริมาณมวลของฟรีเงินในระบบ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาและเลี้ยงประธาน Ben Bernanke ได้

มันทำงานได้เช่นเดียวกับมันได้และวิธีที่ดีกว่าในระบอบพรรครีพับลิมักจะฮอว์คิง มันให้เราสิ่งที่เราตอนนี้ มีเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพดีกว่าเกือบทุกประเทศที่พัฒนาแล้วอื่น ๆและชนชั้นกลางที่ underperforms หนึ่งในแคนาดา บางคนดีกว่า อัตราการว่างงานลง CEO จ่ายเพิ่มขึ้นร้อยละ 37 ในขณะที่ค่าจ้างแรงงานลดลง โดยร้อยละ 0.6ก่อนไม่เคยได้ค่าจ้างเฉลี่ยลดลงตามภาวะเศรษฐกิจที่เติบโต จำนวนประชากรที่อาศัยอยู่ในความยากจนเพิ่มขึ้นอีก ครั้งแรกสำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจ

เราซ่อมเล็กน้อย แม้สิ่งที่เรายอมรับเสียในปี 2009 ธนาคารที่เราเรียกว่าใหญ่เกินไปที่จะล้มเหลวมีมากขึ้น ตอนนี้ 10 ใหญ่ควบคุมมากกว่าร้อยละ 50 ของสินทรัพย์ทางการเงินของเราทั้งหมด JPMorgan Chase เงินฝากเติบโตร้อยละ 29ธนาคารขนาดเล็กบนมืออื่น ๆที่เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ในปี 1995 เราได้กว่า 12 , 000 ธนาคาร วันนี้มีน้อยกว่า 7000 น้อยที่สุดตั้งแต่ Great อาการซึมเศร้า . ในการสนทนามากมายกับแฟรงก์รวยตกล่าสุด , คริส ร็อคกล่าวว่า " โอ้ คนไม่รู้ ถ้าคนจน รู้จัก คน รวย รวย คือ ต้องมีการจลาจลในถนน . " ผลของการศึกษา 3ที่ตีพิมพ์ในช่วงหลายปี inperspectives วิทยาศาสตร์ทางจิตวิทยา เสนอแนะว่า หินถูก เราไม่รู้ว่า ในสังคมของเราได้กลายเป็น

ในกระดาษ 2011 ของ ไมเคิล นอร์ตัน และแดน รีลีย์วิเคราะห์ความเชื่อเกี่ยวกับความไม่เสมอภาคในความมั่งคั่ง พวกเขาถามมากกว่า 5 , 000 คนอเมริกันว่า เปอร์เซ็นต์ของทรัพย์สิน ( เช่น เงิน ทรัพย์สิน หุ้น ฯลฯลบหนี้ ) เป็นเจ้าของ โดยแต่ละกลุ่มของประชากร ต่อไป ก็ถามคนที่จะสร้างการกระจายในอุดมคติของพวกเขา ลองนึกภาพพิซซ่าของความมั่งคั่งในประเทศสหรัฐอเมริกา เปอร์เซ็นต์ของพิซซ่าที่เป็นของด้านบน 20% ของชาวอเมริกัน ? วิธีการใหญ่ของชิ้นไม่ล่าง 40 % มี ในโลกที่เหมาะ , เท่าไหร่พวกเขาควรจะมี ?

ค่าเฉลี่ยของชาวอเมริกันเชื่อว่ารวย 5 เอง 59% ของความมั่งคั่งและด้านล่าง 40% เอง 9 % ในความเป็นจริงที่แตกต่างกันมาก . ด้านบน 20 % ของครัวเรือนเองมากกว่า 84% ของความมั่งคั่งและล่าง 40% รวมเล็ก ๆ น้อย ๆ 0.3% ที่วอลตันครอบครัว ตัวอย่างเช่น มีความมั่งคั่งมากกว่า 42 % ของครอบครัวชาวอเมริกันรวม

เราไม่อยากอยู่แบบนี้ในการกระจายในอุดมคติของเรา quintile ด้านบนเป็นเจ้าของ 32% และด้านล่างสองเป้าหมายหลักของเราเอง 25 % เป็นนักข่าว chrystia Freeland ใส่มัน " คนอเมริกันอยู่ในประเทศรัสเซีย ถึงแม้ว่าพวกเขาคิดว่าพวกเขาอยู่ในสวีเดน และพวกเขาต้องการที่จะอยู่ในนิคม " และนอร์ตัน รีลีย์พบระดับที่น่าแปลกใจของ Consensus :ทุกคน - รีพับลิกัน และร่ำรวยต้องการมากเท่ากระจายความมั่งคั่งกว่าสภาพที่เป็นอยู่

ทั้งหมดนี้อาจจะกดกริ่ง วิดีโอ Infographic ของการศึกษาไปไวรัสและถูกจับตามองมากกว่า 16 ล้านครั้ง